Dzisiaj aż 13,496 dzieciaków dzięki wsparciu osób takich jak Ty znajdzie darmowe książki na Wolnych Lekturach.
Dołącz do Przyjaciół Wolnych Lektur i zapewnij darmowy dostęp do książek milionom uczennic i uczniów dzisiaj i każdego dnia!
Przypisy
Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z
Według typu: wszystkie | przypisy autorskie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła | przypisy tłumacza
Według kwalifikatora: wszystkie | angielski, angielskie | arabski | architektura | astronomia | białoruski | biologia, biologiczny | botanika | chemiczny | chiński | czeski | dawne | ekonomiczny | filozoficzny | fizyka | francuski | frazeologia, frazeologiczny | geografia, geograficzny | geologia | grecki | gwara, gwarowe | hebrajski | historia, historyczny | hiszpański | ironicznie | łacina, łacińskie | literacki, literatura | liczba mnoga | medyczne | mineralogia | mitologia | mitologia germańska | mitologia grecka | mitologia rzymska | muzyczny | nieodmienny | niemiecki | obelżywie | poetyckie | pogardliwe | portugalski | potocznie | przestarzałe | regionalne | religijny, religioznawstwo | rosyjski | rodzaj żeński | rzadki | staropolskie | teatralny | turecki | ukraiński | węgierski | włoski | wojskowy | żartobliwie | zdrobnienie | żeglarskie
Według języka: wszystkie | English | français | Deutsch | lietuvių | polski
Znaleziono 10888 przypisów.
Kazimierz Mnich — Kazimierz Odnowiciel (1016–1058), książę rządzący Polską od ok. 1039, według przekazów kronikarzkich pierwotnie przeznaczony do stanu duchownego. [przypis edytorski]
Kazimierz nie szczędzi moraliście określeń, że jest on „najstraszliwszym, najkonsekwentniejszym, najobłudniejszym egoistą” — S. Brzozowski, Fryderyk Nietzsche, Stanisławów 1907, s. 48. [przypis autorski]
Kazimierzowe — aluzja do panowania Kazimierza Wielkiego (1310–1370) i poprawy standardów cywilizacyjnych w Polsce za jego czasów. [przypis edytorski]
Kazimierz świat pożegnał wreszcie — Kazimierz Odnowiciel zmarł 28 listopada 1058 r. [przypis edytorski]
Kazimierz Wielki (1310–1370) — król polski, w historiografii uważany za jednego z najwybitniejszych władców Polski. [przypis edytorski]
Kazimierz Wielki (1310–1370) — król Polski w latach 1333–1370. [przypis edytorski]
Kazimierz Wielki (1310–1370) — ostatni król Polski z dynastii Piastów (od 1333), znacząco poprawił sytuację gospodarczą kraju i standardy cywilizacyjne. [przypis edytorski]
Kazimierz Wielki a. Kazimierz III Wielki (1310–1370) — ostatni król Polski z dynastii Piastów, założyciel warowni w Czorsztynie. [przypis edytorski]
Kazimierz Wielki — król Polski w latach 1333–1370. W historiografii uważany za jednego z najwybitniejszych władców. Jego postać w dramacie rozpoczyna pochód ważnych bohaterów historycznych, którzy gromadzą się przy żłóbku Jezusa. [przypis edytorski]
Kazimirz a. Kaźmirz — Kazimierz; zapis fonetyczny wymowy powszechnej we wschodnich województwach daw. Rzeczpospolitej. [przypis edytorski]
Kazimirz — Kazimierz; tu: zapis zgodnie z wymową właściwą ludności zamieszkującej wsch. województwa daw. Rzeczpospolitej. [przypis edytorski]
Kazimirz — zapis imienia jest tu zgodny z wymową powszechną we wschodnich województwach Rzeczpospolitej. [przypis edytorski]
Kazi no, czełowicze, kudy droga na Erec Isruel — powiedz no, człowieku, którędy droga do Ziemi Izraela. [przypis edytorski]
kazionny rabin — urzędowy rabin. [przypis tłumacza]
kazionny (ros. казённый) — państwowy, służbowy. [przypis edytorski]
kazionny (ros. казённый) — służbowy. [przypis edytorski]
kazionny (z ros.) — państwowy. [przypis edytorski]
kazirodny (daw.) — kazirodczy. [przypis edytorski]
Kaziuta — Kazimierz Tetmajer. [przypis redakcyjny]
kazjatka a. kasjatka — daw. krótki kaftanik kobiecy, w XVII w. górna część dwuczęściowej sukni zwanej alamodą. [przypis edytorski]
kazka (ukr.) — baśń, bajka. [przypis edytorski]
kazna (daw.) — skarb, kasa. [przypis edytorski]
kazna (ros. казна) — budżet państwowy, skarb państwa. [przypis edytorski]
kazna (ros. казна) — skarb państwa. [przypis edytorski]
kaznodzieja — tu: wymowny obrońca. [przypis redakcyjny]
kaznodzieje — dziś forma D.lp: kaznodziei. [przypis edytorski]
Kaznodziejski — chodzi tu o zakon kaznodziejski, czyli dominikanów. [przypis edytorski]
kazować (gw.) — kazać; kazuje — dziś popr. forma 3.os. lp cz.ter.: każe. [przypis edytorski]
kaz ta (gw.) — gdzież to. [przypis edytorski]
kazualność — tu: oparcie się na przypadku; precedens. [przypis edytorski]
kazuarina — gatunek drzewa tropikalnego występującego w Australii i Oceanii. [przypis edytorski]
kazuariusz (struthio casuarius) — ptak mniejszy od strusia, niezdatny do latania; żyje w Azji i w Afryce. W rkp. jest obok tekstu umieszczony następujący uszkodzony przypisek: „Kazwaryjusz ptak to wielki, piór na nim nie ma, tylko sierść jak na świni, lata”. [przypis redakcyjny]
kazuary (biol.) — rodzina nielotnych ptaków zamieszkujących Nową Gwineę i płn.-wsch. Australię, a także wyspy leżące pomiędzy nimi. [przypis edytorski]
kazuaryna a. rzewnia (biol.) — rodzaj drzew i krzewów z suchych terenów płd. Azji i Australii, charakteryzujący się bardzo twardymi liśćmi przypominającymi igły sosny; uznawane za najlepsze drewno opałowe na świecie. [przypis edytorski]
kazuaryna a. rzewnia — rodzaj drzew i krzewów z suchych terenów płd. Azji i Australii; ich silnie zredukowane, twarde liście przypominają pióra strusi lub igły sosny. [przypis edytorski]
kazuaryna — inaczej rzewnia; rodzaj drzewa lub krzewu, charakteryzujący się bardzo twardymi liśćmi przypominającymi igły sosny; uznawane za najlepsze drewno opałowe na świecie. [przypis edytorski]
kazuista — człowiek stosujący kazuistykę: drobiazgowe rozważanie szczegółowych problemów, najczęściej moralnych lub prawnych, poprzez podciąganie ich pod zasady ogólne, pot.: pokrętne argumentowanie w celu uzasadnienia założonej z góry tezy. [przypis edytorski]
kazuista — człowiek stosujący kazuistykę: drobiazgowe rozważanie szczegółowych problemów, najczęściej moralnych lub prawnych, poprzez podciąganie ich pod zasady ogólne, pot.: pokrętne argumentowanie w celu uzasadnienia założonej z góry tezy. [przypis edytorski]
kazuista — człowiek stosujący kazuistykę: drobiazgowe rozważanie szczegółowych problemów, najczęściej moralnych lub prawnych, poprzez podciąganie ich pod zasady ogólne, pot.: pokrętne argumentowanie w celu uzasadnienia założonej z góry tezy. [przypis edytorski]
kazuistyczny — (o argumentacji itp.) skomplikowany, drobiazgowy, zależny od konkretnego przypadku. [przypis edytorski]
kazuistyka — drobiazgowe rozważanie szczegółowych problemów, najczęściej moralnych lub prawnych, poprzez podciąganie ich pod zasady ogólne; pot.: pokrętne argumentowanie w celu uzasadnienia założonej z góry tezy. [przypis edytorski]
kazuistyka — drobiazgowe rozważanie szczegółowych problemów, najczęściej moralnych lub prawnych, poprzez podciąganie ich pod zasady ogólne. [przypis edytorski]
kazuistyka — drobiazgowe rozważanie szczegółowych problemów, najczęściej moralnych lub prawnych, poprzez podciąganie ich pod zasady ogólne, pot.: pokrętne argumentowanie w celu uzasadnienia założonej z góry tezy. [przypis edytorski]
kazuistyka — skomplikowana argumentacja, wyliczająca wyjątki od prawa a. zasady. [przypis edytorski]
kazuistyka urodziła się w Hiszpanii — i tam mogła mieć swoje dobroczynne znaczenie, szerokim płaszczem swojej tolerancji chroniąc ludzkie egzystencje przed inkwizytorskimi skądinąd zakusami religii. [przypis tłumacza]
kazuistyka — wyliczanie ciekawych przypadków (np. prawnych lub medycznych); także: metoda błędnego, przewrotnego myślenia, uogólnianie odosobnionych faktów. [przypis edytorski]
kazujecie (gw.) — każecie; przykazujecie. [przypis edytorski]
kazuje (forma gw.) — 3.os.lp: każe. [przypis edytorski]
kazus (z łac.) — przypadek, fakt. [przypis edytorski]
kaz — właśc. każ, gdzież. [przypis edytorski]
KB — (z niem.) Krankenbau; szpital, rewir. [przypis edytorski]
kcęć (starop.) — konstrukcja z wzmacniającą partykułą -ci, skróconą do -ć; inaczej: chcę ci. [przypis edytorski]
kcęć wam skorżyć krwawą głowę (starop.) — chcę się wam poskarżyć, [jaką mam] znękaną głowę (jak bardzo jestem stroskana). [przypis edytorski]
kces (gw.) — chcesz. [przypis edytorski]
K. Chojnicka, H. Olszewski, Historia doktryn politycznych i prawnych, Poznań 2004, s. 210. [przypis autorski]
K. Chojnicka, H. Olszewski, Historia doktryn politycznych i prawnych, Poznań 2004, s. 244. [przypis autorski]
K. Chojnicka, H. Olszewski, Historia doktryn politycznych i prawnych, Poznań 2004, s. 61. [przypis autorski]
kcieć (gw.) — chcieć. [przypis edytorski]
K.C.I.E. — skrót od: Knight Commander of the Order of the Indian Empire, Komandor Orderu Imperium Indyjskiego [przypis edytorski]
kcie (starop.) — kwitnie. [przypis redakcyjny]
kcioł (gw.) — chciał. [przypis edytorski]
kciuki są to naczelne palce ręki (…) ich łaciński rodowód (…) — kciuk: pollax; pollere: być silnym. [przypis tłumacza]
KC — Komitet Centralny (w domyśle: Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej). [przypis edytorski]
K. C. N. — Kamil Cyprian Norwid. [przypis redakcyjny]
KC PZPR — Komitet Centralny Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. [przypis edytorski]
kczemu (daw.) — dlaczego. [przypis edytorski]
k'czemu (daw.) — do czego. [przypis edytorski]
k'czemu (daw.) — ku czemu, do czego. [przypis edytorski]
k'czortu — do diabła, w diabły. [przypis edytorski]
kczortumatiery — przekleństwo, dosł.: do matki diabła. [przypis edytorski]
k'czortu (ros.) — do diabła. [przypis edytorski]
k'czynom (daw.) — ku czynom, do czynów. [przypis edytorski]
k'dawnemu (daw.) — do dawnego stanu. [przypis edytorski]
k'druha jasnym policzkom (daw.) — do druha jasnych policzków. [przypis edytorski]
kędy (daw. a reg.) — gdzie. [przypis edytorski]
kędy (daw.) — dokąd, gdzie. [przypis edytorski]
kędy (daw.) — dokąd, którędy; tu: gdzie. [przypis edytorski]
Józef Ignacy Kraszewski, Anafielas, Anafielas. Pieśń III. Witoldowe boje
(źródło na Platformie Redakcyjnej)
kędy (daw.) — dokąd, którędy; tu: tam gdzie. [przypis edytorski]
kędy (daw.) — dokąd; tu: gdzie. [przypis edytorski]
kędy (daw.) — gdzie, dokąd, którędy. [przypis edytorski]
kędy (daw.) — gdzie; dokąd; którędy. [przypis edytorski]
kędy (daw.) — gdzie, dokąd. [przypis edytorski]
kędy (daw.) — gdzie, którędy. [przypis edytorski]
kędy (daw.) — gdzie; którędy. [przypis edytorski]
kędy (daw.) — gdzie; por. dokąd. [przypis edytorski]
kędy (daw.) — gdzie. [przypis edytorski]
Wojciech Dembołęcki, Pamiętniki o Lisowczykach czyli przewagi Elearów polskich
(źródło na Platformie Redakcyjnej)
Wojciech Dembołęcki, Pamiętniki o Lisowczykach czyli przewagi Elearów polskich
(źródło na Platformie Redakcyjnej)
Wojciech Dembołęcki, Pamiętniki o Lisowczykach czyli przewagi Elearów polskich
(źródło na Platformie Redakcyjnej)
Wojciech Dembołęcki, Pamiętniki o Lisowczykach czyli przewagi Elearów polskich
(źródło na Platformie Redakcyjnej)
Wojciech Dembołęcki, Pamiętniki o Lisowczykach czyli przewagi Elearów polskich
(źródło na Platformie Redakcyjnej)
kędy (daw.) — gdzie; tu: gdzieś. [przypis edytorski]
kędy (daw., gw.) — gdzie, dokąd. [przypis edytorski]
kędy (daw., gw.) — gdzie. [przypis edytorski]
kędy (daw., gw.) — którędy, gdzie. [przypis edytorski]
kędy (daw., gw.) — którędy. [przypis edytorski]
kędy (daw.) — kiedy. [przypis edytorski]
kędy (daw.) — którędy a. dokąd. [przypis edytorski]
kędy (daw.) — którędy; dokąd; tu: gdzie. [przypis edytorski]
kędy (daw.) — którędy, gdzie. [przypis edytorski]
kędy (daw.) — którędy. [przypis edytorski]
kędy (daw.) — którędy; tu: gdzie. [przypis edytorski]
kędy (daw.) — tu: gdzie. [przypis edytorski]
kędy — dokąd. [przypis edytorski]
kędy (dwa.) — gdzie; dokąd. [przypis edytorski]
