ZBIÓRKA KRYZYSOWA
Potrzebujemy 125 tys. zł do końca 2024 roku, żeby móc dalej funkcjonować. Dlaczego?
Przypisy
Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z
Według typu: wszystkie | przypisy autorskie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła | przypisy tłumacza
Według kwalifikatora: wszystkie | anatomiczne | angielski, angielskie | arabski | architektura | astronomia | białoruski | biologia, biologiczny | bez liczby pojedynczej | botanika | celtycki | chemiczny | chiński | czasownik | czeski | dopełniacz | dawne | drukarstwo, drukowany | dziecięcy | ekonomiczny | filozoficzny | fizyka | francuski | frazeologia, frazeologiczny | geografia, geograficzny | geologia | grecki | gwara, gwarowe | handel, handlowy | hebrajski | hinduski | historia, historyczny | hiszpański | holenderski | ironicznie | islandzki | japoński | język, językowy, językoznawstwo | łacina, łacińskie | literacki, literatura | liczba mnoga | matematyka | medyczne | mineralogia | mitologia | mitologia germańska | mitologia grecka | mitologia rzymska | muzyczny | nieodmienny | niemiecki | norweski | obelżywie | poetyckie | pogardliwe | polski | polityczny | portugalski | pospolity | potocznie | prawo, prawnicze | przenośnie | przestarzałe | przymiotnik | przysłowiowy | przysłówek | psychologia, psychologiczny | regionalne | religijny, religioznawstwo | rodzaj męski | rodzaj nijaki | rosyjski | rodzaj żeński | rzadki | rzeczownik | rzymski | środowiskowy | staropolskie | starożytny | szwedzki | teatralny | techniczny | turecki | ukraiński | węgierski | włoski | wojskowy | wulgarne | żartobliwie | zdrobnienie | żeglarskie | zoologia
Według języka: wszystkie | polski
Znaleziono 15622 przypisów.
dowcip (daw.) — umysł, mózg. [przypis redakcyjny]
dowcip (daw.) — umysł, rozum, inteligencja. [przypis edytorski]
dowcipny (daw.) — inteligentny, sprytny, rozumny. [przypis edytorski]
dowcipny (daw.) — inteligentny, sprytny, rozumny. [przypis edytorski]
dowcipny (daw.) — inteligentny, wymowny, elokwentny. [przypis edytorski]
dowcipny (daw.) — mądry, rozumny, roztropny. [przypis edytorski]
dowcipny (daw.) — przemyślny, sprytny. [przypis edytorski]
dowcipny (daw.) — rozumny. [przypis edytorski]
dowcipny (daw.) — tu: inteligentny. [przypis edytorski]
dowcipny (daw.) — tu: subtelny, zręczny, wyrafinowany. [przypis edytorski]
dowierać (daw.) — dojrzewać. [przypis edytorski]
dowódzca (daw.) — dziś: dowódca. [przypis edytorski]
dowodnie (daw.) — wyraźnie. [przypis edytorski]
do wsie (gw., daw.) — do wsi. [przypis autorski]
do zabijania palów (daw.) — dziś popr.: do wbijania palów. [przypis edytorski]
do znaku (daw.) — do cna, zupełnie. [przypis redakcyjny]
do znaku (daw., gw.) — całkowicie. [przypis edytorski]
drabant (daw.) — żołnierz straży przybocznej. [przypis edytorski]
drab (daw.) — żołnierz, pachołek, sługa. [przypis edytorski]
drab (daw.) — żołnierz piechoty, zbrojny pachołek, sługa. [przypis edytorski]
drabiak (daw.) — wóz drabiniasty. [przypis edytorski]
draganiska (daw.) — forma lm i zgrubienie od: dragan, tj. dragon, żołnierz. [przypis edytorski]
dragon (daw.) — żołnierz lekkiej jazdy. [przypis edytorski]
drałła (daw.) — dziś popr. 3.os. lp cz.ter.: drałuje (pot.: biegnie, pędzi). [przypis edytorski]
dramatyka (daw.) — twórczość dramatopisarska; dramat. [przypis edytorski]
drań (daw., r.ż.) — o rzeczach: lichota, rupiecie, graty, gałgany. [przypis edytorski]
drapiestwo (daw.) — grabież, rozbój. [przypis edytorski]
dreszcz przeszła (daw.) — dziś popr. forma r. m.: deszcz przeszedł. [przypis edytorski]
driakiew (daw.) — medykament z kilkudziesięciu składników, uważany za uniwersalny lek i odtrutkę, wytwarzany aż do XVIII w.; przen.: lekarstwo. [przypis edytorski]
driakiew (daw.) — roślina lecznicza, lekarstwo. [przypis edytorski]
driakiew (daw., z gr. thēriakē: odtrutka przeciw ukąszeniu) — lek na wszelkie choroby, zawierający wiele różnych składników. [przypis edytorski]
driakiew (daw., z gr. thēriakē: odtrutka przeciw ukąszeniu) — medykament z kilkudziesięciu składników, uważany za uniwersalny lek i odtrutkę, wytwarzany aż do XVIII w.; przen.: lekarstwo. [przypis edytorski]
drobnowidz (daw.) — mikroskop. [przypis edytorski]
drogiś zabaczył (daw.) — zapomniałeś drogi. [przypis edytorski]
drogista (daw.) — właściciel lub sprzedawca w drogerii, sklepie z lekami dostępnymi bez recepty, kosmetykami itp. [przypis edytorski]
drożyć (daw.) — drążyć. [przypis redakcyjny]
drugą razą (daw.) — następnym razem. [przypis edytorski]
drugdy (daw.) — niekiedy, czasami. [przypis tłumacza]
drugdy (daw.) — niekiedy, czasem. [przypis edytorski]
drugi (daw., gw.) — tu: inny. [przypis edytorski]
drugi (daw.) — tu: inny. [przypis edytorski]
drugi (daw.) — tu: niektóry. [przypis edytorski]
drugie (daw., gw.) — inne. [przypis edytorski]
drukiem podać (daw.) — wydrukować. [przypis edytorski]
Drukowała się ona (daw.) — dziś popr. tylko z imiesłowem przymiotnikowym biernym: była drukowana, albo z formą bezosobową czasownika: drukowano ją. [przypis edytorski]
drużba (daw.) — przyjaźń. [przypis edytorski]
drużbart (daw.) — gra w karty. [przypis edytorski]
druże (daw.) — przyjacielu. [przypis edytorski]
drużka (daw.) — przyjaciółka. [przypis edytorski]
drużyć (daw.) — przyjaźnić się. [przypis edytorski]
drużyć (daw., reg.) — drążyć. [przypis redakcyjny]
drużyna (daw.) — oddział wojska. [przypis edytorski]
drwinkować (daw.) — drwić, żartować. [przypis edytorski]
drygant (daw.) — ogier. [przypis edytorski]
dryjakiew (daw.) — driakiew, używany w medycynie ludowej uniwersalny wieloskładnikowy lek roślinny. [przypis edytorski]
dryndulka (daw.) — pot. powóz. [przypis edytorski]
dryndziarz (daw., pot.) — dorożkarz. [przypis edytorski]
drżeń (daw.) — rdzeń. [przypis redakcyjny]
drzemota (daw.) — chęć snu. [przypis edytorski]
drzewiany (daw.) — drewniany. [przypis redakcyjny]
drzewiany (daw., gw.) — drewniany. [przypis redakcyjny]
drzewiej (daw.) — dawniéj. [przypis autorski]
drzewiej (daw.) — dawniej. [przypis edytorski]
drzewiej (daw.) — tu: wcześniej. [przypis edytorski]
drzewo (daw.) — kopia. [przypis edytorski]
drzewo (daw., pot.) — kopia husarska. [przypis redakcyjny]
drzwi wchodowe (daw.) — dziś: drzwi wejściowe. [przypis edytorski]
drzystać a. drystać (daw., gw.) — mieć rozwolnienie, wypróżniać się rzadko. [przypis edytorski]
dubelt (daw.) — podwójnie. [przypis edytorski]
dubeltowy (daw.) — podwójny. [przypis edytorski]
Ducha wartogłowa (daw.) — ducha niezrównoważenia, lekkomyślności; w tłum. Wujka: „ducha wichrowatego”, w BT: „ducha obłędu”. [przypis edytorski]
duchem być sądząc wodę lub płomyki (daw.) — we współczesnej składni: sądząc, że duchem jest woda lub płomyki; nawiązanie do różnych szkół staroż. greckiej filozofii przyrody: Tales z Miletu (ok. 620 p.n.e. – ok. 540 p.n.e.) uznawał za pierwotną zasadę świata wodę, zaś Heraklit z Efezu (ok. 540 p.n.e. – ok. 480 p.n.e.) ogień. [przypis edytorski]
duchem (daw.) — szybko, bez zwłoki. [przypis edytorski]
duchem (daw.) — szybko, co tchu. [przypis edytorski]
duchem (daw.) — szybko. [przypis edytorski]
duchna (daw.) — pierzyna. [przypis redakcyjny]
dudek (daw.) — głupek. [przypis edytorski]
dudek (daw.) — głupiec. [przypis edytorski]
dudek (daw., pot.) — głupek. [przypis edytorski]
dudek (daw., pot.) — głupiec. [przypis edytorski]
Honoré de Balzac, Stracone złudzenia, Wielki człowiek z prowincji w Paryżu
(źródło na Platformie Redakcyjnej)
dudy w miech (daw., przysł.) — tracić rezon, pokornieć. [przypis edytorski]
duenna (daw., z hiszp. dueña) — ochmistrzyni, dama do towarzystwa młodej kobiety, towarzysząca jej w wyjściach poza dom; przyzwoitka. [przypis edytorski]
duenna (daw., z hiszp. dueña) — ochmistrzyni, dama do towarzystwa młodej kobiety, towarzysząca jej w wyjściach poza dom; przyzwoitka. [przypis edytorski]
dufać (daw.) — dziś: ufać. [przypis edytorski]
dufać (daw.) — nazbyt wierzyć we własne siły. [przypis edytorski]
dufać (daw.) — ufać, mieć nadzieję. [przypis edytorski]
dufać (daw.) — ufać. [przypis edytorski]
dufać (daw.) — ufać, wierzyć, pokładać nadzieję. [przypis edytorski]
dufać (daw.) — ufać, wierzyć, pokładać nadzieję. [przypis redakcyjny]
dufać (daw.) — ufać, wierzyć. [przypis edytorski]
dufać (daw.) — ufać, zwłaszcza nadmiernie; wierzyć. [przypis edytorski]
dufałość (daw.) — zaufanie. [przypis edytorski]
dumca (daw.) — pyszałek; postępowaniem takim zasłynął później Tyzenhaus, podskarbi wielki litewski za Stanisława Augusta (upadł w r. 1780). [przypis redakcyjny]
dumka (daw.) — wymysł, mniemanie. [przypis edytorski]
dumy (daw.) — myśli, rozmyślania. [przypis edytorski]
dunąć (daw.) — uciec. [przypis edytorski]
dunka (daw.) — duńska rękawiczka, z delikatnej skóry, obróconej gładką stroną do wewnątrz. [przypis edytorski]
dur (daw.) — gorączka, choroba (por. „dur brzuszny”). [przypis edytorski]
dur (daw.) — odurzenie; obłęd; środek odurzający. [przypis edytorski]
dur (daw.) — stan odurzenia, obłęd, choroba. [przypis edytorski]
