Wesprzyj Wolne Lektury 1,5% podatku — to nic nie kosztuje! Wpisz KRS 00000 70056 i nazwę fundacji Wolne Lektury do deklaracji podatkowej. Masz czas tylko do końca kwietnia :)
Przypisy
Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z
Według typu: wszystkie | przypisy autorskie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła | przypisy tłumacza | przypisy tradycyjne
Według kwalifikatora: wszystkie | angielski, angielskie | białoruski | biologia, biologiczny | botanika | chemiczny | czeski | dawne | francuski | grecki | gwara, gwarowe | hebrajski | hiszpański | holenderski | ironicznie | łacina, łacińskie | liczba mnoga | matematyka | medyczne | mineralogia | mitologia | mitologia grecka | mitologia rzymska | muzyczny | niemiecki | poetyckie | pogardliwe | portugalski | potocznie | prawo, prawnicze | przenośnie | przestarzałe | regionalne | religijny, religioznawstwo | rodzaj męski | rosyjski | rodzaj żeński | rzadki | staropolskie | starożytny | turecki | ukraiński | węgierski | włoski | wojskowy | żartobliwie
Według języka: wszystkie | English | français | Deutsch | lietuvių | polski
Znaleziono 8287 przypisów.
Chłopiec do bicia — Jakub I i Karol II mieli w dzieciństwie takich „chłopców do bicia”, których karano, gdy książęta nie robili dostatecznych postępów w nauce; dlatego to dla ułatwienia sobie zadania zaopatrzyłem i swego małego księcia w takiego chłopca. [przypis autorski]
chłopiec gdyby z wosku — chłopiec jak z wosku, tj. jak laleczka: zgrabny, gładki, urodziwy. [przypis edytorski]
Chłopiec z Biblią — opowiadanie Tadeusza Borowskiego opublikowane w 1947 r. na łamach „Zeszytów Wrocławskich”. [przypis edytorski]
chłopiec z prowincji — w postaci tej zespolił Żeromski pewne szczegóły z życia Józefa Piłsudskiego i Stanisława Wojciechowskiego. Stanisław Wojciechowski (1869–1953, działacz prawicowego skrzydła PPS), bliski współpracownik Piłsudskiego, po roku 1905 wystąpił z PPS i stał się organizatorem ruchu spółdzielczego. W latach 1918–1919 był ministrem spraw wewnętrznych. Po wojnie zbliżył się do prawicowego stronnictwa chłopskiego „Piast”. W roku 1922 jako kandydat Centrum i PPS wybrany został na prezydenta. Zrzekł się władzy po zamachu majowym Piłsudskiego (1926). [przypis redakcyjny]
chłopów zabitych po roku 61 — w roku 1861 wprowadzono reformę uwłaszczeniową w Imperium Rosyjskim, na mocy której ponad 20 mln chłopów rosyjskich zyskało wolność osobistą: nie mogli już być sprzedawani, kupowani ani karani przez właścicieli ziemskich, choć z powodu obaw władz przed masowym porzucaniem pracy w rolnictwie przypisano chłopów do wspólnot wiejskich, których nie mogli opuszczać. [przypis edytorski]
chłopomani — tu: ruch powstały w gronie studentów Uniwersytetu Kijowskiego, którzy w latach 50. i 60. XIX w., zafascynowani folklorem i codziennym życiem chłopów, dążyli do zbliżenia z ludem. Uważali, że szlachta prawobrzeżnej Ukrainy to spolszczeni Ukraińcy, którzy powinni powrócić do swojego narodu. Opuścili polskie organizacje studenckie i założyli grupę ukraińską. W 1860 wskutek policyjnego raportu zarzucającego im działalność komunistyczną, z powodu szerzenia wśród chłopów „szkodliwych myśli o wolności i równości”, objęci dochodzeniem i szykanami, co zostało nagłośnione przez ros. emigracyjną gazetę rewolucyjną „Kołokoł”. Głównymi przedstawicielami tego ruchu byli Wołodymyr Antonowycz, Tadej Rylski, Pawło Czubynski. [przypis edytorski]
chłoposko (gw.) — chłopisko, chłopaczysko. [przypis edytorski]
chłoposko wielgośne (gw.) — wielki chłop. [przypis edytorski]
chłopowi — dziś popr.: chłopu. [przypis edytorski]
chłop setny, półsiodmy stopy mierzy, a ta go strzepnęła niczym grudkę ziemi ze zapaski. (…) Słyszałam, że mocna, ale żeby aż tak… — Szajnocha w Szkicach historycznych wspomina o wielkiej sile Elżbiety pomorskiej. [przypis autorski]
Chłopskie Stronnictwo Radykalne — polskie lewicowe ugrupowanie polityczne powstałe w listopadzie 1918, działające na terenie republiki tarnobrzeskiej, potem także w powiatach: Mielec, Nisko i Kolbuszowa; w wyborach do parlamentarnych w 1922 zdobyło 4 mandaty poselskie; w 1928 zakończyło działalność. [przypis edytorski]
chłop (starop.) — [tu:] mężczyzna. [przypis redakcyjny]
chłop — tu: mężczyzna, człowiek. [przypis redakcyjny]
chłop — tu: mężczyzna, facet. [przypis edytorski]
chłopu podłemu — Herakles mówi o Eurysteuszu, władcy Myken i Tirynsu, dla którego musiał wykonać dwanaście prac. [przypis edytorski]
chłopu zasię a. zasie (daw., gw.) — zaś, natomiast; tu: chłopu nic do tego, chłop niech się trzyma z daleka. [przypis edytorski]
Chłop — w tłumaczeniu Leona Ulricha postać ta występuje jako Pajac. [przypis edytorski]
chłopy — dziś popr. forma B.lm: chłopów. [przypis edytorski]
chłopy — dziś popr. forma N. lm: chłopami. [przypis edytorski]
(…) chłopy / Od wszystkich naszych ogromniejsze ciałem — w każdem prawie opisaniu bitwy dodają kronikarze, iż Niemcy przewyższali Litwę wzrostem i siłą; uderzenia ich kopij trudno było wytrzymać. Kiejstut, Narymund, lubo dzielni rycerze, w takich pojedynkach z siodła wysadzeni byli. [przypis autorski]
chłopyśmy — skrócone: chłopy jesteśmy. [przypis edytorski]
chłopy (starop.) — [tu:] mężczyźni. [przypis redakcyjny]
Chłopy z was mocne a mądre; wasz gniew musi być straszliwy! — Iliada VI 112 [Hektor do Trojan; red. WL], tylko zamiast „mądre” pisze Homer „miłe”. [przypis tłumacza]
chłosta — bicie batem, rózgą, niegdyś często stosowana kara. [przypis edytorski]
chłuba (starop.) — chełpliwość. [przypis redakcyjny]
chłubisz — (tak w rękopisie) chlubisz, chełpisz. [przypis redakcyjny]
chłubliwy — (tak w rękopisie) chełpliwy, chlubiący się. [przypis redakcyjny]
chłypnąć (gw.) — chlipnąć, głośno wciągnąć ustami jakiś płyn. [przypis edytorski]
chłystek — młody, niepoważny człowiek. [przypis edytorski]
chląd — sosna. [przypis autorski]
chlać (gw.) — jeść, żreć. [przypis edytorski]
chlać (gw.) — tu: jeść, żreć. [przypis edytorski]
chlajna (staroż.) — męski płaszcz z grubej wełny. [przypis edytorski]
chlajna (z gr.) — ciepłe wełniane okrycie u starożytnych Greków. [przypis redakcyjny]
chlamida — część ubioru męskiego; był to rodzaj jakby peleryny z kołnierzem, zapinanej na piersiach na guzik. [przypis tłumacza]
chlamida, gr. chlamys — staroż. greckie okrycie męskie: luźna wierzchnia szata do pół uda, używana w podróży oraz jako płaszcz wojskowy. [przypis edytorski]
chlamida (gr.) — płaszcz zarzucany na prawe ramię. [przypis edytorski]
chlamida (gr.) — płaszcz zarzucany na prawe ramię. [przypis edytorski]
chlamida — wierzchni ubiór męski w starożytnej Grecji, luźna, krótka szata spinana na prawym ramieniu. [przypis edytorski]
chlamida (z gr.) — wierzchnie okrycie starożytnych Greków. [przypis redakcyjny]
chlanida — χλανις, miękka wełniana szata wierzchnia zarówno dla kobiet, jak i mężczyzn; nie należy mieszać jej z chlamidą, wierzchnią, obszerną, ordynarniejszą [tj. zwyczajniejszą] szatą męską, zwłaszcza u jeźdźców. [przypis tłumacza]
chlastawice — błyskawice. [przypis autorski]
chlebak — żołnierska torba z nieprzemakalnego płótna lub ze skóry, służy m.in. do przechowywania żywności. [przypis edytorski]
chleb — chleb jest tu eufemizmem na żonę Potifara, zob. Raszi do 39:6. [przypis edytorski]
chleb — hebr. לֶחֶם (lechem): ‘chleb’, oznacza także ogólnie wszelkie pożywienie. [przypis edytorski]
Chlebie! Po twoim smaku i zapachu Czuję znad Niemna polankę borową… — Władysław Syrokomla, Kęs chleba V. [przypis edytorski]
chleb ludzi bodzie — zwrot przysłowiowy mówiący o zuchwałości ludzi sytych. [przypis edytorski]
Chlebnikow, Wielimir (1885–1922) — rosyjski poeta, przedstawiciel futuryzmu. [przypis edytorski]
chlebny piec — dziś: piec chlebowy, taki, w którym wypieka się chleb. [przypis edytorski]
chlebny piec — piec chlebowy (służący do wypieku chleba). [przypis edytorski]
chlebny — urodzajny. [przypis edytorski]
chlebowiec — ok. 40 gatunków drzew z rodziny morwowatych, o wielkich skórzastych liściach, pochodzących z tropikalnej Azji i dostarczających jadalnych owoców. [przypis edytorski]
Chlebowski, Bronisław (1846–1918) — historyk i krytyk literatury, geograf. [przypis edytorski]
Chlebowski, Bronisław (1846–1918) — historyk i krytyk literatury polskiej; zajmował się głównie literaturą staropolską i romantyczną. [przypis edytorski]
Chlebowski zrobił coś podobnego — pamiętny artykuł prof. Bronisława Chlebowskiego (1846–1918), o Legendzie Młodej Polski, był wydrukowany w warszawskiej „Książce” z 15 lutego 1910, Z. II. Stanowi on przełomowy i ważny moment w dziejach stosunku oświeconej opinii publicznej w Polsce do Brzozowskiego. Antoni Lange poświęcił tej książce przedtem już ciepłą wzmiankę w jednym z zeszytów warszawskiego „Świata” z początku r. 1910 w sprawozdaniu z ruchu literackiego za r. 1909. Były to pierwsze, jedyne i dość późne głosy publiczne o Legendzie, które po czterech miesiącach od pojawienia się dzieła przerwały wreszcie głuche a pocieszne milczenie, jakie w zakłopotaniu i wstydliwie zachowywała krytyka nasza i publicystyka, bezradne wobec Legendy wtedy jeszcze, gdy dokoła niej huczało już w całej Polsce wśród jej czytelników. [red. WL]. [przypis redakcyjny]
chleb rozczynić — przygotować ciasto na chleb. [przypis edytorski]
chleb świętojański — drzewo o błyszczących liściach, rosnące w krajach śródziemnomorskich. [przypis edytorski]
chleb świętojański — karob, szarańczyn strąkowy, strąki wiecznie zielonego drzewa uprawianego w krajach śródziemnomorskich. [przypis edytorski]
chleb sitny a. sitowy — chleb z mąki razowej przesianej przez sito, delikatniejszy od razowego. [przypis edytorski]
chleb — tu: żywność dla ludzi i obroki dla koni. [przypis redakcyjny]
chleb żałobny — uczta pogrzebowa, stypa. [przypis redakcyjny]
chleb za kartkami — chleb na kartki; chleb wydzielany wg ustalonych racji. [przypis edytorski]
chleb zasłużonych (łac. panis bene merentium) — w XVI–XVIII w. uposażenie w królewszczyznach osób zasłużonych dla kraju, króla lub pełniących urzędy. [przypis edytorski]
chlena a. chlajna — w staroż. Grecji płaszcz wełniany, prostokątna tkanina spinana sprzączką na piersiach a. na prawym ramieniu, noszona na chiton (tj. rodzaj koszuli). [przypis edytorski]
Chlestiakow — bohater Rewizora Nikołaja Gogola, przypadkowy człowiek wbrew własnej woli traktowany jako wyższy urzędnik. [przypis edytorski]
chlipieć — tu: chłeptać. [przypis edytorski]
chliw, chliwek (gw.) — chlew, chlewik. [przypis edytorski]
chliw (gw.) — chlew. [przypis edytorski]
Chlodwig I (ok. 466–511) — pierwszy z królów Franków, który zjednoczył wszystkie plemiona frankijskie pod jednym panowaniem; w 496 pod wpływem swojej żony Klotyldy przyjął chrześcijaństwo. [przypis edytorski]
Chloę mija — gr. Chloe: Zielna, przydomek Demetry, bogini zasiewów i zieleni, która miała świątyńkę na stoku Akropoli. [przypis tłumacza]
Chloe — imię żeńskie pochodzenia greckiego, często wykorzystywane przez autorów sielanek, nawiązujących do antycznego romansu greckiego Dafnis i Chloe, opowiadającego o dwójce młodych pastuszków. [przypis edytorski]
chloral — bezbarwna, oleista ciecz o drażniącym zapachu używana dawniej powszechnie jako środek uspokajający i nasenny. [przypis edytorski]
chloral — środek uspokajający. [przypis edytorski]
chloral — silny środek nasenny. [przypis edytorski]
Chloris — córka Amfiona, władcy Orchomenos, żona Neleusa, syna boga Posejdona, matka 12 synów. [przypis edytorski]
Chloris (gr. Χλωρις: zielona) — w mit. gr. nimfa opiekunka kwiatów, uważana także za boginię wiosny; jej rzymskim odpowiednikiem jest Flora. [przypis edytorski]
chlorofil — substancja odpowiedzialna za proces fotosyntezy, nadająca liściom zieloną barwę. [przypis edytorski]
chloroform (chem.) — organiczny związek chemiczny w postaci lotnej cieczy o słodkawym zapachu, używany jako środek usypiający. [przypis edytorski]
chloroform — organiczny związek chemiczny w postaci lotnej cieczy o słodkawym zapachu, używany jako środek usypiający. [przypis edytorski]
chlorotyczny — blady lub pożółkły, charakterystyczny dla chlorozy, stanu chorobowego roślin, w którym liście wytwarzają niewystarczającą ilość chlorofilu. [przypis edytorski]
chlorotyczny — charakterystyczny dla chlorozy, choroby roślin utrudniającej im produkcję chlorofilu. [przypis edytorski]
Chloryda a. Chloris (gr.: zielona) — konwencjonalne imię kobiece z poezji sielankowej, także: imię greckiej nimfy, boginki kwiatów, utożsamianej z rzymską Florą. [przypis edytorski]
chluba — chwała, sława. [przypis edytorski]
chlubić się — chwalić się. [przypis edytorski]
Chlubili się tą propagandą twórcy pozytywizmu. Po latach w pamiętnikach gorąco ją wspomina Świętochowski — [por.] A. Świętochowski, Z pamiętnika, „Wiadomości Literackie” 1931, nr 51–52. [przypis autorski]
chlubliwy (daw.) — chełpliwy. [przypis edytorski]
chlubny — chwalebny. [przypis edytorski]
chlubny — dumny. [przypis edytorski]
chmara burych Kapuzów — franciszkanie i dominikanie. [przypis tłumacza]
Ch. May, S. K. Sell, Intellectual property rights. A critical history, London 2006, s. 103; R. Birn, The Profits of Ideas: Privileges en Librairie in Eighteenth-Century France, „Eighteenth-Century Studies”, Vol. 4, No. 2 (Winter 1970–1971), s. 136. [przypis autorski]
Ch. May, S. K. Sell, Intellectual property rights. A critical history, London 2006, s. 114. [przypis autorski]
Ch. May, S. K. Sell, Intellectual property rights. A critical history, London 2006, s. 117. [przypis autorski]
Ch. May, S. K. Sell, Intellectual property rights. A critical history, London 2006, s. 119, S. Ricketson, The Birth of the Berne Union, „COLUM.-VLA J.L. & ARTS” 9 (1986), s. 3. [przypis autorski]
Ch. May, S. K. Sell, Intellectual property rights. A critical history, London 2006, s. 121, B. Balazs, Coda: A Short History of Book Piracy [w:] Media Piracy in Emerging Economies, red. J. Karaganis, Social Science Research Council 2011, s. 409. [przypis autorski]
Ch. May, S. K. Sell, Intellectual property rights. A critical history, London 2006, s. 146. [przypis autorski]
Ch. May, S. K. Sell, Intellectual property rights. A critical history, London 2006, s. 154. [przypis autorski]
Ch. May, S. K. Sell, Intellectual property rights. A critical history, London 2006, s. 156. [przypis autorski]
Ch. May, S. K. Sell, Intellectual property rights. A critical history, London 2006, s. 162. [przypis autorski]
Ch. May, S. K. Sell, Intellectual property rights. A critical history, London 2006, s. 175. [przypis autorski]
Ch. May, S. K. Sell, Intellectual property rights. A critical history, London 2006, s. 17. [przypis autorski]
