Potrzebujemy Twojej pomocy!
Na stałe wspiera nas 453 czytelników i czytelniczek.
Niestety, minimalną stabilność działania uzyskamy dopiero przy 500 regularnych darczyńców. Dorzucisz się?
Przypisy
Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z
Według typu: wszystkie | przypisy autorskie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła | przypisy tłumacza
Według kwalifikatora: wszystkie | angielski, angielskie | architektura | białoruski | biologia, biologiczny | botanika | chemiczny | dawne | filozoficzny | francuski | frazeologia, frazeologiczny | geologia | grecki | gwara, gwarowe | hebrajski | hiszpański | język, językowy, językoznawstwo | łacina, łacińskie | literacki, literatura | liczba mnoga | matematyka | medyczne | mitologia | mitologia grecka | mitologia rzymska | muzyczny | niemiecki | poetyckie | pogardliwe | polityczny | portugalski | potocznie | przestarzałe | przysłowiowy | regionalne | religijny, religioznawstwo | rodzaj nijaki | rosyjski | rodzaj żeński | rzadki | środowiskowy | staropolskie | turecki | ukraiński | węgierski | włoski | wojskowy | żartobliwie | zdrobnienie | żeglarskie
Według języka: wszystkie | polski
Znaleziono 673 przypisów.
dąć (daw.; tu 3 os., lm: dmąć) — dmuchać. [przypis redakcyjny]
dać baczność (daw.) — uważać. [przypis edytorski]
dać folgę (daw.) — pozwolić sobie na coś, nie powstrzymywać się. [przypis edytorski]
dać folgę swojemu językowi (daw.) — nie powstrzymywać się, nie pohamowywać się w mówieniu czegoś. [przypis edytorski]
dać na borg (daw.) — dać na kredyt. [przypis edytorski]
dać pole (daw.) — stanąć do pojedynku. [przypis edytorski]
dać pozór (daw.) — spojrzeć. [przypis edytorski]
dać se chleba (daw.) — popaść w biedę, w niedolę. [przypis edytorski]
dać sobie rendez-vous (daw.) — umówić się na spotkanie. [przypis edytorski]
dać sobie rendez-vous (daw., z fr.) — umówić się na spotkanie. [przypis edytorski]
dać tył (daw.) — uciec. [przypis edytorski]
dajcież (daw.) — konstrukcja z partykułą wzmacniającą, inaczej: „dajcie że”. [przypis edytorski]
daj pokój (daw.) — dziś: daj spokój. [przypis edytorski]
daj to, że (daw.) — przypuśćmy, że. [przypis redakcyjny]
dajże (daw.) — konstrukcja z partykułą wzmacniającą -że. [przypis edytorski]
dał pochop (daw.) — sens: stworzył okazję, skłonił. [przypis edytorski]
dalibóg (daw.) — doprawdy, słowo daję; wykrzyknienie podkreślające prawdziwość wypowiedzi. [przypis edytorski]
dali Bóg (daw.) — jeśli Bóg da. [przypis edytorski]
dalibóg (daw.) — naprawdę, słowo daję. [przypis edytorski]
dalibóg (daw.) — wykrzyknienie podkreślające prawdziwość wypowiedzi. [przypis edytorski]
dalichmy (daw.) — dziś: daliśmy. [przypis edytorski]
dalipan (daw.) — doprawdy, daję słowo. [przypis edytorski]
dalipan (daw.) — doprawdy, słowo daję; wykrzyknienie podkreślające prawdziwość wypowiedzi. [przypis edytorski]
dalipan (daw.) — wykrzyknienie, dziś: doprawdy, słowo daję. [przypis edytorski]
Dalmatyńcy (daw.) — Dalmatyńczycy, mieszkańcy Dalmacji, krainy historycznej obejmującej przybrzeżne wyspy i pobrzeże wsch. części Adriatyku (ob. w Chorwacji), w XIX w. należącej do Austrii. [przypis edytorski]
damli (daw.) — konstrukcja z partykułą -li: jeśli dam. [przypis edytorski]
dań (daw.) — danina, dar. [przypis edytorski]
dań (daw.) — danina, dar. [przypis edytorski]
dań (daw.) — danina. [przypis edytorski]
dan (daw.) — nadany. [przypis edytorski]
Wojciech Dembołęcki, Pamiętniki o Lisowczykach czyli przewagi Elearów polskich
(źródło na Platformie Redakcyjnej)
Wojciech Dembołęcki, Pamiętniki o Lisowczykach czyli przewagi Elearów polskich
(źródło na Platformie Redakcyjnej)
dank (daw.) — pierwszeństwo a. nagroda. [przypis edytorski]
dank (daw.) — pierwszeństwo. [przypis edytorski]
dank (daw.) — podziękowanie. [przypis edytorski]
dank (daw.) — podziękowanie, wdzięczność. [przypis redakcyjny]
dank (daw.) — [tu:] chwała. [przypis redakcyjny]
dank (daw., z niem.) — podziękowanie, hołd; nagroda zwycięstwa. [przypis edytorski]
dank (daw., z niem.) — podziękowanie; nagroda. [przypis edytorski]
dank (daw., z niem.) — podziękowanie. [przypis edytorski]
dank (daw., z niem.) — podziękowanie, wyrazy wdzięczności. [przypis edytorski]
dank (daw., z niem.) — [tu:] chwała. [przypis redakcyjny]
danoć (daw.) — dano ci; dostałeś. [przypis edytorski]
danser (daw.) — partner w tańcu, tancerz. [przypis edytorski]
Danta (daw.) — dawna forma dopełniacza, dziś: Dantego. [przypis edytorski]
Danta (daw.) — dziś popr. forma B.: Dantego; Dante Alighieri (1265–1321): filozof i polityk, jeden z najwybitniejszych poetów włoskich, autor poematu Boska Komedia, uważanego za szczytowe osiągnięcie średniowiecznej literatury wł., przedstawiającego wizję wędrówki poety przez trzy sfery świata pozagrobowego: Piekło, Czyściec i Raj. [przypis edytorski]
Danta (daw.) — dziś popr. forma B.: Dantego; Dante Alighieri (1265–1321): filozof i polityk, jeden z najwybitniejszych poetów włoskich, autor poematu Boska Komedia, uważanego za szczytowe osiągnięcie średniowiecznej literatury włoskiej, przedstawiającego wizję wędrówki poety przez trzy światy pozagrobowe, Piekło, Czyściec i Raj. [przypis edytorski]
Danta (daw.) — dziś popr. forma B.: Dantego; Dante Alighieri (1265–1321): filozof i polityk, jeden z najwybitniejszych poetów włoskich, autor poematu Boska Komedia, uważanego za szczytowe osiągnięcie średniowiecznej literatury wł., przedstawiającego wizję wędrówki poety przez trzy światy pozagrobowe, Piekło, Czyściec i Raj. [przypis edytorski]
Danta (daw.) — dziś popr. forma B.: Dantego; Dante Alighieri (1265–1321): filozof i polityk, jeden z najwybitniejszych poetów włoskich, autor poematu Boska Komedia, uważanego za szczytowe osiągnięcie średniowiecznej literatury włoskiej, przedstawiającego wizję wędrówki poety przez trzy światy pozagrobowe, Piekło, Czyściec i Raj. Przewodniczką po Raju jest ukochana poety, Beatrycze. [przypis edytorski]
Danta (daw.) — dziś popr. forma B.: Dantego; Dante Alighieri (1265–1321): filozof i polityk, jeden z najwybitniejszych poetów włoskich, autor poematu Boska Komedia, uważanego za szczytowe osiągnięcie średniowiecznej literatury włoskiej, przedstawiającego wizję wędrówki poety przez trzy światy pozagrobowe, Piekło, Czyściec i Raj. [przypis edytorski]
Danta (daw.) — dziś popr. forma B.: Dantego. [przypis edytorski]
da Pan Bóg (daw.) — oby dał Pan Bóg, jeśli Pan Bóg pozwoli. [przypis redakcyjny]
darda (daw.) — broń piechoty, włócznia, oszczep. [przypis redakcyjny]
darda (daw.) — włócznia. [przypis redakcyjny]
daremnić (daw.) — udaremniać. [przypis edytorski]
darski (daw.) — dzielny, dziarski. [przypis redakcyjny]
darzony (daw.) — tu: zdarzający się. [przypis edytorski]
darzyć się (daw.) — szczęścić się, układać się po czyjejś myśli. [przypis edytorski]
dawać baczenie (daw.) — uważać. [przypis edytorski]
dawać karm (daw.) — tu: karmić, upewniać. [przypis edytorski]
dawać pozór (daw.) — dziś: uważać, być ostrożnym, pilnować. [przypis edytorski]
dawać pozór (daw.) — uważać na coś, pilnować czegoś. [przypis edytorski]
dawa (daw.) — daw. forma 3 os. lp cz.ter.; dziś: daje. [przypis edytorski]
dawić (daw.) — dławić, dusić. [przypis edytorski]
dawić (daw.) — dławić. [przypis edytorski]
dawić (daw.) — dusić. [przypis redakcyjny]
dawienie (daw.) — duszności. [przypis edytorski]
dębić (daw.) — uciskać, naciskać. [przypis edytorski]
debarkader (daw.) — budynek na wybrzeżu przeznaczony do załadunku i wyładunku towarów oraz pasażerów. [przypis edytorski]
debra (daw.) — zarośla; jar, parów. [przypis edytorski]
debra (daw.) — zarośla, jar, parów. [przypis edytorski]
decorum (daw.) — stosowność. [przypis edytorski]
defektowy (daw.) — mający defekt, usterkę. [przypis edytorski]
defendent (daw., z łac.) — obwiniony; oskarżony. [przypis edytorski]
defolga (daw.) — ulga, ulżenie. [przypis edytorski]
deka (daw.) — mostek, środkowa kość przedniej ściany klatki piersiowej. [przypis edytorski]
deka (daw.) — pokrowiec, osłona. [przypis redakcyjny]
deka (daw.) — pokrywa prasy drukarskiej, dekiel. [przypis edytorski]
deklarują i obiecują (daw.) — znaczenie nieosobowe; dziś: deklarowano i obiecywano. [przypis redakcyjny]
dekokt (daw.) — wywar. [przypis edytorski]
dekokt (daw., z łac. decoquo, decocsi, decoctum: gotować) — wywar z ziół. [przypis edytorski]
dekonfitura (daw., z fr.) — porażka. [przypis edytorski]
delara (daw.) — delia, płaszcz. [przypis redakcyjny]
delatorstwo (daw.) — donosicielstwo. [przypis edytorski]
delia (daw.) — rodzaj płaszcza. [przypis edytorski]
delia (daw.) — suknia z opończą. [przypis redakcyjny]
delia (daw.) — wierzchnie okrycie męskie, podbite futrem. [przypis edytorski]
delia (daw.) — wierzchni ubiór męski. [przypis edytorski]
deliberacje (daw., gw.) — rozmyślania. [przypis edytorski]
deliberacje (daw.) — rozważania. [przypis edytorski]
deliberować (daw., gw.) — rozmyślać. [przypis edytorski]
deliberować (daw., gw.) — rozmyślać, rozważać. [przypis edytorski]
deliberować (daw., gw.) — rozważać, rozmyślać, dyskutować. [przypis edytorski]
deliberować (daw.) — rozważać. [przypis edytorski]
delicje (daw.) — rozkosze. [przypis redakcyjny]
delicje (daw., z łac.) — rozkosze. [przypis edytorski]
delija (daw.) — delia, w daw. stroju szlachty pol. szata wierzchnia, opończa. [przypis edytorski]
delija, delia (daw.) — kurtka męska. [przypis edytorski]
delinkwent (daw.) — dziś popr.: delikwent; osoba, której los jest od kogoś zależny a. przestępca oczekujący na wyrok. [przypis edytorski]
demesza (daw.) — szabla; od nazwy miasta Damaszek, skąd pochodziła ceniona słynna z twardości i elastyczności stal damasceńska, o charakterystycznych wzorach na powierzchni. [przypis edytorski]
demimond (daw.) — półświatek. [przypis edytorski]
denar (daw.) — żelazny trójnóg używany jako podstawka pod kocioł a. garnek. [przypis edytorski]
