Przypisy

imać się czego (daw., gw.) — chwytać się czego, brać się za co. [przypis edytorski]

imać się czegoś (daw., gw.) — chwytać się za coś; brać się za coś. [przypis edytorski]

imać się czegoś (daw., gw.) — zabierać się do czegoś, brać się za coś. [przypis edytorski]

imać się czegoś (daw.) — zabierać się do czegoś, brać się za coś. [przypis edytorski]

imać się (daw.) — chwytać się za coś; zajmować się czymś. [przypis edytorski]

imać się (daw.) — łapać się, chwytać się czego; zabierać się za co; zajmować się czym. [przypis edytorski]

imać się (daw.) — trzymać, chwytać. [przypis edytorski]

imać się (daw.) — zabrać się (do czego), chwycić się (za co). [przypis edytorski]

imaginacja (daw.) — wyobraźnia. [przypis edytorski]

imaginować (daw.) — wyobrażać. [przypis edytorski]

imaginować sobie (daw., z łac.) — wyobrażać sobie. [przypis edytorski]

imainacja a. imaginacja (daw.) — wyobraźnia. [przypis edytorski]

imainacja (daw.) — dziś: imaginacja; wyobraźnia. [przypis edytorski]

imainacja (daw.) — imaginacja; wyobraźnia. [przypis edytorski]

imainacja (daw.) — imaginacja; wyobraźnia; tu: wyobrażenie. [przypis edytorski]

imainować sobie (daw., z łac.) — imaginować sobie, wyobrażać sobie. [przypis edytorski]

imanie się czegoś (daw.) — chwytanie się czegoś, branie się za coś. [przypis edytorski]

imć (daw.) — skrócona forma grzecznościowego „jej/jego miłość”, „jej-/jegomość”. [przypis edytorski]

imć (daw.) — skrócona forma grzecznościowego „jej/jego miłość”, zwykle używana przed nazwiskiem, tytułem lub innym określeniem osoby. [przypis edytorski]

imć (daw.) — skrócona forma starop. zwrotu grzecznościowego: jej/jego miłość, jejmość/jegomość, stawianego przeważnie przed nazwiskiem lub tytułem. [przypis edytorski]

Imci (daw.) — skrót od Jego Mości. [przypis edytorski]

imci (daw.) — tu: tytuł grzecznościowy pary małżeńskiej; liczba mnoga od „imć” oznaczającego „jejmość” lub „jegomość” („jej/jego miłość”). [przypis edytorski]

imię (daw.) — rzeczownik. [przypis edytorski]

imię (daw.) — tu: mienie, majątek. [przypis edytorski]

imię (daw.) — tu: nazwa. [przypis edytorski]

imie (daw.) — tu: mienie, majątek. [przypis edytorski]

imienie (daw.) — majątek ziemski. [przypis edytorski]

imienie (daw.) — mienie, majątek, bogactwo. [przypis edytorski]

imienie (daw.) — mienie, majątek. [przypis edytorski]

imienie (daw.) — mienie. [przypis edytorski]

imienie (daw.) — mienie, własność, majątek. [przypis edytorski]

imieniem (daw.) — dziś: w imieniu. [przypis edytorski]

imieniem (daw.) — w imieniu. [przypis edytorski]

imieniem króla (daw.) — dziś: w imieniu króla. [przypis edytorski]

imiona (daw.) — posiadłości, majątki. [przypis edytorski]

imitatywny (daw.) — naśladowczy. [przypis edytorski]

imo (daw.) — mimo, obok, poza, oprócz. [przypis edytorski]

imo (daw.) — obok. [przypis edytorski]

imość (daw.) — jejmość, skrót od: jej miłość pani. [przypis edytorski]

imość (daw.) — skrót od: jej miłość pani. [przypis edytorski]

imo te dostojeństwa (daw.) — oprócz tych dostojeństw. [przypis edytorski]

imo to (daw.) — prócz tego. [przypis edytorski]

imperiałka (daw.) — wierzch dyliżansu pocztowego lub omnibusu konnego z miejscami pasażerskimi. [przypis edytorski]

impreza (daw.) — przedsięwzięcie, zamiar. [przypis edytorski]

impreza (daw.) — widowisko a. przedsięwzięcie. [przypis edytorski]

impreza (daw., z wł.) — przedsięwzięcie. [przypis edytorski]

inąd (daw.) — którędy indziej. [przypis edytorski]

inaczyć (daw.) — zmieniać. [przypis edytorski]

inak (daw.) — inaczej. [przypis edytorski]

inakszy (daw.) — inny, odmienny. [przypis edytorski]

inakszy (daw.) — inny. [przypis edytorski]

inakust (daw.) — atrament. [przypis edytorski]

indemnizacja (daw.) — odszkodowanie, wynagrodzenie strat i szkód płacone właścicielom w związku z uwłaszczeniem chłopów; w zaborze pruskim odszkodowanie płacili sami chłopi, zaś na terenie Galicji i w Królestwie Polskim odszkodowanie wypłacał rząd, co pośrednio obciążało podatników w postaci tzw. podatku indemnizacyjnego. [przypis edytorski]

Indiów (daw.) — dziś popr. D.: Indii. [przypis edytorski]

Indostan (daw.) — Indie; por. Hindustan (z pers.). [przypis edytorski]

Indowie (daw.) — mieszkańcy Indii a. Indianie, rdzenni mieszkańcy Ameryki; w XVII w. te dwie nazwy czasem mieszano, gdyż Amerykę nazywano Indiami Zachodnimi. [przypis edytorski]

Indowie (daw.) — mieszkańcy Indii. [przypis edytorski]

indulgencja (daw., z łac. indulgentia) — odpust; odpuszczenie winy, przebaczenie, darowanie. [przypis edytorski]

indygenat (daw.) — przyznanie obcokrajowcowi obywatelstwa kraju, w którym przebywa. [przypis edytorski]

indygnacja (daw., z łac.) — oburzenie. [przypis edytorski]

indyjski (daw.) — dziś: indiański. [przypis edytorski]

indyjski (daw.) — dziś popr.: indiański. [przypis edytorski]

indyjski (daw.) — indiański. [przypis edytorski]

indyjski (daw.) — indiański, związany z Indianami. [przypis edytorski]

indyjski (daw.) — tu: indiański. [przypis edytorski]

ineksprymable (daw.) — kalesony. [przypis edytorski]

ineksprymable (daw.) — tu: żart. kalesony. [przypis edytorski]

ineksprymable (daw., żart.) — kalesony. [przypis edytorski]

infamia (daw.) — niesława, hańba. [przypis edytorski]

infamia (daw.) — sądowe pozbawienie czci i praw obywatelskich. [przypis edytorski]

infamia (daw., z łac.) — niesława, hańba; kara pozbawienia czci, zwykle związana z utratą praw obywatelskich. [przypis edytorski]

infamia (daw., z łac.) — niesława, hańba. [przypis edytorski]

infamia (daw., z łac.) — niesława, hańba. [przypis edytorski]

infamia (daw., z łac.) — niesława. [przypis edytorski]

infamia (daw., z łac.) — utrata czci, hańba, niesława. [przypis edytorski]

infamis (daw.) — osoba skazana na utratę czci i praw; przen. niegodziwiec, wyrodek. [przypis edytorski]

infanteria (daw.) — piechota. [przypis edytorski]

infanteryja (daw.) — piechota. [przypis edytorski]

infima (daw.) — najniższa klasa w szkołach polskich. [przypis edytorski]

influenca a. influenza (daw.) — grypa. [przypis edytorski]

influenca (daw.) — grypa. [przypis edytorski]

influenza (daw.) — grypa. [przypis edytorski]

ingrediencje (daw.) — składniki. [przypis edytorski]

ingrosować (daw.) — wpisywać do ksiąg. [przypis edytorski]

inkaust (daw.) — atrament. [przypis edytorski]

inkomodować (z łac., daw.) — sprawiać komuś kłopot. [przypis edytorski]

inkorporować (z łac.; daw.) — wcielać, uosabiać. [przypis edytorski]

inkursja (daw.) — napad. [przypis edytorski]

inkwizycja (daw., z łac.) — dochodzenie sądowe, śledztwo, badanie. [przypis edytorski]

inną razą (daw.) — dziś: innym razem. [przypis edytorski]

inna pies, a inna człowiek (daw.) — w domyśle: inna rzecz, inna sprawa itp.; dziś raczej: co innego pies, a co innego człowiek. [przypis edytorski]

inochodniczek (daw.) — koń stępak. [przypis edytorski]