Dzisiaj aż 13,496 dzieciaków dzięki wsparciu osób takich jak Ty znajdzie darmowe książki na Wolnych Lekturach.
Dołącz do Przyjaciół Wolnych Lektur i zapewnij darmowy dostęp do książek milionom uczennic i uczniów dzisiaj i każdego dnia!
Przypisy
Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z
Według typu: wszystkie | przypisy autorskie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła | przypisy tłumacza | przypisy tradycyjne
Według kwalifikatora: wszystkie | angielski, angielskie | architektura | białoruski | czeski | dopełniacz | dawne | francuski | grecki | gwara, gwarowe | hebrajski | hiszpański | holenderski | islandzki | język, językowy, językoznawstwo | łacina, łacińskie | literacki, literatura | liczba mnoga | mitologia germańska | mitologia grecka | mitologia rzymska | niemiecki | poetyckie | pogardliwe | portugalski | potocznie | przenośnie | przestarzałe | przymiotnik | przysłowiowy | przysłówek | regionalne | rosyjski | staropolskie | starożytny | turecki | ukraiński | węgierski | włoski | zdrobnienie
Według języka: wszystkie | English | français | Deutsch | lietuvių | polski
Znaleziono 24263 przypisów.
konferowany — dany. [przypis redakcyjny]
konfesaty — zeznania. [przypis redakcyjny]
konfessaty (lm) — zeznania; istniały dwa rodzaje konfessaty: libera confessata (wolne zeznania) i confessata torturata (zeznania na torturach, wymuszone). [przypis redakcyjny]
konfidenci — powiernicy, zausznicy. [przypis redakcyjny]
konfidencją — poufałość. [przypis redakcyjny]
konfidencja — poufałość. [przypis redakcyjny]
konfidencja — zaufanie. [przypis redakcyjny]
konfidencja (z łac.) — zażyłość, zaufanie. [przypis redakcyjny]
konfidencyja — poufałość. [przypis redakcyjny]
konfident (z łac.) — poufały przyjaciel. [przypis redakcyjny]
konfident (z łac., przestarz.) — tu: zaufany przyjaciel, ktoś, na kim można polegać (dziś: donosiciel). [przypis redakcyjny]
konfidować — zwierzać się. [przypis redakcyjny]
konfirmacją — [forma B.lp r.ż.] zatwierdzenie. [przypis redakcyjny]
konfirmował — zatwierdzał. [przypis redakcyjny]
konfiskacją — zabraniem majątku przez urząd. [przypis redakcyjny]
konformować — układać. [przypis redakcyjny]
konfraterni — pobratymstwa. [przypis redakcyjny]
konfrontować — porównać, zestawić. [przypis redakcyjny]
konfundować — niepokoić, straszyć. [przypis redakcyjny]
konfundować — tu: robić wyrzuty, gromić. [przypis redakcyjny]
konfuzja — nieszczęście. [przypis redakcyjny]
konfuzja — zawstydzenie, srom. [przypis redakcyjny]
konfuzja (z łac.) — zamieszanie, trwoga; konfuzyjej: daw. forma D.lp. [przypis redakcyjny]
konfuzja (z łac.) — zmieszanie. [przypis redakcyjny]
konfuzja (z łac.) — zmieszanie, zawstydzenie. [przypis redakcyjny]
kongestia (daw.) — uderzenie krwi. [przypis redakcyjny]
kongregaci — zgromadzeni. [przypis redakcyjny]
Kongregacja Sancti Officii — komisja kardynalska badająca doktrynalną zgodność z katolicyzmem zakwestionowanych przez władze kościelne poglądów. [przypis redakcyjny]
konicz — koniczyna. [przypis redakcyjny]
Koniec części drugiej. Osjan opowiada teraz o rozmowie Armina z Karmorem, a następnie śpiewa pieśni Armina o stracie dzieci. [przypis redakcyjny]
Koniecpolski, Aleksander herbu Pobóg (1620–1659) — książę, chorąży wielki koronny, magnat i starosta kresowy, uczestnik wojen kozackich, syn hetmana Stanisława Koniecpolskiego. [przypis redakcyjny]
Koniecpolski ojciec — Koniecpolski, Stanisław (1591–1646), hetman wielki koronny w latach 1632–1646, kasztelan krakowski, uznawany za jednego z najwybitniejszych polskich wodzów. [przypis redakcyjny]
Koniecpolski, Stanisław (1591–1646) — hetman wielki koronny w latach 1632–1646, kasztelan krakowski, uznawany za jednego z najwybitniejszych polskich wodzów. [przypis redakcyjny]
konieczna jest (forma bezosob.) — dziś: jest konieczne. [przypis redakcyjny]
koniecznie — zaprawdę. [przypis redakcyjny]
konie dyszlowe — zaprzężone do dyszla. [przypis redakcyjny]
konie lejcowe — chodzące w lejcach, przed końmi dyszlowymi albo obok nich. [przypis redakcyjny]
koniowi wypuszczał — wypuszczał wodze, ruszał biegiem. [przypis redakcyjny]
koniunkcja — połączenie. [przypis redakcyjny]
koniuszy koronny — Matczyński, Marek, przyjaciel króla, od marca 1676 koniuszy koronny. [przypis redakcyjny]
konkiety — podboje. [przypis redakcyjny]
konkludować — wnosić. [przypis redakcyjny]
konkludować (z łac.) — kończyć, dochodzić do wniosku końcowego; tu przen.: kończyć walkę. [przypis redakcyjny]
konkokcji — trawienia, strawności. [przypis redakcyjny]
konkredować (z łac.) — zawierzyć. [przypis redakcyjny]
konkurować — zabiegać. [przypis redakcyjny]
konkurs odebrało — odebrało wzięcie, pierwszeństwo. [przypis redakcyjny]
konno i rzędno — z pięknymi rzędami na koniach. [przypis redakcyjny]
konopnym kropidłem — [N.lp] batogiem, powrozem. [przypis redakcyjny]
konował — lekarz zwierząt, weterynarz. [przypis redakcyjny]
konpunkcja (z łac.) — przekłucie. [przypis redakcyjny]
Konrad Czarnecki — artysta malarz i dyplomata, jako attache poselstwa polskiego w Sztokholmie w latach 1919–1924 był gorliwym rzecznikiem kandydatury Żeromskiego do Nagrody Nobla (którą, jak wiadomo, otrzymał ostatecznie Wł. St. Reymont). [przypis redakcyjny]
Konrad Palazzo z Gerardem, Gwido — O tych trzech mężach komentatorowie Boskiej komedii nadmieniają tyle tylko, że byli to ludzie zacni i szlachetni. Jeden z tych, Gerard da Camino, protektorem był poetów prowansalskich. [przypis redakcyjny]
Konrad — raczej Konradyn, syn Konrada IV, króla niemieckiego, a wnuk cesarza Fryderyka II, pobity przez Karola Andegaweńskiego pod Tagliacozzo w r. 1268 i ścięty w Neapolu. [przypis redakcyjny]
Konradyn — ostatni z rodziny Hohenstaufów. [przypis redakcyjny]
Konsalwo — Ferdynand Konsalwo, słynny wódz hiszpański, zwany „el gran capitano”. [przypis redakcyjny]
konsekrować — poświęcić. [przypis redakcyjny]
konsekrować wiktymę — poświęcić ofiarę. [przypis redakcyjny]
konserwacją — utrzymywanie w dobrym stanie. [przypis redakcyjny]
konserwacja — zachowanie. [przypis redakcyjny]
konserwacji — utrzymywania, zachowywania, [przypis redakcyjny]
konserwatorium muzyczne — nazwa znakomitej paryskiej szkoły operowej. Koncerty publiczne w konserwatorium mają europejską sławę. [przypis redakcyjny]
konserwować — zachować. [przypis redakcyjny]
konserwować — zachować, zatrzymać. [przypis redakcyjny]
konserwowała — podtrzymywała, ochraniała. [przypis redakcyjny]
Konse — są dwie miejscowości tejże nazwy we Francji: Cons-la-Grandyille, jedna w departamencie des Ardennes, druga w departamencie Meurthe-et-Moselle. [przypis redakcyjny]
konskrypcja — spis. [przypis redakcyjny]
konsolacją — pocieszenie, ochotę. [przypis redakcyjny]
konsolacji — [tu: forma D.lp r.ż.]; [konsolacje dosł.: pociechy;] dzieci. [przypis redakcyjny]
konsola — stolik pod lustrem, zwykle przytwierdzony do ściany. [przypis redakcyjny]
kons (skrócone z łac. consilium) — rada. [przypis redakcyjny]
Konstanca — bagno pod Famagustą na Cyprze. [przypis redakcyjny]
Konstancja — córka króla Sycylii Rogera, z pobudek politycznych cesarza niemieckiego Fryderyka I porwana ze swego klasztoru w Palermo i zaślubiona z jego synem Henrykiem VI. [przypis redakcyjny]
Konstancja — córka Manfreda, urodzona z pierwszej jego żony Beatrycze, żona Piotra, króla Aragonii. [przypis redakcyjny]
Konstancja — żona Piotra III, władcy Aragonii. [przypis redakcyjny]
Konstansa — miasto Constanti w Hiszpanii, w prowincji Tarragona. [przypis redakcyjny]
Konstantego cesarza (…) Sewera, cesarzów — cesarze rzymscy wschodni i zachodni, którzy ulegali wpływom swych doradców, jak np. Arkadiusz Rufinowi, Tyberiusz Sejanowi, Sewer Plaucjanowi; mniej znani: Ablabios, doradca Konstantyna Wielkiego, zamordowany przez syna, Konstantiosa II; Harmatios, którego cesarz Zeno (474–491) za pomoc w odzyskaniu tronu mianował dowódcą pretorianów, a później, bojąc się jego zdrady, kazał zamordować, wreszcie eunuch Amantios, który Justynowi I (forma imienia: Justynian jest pomyłką przepisywacza) dostarczył pieniędzy dla pozyskania wojska; wnet jednak prawdziwy ten „z chłopa król”, nie umiejący ani czytać ani pisać, okrzyknięty przez wojsko cesarzem, kazał swego doradcę i wierzyciela zamordować. Wszyscy wspomniani tu doradcy zginęli okrutną śmiercią. [przypis redakcyjny]
Konstanty — Konstanty Danielewicz. [przypis redakcyjny]
Konstanty — Konstantyn, cesarz wschodnio-rzymski (bizantyński). [przypis redakcyjny]
Konstantyna — miasto w Algierze. [przypis redakcyjny]
Konstantyn — cesarz wschodnio-rzymski (bizantyński). [przypis redakcyjny]
Konstantyn IX Paleolog — ostatni cesarz wschodniorzymski, poległ przy zdobyciu Konstantynopola przez Turków w 1453 r. [przypis redakcyjny]
Konstantyn — Konstantyn Wielki, cesarz rzymski (274–337). [przypis redakcyjny]
Konstantyn Manasses — zakonnik, napisał po grecku poemat, w którym tak detalicznie podaje opis piękności greckiej Heleny. [przypis redakcyjny]
Konstantynopole (starop.) — Konstantynopol. [przypis redakcyjny]
konstytucją buchnie wulkan prawy — poeta wspomina tu krwawe wypadki z 1799 r., podczas których kardynał Fabricio Ruffo w porozumieniu z królem Sycylii i Neapolu Ferdynandem I wypędził z Neapolu przy pomocy wojsk najemnych rewolucyjne oddziały francuskie, dokonał rzezi wśród neapolitańskich republikanów, obalił wprowadzony przez Francuzów ustrój republikański i przywrócił przy pomocy angielskiego admirała Nelsona na krótki okres panowanie króla Ferdynanda. Późniejsze badania naukowe wykazały, że rola kardynała Ruffo w wypadkach 1799 r. nie była tak krwawa, jak początkowo sądzono. Zob. Francesco Lemmi, Nelson e Caracciolo e la Republica Napoletana, Firenze 1898. [przypis redakcyjny]
konstytucjach koronnych — prawach, uchwalonych na sejmach. [przypis redakcyjny]
konstytucja napoleońska — nadana Księstwu Warszawskiemu w r. 1807. [przypis redakcyjny]
konstytucja pruska — właściwie konstytucja cesarstwa niemieckiego z 1871 (zapewniała panowanie klasowe obszarnikom, silną władzę cesarzowi i przewagę Prus w Rzeszy); opracowana według wskazówek Bismarcka. [przypis redakcyjny]
konsukcesor — wyraz utworzony przez polskich palestrantów z łac.: con i successor: współdziedzic. [przypis redakcyjny]
konsultacja — narada. [przypis redakcyjny]
konsultacje — narady. [przypis redakcyjny]
konsultacyj ani konsultorów — [D.lm:] narad ani doradców. [przypis redakcyjny]
konsulta (daw., z łac.) — rada. [przypis redakcyjny]
konsultum (z łac.) — rada. [przypis redakcyjny]
konsul — „w czasie Rzeczypospolitej Rzymskiej najwyższa władza do roku tylko trwająca; dwóch zaś corocznie konsulów obierano”. (Zbiór potrzebn. wiad.). Asystą konsulów było 12 liktorów, o których por. Pan niewart sługi, przyp. do ww. 103–104. [przypis redakcyjny]
konsyderacja (z łac.) — myśl, rozwaga. [przypis redakcyjny]
konsyderacji mniejszej — mniejszego znaczenia. [przypis redakcyjny]
konsyderacyja — poszanowanie, uznanie. [przypis redakcyjny]
konsyderacyja — uwaga. [przypis redakcyjny]
