Przypisy

miał nad… wpływ — dziś: miał na… wpływ. [przypis edytorski]

miał na siebie — dziś popr. miał na sobie. [przypis edytorski]

miał nominacją (daw.) — dziś: miał nominację. [przypis edytorski]

miało poważny walor — miało duże znaczenie; daw. walor: papier wartościowy. [przypis edytorski]

miał się precz — skierował się do wyjścia. [przypis edytorski]

miał spomiędzy wszystkich największe prawo do nazwiska »katolickiego« — z greckiego katholikos: powszechny. [przypis edytorski]

miał swoje otuchy (starop.) — spodziewał się. [przypis edytorski]

miał szeroką rękę — dziś popr.: mieć szeroki gest; być hojnym. [przypis edytorski]

miały na barkach (…) skunksy (…) gronostaje — tj. cenne futra ze zwierząt drapieżnych. [przypis edytorski]

miałyżby być (daw.) — czyżby miały być. [przypis edytorski]

miałyżby — konstrukcja z partykułą -że, skróconą do -ż; znaczenie: czy miałyby. [przypis edytorski]

miałżeby — daw. konstrukcja z partykułą -że-; znaczenie: czyżby miał. [przypis edytorski]

miałżeby — konstrukcja z partykułą wzmacniającą -że-; znaczenie: czyżby miał. [przypis edytorski]

miałżeby — konstrukcja z partykułą -że nadającą znaczenie pytania retorycznego; inaczej: czy miałby, czyż miałby. [przypis edytorski]

miałżeby — konstrukcja z partykułą -że-; znaczenie: czy miałby; czyż miałby. [przypis edytorski]

miałżeby kto — daw. forma z partykułą wzmacniającą -że; inaczej: czyżby ktoś miał. [przypis edytorski]

miałżebym (daw.) — konstrukcja z partykułą -że-; znaczenie: czyżbym miał. [przypis edytorski]

miałżebym — konstrukcja z partykułą wzmacniającą -że-; znaczenie: czy miałbym. [przypis edytorski]

miałżebym — konstrukcja z partykułą -że, o funkcji pytajnej; znaczenie: czy miałbym. [przypis edytorski]

miałżebyś (…) być — czy miałbyś być; czybyś miał być. [przypis edytorski]

miałżebyś — daw. konstrukcja z partykułą pytajną -że; znaczenie: czy byś miał. [przypis edytorski]

miałżebyś — konstrukcja z partykułą -że nadającą znaczenie pytania retorycznego; inaczej: czy miałbyś, czyż miałbyś. [przypis edytorski]

miałżebyś — konstrukcja z partykułą -że; znaczenie: czy miałbyś. [przypis edytorski]

miałżebyś zgubić — konstrukcja z partykułą -że, pełniącą funkcję wzmacniającą i tworzącą pytanie retoryczne; inaczej: czy miałbyś zgubić. [przypis edytorski]

miałżeby to być — czyżby to miał być. [przypis edytorski]

miałżem — konstrukcja z partykułą -że nadającą znaczenie pytania retorycznego; inaczej: czy miałem, czyż miałem. [przypis edytorski]

miałżem — konstrukcja z partykułą -że- o funkcji pytajnej; znaczenie: czy miałem. [przypis edytorski]

miałże on — konstrukcja z partykułą -że; znaczenie: czy on miał. [przypis edytorski]

miałże powiedzieć — konstrukcja z partykułą -że; znaczenie: czy miał powiedzieć. [przypis edytorski]

miałżeś (daw.) — konstrukcja z partykułą wzmacniającą -że-; znaczenie: czy miałeś. [przypis edytorski]

Miał zaś król Bolesław syna (…) jedynaka, imieniem Mieszka — Mieszko Bolesławowic (1069–1089), syn Bolesława Szczodrego, dopuszczony do współrządów przez Władysława I Hermana w l. 1086–1089. [przypis edytorski]

miał zawieszoną na guziku paczkę z ciastkami — dawniej ciastka pakowano w papier obwiązany cienkim sznurkiem, a w I poł. XX w. było przyjęte, że eleganccy panowie po wyjściu z cukierni nieśli takie paczki zawieszone na guziku płaszcza czy kamizelki. Pozwalało im to zachować wolne ręce: do eleganckiego stroju należała często laska lub parasol, a druga ręka była niezbędna do uchylania kapelusza przy powitaniu lub aby służyć oparciem damie przy wysiadaniu z pojazdu, otwierać przed nią drzwi itp. [przypis edytorski]

mi amo (hiszp.) — mój dziedzicu. [przypis edytorski]

miańba — zamiana. [przypis edytorski]

Miana — Miena albo Mena, miasteczko w tejże gub., w powiecie sośnickim. [przypis edytorski]

Mianeh, Zendżan, Kasbin — dziś popr.: Mijane, Zandżan, Kazwin; miasta na trasie Tabriz–Teheran, dzielące ją na mniej więcej równe odcinki. [przypis edytorski]

mianej — dziś popr.: tej, którą miał. [przypis edytorski]

mianem (gw.) — miałem. [przypis edytorski]

miano (daw.) — imię, nazwa. [przypis edytorski]

miano — imię, nazwa. [przypis edytorski]

miano — imię. [przypis edytorski]

miano — tu: mienie, majątek. [przypis edytorski]

mianować (daw.) — nadawać miano, imię; tu: wymieniać po imieniu. [przypis edytorski]

mianować (daw.) — nazywać, tu: przedstawiać. [przypis edytorski]

mianować (daw.) — tu: wymienić z nazwiska. [przypis edytorski]

mianować (starop.) — nazywać po imieniu, nazywać wedle miana. [przypis edytorski]

mianować (starop.) — nazywać (po imieniu, tj. wedle miana). [przypis edytorski]

mianować (starop.) — tu: wyzwać po imieniu. [przypis edytorski]

mianować — tu: nazywać a. oznaczać (jak oznacza się np. bydło). [przypis edytorski]

mianować — tu: nazywać. [przypis edytorski]

mianować — tu: wyznaczać do uwolnienia. [przypis edytorski]

mianowany — tu: nazwany. [przypis edytorski]

mianoż — konstrukcja z partykułą -że, skróconą do -ż; znaczenie: czy miano, czyż miano. [przypis edytorski]

miany był (…) za mądrego — miano go za mądrego; uważano go za mądrego. [przypis edytorski]

miara — tu: rytm. [przypis edytorski]

miara — tu: takt, rytm. [przypis edytorski]

Miarczyński, Włodzimierz (1879–1846) — aktor. [przypis edytorski]

miarka — naczynie służące do pomiaru objętości; również ilość czegoś mieszcząca się w tym naczyniu. [przypis edytorski]

miarka — tu: odpowiednia ilość. [przypis edytorski]

miarkować — czegoś się domyślać. [przypis edytorski]

miarkować (daw.) — domyślać się, wnioskować; orientować się. [przypis edytorski]

miarkować (daw.) — domyślać się, wnioskować. [przypis edytorski]

miarkować (daw.) — dostrzec, zorientować się. [przypis edytorski]

miarkować (daw.) — dostrzegać, domyślać się, orientować się. [przypis edytorski]

miarkować (daw.) — dostrzegać, orientować się, rozumieć. [przypis edytorski]

miarkować (daw., gw.) — pojmować, rozumieć. [przypis edytorski]

miarkować (daw., gw.) — rozumieć, pojmować. [przypis edytorski]

miarkować (daw.) — orientować się. [przypis edytorski]

miarkować (daw.) — pojmować, rozumieć. [przypis edytorski]

miarkować (daw.) — powściągać, ograniczać. [przypis edytorski]

miarkować (daw.) — rozumieć, orientować się, wnioskować. [przypis edytorski]

miarkować (daw.) — rozumieć. [przypis edytorski]

miarkować (daw.) — tu: domyślać się. [przypis edytorski]

miarkować (daw.) — wnioskować, rozumieć. [przypis edytorski]

miarkować (daw.) — zauważać, orientować się. [przypis edytorski]

miarkować (daw.) — zmniejszać, ograniczać. [przypis edytorski]

miarkować — dostrzegać, orientować się, rozumieć. [przypis edytorski]

miarkować (gw.) — pojmować. [przypis edytorski]

miarkować (gw.) — rozumieć. [przypis edytorski]

miarkować — ograniczać, hamować. [przypis edytorski]

miarkować — rozumieć. [przypis edytorski]

miarkować się (daw.) — hamować się, ograniczać. [przypis edytorski]

miarkować się (gw.) — domyślać się. [przypis edytorski]

miarkować się — panować nad emocjami. [przypis edytorski]

miarkować — tu: spowalniać. [przypis edytorski]

miarkowanie — umiarkowanie. [przypis edytorski]

miarkowany — ograniczany. [przypis edytorski]

miarkuj, co ci rzekę — zwracaj uwagę na to, co ci mówię. [przypis edytorski]

miarowy — tu: oparty na mierze wierszowej, z określonym rytmem. [przypis edytorski]

miary — hebr. סאה (sea), biblijna miara produktów sypkich, około 7,33 l lub objętość 144 jajek średniej wielkości, 1 sea to 1/3 efy. [przypis edytorski]

miary przezeń spełnionej — tj. wypitego kielicha. [przypis edytorski]

miarze — dziś popr. forma Msc. lp: mierze. [przypis edytorski]

Miaskowski, Kasper (1549–1622) — polski poeta wczesnego baroku. [przypis edytorski]

miast (daw.) — skrócone od: zamiast. [przypis edytorski]

miast (daw.) — tu: zamiast. [przypis edytorski]

miast (daw.) — tu: zamiast, w miejsce czegoś. [przypis edytorski]

miast (daw.) — zamiast. [przypis edytorski]

miast (daw.) — zamiast; w miejsce. [przypis edytorski]

miast (daw.) — zamiast, w miejsce. [przypis edytorski]

miast — dziś popr.: zamiast. [przypis edytorski]