Henryk ZbierzchowskiImpresyeUroczyska
1Na dnie odmętu
Wśród wiklin i trzcin roztoczy
Wplątane w mchy podwodne,
Spadłe z firmamentu
5Lśnią się gwiazd oczy
Pogodne…
Zielona poświata miesiąca
O wód tafle trąca
I welon biały,
10Srebrzysty na liściach zwiesza.
— Cicho… Zaraz liście będą spadały.
Hen z sinej dali
Idzie już — idzie wieczna tułacznica,
Ugorów rozpaczna cisza…
15Ślizga się po srebrnej fali,
Oblanej strugą księżyca,
Pień dębu objęła zmurszały…
Po trawach depce.
A teraz w liściach wierzb coś szumi i szepce.
20— Cicho… Zaraz liście będą spadały.
Od mgieł, co jak białe płótno zwiesza,
Tajemne się tworzą jeziora i stawy
Na łąkach… Na wierzchołkach borów,
Opustoszałych ugorów
25Rozpaczna cisza
Kołysze drzewa i trawy,
Wśród trzcin pełza po cichu,
Aż w końcu w lilii kielichu
Cała się kładnie…
30Pod ciężarem
Przegina się w wodę kielich biały
I lilia, zwiesiwszy pierś, kona,
Otruta moczarem,
Patrząc w gwiazdy na dnie…
35— Cicho… Zaraz liście będą spadały.