Wesprzyj Wolne Lektury 1,5% podatku — to nic nie kosztuje! Wpisz KRS 00000 70056 i nazwę fundacji Wolne Lektury do deklaracji podatkowej. Masz czas tylko do końca kwietnia :)
Przypisy
Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z
Według typu: wszystkie | przypisy autorskie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła | przypisy tłumacza
Według kwalifikatora: wszystkie | anatomiczne | angielski, angielskie | arabski | architektura | astronomia | białoruski | biologia, biologiczny | bez liczby pojedynczej | botanika | celtycki | chemiczny | czasownik | czeski | dawne | drukarstwo, drukowany | dziecięcy | ekonomiczny | filozoficzny | fizyka | francuski | frazeologia, frazeologiczny | geografia, geograficzny | geologia | grecki | gwara, gwarowe | handel, handlowy | hebrajski | hinduski | historia, historyczny | hiszpański | holenderski | ironicznie | islandzki | japoński | łacina, łacińskie | literacki, literatura | liczba mnoga | matematyka | medyczne | mineralogia | mitologia | mitologia germańska | mitologia grecka | mitologia rzymska | muzyczny | nieodmienny | niemiecki | norweski | obelżywie | poetyckie | pogardliwe | polski | polityczny | portugalski | pospolity | potocznie | prawo, prawnicze | przenośnie | przestarzałe | przymiotnik | przysłowiowy | psychologia, psychologiczny | regionalne | religijny, religioznawstwo | rodzaj męski | rodzaj nijaki | rosyjski | rodzaj żeński | rzadki | rzeczownik | rzymski | środowiskowy | staropolskie | starożytny | szwedzki | teatralny | techniczny | turecki | ukraiński | węgierski | włoski | wojskowy | wulgarne | żartobliwie | zdrobnienie | żeglarskie | zoologia
Według języka: wszystkie | polski
Znaleziono 14301 przypisów.
dubeltowy (daw.) — podwójny. [przypis edytorski]
Ducha wartogłowa (daw.) — ducha niezrównoważenia, lekkomyślności; w tłum. Wujka: „ducha wichrowatego”, w BT: „ducha obłędu”. [przypis edytorski]
duchem być sądząc wodę lub płomyki (daw.) — we współczesnej składni: sądząc, że duchem jest woda lub płomyki; nawiązanie do różnych szkół staroż. greckiej filozofii przyrody: Tales z Miletu (ok. 620 p.n.e. – ok. 540 p.n.e.) uznawał za pierwotną zasadę świata wodę, zaś Heraklit z Efezu (ok. 540 p.n.e. – ok. 480 p.n.e.) ogień. [przypis edytorski]
duchem (daw.) — szybko, bez zwłoki. [przypis edytorski]
duchem (daw.) — szybko, co tchu. [przypis edytorski]
duchem (daw.) — szybko. [przypis edytorski]
dudek (daw.) — głupek. [przypis edytorski]
dudek (daw.) — głupiec. [przypis edytorski]
dudek (daw., pot.) — głupek. [przypis edytorski]
dudek (daw., pot.) — głupiec. [przypis edytorski]
Honoré de Balzac, Stracone złudzenia, Wielki człowiek z prowincji w Paryżu
(źródło na Platformie Redakcyjnej)
dudy w miech (daw., przysł.) — tracić rezon, pokornieć. [przypis edytorski]
duenna (daw., z hiszp. dueña) — ochmistrzyni, dama do towarzystwa młodej kobiety, towarzysząca jej w wyjściach poza dom; przyzwoitka. [przypis edytorski]
duenna (daw., z hiszp. dueña) — ochmistrzyni, dama do towarzystwa młodej kobiety, towarzysząca jej w wyjściach poza dom; przyzwoitka. [przypis edytorski]
dufać (daw.) — dziś: ufać. [przypis edytorski]
dufać (daw.) — nazbyt wierzyć we własne siły. [przypis edytorski]
dufać (daw.) — ufać, mieć nadzieję. [przypis edytorski]
dufać (daw.) — ufać, pokładać nadzieję. [przypis edytorski]
dufać (daw.) — ufać. [przypis edytorski]
dufać (daw.) — ufać, wierzyć, pokładać nadzieję. [przypis edytorski]
dufać (daw.) — ufać, wierzyć. [przypis edytorski]
dufać (daw.) — ufać, zwłaszcza nadmiernie; wierzyć. [przypis edytorski]
dufałość (daw.) — zaufanie. [przypis edytorski]
dumka (daw.) — wymysł, mniemanie. [przypis edytorski]
dumy (daw.) — myśli, rozmyślania. [przypis edytorski]
dunąć (daw.) — uciec. [przypis edytorski]
dunka (daw.) — duńska rękawiczka, z delikatnej skóry, obróconej gładką stroną do wewnątrz. [przypis edytorski]
dur (daw.) — gorączka, choroba (por. „dur brzuszny”). [przypis edytorski]
dur (daw.) — odurzenie; obłęd; środek odurzający. [przypis edytorski]
dur (daw.) — stan odurzenia, obłęd, choroba. [przypis edytorski]
dur (daw.) — zamroczenie umysłu, odurzenie. [przypis edytorski]
durny (daw.) — szalony. [przypis edytorski]
durzyć (daw.) — zwodzić, bałamucić. [przypis edytorski]
durzyć (daw.) — zwodzić, oszukiwać. [przypis edytorski]
durzyć głowę (komuś) (daw.) — zawracać głowę. [przypis edytorski]
durzyć kogoś (daw.) — zwodzić, oszukiwać, bałamucić, zawracać głowę. [przypis edytorski]
duser (daw.) — pochwała, komplement. [przypis edytorski]
dusery (daw.) — pochlebstwa, słodkie słówka, komplementy. [przypis edytorski]
duszko (daw.) — zwrot wskazujący na serdeczne uczucia wobec drugiej osoby (dziś powiedzielibyśmy: „skarbie”, „kochanie”). [przypis edytorski]
duszne (daw.) — dziś: duchowe. [przypis edytorski]
dusznie (daw.) — duchowo, na duszy. [przypis edytorski]
dusznie (daw.) — dziś popr. forma: duchowo; w sferze duchowej. [przypis edytorski]
dusznie (daw.) — koniecznie. [przypis edytorski]
dusznie (daw.) — koniecznie; szybko. [przypis edytorski]
duszny (daw.) — duchowy, dotyczący duszy. [przypis edytorski]
duszny (daw.) — duchowy; dotyczący duszy. [przypis edytorski]
duszny (daw.) — duchowy. [przypis edytorski]
duszny (daw.) — duchowy, związany z duszą. [przypis edytorski]
duszny (daw.) — duchowy; związany z duszą. [przypis edytorski]
duszny (daw.) — dziś: duchowy. [przypis edytorski]
duszny (daw.) — odbywający się w duszy; duchowy. [przypis edytorski]
duszny (daw.) — odnoszący się do duszy; duchowy. [przypis edytorski]
duszny (daw.) — tu: duchowy. [przypis edytorski]
duszny (daw.) — tu: duchowy, żywiony w głębi duszy. [przypis edytorski]
duszny (daw.) — właściwy duszy; dziś: duchowy. [przypis edytorski]
duża (daw.) — tu: dużo. [przypis edytorski]
dużanie (daw.) — zmaganie; od: dużać się: siłować się, mocować się, zmagać. [przypis edytorski]
dwa a dwa (daw.) — dwa razy dwa. [przypis edytorski]
dwaj orłowie (daw.) — dawna forma lm rzeczownika orzeł, dziś: dwa orły. [przypis edytorski]
dwie chorób, dwie dżum (daw.) — dziś popr. składnia z M. (zam. D.): dwie choroby, dwie dżumy. [przypis edytorski]
dwie lecie (daw.) — dwa lata. [przypis edytorski]
dwie mocy (daw.) — dziś popr. forma: dwie moce. [przypis edytorski]
dwie niedzieli (daw.) — dwa tygodnie. [przypis edytorski]
dwie sióstr za mężami (daw.) — dwie siostry zamężne. [przypis edytorski]
dwie szklanek (daw.) — dziś popr. forma B. lm: dwie szklanki. [przypis edytorski]
dwoje prawo (daw.) — podwójne prawo. [przypis edytorski]
dwoje żniwo (daw.) — podwójne żniwo. [przypis edytorski]
dwornia (daw.) — służba dworska. [przypis edytorski]
dworność (daw.) — wykwintność, wytworność zachowania. [przypis edytorski]
dworny (daw.) — tu: dworski, związany z dworem, należący do dworu. [przypis edytorski]
dworny (daw.) — uprzejmy, elegancki. [przypis edytorski]
dworować (daw.) — kpić, żartować. [przypis edytorski]
dworować (daw.) — żartować, dowcipkować, kpić. [przypis edytorski]
dworować (daw.) — żartować, kpić. [przypis edytorski]
dworować (daw.) — żartować, naśmiewać się, kpić. [przypis edytorski]
dworować (daw.) — żartować, naśmiewać się. [przypis edytorski]
dworować (daw.) — żartować. [przypis edytorski]
dworstwo (daw.) — naśladownictwo obyczajów dworskich. [przypis edytorski]
dworstwo (daw.) — żart. [przypis edytorski]
dworzec (daw.) — dwór (budynek). [przypis edytorski]
dworzec (daw.) — dwór, pałac. [przypis edytorski]
dworzec (daw.) — dwór. [przypis edytorski]
dworzec (daw.) — dwór. [przypis edytorski]
dworzec (daw.) — podwórze, dziedziniec. [przypis edytorski]
dworzyszcze (daw.) — gmach, okazały budynek. [przypis edytorski]
dwukonka (daw.) — pojazd dwukonny; bryczka, do której zaprzęga się dwa konie. [przypis edytorski]
dy a. ady (daw.) — przecież, ależ. [przypis edytorski]
dy a. dyć (daw.) — przecież. [przypis edytorski]
dybać (daw.) — czyhać. [przypis edytorski]
dyć a. ady (daw.) — przecież, właśnie, ależ. [przypis edytorski]
dyć (daw., gw.) — przecież. [przypis edytorski]
dyć (daw.) — przecież. [przypis edytorski]
dychać (daw.) — oddychać. [przypis edytorski]
dychanie (daw.) — oddech. [przypis edytorski]
dychawiczny (daw.) — chory na astmę. [przypis edytorski]
dychawiczny (daw.) — słaby (dosł. oddychający z wysiłkiem). [przypis edytorski]
dyciem ją widział (daw., gw.) — przecież ją widziałem. [przypis edytorski]
dy (daw.) — przecież. [przypis edytorski]
dydek (daw.) — drobna moneta. [przypis edytorski]
dydek (daw., gw.) — drobna moneta. [przypis edytorski]
dyferencja (daw.) — tu: spór, różnica zdań. [przypis edytorski]
