ZBIÓRKA KRYZYSOWA
Potrzebujemy 125 tys. zł do końca 2024 roku, żeby móc dalej funkcjonować. Dlaczego?
Przypisy
Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z
Według typu: wszystkie | przypisy autorskie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła | przypisy tłumacza
Według kwalifikatora: wszystkie | anatomiczne | angielski, angielskie | arabski | architektura | astronomia | białoruski | biologia, biologiczny | bez liczby pojedynczej | botanika | celtycki | chemiczny | czasownik | czeski | dawne | drukarstwo, drukowany | dziecięcy | ekonomiczny | filozoficzny | fizyka | francuski | frazeologia, frazeologiczny | geografia, geograficzny | geologia | grecki | gwara, gwarowe | handel, handlowy | hebrajski | hinduski | historia, historyczny | hiszpański | holenderski | ironicznie | islandzki | łacina, łacińskie | literacki, literatura | liczba mnoga | matematyka | medyczne | mineralogia | mitologia | mitologia germańska | mitologia grecka | mitologia rzymska | muzyczny | nieodmienny | niemiecki | norweski | obelżywie | poetyckie | pogardliwe | polski | polityczny | portugalski | pospolity | potocznie | prawo, prawnicze | przenośnie | przestarzałe | przymiotnik | przysłowiowy | psychologia, psychologiczny | regionalne | religijny, religioznawstwo | rodzaj męski | rodzaj nijaki | rosyjski | rodzaj żeński | rzadki | rzeczownik | rzymski | środowiskowy | staropolskie | starożytny | szwedzki | teatralny | techniczny | turecki | ukraiński | węgierski | włoski | wojskowy | wulgarne | żartobliwie | zdrobnienie | żeglarskie | zoologia
Według języka: wszystkie | polski
Znaleziono 14075 przypisów.
strzymać (daw.) — tu: dotrzymać. [przypis edytorski]
strzymać (daw.) — tu: utrzymać. [przypis edytorski]
strzymać (daw.) — wystarczyć. [przypis edytorski]
strzymać (daw.) — wytrzymać; znieść. [przypis edytorski]
sturbowany (daw.) — zmartwiony. [przypis edytorski]
sturbowany (daw.) — zmęczony. [przypis edytorski]
stwierdzać się (daw.) — wzmacniać się. [przypis edytorski]
stwierdzić (daw.) — potwierdzić; wzmocnić, utrwalić. [przypis edytorski]
stwierdzić (daw.) — potwierdzić, zatwierdzić. [przypis edytorski]
stwierdzić (daw.) — tu: potwierdzić; wzmocnić, utrwalić. [przypis edytorski]
stwierdzić (daw.) — tu: umocnić. [przypis edytorski]
stwierdzić (daw.) — umocnić, wzmocnić. [przypis edytorski]
stworzyłem był (daw.) — przykład użycia czasu zaprzeszłego, wyrażającego czynność wcześniejszą w stosunku do czynności (zjawisk itp.) wyrażonych zwykłym czasem przeszłym; znaczenie: stworzyłem wcześniej (uprzednio, dawniej). [przypis edytorski]
styl (daw.) — tu: stylus, rylec. [przypis edytorski]
styskować (daw.) — skarżyć się, narzekać, utyskiwać. [przypis edytorski]
subaltern (daw., z łac.) — podwładny; młodszy oficer. [przypis edytorski]
subaltern (daw., z łac.) — podwładny. [przypis edytorski]
subhasta (daw., z łac.) — wyprzedaż, licytacja. [przypis edytorski]
subiekcja (daw.) — kłopot, problem, trud. [przypis edytorski]
subiekcja (daw.) — kłopot. [przypis edytorski]
subiekcja (daw., pot.) — kłopot. [przypis edytorski]
subiekcja (daw., z łac.) — kłopot, trud. [przypis edytorski]
subiekcja (daw., z łac. subiectio: podsuwanie) — kłopot, trud. [przypis edytorski]
subiekta (daw., z łac.) — tu: osoby. [przypis edytorski]
subiekt (daw.) — człowiek, indywiduum. [przypis edytorski]
subiekt (daw.) — sprzedawca. [przypis edytorski]
subiekt (daw.) — sprzedawca w sklepie. [przypis edytorski]
subiekt (daw., z łac.) — tu: osoba, jednostka. [przypis edytorski]
submisja (daw., z łac.) — poddanie się; uległość, pokora, uniżoność. [przypis edytorski]
submitować (daw.) — przedstawiać, oferować; submitować się: ulegać, pokornie się kłaniać. [przypis edytorski]
submitować się (daw., z łac.) — pokornie, uniżenie się kłaniać. [przypis edytorski]
submitować się (daw., z łac.) — ulegać, uniżać się, wykazywać pokorność. [przypis edytorski]
submitować się (daw., z łac.) — ulegać; usprawiedliwiać się. [przypis edytorski]
subretka (daw.) — pokojówka. [przypis edytorski]
subretka (daw., z fr.) — pokojówka, służąca. [przypis edytorski]
subretka (daw., z fr.) — pokojówka, służąca; tu: aktorka, która grała sprytne pokojówki w komediach i farsach. [przypis edytorski]
substancja (daw.) — majątek. [przypis edytorski]
substancja (daw.) — tu: majątek, materialne dobra. [przypis edytorski]
substancja (daw., z łac.) — majątek, dobra materialne. [przypis edytorski]
substancja (z łac., daw.) — mienie, majątek. [przypis edytorski]
suć (daw.) — obsypywać. [przypis edytorski]
suć (daw.) — sypać. [przypis edytorski]
suć się (daw.) — sypać się. [przypis edytorski]
suchotnik (daw.) — człowiek chorujący na suchoty, tj. gruźlicę płuc, która w szybkim czasie doprowadzała do ciężkiego wyniszczenia i śmierci; prątka gruźlicy, wywołującego tę chorobę, odkryto w 1882, pierwszą szczepionkę na gruźlicę opracowano w 1921. [przypis edytorski]
suchotnik (daw.) — gruźlik. [przypis edytorski]
suchoty (daw.) — gruźlica, niebezpieczna choroba płuc, dawniej często śmiertelna. [przypis edytorski]
suchoty (daw.) — gruźlica płuc. [przypis edytorski]
suchoty (daw.) — gruźlica. [przypis edytorski]
sudana (daw.) — smukła, zgrabna. [przypis edytorski]
sudno (daw.) — łódź, statek. [przypis edytorski]
sukcesja (daw.) — spadek. [przypis edytorski]
sukienka (daw.) — szata. [przypis edytorski]
sukienka (daw.) — tu: ubranie. [przypis edytorski]
suknia (daw.) — strój. [przypis edytorski]
suknia (daw.) — strój, ubiór. [przypis edytorski]
suknia (daw.) — strój, ubranie. [przypis edytorski]
suknia (daw.) — szata, strój. [przypis edytorski]
suknia (daw.) — ubranie, strój (także męski). [przypis edytorski]
suknie (daw.) — ogólnie: ubranie. [przypis edytorski]
suknie (daw.) — strój, ubiór. [przypis edytorski]
suknie (daw.) — tu: ubranie. [przypis edytorski]
suknie (daw.) — ubranie. [przypis edytorski]
sukniej (daw.) — dziś: sukni. [przypis edytorski]
sukurs (daw.) — pomoc, odsiecz. [przypis edytorski]
sukurs (daw.) — wsparcie, pomoc. [przypis edytorski]
sukurs (daw.) — wsparcie. [przypis edytorski]
sukurs (daw., z łac.) — pomoc. [przypis edytorski]
sukurs (daw., z łac.) — wsparcie, pomoc. [przypis edytorski]
sukursować (daw.) — przychodzić w sukurs, wspierać, pomagać. [przypis edytorski]
sulica (daw.) — włócznia. [przypis edytorski]
sumariusz (daw.) — spis, rejestr, wyciąg z dokumentów. [przypis edytorski]
sumitacje (daw.) — tłumaczenia, usprawiedliwienia. [przypis edytorski]
summariusz (daw., z łac. summa, tj. „całość”) — streszczenie. [przypis edytorski]
sumnienie (daw.) — dziś popr.: sumienie. [przypis edytorski]
sumnienie (daw.) — dziś: sumienie. [przypis edytorski]
sumnienie (daw.) — sumienie. [przypis edytorski]
sumować (daw.) — martwić się. [przypis edytorski]
sumować (daw.) — smucić się. [przypis edytorski]
sumpt (daw., z łac.) — koszt. [przypis edytorski]
sumpt (daw., z łac.) — koszt, wydatek. [przypis edytorski]
suplementy (daw.) — posiłki. [przypis edytorski]
suplikacyj (daw.) — dziś D.lm: suplikacji; suplikacja: w kościele katolickim pieśń błagalna, śpiewana szczególnie w okresie klęsk itp. [przypis edytorski]
suplika (daw.) — prośba, błaganie, apelacja. [przypis edytorski]
suplika (daw., z łac.) — prośba, błaganie. [przypis edytorski]
suplika (daw., z łac.) — prośba lub skarga, zwykle pisemna, skierowana do osoby stojącej znacznie wyżej w hierarchii; podanie. [przypis edytorski]
suplikant (daw.) — osoba wnosząca prośbę. [przypis edytorski]
supliki (daw.) — prośby. [przypis edytorski]
suplikować (daw.) — pokornie prosić. [przypis edytorski]
suplikować (daw.) — prosić, wnosić prośbę, błagać. [przypis edytorski]
suplikować (daw., z łac.) — pokornie prosić. [przypis edytorski]
suplikować (daw., z łac. supplicare: prosić, błagać) — pokornie prosić. [przypis edytorski]
suponować (daw., z łac.) — przypuszczać. [przypis edytorski]
suponować (daw., z łac.) — przypuszczać; sugerować. [przypis edytorski]
suponować (daw., z łac.) — przypuszczać; zakładać; o pojęciu itp.: pociągać za sobą istnienie jakiegoś innego pojęcia. [przypis edytorski]
surmacz (daw.) — trębacz; por. surma: trąbka alarmowa. [przypis edytorski]
surmacz (daw.) — trębacz wojskowy; od surma: instrument dęty używany w daw. wojsku do sygnalizacji. [przypis edytorski]
surmy (daw.) — trąba; instrument dęty, najczęściej drewniany używany w wojsku do celów sygnalizacyjnych. [przypis edytorski]
surogat (daw.) — namiastka. [przypis edytorski]
surowiec (daw.) — niegarbowana skóra. [przypis edytorski]
surowie (daw.) — dziś popr. forma przysłówka: surowo. [przypis edytorski]