Karol Bołoz AntoniewiczŻycie
Ah ici bas la douleur a la douleur s’enchaine,
Le jour succede au jour et la peine a la peine.
 Lamartine.
 1I czemu płakać gdy szczęście odpływa? 
Łza w chybkiem pędzie wstrzymać go nie zdoła; 
Rzuć tylko okiem z roszonym do koła: 
Szczęście, na bezdnie grobu spoczywa. — — 
 
 5Czas na swych skrzydłach i młodość porywa; 
Połysk łudzący szczęścia się rozpłynął; 
A gdy się groźno, świat oczóm rozwinął, 
Naytkliwsze serca potargał ogniwa! — 
 
Wszak życie nasze ma szczęścia nie wiele; 
 10I łzy przelane, głuche roszą głazy, 
Marą, są szczęścia łudzące obrazy; 
 
Lecz ból i smutek dostawszy w udziele, 
Czemuż nad iednym, ronić łzy cierpieniem, 
Gdy całe życie iest tylko westchnieniem?