Przypisy

fałeczny (starop.) — fałszywy. [przypis redakcyjny]

Fałszywe zwierzenia — komedia Marivaux. [przypis redakcyjny]

falandysz — sukno drogie (feinlundisch) i tanie. [przypis redakcyjny]

Falant — dowódca Parteniów, t. j., młodzieży nieprawej, wypędzonej przez Greków po wojnie trojańskiej, założyciel Tarentu. [przypis redakcyjny]

Falbowski — właściwie: Falibowski. „Drudzy tegoż imienia na Wołyniu osiedli, z których Stanisław pisał się na Jana III elekcją” (Niesiecki). [przypis redakcyjny]

Faleryna ją (szablę) beła w ogrodzie zrobiła / Organy na to, aby Orlanda zabiła. — wiedźma Faleryna, królowa Organi, sporządziła czarodziejską szablę, którą miała zabić Orlanda; ten jednak zabrał jej wyczarowany miecz i zniszczył nim zaczarowany jej ogród. [przypis redakcyjny]

falsarucha (starop.) — gatunek sukni. [przypis redakcyjny]

Famagusta — miasto na Cyprze. [przypis redakcyjny]

fama — pogłoska. [przypis redakcyjny]

fama — sława, tu: wzięcie u podróżnych. [przypis redakcyjny]

fama — wieść. [przypis redakcyjny]

familia (łac. rodzina) — tu: niewolnicy domowi. [przypis redakcyjny]

familiant — członek wpływowej rodziny. [przypis redakcyjny]

familiantka — szlachcianka z bogatego i wpływowego rodu. [przypis redakcyjny]

familiant — szlachcic z bogatego i wpływowego rodu. [przypis redakcyjny]

familia święta — rodzina Branickich. [przypis redakcyjny]

familia — tu i dalej: dom panujący [tj. dynastia. Red. WL]. [przypis redakcyjny]

famulus — pogardliwie: służący. [przypis redakcyjny]

famulus — służący, lokaj. [przypis redakcyjny]

fandango — hiszpański taniec narodowy. [przypis redakcyjny]

fandango — odmiana flamenco; hiszp. taniec ludowy o szybkim, dynamicznym tempie wybijanym kastanietami oraz podkutymi specjalnie butami, wykonywany z towarzyszeniem gitary. Partnerzy tańczą osobno, niejako „do siebie”, nie obejmując się; ruchy ich nóg i rąk są niezwykle ozdobne. [przypis redakcyjny]

fanfary (z fr.) — triumfalna melodia wygrywana na instrumentach dętych, blaszanych. [przypis redakcyjny]

fanszlibrowy (z niem. feines Silber) — srebrny. [przypis redakcyjny]

fansznur — lina do podnoszenia bandery na maszt. [przypis redakcyjny]

fantastyczne — mające źródło w kaprysie (fr. de fantaisie); np. pałace, ogrody, zwierzyńce. [przypis redakcyjny]

fantazji — nie chciał psuć ochoty, zabawy. [przypis redakcyjny]

fanty — bielizna i ubrania. [przypis redakcyjny]

fanty — cenne przedmioty, tu: dane w zastaw. [przypis redakcyjny]

fant (z niem.) — rzecz wartościowa. [przypis redakcyjny]

faraona — rodzaj gry hazardowej. [przypis redakcyjny]

faraon — hazardowa gra w karty, niezwykle popularna w Polsce od czasów saskich. [przypis redakcyjny]

Farbę Bugowej, widziałem, krew wody / Nasza zmieniła, prócz pohańskiej szkody — tj.: widziałem, jak nasza krew zmieniła barwę wody Bugu, choć pohańcy nie odnieśli szkody. [przypis redakcyjny]

Farceur (fr.) — komediant. [przypis redakcyjny]

farewell (ang.) — żegnam, do widzenia. [przypis redakcyjny]

farewell, king (ang.) — bądź zdrów, królu. [przypis redakcyjny]

Farewell, miss Iza, farewell! (ang.) — Żegnaj, panno Izo, żegnaj! [przypis redakcyjny]

farewell World (…) King (ang.) — bądź zdrów, świecie [zamiast] królu. [przypis redakcyjny]

farfura (daw.) — porcelana. [przypis redakcyjny]

farfura (daw.) — wyrób fajansowy. [przypis redakcyjny]

farfurki — naczynia fajansowe. [przypis redakcyjny]

farfurowe — fajansowe. [przypis redakcyjny]

far niente (wł.) — bezczynność, lenistwo. [przypis redakcyjny]

farsz — nadziewka. [przypis redakcyjny]

Far — wysepka na wybrzeżu egipskiem, którą Aleksander Wielki połączył groblą z lądem stałym (Aleksandrią). [przypis redakcyjny]

faryna — fr. mąka; tu: rodzaj, gatunek. [przypis redakcyjny]

faryna — mąka; tu: tryb, sposób postępowania, moda. [przypis redakcyjny]

faryna (z fr.) — mączka cukrowa. [przypis redakcyjny]

faryna (z fr.) — mąka. [przypis redakcyjny]

faryny cukrowej — mąki, mączki cukrowej. [przypis redakcyjny]

farys — w krajach arabskich zaszczytny tytuł rycerski; tu w znaczeniu: człowiek o szlachetnych ideałach i wyższych dążeniach. [przypis redakcyjny]

faryzeusze — polityczno–religijne konserwatywne stronnictwo żydowskie w Palestynie, odznaczające się formalistycznym stosunkiem do starych praw i obyczajów religijnych, a w wyniku tego fałszywą, uprawianą na pokaz pobożnością. Wbrew utartemu zwyczajowo przekonaniu, znajdującemu odzwierciedlenie i u Krasickiego, że byli przeciwnikami Jezusa i jego uczniów, wielu faryzeuszy znalazło się wśród chrześcijan (m.in. św. Paweł). [przypis redakcyjny]

fas albo nefas — godziwe czyli niegodziwe. [przypis redakcyjny]

fascykuł — zwój papierów, dokumentów. [przypis redakcyjny]

fashionable (ang.) — modniś, elegant. [przypis redakcyjny]

fashion (ang.) — moda. [przypis redakcyjny]

fasja — wymiar podatku; termin z języka austriackich urzędów skarbowych; podwójną fasję miał płacić według zarządzenia cesarza Józefa II ten, który by nie spędzał w obrębie posiadłości austriackich przynajmniej sześciu miesięcy na rok. [przypis redakcyjny]

fason — [forma B.lp:] krój, formę. [przypis redakcyjny]

fasować (starop.) — napełniać, nabijać. [przypis redakcyjny]

fast (daw.) — przepych. [przypis redakcyjny]

fastrzyga — fastryga, ścieg, nić. [przypis redakcyjny]

faszyna — wiązki gałęzi lub chrustu służące do urządzania tam, grobli i wałów obronnych. [przypis redakcyjny]

fatalem dissidiorum, diffidentiae, discordiae civilis procellam sedare in pectoribus hominum sua mansuetudine (łac.) — uśmierzyć w sercach ludzkich łagodnością swoją zgubną burzę zatargów nieufności i niezgody obywatelskiej. [przypis redakcyjny]

fatalizm — przeznaczenie, nieunikniony rozwój zdarzeń. [przypis redakcyjny]

fatalne — złowieszcze, złowróżbne, tu: zgubne. [przypis redakcyjny]

fata — losy, przeznaczenie (lp. Fatum). [przypis redakcyjny]

Fata nas pędzą — Łukasz Górnicki (XVI w.) pisał: „Sądy Boże pędzą nas, jako wiatry na morzu okręt, a co wiedzieć, jeśli ku portowi czy ku zginieniu” (Rozmowa o elekcji). Słowa Stańczyka są stylizowane na wzór wypowiedzi współczesnych autentycznemu „błaznowi” ostatnich Jagiellonów. [przypis redakcyjny]

fata simul et semel — losy razem i naraz. [przypis redakcyjny]

fatigatus (łac.) — zmęczony. [przypis redakcyjny]

fatto a pennello (wł.) — jak z obrazka. [przypis redakcyjny]

Faulhorn — [góra] w Alpach szwajcarskich. [przypis redakcyjny]

fauna — świat zwierzęcy. [przypis redakcyjny]

faunowie (daw. forma lm; dziś: fauny) — pół mężczyźni, pół kozły. W mit. rzym. bóstwa polne i leśne towarzyszące pasterzom. [przypis redakcyjny]

fauny — półludzie, półkozły, postacie z mit. gr.. Podobny motyw idylli pasterskiej, z jakim mamy do czynienia tu w w. 41–44, znajduje się też w Ks. 2, Pieśni II. [przypis redakcyjny]

Faust — Johann Faust (lub Fust, zm. 1466), mieszczanin z Moguncji uważany wraz z Gutenbergiem za współwynalazcę sztuki drukarskiej. [przypis redakcyjny]

Fawoni — nazwa wiosennego wiatru zachodniego (łac). [przypis redakcyjny]

Fawoniusz — łagodny wiatr zachodni, zw. też Zefirem. [przypis redakcyjny]

fawor (daw.) — przychylność. [przypis redakcyjny]

fawor (daw.) — życzliwość, łaska. [przypis redakcyjny]

fawor (daw., z łac.) — przychylność. [przypis redakcyjny]

fawor — łaska, życzliwość. [przypis redakcyjny]

faworów — łaski, względów. [przypis redakcyjny]

faworu — wziętości, przychylności. [przypis redakcyjny]

fawory (lm) — ponęty. [przypis redakcyjny]

faworyty — bokobrody. [przypis redakcyjny]

faworyty — obfite uwłosienie okalające twarz z obu stron; bokobrody. [przypis redakcyjny]

fax et tuba (łac.) — pochodnią i surmą. [przypis redakcyjny]

Febe — Febusie; Febus (Apollo) w mit. gr. syn Zeusa i Latony, czasami utożsamiany z bogiem słońca Heliosem; był bogiem muzyki, poezji, łucznictwa, proroctw i sztuki lekarskiej. [przypis redakcyjny]

Febe (Febus) — promienny, jeden z przydomków Apollina, w mit. gr. opiekuna sztuk. [przypis redakcyjny]

Febe — księżyc (Diana, siostra Feba, czyli Apolla). [przypis redakcyjny]

Febe — księżyc (Diana, siostra Feba, tj. Apolla). [przypis redakcyjny]

Febe — siostra Apollina-Febusa, Diana (Artemis). [przypis redakcyjny]

feblik — słabość, skłonność. [przypis redakcyjny]

Feb — przydomek Apolla, boga słońca. [przypis redakcyjny]

febra — tu: choroba, objawiająca się dreszczami. [przypis redakcyjny]

februarii (łac.) — lutego. [przypis redakcyjny]

Febus — Apollo. [przypis redakcyjny]

Febus płaczliwie / Syna swojego wołał (…) żałosne siostry bursztynem płakały (…) Cygnowi łabęcie pióra wyrastały — syn Febusa jest Faeton, który nieszczęśliwą swoją jazdę po niebie przypłacił śmiercią w nurtach Padu; jego siostry Heliady zostały zamienione w topole, wydające bursztyn, a przyjaciel Cygnus w łabędzia. [przypis redakcyjny]

Febus — przydomek Apolla, boga słońca (Tytan, również u Potockiego patronujący słońcu, pochodzi z zupełnie innego rodu olbrzymów, synów Gei). [przypis redakcyjny]

Febus — słońce (przydomek Apolla, boga słońca). [przypis redakcyjny]

Federyk — Federyk Gonzaga, syn Franciszka, książę mantuański. [przypis redakcyjny]