ZBIÓRKA KRYZYSOWA
Potrzebujemy 125 tys. zł do końca 2024 roku, żeby móc dalej funkcjonować. Dlaczego?
Przypisy
Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z
Według typu: wszystkie | przypisy autorskie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła | przypisy tłumacza
Według kwalifikatora: wszystkie | anatomiczne | angielski, angielskie | arabski | architektura | astronomia | białoruski | biologia, biologiczny | bez liczby pojedynczej | botanika | celtycki | chemiczny | chiński | czasownik | czeski | dopełniacz | dawne | drukarstwo, drukowany | dziecięcy | ekonomiczny | filozoficzny | fizyka | francuski | frazeologia, frazeologiczny | geografia, geograficzny | geologia | grecki | gwara, gwarowe | handel, handlowy | hebrajski | hinduski | historia, historyczny | hiszpański | holenderski | ironicznie | islandzki | japoński | język, językowy, językoznawstwo | łacina, łacińskie | literacki, literatura | liczba mnoga | matematyka | medyczne | mineralogia | mitologia | mitologia germańska | mitologia grecka | mitologia rzymska | muzyczny | nieodmienny | niemiecki | norweski | obelżywie | poetyckie | pogardliwe | polski | polityczny | portugalski | pospolity | potocznie | prawo, prawnicze | przenośnie | przestarzałe | przymiotnik | przysłowiowy | przysłówek | psychologia, psychologiczny | regionalne | religijny, religioznawstwo | rodzaj męski | rodzaj nijaki | rosyjski | rodzaj żeński | rzadki | rzeczownik | rzymski | środowiskowy | staropolskie | starożytny | szwedzki | teatralny | techniczny | turecki | ukraiński | węgierski | włoski | wojskowy | wulgarne | żartobliwie | zdrobnienie | żeglarskie | zoologia
Według języka: wszystkie | polski
Znaleziono 15623 przypisów.
kibić (daw.) — talia, stan; tu: górna część tułowia do pasa. [przypis edytorski]
kidać się (daw.) — rzucać się. [przypis redakcyjny]
ki (daw., gw.) — jaki, który. [przypis edytorski]
ki (daw.) — jaki, co za (kie: jakie); dziś tylko w wyrażeniach potocznych w rodzaju: ki diabeł, kie licho. [przypis edytorski]
kieby (daw., gw.) — jakby, niby, jak. [przypis edytorski]
kieby (daw., gw.) — jakby. [przypis edytorski]
kieby (daw.) — jakby. [przypis edytorski]
kiedym milczał (daw.) — konstrukcja z ruchomą końcówką czasownika; inaczej: kiedy milczałem. [przypis edytorski]
kiedym się w strachu sądził już nieżywy (daw.) — we współczesnej składni: kiedy w strachu sądziłem, że już jestem nieżywy. [przypis edytorski]
kiedy się imie igrać (daw.) — kiedy się weźmie za granie. [przypis edytorski]
kiegoż (daw.) — jakiegoż. [przypis redakcyjny]
kiej (daw.) — kiedy. [przypis edytorski]
kielka (daw.) — dziś: kilka. [przypis edytorski]
kiep (daw.) — człowiek głupi, nierozgarnięty. [przypis edytorski]
kiep (daw.) — człowiek nierozgarnięty, dureń. [przypis edytorski]
kiep (daw.) — dureń, głupiec. [przypis edytorski]
kiep (daw.) — głupek. [przypis edytorski]
kiep (daw.) — głupi człowiek. [przypis edytorski]
kiep (daw.) — głupiec. [przypis edytorski]
kiep (daw.) — wulgarna nazwa kobiecych genitaliów. [przypis edytorski]
kierdasz (daw.) — druh, towarzysz (z tatarskiego). [przypis edytorski]
kiereja (daw.) — płaszcz ocieplany futrem. [przypis edytorski]
kierejka (daw.) — strój wierzchni tureckiego kroju, płaszcz podbity futrem. [przypis edytorski]
kiermasz (daw.) — uroczyste obchody rocznicy poświęcenia kościoła połączone z odpustem i najczęściej również z jarmarkiem. [przypis edytorski]
kierownik (daw.) — dyrektor szkoły. [przypis edytorski]
kierz (daw., D. lm: krzów) — krzew, krzak. [przypis edytorski]
kierz (daw.) — krzak. [przypis edytorski]
Mikołaj Rej, Krótka rozprawa między trzemi osobami, Panem, Wójtem a Plebanem
(źródło na Platformie Redakcyjnej)
kierz (daw.) — krzak; tu daw. forma Ms.lp: (w) krzu. [przypis edytorski]
kierz (daw.) — krzew, krzak. [przypis edytorski]
kierz (daw.) — krzew. [przypis edytorski]
kierz (daw., Msc. lm: krzach) — krzew, krzak. [przypis edytorski]
kierz (daw., Msc. lm: krzach) — krzew. [przypis edytorski]
kierz (daw., reg.) — krzak; tu lm: krze: krzaki. [przypis edytorski]
kierz (gw., daw.) — krzaki. [przypis autorski]
kierz (gw., daw.) — krzew. [przypis edytorski]
kierz płonący (daw.) — płonący krzak, tu: biblijny krzew gorejący, w którym objawił się Mojżeszowi Bóg Jahwe (Wj 3). [przypis edytorski]
kijanka (daw.) — drewniana łopatka do prania bielizny. [przypis edytorski]
kilkakroć sto (daw.) — kilkaset. [przypis edytorski]
kinąć (daw.) — porzucić. [przypis edytorski]
kinąć (daw.) — rzucić. [przypis redakcyjny]
kinąć (daw.) — rzucić się. [przypis redakcyjny]
kinematograf (daw.) — kino. [przypis edytorski]
kinematograf (daw.) — kino; tu: maszyna do wyświetlania filmów (nazywanych w tym zdaniu obrazami). [przypis edytorski]
kinematograf (daw.) — tu: kino. Na początku XX w. filmy pokazywano bez dźwięku, najważniejsze wypowiedzi czy komentarze pojawiały się na ekranie w formie napisów. Filmy były czarno-białe, a seans uzupełniała muzyka, grana na żywo na pianinie. Pierwszy film z dźwiękiem wyświetlono w 1927 r. [przypis edytorski]
kinematograf (daw.) — tu: kino. [przypis edytorski]
kipiątek (daw.) — wrzątek. [przypis edytorski]
kir (daw.) — czarna tkanina używana jako oznaka żałoby. [przypis edytorski]
kis (daw.) — zakwas, zaczyn. [przypis edytorski]
kitajka (daw.) — jedwabna tkanina a. chusteczka. [przypis edytorski]
kitajka (daw.) — płótno. [przypis edytorski]
kitajka (daw.) — tafta, jedwabna nieco sztywna tkanina, szeleszcząca przy jej poruszaniu; pierwotnie chińska, skąd nazwa (daw. Kitaj to Chiny). [przypis edytorski]
kitajka (daw.) — tafta, jedwabna, nieco sztywna tkanina, szeleszcząca przy jej poruszaniu; pierwotnie chińska, skąd nazwa (daw. Kitaj to Chiny). [przypis edytorski]
kitajka (daw.) — tkanina, chustka. [przypis edytorski]
kitajka (daw.) — tkanina jedwabna. [przypis edytorski]
kitajka (daw.) — tkanina jedwabna. [przypis edytorski]
kitajkowy (daw.) — z cienkiego jedwabiu. [przypis edytorski]
kłąb (daw.) — okolice biodra. [przypis edytorski]
kładnie (daw.) — dziś: kładzie. [przypis edytorski]
kładnie (daw.) — kładzie. [przypis edytorski]
kłamany (daw.) — nieprawdziwy, udawany. [przypis edytorski]
kłam (daw.) — kłamstwo; fałsz. [przypis edytorski]
kłamny (daw.) — kłamliwy. [przypis edytorski]
kłamny (daw.) — kłamliwy, zakłamany. [przypis edytorski]
kłopić się (daw.) — bić, tłuc się. [przypis edytorski]
kłopotać się (daw.) — martwić się. [przypis edytorski]
kłusze (daw.) — biegnie, kłusuje; od: kłusić: szybko iść, biec. [przypis edytorski]
kłusze (daw.) — biegnie; od: kłusić: szybko iść, biec. [przypis edytorski]
kłusze (daw.) — kłusuje, biegnie. [przypis edytorski]
kłusze (daw.) — kłusuje; kłusić: szybko biec, spieszyć się. [przypis edytorski]
kłusze (daw.) — od: kłusić: biec a. jechać szybko. [przypis edytorski]
kłusz się (daw.) — uciekaj. [przypis edytorski]
kłusz sie (daw.) — biegnij; od: kłusić: szybko iść, biec. [przypis edytorski]
klątwa (daw.) — przysięga; por. czas. zaklinać kogoś. [przypis edytorski]
klasztora (daw.) — dziś popr. D. lp: klasztoru. [przypis edytorski]
klawa (daw.) — buława. [przypis redakcyjny]
klawicymbał (daw.) — klawesyn. [przypis edytorski]
klawo (daw., pot.) — świetnie. [przypis edytorski]
klawy (daw., pot.) — świetny. [przypis edytorski]
kleć (daw.) — klitka, ciasne pomieszczenie. [przypis edytorski]
Klec (daw.) — dziś: Kielc; w Kielcach była siedziba związku wojskowego. [przypis redakcyjny]
klejnotni (daw.) — herbowi, należący do szlachty. [przypis edytorski]
klekotka (daw.) — kołatka. [przypis edytorski]
klektać (daw.) — klekotać, paplać. [przypis edytorski]
klemencja (daw., z łac.) — łagodność. [przypis edytorski]
klemencja (daw., z łac.) — łaskawość, pobłażliwość. [przypis edytorski]
klient (daw., z łac.) — szlachcic, służący magnatowi i popierający go na sejmikach. [przypis redakcyjny]
klient (daw., z łac.) — uboższy szlachcic, zależny od bogatszego, głosujący na sejmikach zgodnie z wolą magnata i walczący pod jego komendą. [przypis edytorski]
klimakteryk a. klimakter (daw., z gr.: szczebel) — rok złowrogi, przypadający co siedem lat; okres siedmioletni. [przypis edytorski]
klimkiem rzucać (daw.) — kłamać. [przypis edytorski]
kloba a. kluba (daw.) — porządek, ryzy, miara. [przypis edytorski]
kloba (daw.) — języczek u wagi; stanąć w klobie: wyrównać się, pojednać. [przypis edytorski]
kluba (daw.) — dyby, okowy. [przypis edytorski]
kluba (daw.) — narzędzie tortur. [przypis edytorski]
klub (daw., rzad.) — fotel klubowy. [przypis edytorski]
kluby (daw.) — dyby, imadło, daw. narzędzie tortur; przen.: porządek, ryzy, ograniczenia. [przypis edytorski]
kluby (daw.) — dyby, imadło, daw. narzędzie tortur; przen.: porządek, ryzy. [przypis edytorski]
kluby (daw.) — kajdany, dyby. [przypis edytorski]
kluby (daw.) — kajdany, dyby; wziąć w kluby — wziąć w ryzy, zmusić do posłuszeństwa. [przypis edytorski]
klucz (daw.) — większy majątek ziemski, złożony z kilku wsi lub folwarków. [przypis edytorski]
klucznik (daw.) — osoba zarządzająca kluczami do majątku ziemskiego, mająca pod swoim zarządem klucze do czegoś. [przypis edytorski]
