Przekaż 1,5% Wolnym Lekturom!
Wsparcie nic nie kosztuje! Wystarczy w polu „Wniosek o przekazanie 1,5% podatku” wpisać nasz KRS: 0000070056
Każda kwota się liczy! Dziękujemy!
Przypisy
Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z
Według typu: wszystkie | przypisy autorskie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła | przypisy tłumacza | przypisy tradycyjne
Według kwalifikatora: wszystkie | anatomiczne | angielski, angielskie | arabski | architektura | astronomia | białoruski | biologia, biologiczny | bez liczby pojedynczej | botanika | celtycki | chemiczny | czasownik | czeski | dawne | drukarstwo, drukowany | dziecięcy | ekonomiczny | filozoficzny | fizyka | francuski | frazeologia, frazeologiczny | geografia, geograficzny | geologia | grecki | gwara, gwarowe | handel, handlowy | hebrajski | hinduski | historia, historyczny | hiszpański | holenderski | ironicznie | islandzki | łacina, łacińskie | literacki, literatura | liczba mnoga | matematyka | medyczne | mineralogia | mitologia | mitologia germańska | mitologia grecka | mitologia rzymska | muzyczny | nieodmienny | niemiecki | norweski | obelżywie | poetyckie | pogardliwe | polski | polityczny | portugalski | pospolity | potocznie | prawo, prawnicze | przenośnie | przestarzałe | przymiotnik | przysłowiowy | psychologia, psychologiczny | regionalne | religijny, religioznawstwo | rodzaj męski | rodzaj nijaki | rosyjski | rodzaj żeński | rzadki | rzeczownik | rzymski | środowiskowy | staropolskie | starożytny | szwedzki | teatralny | techniczny | turecki | ukraiński | węgierski | włoski | wojskowy | wulgarne | żartobliwie | zdrobnienie | żeglarskie | zoologia
Według języka: wszystkie | English | français | Deutsch | lietuvių | polski
Znaleziono 117147 przypisów.
wilegiatura (daw.) — dłuższy wypoczynek na wsi. [przypis edytorski]
Marcel Proust, W poszukiwaniu straconego czasu, Strona Guermantes, Strona Guermantes, część pierwsza
(źródło na Platformie Redakcyjnej)
wilegiatura (daw.) — dłuższy, wypoczynkowy pobyt na wsi. [przypis edytorski]
wilegiatura (daw.) — wypoczynek na wsi, związany zwykle z dłuższym pobytem. [przypis edytorski]
wileńce — mieszkańcy Wilna. [przypis edytorski]
Wileńka — właśc. Wilejka. [przypis edytorski]
wileńska Reduta — Teatr Reduta, założony w 1919 r. w Warszawie przez Juliusza Osterwę i Mieczysława Limanowskiego, pierwszy w Polsce teatr eksperymentalny. W latach 1925–31 przeniesiony do Wilna, w 1931 r. powrócił do Warszawy, gdzie zakończył działalność w 1939 r. [przypis edytorski]
wilgłe (daw.) — wilgotne. [przypis edytorski]
wilgny — dziś popr.: wilgotny. [przypis edytorski]
wilgny — dziś: wilgotny. [przypis edytorski]
wilgny — wilgotny. [przypis edytorski]
Wilgoć mnie zabija. Ale to głupstwo. — w oryg. niem. Ich lasse mich nicht dadurch düpieren (Nie dam się temu [polepszeniu] nabrać); red. WL. [przypis edytorski]
wilgotna Gwiazda — Księżyc, który kieruje przypływami i odpływami morza, stanowiącego w mit. gr. królestwo boga Neptuna. [przypis edytorski]
Wilhelma II (1859–1941) — ostatni niemiecki cesarz i król Prus, przedstawiciel dynastii Hohenzollernów. [przypis edytorski]
Wilhelm I (1797–1888) — król pruski od 1861, cesarz niemiecki w latach 1871–1888. [przypis edytorski]
Wilhelm I (1797–1888) — król Prus, od 1871 cesarz niemiecki. [przypis edytorski]
Wilhelm II (1859–1941) — cesarz niemiecki w latach 1888–1918. [przypis edytorski]
Marcel Proust, W poszukiwaniu straconego czasu, Strona Guermantes, Strona Guermantes, część druga
(źródło na Platformie Redakcyjnej)
Wilhelm II (1859–1941) — ostatni niemiecki cesarz i król Prus, przedstawiciel dynastii Hohenzollernów; militarysta i imperialista, zwolennik polityki wojennej; abdykował po zakończeniu I wojny światowej. [przypis edytorski]
Wilhelm II Dobry (1155–1189) — król Sycylii 1166–1189, przy czym do 1171 regentką w jego imieniu była matka, Małgorzata z Nawarry, po przedwczesnej śmierci króla Wilhelma I zw. Złym; Wilhelm II prowadził politykę popierającą papiestwo i Ligę Lombardzką przeciw cesarzowi Fryderykowi Barbarossie; w Boskiej Komedii Dante umieścił go w niebie. Wilhelm II ze swą żoną Joanną, córką króla Anglii Henryka II Plantageneta miał tylko młodo zmarłego syna Boemunda. [przypis edytorski]
Wilhelm II Hohenzollern (1859–1941) — cesarz Niemiec w latach 1888–1918, po wybuchu rewolucji w 1918 r. uciekł do Holandii. [przypis edytorski]
Wilhelm II Hohenzollern (1859–1941) — ostatni cesarz Niemiec i król Prus. [przypis edytorski]
Wilhelm II Hohenzollern (1859–1941) — ostatni niemiecki cesarz i król Prus; rzecznik polityki imperialistycznej, brutalności i bezwzględności podczas prowadzonych wojen. [przypis edytorski]
Wilhelm III (1770–1840) — właśc. Fryderyk Wilhelm III, król pruski z dynastii Hohenzollernów, członek koalicji antryfrancuskiej, prowadzący wojny z Napoleonem. [przypis edytorski]
Wilhelm III Orański (1650–1702) — książę Oranii-Nassau, namiestnik Republiki Zjednoczonych Prowincji, od 1689 król Anglii i Szkocji (jako Wilhelm II). [przypis edytorski]
Wilhelm II właśc. Wilhelm II Hohenzollern (1859–1941) — król Prus i cesarz Niemiec w latach 1888–1918. [przypis edytorski]
Wilhelm I Orański (1533–1584) — przywódca walk o niepodległość Niderlandów. [przypis edytorski]
Wilhelm I Orański, zwany Milczącym (1553–1584) — książę Oranii od 1544, namiestnik Niderlandów (obecnej Holandii) od 1572. [przypis edytorski]
Wilhelm IV (1765–1837) — król Wielkiej Brytanii i król Hanoweru; nazywany królem żeglarzy. [przypis edytorski]
Wilhelm książę — kurfirst Wilhelm, naczelny dowódca i namiestnik króla polskiego. [przypis edytorski]
Wilhelmówka — ośrodek kolonijny Towarzystwa Kolonii Letnich opisany przez Janusza Korczaka w książce Józki, Jaśki i Franki (1911). Od 1904 r. był to ośrodek męski. [przypis edytorski]
Wilhelmówka — w Wilhelmówce spędzali wakacje chłopcy z rodzin chrześcijańskich. [przypis edytorski]
Wilhelm Orański a. Wilhelm III Orański (1650–1702) — książę Oranii-Nassau, namiestnik Republiki Zjednoczonych Prowincji, król Anglii i Szkocji (jako Wilhelm II). [przypis edytorski]
Wilhelmowi oczy wydłubali — chodzi o portret cesarza Niemiec. [przypis edytorski]
Wilhelm Tell — legendarny szwajcarski bohater narodowy. [przypis edytorski]
Wilhelm Tell — postać legendarna, szwajcarski bohater narodowy, łucznik który poderwał Szwajcarów do walki o niezależność (1307). [przypis edytorski]
Wilhelm Tell — postać legendarna, szwajcarski bohater narodowy, łucznik, który poderwał Szwajcarów do walki o niezależność (1307); symbol niesubordynacji z pobudek patriotycznych wobec narzuconej władzy (w tym wypadku: władzy cesarza austriackiego). [przypis edytorski]
Wilhelm von Kaulbach (1804–1874) — malarz niemiecki. [przypis edytorski]
Wilhelm Wtóry, własc. Wilhelm II Rudy (ok. 1060–1100) — drugi syn Wilhelma Zdobywcy, jego następca na tronie angielskim; zginął w niejasnych okolicznościach, postrzelony z łuku podczas polowania, a koronę przejął po nim młodszy brat Henryk. [przypis edytorski]
Wilhelm Zdobywca (ok. 1028–1087) — władca francuskiej Normandii, który najechał Anglię w 1066 r. i zdobył tron angielski. Wojska normandzkie wylądowały w Zatoce Pevensey (w pobliżu miejsca akcji powieści), korzystając z osłabienia Saksonów po walkach z Wikingami, zwyciężyły w bitwie pod Hastings i szybko podbiły cały kraj. Wilhelm nagrodził swoich rycerzy, rozdając im podbite ziemie jako lenna, a sobie zapewnił silną władzę, zatwierdzając miejscowe prawa i obyczaje. [przypis edytorski]
Wilhelm Zdobywca (ok. 1028–1087) — władca francuskiej Normandii, który w 1066 najechał Anglię, zwyciężył w bitwie pod Hastings i zdobył tron angielski. [przypis edytorski]
Wilhelm Zdobywca (ok. 1028–1087) — władca francuskiej Normandii, który w 1066 r. najechał Anglię, zwyciężył w bitwie pod Hastings i zdobył tron angielski. [przypis edytorski]
wilią — w wigilię, poprzedniego dnia. [przypis edytorski]
wilia a. wigilia — dzień poprzedzający jakąś (ważną) datę. [przypis edytorski]
wilia a. wigilia — dzień poprzedzający jakieś święto itp.; tu: dzień poprzedzający święta Bożego Narodzenia lub kolacja zwykle w ten dzień spożywana wspólnie. [przypis edytorski]
wilia a. wigilia — dzień poprzedzający. [przypis edytorski]
wilia (daw.) albo wigilia — dzień poprzedzający jakieś wydarzenie; w wilię: w przeddzień. [przypis edytorski]
wilia (daw.) a. wigilia — dzień poprzedzający jakieś wydarzenie, przeddzień. [przypis edytorski]
wilia (daw.) a. wigilia — dzień poprzedzający jakieś wydarzenie; w wilię: w przeddzień. [przypis edytorski]
wilia (daw.) a. wigilia — tu: dzień poprzedzający jakieś wydarzenie; w wilię — w przeddzień. [przypis edytorski]
wilia (daw.) — dzień poprzedni, poprzedzający; też: wigilia. [przypis edytorski]
wilia (daw.) — dzień poprzedzający. [przypis edytorski]
wilia (daw.) — dzień poprzedzający ważne wydarzenie, tu: klasówkę. [przypis edytorski]
wilia (daw., reg.) — dzień poprzedni, poprzedzający; też: wigilia. [przypis edytorski]
wilia (daw.) — wigilia, dzień poprzedzający inny dzień. [przypis edytorski]
wilia (daw.) — wigilia, przeddzień, tj. dzień poprzedzający jakieś zdarzenie. [przypis edytorski]
wilia (daw.) — wigilia, przeddzień, tj. dzień poprzedzający ważne wydarzenie. [przypis edytorski]
wilia (daw.) — wigilia, przeddzień, tj. dzień poprzedzający ważne wydarzenie; tu: wigilia Bożego Narodzenia. [przypis edytorski]
wilia (daw.) — wigilia, przeddzień, tj. dzień poprzedzający ważne wydarzenie (tu: wyjazd na kolonie). [przypis edytorski]
wilia (daw.) — wigilia, przeddzień; tu: Wigilia Bożego Narodzenia. [przypis edytorski]
wilia (daw.) — wigilia. [przypis edytorski]
Wilia (daw.) — Wigilia. [przypis edytorski]
wilia (daw.) — wigilia. [przypis edytorski]
wilia (daw.) — wigilia; w wilię: w przeddzień. [przypis edytorski]
wilia — dzień poprzedzający. [przypis edytorski]
wiliajut (z ros.) — powiewają, merdają (ogonem). [przypis edytorski]
Wilia — rzeka na Białorusi i Litwie, prawy dopływ Niemna, przepływa przez Wilno. [przypis edytorski]
Wilia — rzeka na terytorium Litwy, prawy dopływ Niemna. [przypis edytorski]
wilia — wigilia, dzień bezpośrednio poprzedzający jakieś święto a. wydarzenie. [przypis edytorski]
wilia, wigilia — dzień poprzedzający coś. [przypis edytorski]
wilia — wigilia, dzień poprzedzający jakąś datę. [przypis edytorski]
wilia — wigilia, dzień poprzedzający święto. [przypis edytorski]
wilia — wigilia, przeddzień, wstęp. [przypis edytorski]
Wilia — Wigilia. [przypis edytorski]
wilia — wigilia. [przypis edytorski]
wilię (daw.) — wigilia; dzień poprzedzający inny, szczególnie ważny. [przypis edytorski]
Wilii — tu rytm wiersza sugeruje dawną trzysylabową wymowę: Wi-li-ji. [przypis edytorski]
Wilii — ze względu na melodię wiersza wyraz ten należy czytać jako trzysylabowy: Wi-li-i. [przypis edytorski]
Wilija, dziś Wilia, litew. Neris — najdłuższy dopływ Niemna, przepływa przez Wilno i Kowno. [przypis edytorski]
Wilija — dziś: Wilia. [przypis edytorski]
Wilij — dziś popr. forma D.: Wilii. [przypis edytorski]
wilijny — wigilijny. [przypis edytorski]
Wilja, dziś popr. Wilia, litew. Neris — najdłuższy dopływ Niemna, przepływa przez Wilno i Kowno. [przypis edytorski]
wilk drapieżny — to odczytywane jest jako odniesienie do zwycięstw Szaula [Saula], pierwszego króla w Israelu, który pochodził z plemienia Binjamina, a także do porywania dziewcząt na żony przez plemię Binjamina, o czym mowa w Księdze Sędziów 21, zob. Raszi do 49:27. [przypis edytorski]
wilkierz (hist., z niem.) — w dawnej Polsce: przepis prawny uchwalony przez radę miejską. [przypis edytorski]
wilki kuchenne — rozwidlone pręty, na których obraca się rożen. [przypis edytorski]
Wilkoński, August (1805–1852) — satyryk; autor zbioru humoresek Ramoty i ramotki literackie. [przypis edytorski]
Wilkoński, Zygmunt (1832–1882) — polski przedsiębiorca i prawnik, twórca pierwszej na Kujawach cukrowni w Janikowie. [przypis edytorski]
Wilkowi — poddani Wilka. [przypis edytorski]
Wilk stepowy — powieść Hermanna Hessego (1877–1962), opublikowana w 1927 r. [przypis edytorski]
Wilk stepowy — wyd. w 1927 najsłynniejsza powieść niemieckiego prozaika i poety Hermanna Hessego, laureata nagrody Nobla w dziedzinie literatury (1946). [przypis edytorski]
wilku — dziś popr. forma C. lp: wilkowi. [przypis edytorski]
wilkum (z niem. willkommen: witać) — powitanie. [przypis edytorski]
wilku — popr. forma C. lp: wilkowi. [przypis edytorski]
willa Hadriana pod Tivoli — rozległa rezydencja rzym. cesarza Hadriana, zbudowana w latach 118–134 w Tivoli, ok. 30 km od Rzymu, składająca się z zespołu budowli rozlokowanych w sztucznie urozmaiconym krajobrazie, na obszarze ok. 1 km². [przypis edytorski]
willa Hadriana w Tivoli — rozległa rezydencja rzym. cesarza Hadriana, zbudowana w latach 118–134 w Tivoli, ok. 30 km od Rzymu, składająca się z zespołu budowli rozlokowanych w sztucznie urozmaiconym krajobrazie, na obszarze ok. 1 km². [przypis edytorski]
willa Mellini — piętnastowieczna willa rzymska. [przypis edytorski]
willa Mills — XVII-wieczna willa na rzymskim wzgórzu Palatyn, kupiona w 1818 przez Charlesa Millsa; rozebrana na pocz. XX w., aby umożliwić wykopaliska na stanowisku archeologicznym. [przypis edytorski]
Willamowitz-Möllendorf, Ulrich von (1848–1931) — niemiecki filolog klasyczny, badacz antyku. [przypis edytorski]
willa „Tofana” — nawiązanie do postaci Giulii Tofany, straconej w Rzymie w 1659 roku za wieloletnie dostarczanie sporządzanej na bazie arszeniku trucizny, tzw. Aqua Tofana, kobietom, które chciały się pozbyć okrutnych mężów. [przypis edytorski]
Wille, Bruno (1860–1928) — niem. pisarz, filozof, kaznodzieja ewangelicki, założyciel stowarzyszenia Freie Volksbühne; autor powieści oraz utworów autobiograficznych i filozoficznych, m.in. Einsiedler und Genosse („Pustelnik i towarzysz”, 1897); za swoje przekonania siedział w więzieniu w Friedrichshagen „Pod pruskim orłem”; w utworze: Das Gefangnis zum Preussischen Adler. Eine Selbsterlebte Schildbürgerei. Mit einem Bill das Gefangnisses (Jena 1914) sportretował Przybyszewskiego w postaci bohatera nazwanego Przski, wyśmiewając się z jego wymowy i stylu życia. [przypis edytorski]
Wille (niem.) — wola. [przypis edytorski]
