Przypisy

sub specie (łac.) — pod pozorem, pod postacią. [przypis edytorski]

sub specie mali (łac.) — z perspektywy zła. [przypis edytorski]

substancja (daw., z łac.) — majątek, dobra materialne. [przypis edytorski]

substancja (z łac., daw.) — mienie, majątek. [przypis edytorski]

substancja (z łac.) — majątek, dobra materialne. [przypis edytorski]

substancja (z łac.) — rzecz, przedmiot, obiekt materialny; tu: spadek. [przypis edytorski]

substancja (z łac.) — tu: majątek, dobra materialne. [przypis edytorski]

substancja (z łac.) — tu: majątek. [przypis edytorski]

substancja (z łac.) — tu: majątek, stan posiadania. [przypis edytorski]

substancja (z łac.) — tu: majątek, stan posiadania; substancyj — dziś popr. forma D. lm: substancji. [przypis edytorski]

substytuować (łac.) — przenieść pełnomocnictwo na inną osobę. [przypis edytorski]

subsumpcja (z łac.) — podporządkowanie pojęcia mniej ogólnego pojęciu bardziej ogólnemu; w prawie: przyporządkowanie konkretnego stanu faktycznego do właściwej ogólnej normy prawnej. [przypis edytorski]

sub tutelam (łac.) — pod ochroną. [przypis edytorski]

Sub Tuum praesidium confugimus, Sancta Dei Genetrix (łac.) — Pod Twoją obronę uciekamy się, święta Boża Rodzicielko (początek tradycyjnej modlitwy maryjnej). [przypis edytorski]

Sub Tuum praesidium (łac.) — Pod Twoją obronę; daw. pieśń kościelna. [przypis edytorski]

Suburra (wł.), Subura (łac.) — zatłoczona dzielnica staroż. Rzymu zamieszkała przez biedotę, znana jako dzielnica rozpusty; położona pomiędzy płd. krańcem Wiminału a zach. stokami Eskwilinu. [przypis edytorski]

sufragan (z łac.) — biskup pomocniczy, podlegający biskupowi. [przypis edytorski]

sufragia (łac.) — głos w wyborze. [przypis edytorski]

sufrażetki a. sufrażystki (z łac. suffragium: głos wyborczy) — radykalne aktywistki na rzecz praw wyborczych dla kobiet działające w Wielkiej Brytanii na pocz. XX w.; stosowały ostre formy protestu, a nawet przemoc. [przypis edytorski]

suggestionis falsi (łac.) — sugerowania nieprawdy. [przypis edytorski]

sui generis (łac.) — swego rodzaju. [przypis edytorski]

sukkub (z łac. succuba: nałożnica; succubare: leżeć pod) — demony pod postacią pięknych kobiet nawiedzające we śnie mężczyzn i dręczące ich pokusami erotycznymi oraz wysysające energię życiową; niekiedy sukkuby mogły również być demonami płci męskiej przybierającymi postać kobiecą a. hermafrodytami. [przypis edytorski]

sukurs (daw., z łac.) — pomoc. [przypis edytorski]

sukurs (daw., z łac.) — wsparcie, pomoc. [przypis edytorski]

sukursowany (z łac.) — wspomagany. [przypis edytorski]

sukurs (z łac., książk.) — pomoc, asysta. [przypis edytorski]

sukurs (z łac.) — pomoc, ratunek. [przypis edytorski]

sukurs (z łac.) — pomoc, wsparcie, odsiecz, ratunek. [przypis edytorski]

sukurs (z łac.) — wsparcie, odsiecz. [przypis edytorski]

sukurs (z łac.) — wsparcie, pomoc. [przypis edytorski]

sumitować się (przestarz., z łac.) — tłumaczyć się, usprawiedliwiać się. [przypis edytorski]

sumitować się (z łac.) — tłumaczyć się, usprawiedliwiać się. [przypis edytorski]

summa facit (łac.) — daje w sumie. [przypis edytorski]

summariusz (daw., z łac. summa, tj. „całość”) — streszczenie. [przypis edytorski]

summa summarum (łac.) — podsumowując wszystko; wziąwszy wszystko pod uwagę. [przypis edytorski]

summa summarum (łac.) — uwzględniając wszystko razem. [przypis edytorski]

summatim (łac.) — w skrócie. [przypis edytorski]

summum (łac.) — to, co największe a. najlepsze. [przypis edytorski]

sumpt (daw., z łac.) — koszt. [przypis edytorski]

sumpt (daw., z łac.) — koszt, wydatek. [przypis edytorski]

sumpt (z łac.) — koszt, nakłady finansowe. [przypis edytorski]

sumpt (z łac.) — koszt. [przypis edytorski]

sum qui sum (łac.) — jestem, który jestem (odpowiedź Boga na pytanie zadane przez Mojżesza o jego imię; Wj 3, 14). [przypis edytorski]

superficies solo cedit (łac.) — dosł.: „to, co jest na powierzchni, przypada gruntowi”; zasada prawa rzym. stanowiąca o tym, że budynki, drzewa i inne elementy trwale związane z gruntem stanowią własność właściciela tegoż gruntu. [przypis edytorski]

Super flumina Babylonis (łac.) — „Nad rzekami Babilonu”, pierwsze słowa łac. wersji biblijnego Psalmu 137, lamentu Żydów przebywających na wygnaniu w tzw. niewoli babilońskiej, wyrażającego żal za utraconą Jerozolimą; także tytuł kilku utworów muzycznych wykorzystujących ten psalm. [przypis edytorski]

super flumina Babylonis (łac.) — nad rzekami Babilonu. [przypis edytorski]

superior (z łac.) — przełożony w zakonie. [przypis edytorski]

supero, superare (łac.) — zwyciężyć, pokonać, przewyższyć; tu: 3. os. lp cz.przesz. superavit: przewyższył. [przypis edytorski]

suplent (z łac.) — zastępca profesora gimnazjalnego, praktykant. [przypis edytorski]

suplika (daw., z łac.) — prośba, błaganie. [przypis edytorski]

suplika (daw., z łac.) — prośba lub skarga, zwykle pisemna, skierowana do osoby stojącej znacznie wyżej w hierarchii; podanie. [przypis edytorski]

suplikantka (z łac.) — prosząca, zanosząca prośbę, błagająca. [przypis edytorski]

suplikant (z łac.) — proszący. [przypis edytorski]

suplikant (z łac. supplicans, supplicantis) — proszący, błagający. [przypis edytorski]

suplika (z łac.) — prośba, podanie. [przypis edytorski]

suplika (z łac.) — prośba. [przypis edytorski]

suplika (z łac. supplicare: prosić, błagać) — prośba. [przypis edytorski]

suplikować (daw., z łac.) — pokornie prosić. [przypis edytorski]

suplikować (daw., z łac. supplicare: prosić, błagać) — pokornie prosić. [przypis edytorski]

suplikujący (z łac.) — składający suplikę, tj. podanie; proszący. [przypis edytorski]

suponować (daw., z łac.) — przypuszczać. [przypis edytorski]

suponować (daw., z łac.) — przypuszczać; sugerować. [przypis edytorski]

suponować (daw., z łac.) — przypuszczać; zakładać; o pojęciu itp.: pociągać za sobą istnienie jakiegoś innego pojęcia. [przypis edytorski]

suponować (z łac.) — podejrzewać. [przypis edytorski]

suponować (z łac.) — przypuszczać, podsuwać komuś jakąś myśl, sugerować. [przypis edytorski]

suponować (z łac.) — przypuszczać, przyjąć założenie. [przypis edytorski]

suponować (z łac.) — przypuszczać, przyjmować. [przypis edytorski]

suponować (z łac.) — przypuszczać. [przypis edytorski]

supozycja (z łac.) — przypuszczenie, domniemanie. [przypis edytorski]

supozycja (z łac.) — przypuszczenie, domysł. [przypis edytorski]

supozycja (z łac.) — przypuszczenie. [przypis edytorski]

supplicatio pro apostasia (łac.) — prośba w sprawie apostazji (tj. odstępstwa od wiary). [przypis edytorski]

suppressionis veri (łac.) — zatajenia prawdy. [przypis edytorski]

supraporta (z łac.) — malowidło lub płaskorzeźba nad drzwiami. [przypis edytorski]

suprema lex (łac.) — najwyższe prawo. [przypis edytorski]

surdo tyranno fabula dicta (łac.) — historia opowiadana głuchemu tyranowi. [przypis edytorski]

surgit amari aliquid (łac.) — wznosi się coś gorzkiego (Lukrecjusz, De rerum natura). [przypis edytorski]

surogat (z łac.) — namiastka, coś zastępczego. [przypis edytorski]

surogat (z łac.) — namiastka, coś zastępczego. [przypis edytorski]

surogat (z łac.) — namiastka, produkt zastępczy dla czegoś. [przypis edytorski]

surrogat (daw., z łac.) — zastępca. [przypis edytorski]

sursum corda (łac.) — w górę serca. [przypis edytorski]

Sursum corda (łac.) — w górę serca. [przypis edytorski]

Sursum corda! (łac.) — w górę serca. [przypis edytorski]

suscipiat a te (łac.) — przyjęty przez ciebie. [przypis edytorski]

suspensorium (z łac. suspensus: zawieszony) — część zbroi rycerzy ochraniająca męskie genitalia, pełniący podobną rolę ochraniacz noszony przez sportowców lub przy chorobach jąder. [przypis edytorski]

suspicja (daw., z łac.) — podejrzenie. [przypis edytorski]

suspicja (łac.) — przypuszczenie. [przypis edytorski]

suum cuique (łac.) — każdemu co mu się należy. [przypis edytorski]

syderalny a. syderyczny (z łac.) — gwiezdny, gwiazdowy. [przypis edytorski]

syderyczny (z łac. sidereus: gwiezdny) — gwiezdny, dotyczący ciał niebieskich; w astronomii: okres pełnego obiegu ciała niebieskiego (daw. gł. Księżyca) po orbicie. [przypis edytorski]

syderyczny (z łac. sidus, sideris: gwiazda) — gwiezdny. [przypis edytorski]

sygnować (z łac.) — dawać znać; tu: dzwonić. [przypis edytorski]

symbolum (łac.) — znak, symbol. [przypis edytorski]

symplak (z łac.) — prostak; tu: nowicjusz, początkujący. [przypis edytorski]

Symplicjusz (z łac.) — człowiek naiwny, prostaczek. [przypis edytorski]

symplicystyczny a. symplifikujący (z łac.) — nadmiernie uproszczający i spłycający. [przypis edytorski]

symplicystyczny (z łac.) — prosty. [przypis edytorski]

symplicyzm (z łac.) — prostota, zwł. nadmierna. [przypis edytorski]

symplicyzm (z łac. simplex, simplicis: prosty) — nadmierne upraszczanie i spłycanie. [przypis edytorski]