Wesprzyj Wolne Lektury 1,5% podatku — to nic nie kosztuje! Wpisz KRS 00000 70056 i nazwę fundacji Wolne Lektury do deklaracji podatkowej. Masz czas tylko do końca kwietnia :)
Przypisy
Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z
Według typu: wszystkie | przypisy autorskie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła | przypisy tłumacza | przypisy tradycyjne
Według kwalifikatora: wszystkie | anatomiczne | angielski, angielskie | architektura | astronomia | białoruski | biologia, biologiczny | botanika | chemiczny | czeski | dawne | filozoficzny | fizyka | francuski | frazeologia, frazeologiczny | grecki | gwara, gwarowe | hebrajski | historia, historyczny | hiszpański | holenderski | ironicznie | łacina, łacińskie | literacki, literatura | liczba mnoga | matematyka | medyczne | mitologia | mitologia grecka | mitologia rzymska | muzyczny | niemiecki | poetyckie | pogardliwe | portugalski | potocznie | przenośnie | przestarzałe | regionalne | religijny, religioznawstwo | rodzaj męski | rodzaj nijaki | rosyjski | rodzaj żeński | rzadki | rzeczownik | środowiskowy | staropolskie | turecki | ukraiński | węgierski | włoski | wojskowy | wulgarne | żartobliwie
Według języka: wszystkie | English | Deutsch | lietuvių | polski
Znaleziono 13750 przypisów.
pożar — tu: nazwa psa gończego. [przypis edytorski]
Pożar z Kruczkiem — nazwy psów gończych. [przypis edytorski]
po „żebrach” chodzić — żebrać, prosić o jałmużnę. [przypis edytorski]
pożegnać gospodynią (daw.) — dziś: (…) gospodynię. [przypis edytorski]
„Pożegnanie” Schuberta — pieśń Adieu!, opublikowana w Paryżu ok. 1835, opisana na stronie tytułowej jako kompozycja „F. Schuberta”, z francuskim tekstem Edouarda Belangera; jednak prawdziwym autorem muzyki był August Heinrich von Weyrauch (1788–1865), który skomponował ją do tekstu wiersza Karla Friedricha Gottloba Wetzego i wydał w 1824 pod tytułem Nach Osten (Na wschód); pieśń zyskała sobie popularność, często łączono ją z nazwiskiem Franza Schuberta (1797–1828), znanego austriackiego kompozytora muzyki romantycznej, i umieszczano w zbiorach jego utworów. [przypis edytorski]
Pożegnanie — wiersz napisany ok. 1800 r. i ogłoszony w dodatkach do Fausta. [przypis edytorski]
Pożegnanie — w wydaniu źródłowym pod tytułem podano melodię w zapisie nutowym. Tadeusz Boy-Żeleński pisze: Melodie zamieszczone w tym zbiorku zaczerpnięte są bądź z naszych popularnych, bądź też z paryskich motywów. [przypis edytorski]
pożegnawczy — dziś popr.: pożegnalny. [przypis edytorski]
pożenąć (daw.) — pognać. [przypis edytorski]
pożenie (daw., gw.) — forma dokonana 3.os.lp od daw. żenąć: wygnać; pogna. [przypis edytorski]
pożenie (daw.) — pogna; tu: uleci. [przypis edytorski]
pożenie (daw.) — pogoni; forma 3.os.lp od żenąć: gnać, pędzić. [przypis edytorski]
pożenie (daw., starop.) — pogoni. [przypis edytorski]
pożeniem (daw.) — pognamy, popędzimy. [przypis edytorski]
Pożeracze gazet — tu w tekście umieszczono ilustrację z podpisem: Pożeracz gazet (rys. K. Sichulski z „Liberum Veto”). [przypis edytorski]
pożerca — dziś: pożeracz. [przypis edytorski]
pożoga — pożar. [przypis edytorski]
pożoga — wielki ogień, pożar. [przypis edytorski]
pożoga — wielki ogień, pożar; tu: przen. o upale. [przypis edytorski]
pożoga — wielki, szerzący się ogień, ogromny pożar. [przypis edytorski]
pożoną (daw.) — pogonią; forma 3.os.lm od żenąć: gnać, pędzić. [przypis edytorski]
pożrzeć — dziś popr.: pożreć. [przypis edytorski]
pożyć czego (starop.) — doświadczyć czego; pożywiesz wielikiej męki: doświadczysz wielkiego cierpienia. [przypis edytorski]
pożyć (daw.) — pokonać. [przypis edytorski]
pożyć (daw.) — spożyć. [przypis edytorski]
pożyć (daw.) — zwyciężyć, pokonać. [przypis edytorski]
pożyć kogoś (starop.) — zmóc, pokonać, zwyciężyć kogoś a. coś. [przypis edytorski]
pożyć kogo (starop.) — pokonać, zwyciężyć kogo. [przypis edytorski]
pożyć (starop.) — pokonać. [przypis edytorski]
pożyć (starop.) — pokonać, zwyciężyć. [przypis edytorski]
pożyć (starop.) — zmóc, pokonać, przezwyciężyć; przydzie pożyć: da się pokonać; . [przypis edytorski]
pożyć (starop.) — zmóc, pokonać, przezwyciężyć. [przypis edytorski]
pożyć (starop.) — zwyciężyć; pokonać. [przypis edytorski]
pożyć (starop.) — zwyciężyć. [przypis edytorski]
pożyć — tu: pokonać. [przypis edytorski]
pożyć — tu: zdobyć. [przypis edytorski]
pożyć — tu: zmóc, zwalczyć, pokonać. [przypis edytorski]
pożyć — zmóc, przemóc, pokonać; por. wyrażenie: niepożyta energia a. siły. [przypis edytorski]
po życia gorączce cicho teraz śpią — fragment pochodzi z dramatu Macbeth Williama Shakespeare'a (1564–1616). [przypis edytorski]
pożyczę ci książeczki — w XVII w. książki były rzadkie i bardzo drogie. [przypis edytorski]
pożyczka — włosy z boku głowy zaczesane do góry, maskujące łysinę. [przypis edytorski]
pożycz mi noża — popr.: pożycz mi nóż. [przypis edytorski]
pożyczyła jej balii — dziś popr.: pożyczyła jej balię. [przypis edytorski]
pożyczyłem był — przykład użycia czasu zaprzeszłego, wyrażającego czynność wcześniejszą niż opisana czasem przeszłym lub niezrealizowaną możliwość; dziś: pożyczyłem. [przypis edytorski]
pożyczyłem mu sto talarów — od XV do do połowy XIX w. w Hiszpanii oraz w obu Amerykach powszechnie używano srebrnych dolarów hiszpańskich (talarów), od których pochodzi nazwa waluty Stanów Zjednoczonych. [przypis edytorski]
pożytkować — korzystać. [przypis edytorski]
pożytkując z ciemności — korzystając z ciemnoty. [przypis edytorski]
pożyty (daw.) — pokonany. [przypis edytorski]
pożywać (daw.) — dziś: spożywać. [przypis edytorski]
pożywać (daw.) — pokonywać, zwycieżać. [przypis edytorski]
pożywać (daw.) — spożywać. [przypis edytorski]
pożywać (daw.) — tu: korzystać z czegoś; zażywać. [przypis edytorski]
pożywać (daw.) — zwalczać, pokonywać. [przypis edytorski]
pożywać — dziś raczej: spożywać. [przypis edytorski]
pożywać — dziś: spożywać; jeść, korzystać. [przypis edytorski]
pożywać — dziś: spożywać; jeść. [przypis edytorski]
pożywać — spożywać. [przypis edytorski]
pożywać (starop.) — używać. [przypis edytorski]
pożywać swego państwa (starop.) — używać swojego panowania; korzystać ze swej władzy. [przypis edytorski]
pożywać swej wolej (starop.) — zażywać swawoli. [przypis edytorski]
pożywa — dziś raczej: pożywka; pożywienie. [przypis edytorski]
pożywamy — dziś popr.: spożywamy. [przypis edytorski]
pożywany — dziś: spożywany; forma pożywać nosi dziś cechę stylu biblijnego. [przypis edytorski]
pożywa — pożywienie. [przypis edytorski]
pożywita (gw.) — pożywicie. [przypis edytorski]
pozad (daw.) — w tyle. [przypis edytorski]
pozad (daw.) — z tyłu. [przypis edytorski]
Wojciech Dembołęcki, Pamiętniki o Lisowczykach czyli przewagi Elearów polskich
(źródło na Platformie Redakcyjnej)
pozad (starop.) — z tyłu. [przypis edytorski]
pozad — wstecz, za siebie. [przypis edytorski]
po zakonu (ros.) — według prawa. [przypis edytorski]
po zakonu (z ros.) — według prawa. [przypis edytorski]
poza kopiec ten i poza pomnik ten — u Cylkowa: 'mimo kopca tego i mimo pomnika tego'; uzasadnienie korekty: uwspółcześnienie. [przypis edytorski]
pozałóż (gw.) — pozakładaj. [przypis edytorski]
pozamieście — dziś: przedmieście. [przypis edytorski]
poza okresem czasu — dziś błąd logiczny; popr.: poza czasem. [przypis edytorski]
pozapustny — następujący po zapustach (tj. po karnawale); w kościele katolickim dniem kończącym zapusty i rozpoczynającym okres postu jest Środa Popielcowa, kiedy to podczas specjalnej uroczystości wierni posypują sobie głowę popiołem na znak pokuty. [przypis edytorski]
pozapustny — pokarnawałowy; zapusty: okres zabaw, uczt i spotkań towarzyskich po świętach Bożego Narodzenia i Nowym Roku, kończący się wraz z początkiem Wielkiego Postu, obejmującego 40 dni przed Wielkanocą. [przypis edytorski]
poza tem — dziś popr.: poza tym. [przypis edytorski]
poza tym najlepszy chłopak w świecie! (fr.: au demeurant le meilleur fils du monde) — cytat z wiersza List do króla o kradzieży (1538), francuskiego poety Clémenta Marota (ok. 1496–1544), który pisze o swym słudze, który go okradł: „Miałem kiedyś pachołka z Gaskonii: / łakomiec, pijak i wierutny kłamca, / oszust, złodziej, przeklętnik, bluźnierca […] poza tym najlepszy chłopak w świecie”. [przypis edytorski]
pozawczora (daw.) — przedwczoraj. [przypis edytorski]
pozawczoraj (daw.) — przedwczoraj. [przypis edytorski]
pozawczorajszy (daw.) — przedwczorajszy. [przypis edytorski]
pozawczora — przedwczoraj. [przypis edytorski]
pozawierany (daw.) — pozamykany. [przypis edytorski]
pozawrzeć (neol.) — pozamykać. [przypis edytorski]
pozbadnąć (daw., reg.) — opanować kogoś, uczynić kogoś uległym. [przypis edytorski]
pozbaść (daw.) — uczynić kogoś uległym. [przypis edytorski]
pozbawioną obu — «[Riwka] bała się, że pozabijają jeden drugiego, lub że Esaw zostanie zabity jeśli uśmierci Jakuba, i jak uczy midrasz, obaj [później] zmarli tego samego dnia», zob. Ibn Ezra do 27:45. [przypis edytorski]
pozbyć — dziś popr.: pozbyć się. [przypis edytorski]
pozdno (daw.) — dziś: późno. [przypis edytorski]
pozdny (starop.) — późny. [przypis edytorski]
pozdrów jego tytułem Makbeta — tj. pozdrów Makbeta, tytułując go tanem Kawdoru (którym zostaje mianowany przez niniejsze stwierdzenie przez króla Dunkana). [przypis edytorski]
pozdrowion (daw.) — tu: forma krótsza przymiotnika r.m., z końcówką zerową, użyta w celu utrzymania rytmu jedenastozgłoskowca; dziś: pozdrowiony. [przypis edytorski]
po zeszciu (starop. forma) — po zejściu; po zajściu (słońca), po zachodzie (słońca). [przypis edytorski]
po zewnątrz — dziś: na zewnątrz. [przypis edytorski]
pozgonny (neol. od wyrażenia przyimkowego po zgonie) — pośmiertny, znajdujący się w zaświatach. [przypis edytorski]
pozgonny — pośmiertny. [przypis edytorski]
pozierać (daw., gw.) — patrzeć, spoglądać. [przypis edytorski]
pozierać (daw., gw.) — spoglądać, patrzeć. [przypis edytorski]
pozierać (daw., gw.) — spoglądać. [przypis edytorski]
