Przekaż 1,5% Wolnym Lekturom!
Wsparcie nic nie kosztuje! Wystarczy w polu „Wniosek o przekazanie 1,5% podatku” wpisać nasz KRS: 0000070056
Każda kwota się liczy! Dziękujemy!
Przypisy
Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z
Według typu: wszystkie | przypisy autorskie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła | przypisy tłumacza
Według kwalifikatora: wszystkie | angielski, angielskie | białoruski | biologia, biologiczny | botanika | dawne | francuski | grecki | gwara, gwarowe | hebrajski | historia, historyczny | hiszpański | łacina, łacińskie | literacki, literatura | liczba mnoga | matematyka | mitologia | mitologia grecka | mitologia rzymska | muzyczny | niemiecki | obelżywie | poetyckie | pogardliwe | portugalski | potocznie | prawo, prawnicze | przenośnie | przestarzałe | przysłowiowy | regionalne | religijny, religioznawstwo | rodzaj nijaki | rosyjski | rodzaj żeński | rzadki | staropolskie | turecki | ukraiński | węgierski | włoski | wojskowy | żeglarskie
Według języka: wszystkie | English | français | Deutsch | lietuvių | polski
Znaleziono 5261 przypisów.
lubiony — dziś: ulubiony. [przypis edytorski]
Lubisz Kamelie, Ofelio? (…) co czarem odurzeń tchną, Ninon? — Istnieją dwie wersje polskie tego wiersza, różniące się właśnie w treści tej strofy, głównie w doborze kobiecych imion. Francuski oryginał wygląda następująco: Aimez-vous les camélias,/ Ophélia?/ Julia?/ Aimez-vous les acacias/ Languissant au vent sonore,/ Porcia?/ Léonore?/ La tubéreuse au long abandon,/ Ninon?/ Sur la pourpre royale, le lys,/ Alice? Drugi, obecnie bardziej popularny przekład tego utworu, także autorstwa Stanisława Korab-Brzozowskiego: Lubicie kamelie,/ Ofelie?/ Akacjowe puchy/ Czekające na wiatrów podmuchy,/ Izydoro,/ Lenoro?/ Na szkarłatach królewskich lilie,/ Emilie?/ Tuberozy, co czarem odurzeń tchną,/ Ninon? [przypis edytorski]
lubisz pana d'Angiviller, ale powinien byś mu powiedzieć, aby zamknął buzię pani de Marchais — Pani de Marchais, ładna i sprytna istota, którą łączył stosunek trwałej i wiernej miłości z hrabią d'Angiviller, była cokolwiek zalotna i umiała obudzić u pana de Guibert pewne zainteresowanie. Panna de Lespinasse, w swojej wiecznie czujnej zazdrości, spostrzegła niebezpieczeństwo i starała się je odwrócić, wprowadzając w grę miłość własną autorską Guiberta. Manewr ten kobiecy powiódł się; od tej chwili pan de Guibert ochłódł dla pani de Marchais zupełnie. [przypis tłumacza]
lubit (ros.) — kochać, lubić. [przypis edytorski]
lubka (daw., gw.) — ukochana, kochanka. [przypis edytorski]
Lublin 1961. [przypis autorski]
Lublin — miasto powiatowe, stolica województwa i powiatu lubelskiego. [przypis edytorski]
lublu atca (ros.) — kocham ojca. [przypis edytorski]
lub, (…) lubo (starop.) — albo, albo. [przypis edytorski]
lub, lubo (starop.) — tu: czy, czy też. [przypis edytorski]
lub (…), lub (starop. konstrukcja) — czy, czy; lub się wracasz, lub odchodzisz: czy wracasz, czy odchodzisz. [przypis edytorski]
lublu prianik (ros.) — lubię piernik. [przypis edytorski]
luboby (daw.) — choćby; lubo: choć, chociaż. [przypis edytorski]
lubobym (daw.) — choćbym. [przypis edytorski]
luboć — choć, chociaż. [przypis edytorski]
luboć — choć. [przypis edytorski]
luboć — chociaż. [przypis edytorski]
luboć (daw.) — choć. [przypis edytorski]
lubo — choć, chociaż. [przypis edytorski]
lubo — choć. [przypis edytorski]
lubo — chociaż, lecz. [przypis edytorski]
lubo — chociaż. [przypis edytorski]
lubo (daw.) — albo. [przypis edytorski]
lubo (daw.) — choć, chociaż; Lubom przeszedł pięćdziesiątkę: konstrukcja z ruchomą końcówką czasownika, inaczej: chociaż przeszedłem pięćdziesiątkę (skończyłem 50 lat). [przypis edytorski]
lubo (daw.) — choć, chociaż; lubom tu zrodzon: choć jestem tu urodzony. [przypis edytorski]
lubo (daw.) — choć, chociaż. [przypis edytorski]
lubo (daw.) — choć, chociaż. [przypis edytorski]
lubo (daw.) — choć, chociaż. [przypis edytorski]
lubo (daw.) — choć. [przypis edytorski]
lubo (daw.) — chociaż, choć. [przypis edytorski]
lubo (daw.) — chociaż, mimo że. [przypis edytorski]
lubo (daw.) — chociaż. [przypis edytorski]
lubo (daw.) — chociaż. [przypis edytorski]
lubo (daw.) — chociaż. [przypis redakcyjny]
lubo (daw.) — czy. [przypis edytorski]
lubo (daw.) — jednak, chociaż. [przypis edytorski]
lubo (daw.) — miło. [przypis edytorski]
lubo (daw., przestarz.) — tu: chociaż. [przypis edytorski]
lubo (daw.) — przyjemnie, miło. [przypis edytorski]
lubo (daw.) — tu: chociaż. [przypis edytorski]
lubo (daw.) — tu: jednak, chociaż. [przypis edytorski]
lubo (daw.) — tu: pomimo że, chociaż. [przypis edytorski]
lubo — dziś: choć, chociaż. [przypis edytorski]
lubo, (…) lub — albo, albo. [przypis edytorski]
Lubo (…) lubo — Czy (…) czy. [przypis redakcyjny]
lubo — miło. [przypis edytorski]
Lubomirski, Hieronim August — kawaler maltański, marszałek nadworny. [przypis redakcyjny]
Lubomirski, Jerzy Sebastian herbu Szreniawa bez Krzyża (1616–1667) — marszałek wielki koronny, później hetman polny koronny i starosta spiski; w latach 60. przywódca rokoszu, który ograniczył absolutystyczne dążenia Jana Kazimierza; zmarł na wygnaniu. [przypis edytorski]
Lubomirski — Kazimierz Lubomirski z Równego. [przypis redakcyjny]
Lubomirski — Lubomirski, Jerzy Sebastian herbu Szreniawa bez Krzyża (1616–1667), marszałek wielki koronny, później hetman polny koronny i starosta spiski; w latach 60. przywódca rokoszu, który ograniczył absolutystyczne dążenia Jana Kazimierza; zmarł na wygnaniu. [przypis edytorski]
Lubomirski, Stanisław (1583–1649) — późniejszy wojewoda krakowski, potem ruski, w czasach opisywanych w niniejszym dziele regimentarz pod Chocimiem. [przypis edytorski]
Lubomirski, Stanisław Herakliusz (1639–1702) — marszałek wielki koronny, wybitny pisarz i poeta późnego baroku, zwany Salomonem sarmackim. [przypis edytorski]
Lubomirszczyk — zwolennik magnackiego rodu Lubomirskich. [przypis edytorski]
lubom nic nie rozumiał (daw.) — chociaż nic nie rozumiałem. [przypis edytorski]
lubom nie godzien — choć nie jestem godzien; lubo (daw.) — choć, chociaż. [przypis edytorski]
lubom (…) obiecał (daw.) — choć obiecałem. [przypis edytorski]
lubom się bronił — choć się broniłem. [przypis edytorski]
lubom starzec — chociaż jestem starcem. [przypis edytorski]
lubom tego nie pamiętał — choć tego nie pamiętałem. [przypis edytorski]
lubo (przestarz.) — choć. [przypis edytorski]
Lubo (przestarz.) — chociaż. [przypis edytorski]
lubo (przestarz.) — chociaż. [przypis redakcyjny]
lubopytstwo (ros. любопытство) — ciekawość. [przypis edytorski]
lubość (daw.) — przyjemność. [przypis edytorski]
lubość (daw.) — rozkosz, upodobanie. [przypis edytorski]
lubość (daw.) — upodobanie, zadowolenie. [przypis edytorski]
lubość (daw.) — zadowolenie, rozkosz. [przypis edytorski]
lubość — umiłowanie, rozkosz. [przypis edytorski]
luboście (daw., gw.) — lubości (M. i B. lm); lubość: rozkosz. [przypis edytorski]
luboś (daw.) — chociażeś. [przypis edytorski]
luboś jest (daw.) — konstrukcja z przestawną końcówką czasownika; inaczej: lubo jesteś, tzn.: chociaż jesteś. [przypis edytorski]
lubośmy — choć żeśmy. [przypis edytorski]
luboś (starop.) — choć jesteś. [przypis edytorski]
luboś (starop.) — czyś. [przypis edytorski]
lubo (starop.) — choć, chociaż. [przypis edytorski]
lubo (starop.) — chociaż. [przypis edytorski]
lubo (starop.) — czy, czy też. [przypis edytorski]
lubo (starop.) — czy. [przypis edytorski]
lubo (starop.) — tu: czy. [przypis edytorski]
lubo (starop.) — tu: lub też. [przypis edytorski]
lubo — tu: albo (właśc. daw.: chociaż). [przypis edytorski]
lubo — tu: czy. [przypis edytorski]
lubować (daw.) — podobać się. [przypis edytorski]
lubowałem się w podkreślaniu (…) po pierwsze tajemnic intelektualnych, po drugie techniki zdarzeń (…) do zastanawiania się nad sprawą techniki faktów życiowych skłonili mnie głównie Kleist, Hebbel i Schopenhauer — [Komentarz autora z Uwag.] Por. strony: 132 w. 24 [tj. fragment rozdz. VII „Rzeczywiste życie posiada pewien kwas niwelijący (…)”], 133 w. 17 [tj. fragment rozdz. VII „Ale na szczęście ze stanami takimi (…)”], 157 w. 1 [tj. fragment rozdz. VII „W ogóle wchodziły tu w grę współcześnie dwa czynniki (…)”], 159 w. 25 [tj. fragment rozdz. VII „Ze wszystkimi najpiękniejszymi uczuciami i zamiarami łączą się (…)”], 166 [tj. fragment rozdz. VIII „Ideałem byłoby właściwie opisywać bezpośrednią rzeczywistość (…)”], 262/263 [tj. fragment rozdz. XIV „Technika wypadków jest taka, że właściwych decyzji zwykle nie ma (…)”], 234 w. 30 [tj. fragment rozdz. XII „(…) owszem twierdzę, że takie wypadki (…)”], 301 (zakątek komiczny) [tj. fragment rozdz. XVI „Kiedy zaś tamci wstąpili na najwyższy punkt (…) już wszystko skończone”], 332 w. 18 i n. [tj. fragment rozdz. XVII „Trzeba jednak obok ogólnego tła psychicznego uwzględnić warstewkę (…)”; red. WL] itd. Wpływy: głównie Kleista Michał Kohlhaas, Schopenhauera: nauka o charakterze, Hebbla: Herod i Mariamna w porównaniu z jego rozbiorem tragedii Massingera Lodovico. Od zwrotów Hebbla: Die Gebrochenheit der Idee (w jego uwagach o dramacie) i Verwirrung der Motive wywodzi się mój pierwiastek pałubiczny. [przypis autorski]
Lubowicki, Jan — rotmistrz lisowczyków, pieczętował się herbem Szreniawa. [przypis edytorski]
Lubowidzki, Mateusz (1787–1874) — wiceprezydent Warszawy, znienawidzony przez mieszkańców jako szef policji. [przypis edytorski]
lubo wieczorne, lubo wstają rane zorze (starop.) — czy wieczorne, czy [też] ranne wstają zorze. [przypis edytorski]
lubownik (daw.) — dziś: miłośnik. [przypis edytorski]
lubownik (daw.) — miłośnik. [przypis edytorski]
lubownik (daw.) — wielbiciel. [przypis edytorski]
lubownik — kochanek, miłośnik. [przypis edytorski]
Lubowski, Edward (1837–1923) — autor powieści i komedii, te ostatnie wzorował na francuskim dramacie mieszczańskim. [przypis edytorski]
Lubowski, Edward (1837–1923) — autor powieści i komedii, te ostatnie wzorował na francuskim dramacie mieszczańskim. [przypis edytorski]
Lubowski, Edward (1837–1923) — polski pisarz i publicysta, autor pozytywistycznych komedii o problematyce społeczno-obyczajowej, wzorowanych na francuskim dramacie mieszczańskim. Baron Laufen jest postacią z jego komedii Przesądy. [przypis edytorski]
lubo — z lubością, z upodobaniem, chętnie. [przypis edytorski]
lubo znać — choć widać, choć można poznać. [przypis edytorski]
luboznatielnost' (ros. любознательность) — dociekliwość. [przypis edytorski]
Lub proś bogów o zdrowie (aut te piari iube) — dosł.: „lub każ złożyć za siebie ofiarę oczyszczenia”, jako wariat; p. w. 292. [przypis tłumacza]
lub przegram, lub wezmę zwycięstwo (starop.) — dziś: czy przegram, czy odniosę zwycięstwo. [przypis edytorski]
Lub się bić sam a sam ze mną, lub chcesz gromadą (starop.) — czy chcesz się bić sam na sam, czy gromadą. [przypis edytorski]