Przypisy

Que votre règne d'amour arrive (fr.) — że wasze królestwo miłości zbliża się. [przypis redakcyjny]

quia aurum et argentum non sunt mihi, quod habeo hoc vobis do (łac.) — złota i srebra nie mam, co posiadam, to wam ofiaruję. [przypis redakcyjny]

Quia incertum est, quo loco te mors exspectet, tu eam omni loco exspecta (łac.) — Ponieważ nie ma pewności, w którym miejscu śmierć ciebie czeka, ty jej oczekuj w każdym miejscu (Seneka, Listy do Lucyliusza). [przypis redakcyjny]

quia (łac.) — dlaczego?; skąd to pochodzi? [przypis redakcyjny]

qui amat (łac.) — który kocha; w IV Serii Poezyj K. Tetmajera (1900 r.) znajdował się cykl wierszy pt. Qui amant. [przypis redakcyjny]

quibus deerat inimicus, per amicos opprimebature (łac.) — kto nie miał nieprzyjaciela, ulegał przemocy przyjaciół. [przypis redakcyjny]

qui cito dat, bis dat (łac.) — kto prędko daje, dwa razy daje. [przypis redakcyjny]

qui de droit (fr.) — ten, który jest od praw. [przypis redakcyjny]

quidem (łac.) — niby. [przypis redakcyjny]

quidem (łac.) — niby. [przypis redakcyjny]

quidem (łac.) — niby to. [przypis redakcyjny]

quidem — niby. [przypis redakcyjny]

qui Deum colat, qui kominem laedit (łac.) — jak może czcić Boga, kto bliźniego krzywdzi. [przypis redakcyjny]

quid mali feci (łac.) — cóż złego uczyniłem? (Mt. 27, 23). [przypis redakcyjny]

quidquid non discutitur, iustitia non putatur (łac.) — bez roztrząsania nie ma sprawiedliwości. [przypis redakcyjny]

Quid sit amor (…) fallente — 1. Co to jest miłość i skąd bierze swe miano. 2. Jaki jest skutek miłości. 3. Między jakimi osobami może istnieć miłość. 4. W jaki sposób miłość zyskać, zachować, w jaki sposób zwiększa się ona, maleje i kończy. 5. O oznakach wzajemnej miłości i co ma czynić jedno z kochanków, gdy mu drugie nie dochowa wiary. [przypis redakcyjny]

qui facile credit, facile decipitur (łac.) — łatwowierny łatwo bywa oszukany. [przypis redakcyjny]

Qui facit (…) eam (łac.) — Kto dół kopie, sam weń pada. [przypis redakcyjny]

Qui facit veritatem (łac.) — fragment cytatu z Ewang. św. Jana, rozdz. 3. wers. 21. Qui facit veritatem, venit ad lucem: Kto czyni prawdę, idzie do światłości, aby się pokazały uczynki jego, iż w Bogu uczynione są. [red. WL]. [przypis redakcyjny]

Qui (…) levi (łac.) — Jeśliś mądry, mądrość swą w życiu okazuj; miej tylko czyste sumienie i nie trwóż się za lada szelestem. [przypis redakcyjny]

qui manum opponat (łac.) — kto by się oparł. [przypis redakcyjny]

qui me monte à la gorge (fr.) — to podchodzi mi do gardła, dusi. [przypis redakcyjny]

Qui nescit (…) mare (łac.) — Kto nie umie się modlić, niech się puści na morze. [przypis redakcyjny]

Quintana — licytacja w pałacu Nerona, na której sprzedawano rzeczy, które Cezar z towarzyszami, przebrani, rabowali jako zwykli rzezimieszkowie, w Rzymie, dzieląc potem pomiędzy siebie zysk osiągnięty z tejże licytacji. [przypis redakcyjny]

Quintus Calaber — żył w IV wieku po Chr., napisał obszerne dzieło, mające być dalszym ciągiem Iliady. [przypis redakcyjny]

qui obnixo genu — tak np. powiada Statius: obnixa pectora (Thebaid, lib. VI, w. 863): „(…) rumpunt obnixa forentes/ pectora (…)”, co tłumaczy stary komentator Bartha przez summa vi contra nitentia. Podobnie mówi Owidiusz (Halieut., w. 11) obnixa fronte, opowiadając o smoku morskim (Scaro) starającym się przedostać przez więcierze ogonem, a nie łbem: Non audet radiis obnixa occurrere fronte. [przypis redakcyjny]

Quis est, qui de manibus meis eripere possit populum hune? (łac.) — Któż jest, co by lud ten z rąk moich mógł wyrwać? [przypis redakcyjny]

quis habet notam linguae? (łac.) — kto ma znak za język? [przypis redakcyjny]

quis nescit longas regibus esse manus (łac.) — któż nie wie, że królowie mają długie ręce. [przypis redakcyjny]

quisque suae fortunae faber (łac.) — każdy swojego losu sprawcą. [przypis redakcyjny]

quis scit (łac.) — kto wie. [przypis redakcyjny]

Quivi la ripa (…) cadere in giuso (wł.) — cytat z pieśni 25. Czyśćca Boskiej Komedii Dantego Alighieri, ww. 112–117 (tłum. E. Porębowicza): [przypis redakcyjny]

qui vult amari, languida reget manu (łac.) — kto chce być kochanym, niech łagodną rządzi ręką. [przypis redakcyjny]

quo animo (łac.) — jakim sercem. [przypis redakcyjny]

quo animo (łac.) — jakim umysłem, w jakim usposobieniu. [przypis redakcyjny]

quocumque praetextu et titulo (łac.) — z jakiegokolwiek powodu lub tytułu. [przypis redakcyjny]

quocumque praetextu (łac.) — pod jakimkolwiek pozorem. [przypis redakcyjny]

quocumque titulo (łac.) — pod jakimkolwiek tytułem. [przypis redakcyjny]

Quod mens augurat et opto (łac.) — co serce prorokuje i czego pragnę. [przypis redakcyjny]

Quod peto, da, Cai; non peto consilium (łac.) — Czego żądam, dawaj, Kajusie; o radę nie proszę (Marcjalis, Epigramata, II, 30). [przypis redakcyjny]

Quod vis credere, crede (łac.) — wierz, w co chcesz wierzyć. [przypis redakcyjny]

quo fine (łac.) — do jakiego końca, wyniku. [przypis redakcyjny]

quomodo hoc explicatur Polonice? (łac.) — jak się to nazywa (mówi) po polsku? [przypis redakcyjny]

quo motivo (łac.) — z tego powodu. [przypis redakcyjny]

quondam (łac.) — niegdyś. [przypis redakcyjny]

quondam (z łac.) — niegdyś. [przypis redakcyjny]

quo numine laeso (łac.) — które bóstwo obraziwszy. [przypis redakcyjny]

quoquo modo (łac.) — żadnym sposobem. [przypis redakcyjny]

quorum iniuriis in profundissimo Democriti (łac.) — których niesprawiedliwie postępki w najgłębszej Demokryta studni (utopiły jej sławę); Demokryt, filozof gr. żyjący w V w. p.n.e., utrzymywał, że ziemia jest wewnątrz po części wydrążona. [przypis redakcyjny]

quorum machinationibus (łac.) — których knowaniami. [przypis redakcyjny]

[tj. dokąd często przybywała, na okiełznanym delfinie siedząc, naga Tetis; red. WL];

[tj. obydwoma ramionami obejmując szyję; red. WL];

[tj. uciekła się do zwykłych sztuk; red. WL.]

Bóstwa, szczególniej morskie, napastowane od ludzi, miały szczególny przywilej: zamieniać się w rozmaite kształty. Tak Proteus u Owidiusza, Metamorph[oses] VIII, 730, i Wirgiliusza, Georgiki IV, 387.

[tj. coraz to nowe formy przybierała: aż poczuła, że jej członki zostały pochwycone; red. WL];

[tj. ukazała się jako Tetyda; red. WL.]

[przypis redakcyjny]

quos ego (łac.) — ja was…, słowa, którymi Neptun wygrażał wiatrom w Eneidzie Wergiliusza. [przypis redakcyjny]

quos perdere vult, prius dementat (łac) — tych, których chce zgubić, (Bóg) najpierw ogłupia. [przypis redakcyjny]

quot capita, tot sensus (łac.) — co głowa, to rozum. [przypis redakcyjny]

quotquot sunt inimici vestri, cum omnibus in hac arena certabit (łac.) — ilukolwiek macie nieprzyjaciół, ze wszystkimi walczyć będzie [przypis redakcyjny]

quot verba, tot minaciae (łac.) — ile słów, tyle pogróżek. [przypis redakcyjny]

quovis praetextu (łac.) — z jakiegokolwiek powodu. [przypis redakcyjny]

rąbkowy — z cienkiego płótna. [przypis redakcyjny]

Rączki — wieś nad Pilicą w województwie łódzkim. [przypis redakcyjny]

rabież — grabież, rabunek. [przypis redakcyjny]

Rabikan — rumak pierwotnie Argali, następnie Astolfa. [przypis redakcyjny]

Raboam — syn Salomona; gdy lud jego błagał, ażeby mu ulżył publicznych ciężarów, odpowiedział: „mój ojciec chłostał was biczem, ja was chłostać będę skorpionami”. Wnet cały Izrael wypowiedział mu posłuszeństwo i namiestnika jego ukamienował, czym król przestraszony na wozie uciekł do Jeruzalem. [przypis redakcyjny]

rabujący rozbójnicy — tak w rękopisie. Pierwsze wydanie (a za nim i wszystkie następne) zmieniło „rozbójnicy” na „wojska”, wskutek żądania Wielhorskiego. [przypis redakcyjny]

raca kongrewska — rodzaj rakiet zapalających wynalezionych przez angielskiego generała Williama Congreve (1772–1828), zastosowanych po raz pierwszy w r. 1804. [przypis redakcyjny]

race — rakiety. [przypis redakcyjny]

Rachela — żona Jakuba, wnuka Abrahamowego. [przypis redakcyjny]

Rachelo, kiedy Pan… — aria z popularnej opery Żydówka Halevy'ego (1799–1862). [przypis redakcyjny]

racie — kończyny, tu niby-ręce. [przypis redakcyjny]

racja — tu: przyczyna, powód. [przypis redakcyjny]

racyje po nim — słuszność po jego stronie. [przypis redakcyjny]

Raczej przerobiony z poety Rubana (1742–1795), z jego wiersza sławiącego pomnik Piotra Wielkiego. [przypis redakcyjny]

rada (daw.) — zamysł, pomysł. [przypis redakcyjny]

rada — myśl, postanowienie, zamiar. [przypis redakcyjny]

rada — tu: postanowienie. [przypis redakcyjny]

rad bym sobie wpakować kulę w głowę — po raz drugi spotykamy myśl o samobójstwie (porównaj uwagę do listu z dnia 22 maja — tu już nierównie silniej wyrażoną. [przypis redakcyjny]

Radcliffe, Ann (1764–1823) — ang. pisarka preromantyczna, zasłynęła jako autorka romansów sentymentalnych oraz powieści gotyckich, które wywarły znaczny wpływ na twórców romantycznych, wprowadzając do literatury estetykę horroru; do najbardziej znanych dzieł Radcliffe należy zaliczyć: Tajemnice zamku Udolpho (1794) oraz Italczyka albo Konfesjonał Czarnych Pokutników (1796). [przypis redakcyjny]

radczyni — żona radcy, radnego (m. Krakowa) albo posiadającego ceniony w monarchii austro-węgierskiej tytuł radcy (np. niem. Hofrat: „radca dworu”). [przypis redakcyjny]

radniej (daw.) — raczej. [przypis redakcyjny]

Rado by (…) z mozgu oszalało — na pewno zwariuje. [przypis redakcyjny]

Radomił — rycerz chrześcijański. [przypis redakcyjny]

Radom — miasto nad Mleczną w daw. województwie kieleckim; był tam sąd grodzki i ziemski. [przypis redakcyjny]

rad uschnie — łatwo [uschnie]. [przypis redakcyjny]

rady (starop.) — M. lm od przymiotnika rad w rodzaju żeńskim, zamiast: rade. [przypis redakcyjny]

rady Tydeowe — Tideo (Tadeusz) hrabia Conio radził Azzonowi d'Este, wygnanemu z Ferrary, podnieść broń przeciw Mikołajowi d'Este (w. 1). [przypis redakcyjny]

radzić komu (starop.) — sprostać; [poradzić sobie z kim]. [przypis redakcyjny]

radzić na co (starop.) — sprostać [czemu]. [przypis redakcyjny]

Radziejowski, Hieronim (1612–1667) — podkanclerzy koronny, starosta sochaczewski i łomżyński, wojewoda inflancki (1667); po osobistym zatargu z królem Janem Kazimierzem skazany na banicję i infamię, skompromitowany wobec szlachty ze względu na kontakty z Chmielnickim, opuścił Polskę i służył królowi szwedzkiemu podczas najazdu na Rzeczpospolitą; w 1656 r. aresztowany przez Szwedów, oskarżony o zdradę interesów Karola Gustawa, był więziony w twierdzy w w Malborku, a następnie w zamku Orebro w Szwecji przez blisko cztery lata; po podpisaniu pokoju ze Szwecją w 1660 r. uwolniony dzięki wstawiennictwu króla polskiego, rehabilitowany, wrócił do Polski, wiernie stojąc przy królu, również w czasie rokoszu Lubomirskiego; został wysłany jako poseł do Turcji, gdzie zmarł na chorobę zakaźną w Adrianopolu. [przypis redakcyjny]

radzik — gatunek piwa jasnego. [przypis redakcyjny]

Radziłem — Uwagi nad życiem Jana Zamoyskiego, str. 113 n. [przypis redakcyjny]

Radziwiłł, Bogusław (1620–1669) — syn Janusza, znany poplecznik Szwedów, głowa kalwinów litewskich. [przypis redakcyjny]

Radziwiłłów — wieś i stacja kolejowa w pobliżu Łowicza, 55 km na zachód od Warszawy w kierunku Skierniewic. [przypis redakcyjny]

Radzymin — miasteczko oddalone 18 km od Warszawy, miejsce walk w dniach 11–14 VIII 1920 r. [przypis redakcyjny]

Rafael Mengs (1728–1779) — przyjaciel Winkelmanna, sławny malarz i krytyk; porównaj jego: Gedanken über die Schönheit und den Geschmack in der Malerei (Myśli o piękności i smaku w malarstwie), s. 69. [przypis redakcyjny]

Rahab — nierządnica z Jerycha, ukryła w swoim domu posłów Jozuego, ratując ich od niechybnej śmierci przy zburzeniu tego miasta. Św. Paweł w liście swoim do Żydów [dziś stosowana nazwa: List do Hebrajczyków; red. WL], rozdz. 11, w. 31, o niej tak pisze: „Wiarą Rahab nierządnica nie zginęła z niewiernymi, przyjąwszy z pokojem szpiegi”. [przypis redakcyjny]

Raj — Poeta w pierwszej części swojej Boskiej Komedii nadał piekłu kształt ogromnego lejka, na dnie którego pogrążony jest Lucyfer, pierwszy archanioł, który pychą zgrzeszył przeciwko Bogu. Czyściec wyobraził sobie w kształcie góry konicznej [koniczny — stożkowy; red. WL], na wierzchołku której raj ziemski umieścił, skąd dusza oczyszczona i uzupełniona pokutą wznosi się do nieba. Raj niebieski zamykać będzie dziewięć sfer, na które pociągany i prowadzony przez Beatrycze jako symbol teologii, czyli nauki bożej, szczeblować [szczeblować — iść po stopniach, wspinać się; red. WL] będzie koleją, to jest: Księżyc, Merkury, Wenus, Słońce, Mars, Jowisz, sfera gwiazd stałych, Primum Mobile i Empireum. [przypis redakcyjny]

rajtaria — jazda regularna, złożona z drobniejszej szlachty i ludzi wolnych. [przypis redakcyjny]

rajtar — średniozbrojny żołnierz konny, posługujący się w walce głównie bronią palną. [przypis redakcyjny]

rajtarskie — konne, ubrane na sposób niemiecki. [przypis redakcyjny]

rajtszula — ujeżdżalnia. [przypis redakcyjny]

Rakocy — Jerzy II Rakoczy, książę siedmiogrodzki (1648–1660). [przypis redakcyjny]