Przypisy

bachor (pogard.) — dziecko a. dziecko nieślubne, bękart. [przypis edytorski]

bęcwał (pogard.) — głupiec. [przypis edytorski]

bękart (pogard.) — dziecko pozamałżeńskie. [przypis edytorski]

belferzyna (pogard.) — nauczyciel; od: belfer. [przypis edytorski]

bisurmański (daw., pogard.) — muzułmański, dziki. [przypis edytorski]

bisurmański (daw., pogard.) — muzułmański. [przypis edytorski]

bisurmański (daw., pogard.) — muzułmański; tu: turecki a. tatarski. [przypis edytorski]

bisurmanin (daw., pogard.) — muzułmanin, Tatar a. Turek. [przypis edytorski]

bisurmanin (przestarz., pogard.) — muzułmanin. [przypis edytorski]

burek (pogard.) — tu: strażnik. [przypis edytorski]

ces écrivailleurs (fr., pogard.) — ci pisarze; właśc.: te pismaki (fr. pisarz: écrivain) [przypis edytorski]

cham (daw., pogard.) — człowiek niższego stanu, chłop; chamstwo: chłopstwo. [przypis edytorski]

dramidło (pogard.) — kiepski dramat. [przypis edytorski]

dziadak (pogard.) — żebrak, nędzarz. [przypis edytorski]

fagas (daw., pogard.) — służący, lokaj, sługus. [przypis edytorski]

gach (pogard.) — kochanek, zwłaszcza mężatki. [przypis edytorski]

gaur a. giaur (pogard.) — nazwa, którą muzułmanie określali innowiercę. [przypis edytorski]

geszefciarz (pogard.) — sklepikarz, człowiek zajmujący się interesami. [przypis edytorski]

gnom (pogard.) — niski człowiek. [przypis edytorski]

hałastra (pogard.) — banda, zgraja. [przypis edytorski]

hałastra (pogard.) — o ludziach, którzy się głośno zachowują; banda, motłoch. [przypis edytorski]

hołysz (z ukr., pogard.) — biedak. [przypis edytorski]

jołop (pogard.) — człowiek niezbyt bystry. [przypis edytorski]

jucha (gw., pogard.) — tu: drań, łobuz, szelma. [przypis edytorski]

kacap (pogard.) — Rosjanin, Moskal. [przypis edytorski]

kacap (pogard.) — Rosjanin. [przypis edytorski]

kacap (pogard.) — Rosjanin. [przypis edytorski]

kałdun (pogard.) — brzuch. [przypis edytorski]

kałdun (reg., pogard.) — brzuch. [przypis edytorski]

kmiotek (pogard.) — chłop, wieśniak. [przypis edytorski]

kołtuństwo (pogard.) — zbiorowość ludzi zacofanych, ciemnych i nietolerancyjnych; także: mentalność i postawa właściwe takim ludziom. [przypis edytorski]

kołtuneria (pogard.) — zbiorowość ludzi zacofanych, ciemnych i nietolerancyjnych; także: mentalność i postawa właściwe takim ludziom. [przypis edytorski]

konował (pogard.) — kiepski lekarz lub weterynarz. [przypis edytorski]

kozłowita (pogard.) — mariawita, wyznawca mariawityzmu: polskiego odłamu katolicyzmu opartego na kulcie Marii (nazwa pochodzi od słów: „Mariae vitam imitantes”, tj. naśladowcy życia Maryi), podążaniu drogą pokory, miłości, czystości i modlitwy; wyznanie powst. na przełomie XIX i XX w., po objawieniu Miłosierdzia Bożego, którego miała dostąpić polska zakonnica Feliksa Kozłowska (zw. Mateczką) w 1893 r. i które zobowiązało ją do podjęcia misji uzdrowienia polskiego duchowieństwa; Mateczkę Kozłowską wspierał w jej działaniach ks. Jan Kowalski; mariawici działali początkowo w ramach kościoła rzymskokatolickiego, zachowując jego zwyczaje i praktyki pobożnościowe, jednak w 1906 r. papież Pius X nałożył na założycieli wspólnoty ekskomunikę. [przypis edytorski]

łapiduch (pogard.) — sanitariusz, pielęgniarz lub lekarz, w szczególności wojskowy. [przypis edytorski]

łyczek (daw., pogard.) — mieszczanin. [przypis edytorski]

łyczkowy (daw., pogard.) — zdrobn. przym. od rzecz. łyk: mieszczanin. [przypis edytorski]

łyk (daw., pogard.) — mieszczanin. [przypis edytorski]

łyk (pogard.) — tu: mieszczuch, mieszczanin. [przypis edytorski]

landszaft (pogard.) — obraz niewielkiej wartości artystycznej (z niem. Landschaft: krajobraz, pejzaż). [przypis edytorski]

moskal a. Moskal (daw., pogard.) — Rosjanin. [przypis edytorski]

Moskal (daw., pogard.) — Rosjanin; obywatel państwa moskiewskiego, szczególnie urzędnik a. żołnierz. [przypis edytorski]

Moskale (pot., pogard.) — Rosjanie. [przypis edytorski]

Moskal (pogard., daw.) — Rosjanin. [przypis edytorski]

Moskal (pogard.) — Rosjanin. [przypis edytorski]

pludrak a. pludra (pogard.) — Niemiec. [przypis edytorski]

pohaniec (daw., pogard.) — poganin; tu: muzułmanin, Tatar. [przypis edytorski]

pohaniec (daw., pogard.) — poganin; tu: muzułmanin, Turek a. Tatar. [przypis edytorski]

pohaniec (z rus., daw., pogard.) — poganin. [przypis edytorski]

prostak (pogard.) — ktoś, kto niewiele wie lub nie potrafi się zachować, bo nie zdobył wykształcenia, ogłady. [przypis edytorski]

rogal (pogard.) — rogacz, zdradzony mąż. [przypis edytorski]

rogal (pogard.) — zdradzony mąż. [przypis edytorski]

sobaczy (pogard.) — psi; należący do psa. [przypis edytorski]

sołdat (pogard.) — żołnierz, zwłaszcza rosyjski. [przypis edytorski]

Sowieci (pogard.) — Rosjanie; od ros. nazwy państwa powstałego po rewolucji radzieckiej 1917 r.: Советский Союз (fonet. Sowieckij Sojuz: Związek Radziecki), a. Союз Советских Социалистических Республик (fonet. Sojuz Sowieckich Socjalisticzjeskich Riespublik: Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich, skrót ros.: CCCP, skrót pol. ZSRR); Związek Radziecki istniał w latach 1922–1991. [przypis edytorski]

swołocz (pogard.) — ludzie budzący odrazę, bydło. [przypis edytorski]

szkop (pogard.) — Niemiec. [przypis edytorski]

szturmak (daw., pogard.) — niezdarna, tępa dziewczyna; popychadło, garkotłuk. [przypis edytorski]

torba (pogard.) — tu: obraźliwie o kobiecie. [przypis edytorski]

trep (środ., pogard.) — żołnierz zawodowy. [przypis edytorski]

wyciruch (pogard.) — prostytutka, brudas. [przypis edytorski]

żargon (daw., pogard.) — tu: w języku jidysz; w międzywojniu używano tego określenia, odmawiając jidysz rangi pełnowartościowego języka. [przypis edytorski]

żargonowy (daw., pogard.) — tu: w języku jidysz. [przypis edytorski]

żołdak (pogard.) — żołnierz. [przypis edytorski]