Przypisy

k'temu (starop.) — do tego; tu: w dodatku. [przypis edytorski]

k temu (starop.) — do tego; tu: w dodatku. [przypis edytorski]

którą może kłaść za inszych siła (starop.) — [para], która warta jest tyle, ile innych wielu; którą może kłaść: którą można porównać. [przypis edytorski]

którąm (…) znała (starop.) — konstrukcja z przestawną końcówką czasownika; inaczej: którą znałam. [przypis edytorski]

którąś zwojował (starop.) — konstrukcja z przestawną końcówką czasownika; inaczej: którą zwojowałeś. [przypis edytorski]

którem ogromnego smoku przebito (starop.) — [dziś z B.:] którym przebito (…) smoka. [przypis edytorski]

któremu życzliwe swe tajemnice nieba odkrywają (starop.) — szyk przestawny; inaczej: któremu nieba życzliwe odkrywają swe tajemnice. [przypis edytorski]

którem (…) zgotował (starop.) — konstrukcja z ruchomą końcówką czasownika; inaczej: które zgotowałem. [przypis edytorski]

którzyby beli (starop.) — konstrukcja z przestawną końcówką czasownika; inaczej: którzy byliby. [przypis edytorski]

którzy go sądzą miejsca tego godnem (starop.) — konstrukcja na wzór łac; znaczenie: którzy sądzą, że jest godny tego miejsca. [przypis edytorski]

którzy ją śmiercią oświadczyli, i zdrowie dla niej chętnie położyli (starop.) — tj. męczennicy. [przypis edytorski]

k'tobie (starop.) — do ciebie, ku tobie. [przypis edytorski]

k tobie (starop.) — do ciebie. [przypis edytorski]

k'tobie (starop.) — do ciebie. [przypis edytorski]

ktoby beł rzekł, ktoby wierzył (starop.) — konstrukcja daw. czasu zaprzeszłego, wyrażającego czynność wcześniejszą od pozostałych czynności i stanów zapisanych w czasie przeszłym prostym; znaczenie: kto rzekłby wcześniej (uprzednio, kiedyś itp.), kto wierzyłby. [przypis edytorski]

ktoby był (starop.) — konstrukcja z przestawną końcówką formy przypuszczającej czasownika; inaczej: kto byłby; tu: kto miałby być. [przypis edytorski]

kuglarstwo (starop.) — sztuczka. [przypis edytorski]

kupia (starop.) — towar przeznaczony na sprzedaż; handel. [przypis edytorski]

kupia (starop.) — towar; tu: rzecz, sprawa. [przypis edytorski]

kupić [do siebie] (starop.) — skupiać wokół siebie; gromadzić wokół siebie. [przypis edytorski]

kurant (starop.) — melodia wygrywana przez zegar o stałych porach (np. co godzinę, co pół godziny lub co kwadrans). [przypis edytorski]

kusić się o co (starop.) — dziś: pokusić się o co; podjąć starania o co. [przypis edytorski]

kusić się o co (starop.) — próbować czego. [przypis edytorski]

kusić (starop.) — próbować. [przypis edytorski]

kusić (starop.) — tu: próbować. [przypis edytorski]

kutas (starop.) — frędzel, chwost. [przypis edytorski]

kwapiąc się (starop.) — pośpieszając; idąc szybko. [przypis edytorski]

kwapić się (daw., starop.) — spieszyć się. [przypis edytorski]

kwapić się (starop.) — spieszyć się. [przypis edytorski]

kwapić (starop.) — pośpieszać; przyśpieszać; iść szybko. [przypis edytorski]

kwapienie (starop.) — pośpiech, pośpieszne działanie. [przypis edytorski]

kwapiony (starop.) — pośpieszny, pochopny; przedwczesny. [przypis edytorski]

kwapiony (starop.) — pospieszny. [przypis edytorski]

kwapiony (starop.) — szybki, pospieszny. [przypis edytorski]

kwapiony (starop.) — zbyt prędki, nazbyt pospiesznie wymierzony. [przypis edytorski]

kwest (starop.) — zysk. [przypis edytorski]

kwoli czemu a. gwoli czemu (starop.) — dla czego, z powodu czego. [przypis edytorski]

k'woli czemu (starop.) — dla czego, z powodu czego; na użytek czego. [przypis edytorski]

kwoli komu (starop.) — dla kogo. [przypis edytorski]

kwoli (starop.) — dla, z powodu. [przypis edytorski]

kwoli (starop.) — z powodu. [przypis edytorski]

łacniuczki (starop.) — łatwiutki. [przypis edytorski]

łajać (starop.) — narzekać, skarżyć się, ubliżać, znieważać. [przypis edytorski]

łajać (starop.) — narzekać, skarżyć się; ubliżać, znieważać. [przypis edytorski]

łajanie (starop.) — narzekanie, skargi, ubliżanie, znieważanie. [przypis edytorski]

łaskawieli się, groźnoli (starop.) — konstrukcja z partykułą -li; znaczenie: czy łaskawie, czy groźnie. [przypis edytorski]

łatwie (starop.) — łatwo. [przypis edytorski]

łaźnia (starop.) — określenie dotyczące zarówno miejsca, w którym się kąpano, jak również w drugim znaczeniu: stosunek seksualny. [przypis edytorski]

łóz (starop.) — wierzb. [przypis edytorski]

łodziam (starop.) — daw. forma C. lm r.m.; dziś: łodziom. [przypis edytorski]

łodzia (starop.) — dziś forma M.lp: łódź. [przypis edytorski]

łoktusza (starop.) — chusta. [przypis edytorski]

łszczyć się (starop.) — błyszczeć się, lśnić się. [przypis edytorski]

łudarstwo (starop.) — oszustwo (wywołujące złudzenie); tu daw. forma N.lm: łudarstwy, tj. oszustwami. [przypis edytorski]

łupież (starop.) — skóra zdjęta ze zwierzęcia. [przypis edytorski]

łyczany (starop.) — wykonany z łyka. [przypis edytorski]

ladaczego (starop.) — byle czego; czegoś nieznaczącego. [przypis edytorski]

ladajaki (starop.) — byle jaki; niewielki, nieznaczący. [przypis edytorski]

lafa (starop.) — pensja, żołd. [przypis edytorski]

lagier (starop.) — drożdże winne. [przypis edytorski]

lanka (starop.) — koszula, długa suknia. [przypis edytorski]

larma (starop.) — trwoga, wezwanie do broni. [przypis edytorski]

larwa (starop.) — maska; daw.: duch, demon. [przypis edytorski]

larwa (starop.) — maska. [przypis edytorski]

laty obciążony (starop.) — obciążony latami; stary. [przypis edytorski]

lecha (starop.) — zagon, grzęda. [przypis edytorski]

leciech (starop.) — [w] latach. [przypis edytorski]

leda gdzie (starop.) — byle gdzie. [przypis edytorski]

leda jako (starop.) — byle jak, byle jakoś, jakkolwiek. [przypis edytorski]

leda jako (starop.) — byle jak; łatwo. [przypis edytorski]

ledwe (starop.) — dziś ledwie; ledwe do tego nie przyjdzie: o mało nie dojdzie do tego. [przypis edytorski]

ledwe (starop.) — ledwie. [przypis edytorski]

ledwie więc (starop.) — tu: niemal jak. [przypis edytorski]

lekce od nich poważony (starop.) — zlekceważony przez nich. [przypis edytorski]

lekkość (starop.) — hańba. [przypis edytorski]

lelejać się (starop.) — chwiać się. [przypis edytorski]

lepak (daw., starop.) — znowu, znów. [przypis edytorski]

leść (starop.) — leźć; iść. [przypis edytorski]

le (starop.) — li, tylko; ktory le: którykolwiek, który tylko. [przypis edytorski]

lice (starop.) — twarz. [przypis edytorski]

lifnik a. lifarz (starop.) — lichwiarz. [przypis edytorski]

liszka (starop.) — lis. [przypis edytorski]

lub, (…) lubo (starop.) — albo, albo. [przypis edytorski]

lub, lubo (starop.) — tu: czy, czy też. [przypis edytorski]

luboś (starop.) — choć jesteś. [przypis edytorski]

luboś (starop.) — czyś. [przypis edytorski]

lubo (starop.) — choć, chociaż. [przypis edytorski]

lubo (starop.) — chociaż. [przypis edytorski]

lubo (starop.) — czy, czy też. [przypis edytorski]

lubo (starop.) — czy. [przypis edytorski]

lubo (starop.) — tu: czy. [przypis edytorski]

lubo (starop.) — tu: lub też. [przypis edytorski]

lubo wieczorne, lubo wstają rane zorze (starop.) — czy wieczorne, czy [też] ranne wstają zorze. [przypis edytorski]

lub przegram, lub wezmę zwycięstwo (starop.) — dziś: czy przegram, czy odniosę zwycięstwo. [przypis edytorski]

Lub się bić sam a sam ze mną, lub chcesz gromadą (starop.) — czy chcesz się bić sam na sam, czy gromadą. [przypis edytorski]

lub siecze, lub chodzi (starop.) — czy zadaje ciosy, czy idzie; zarówno w walce wręcz, jak w poruszaniu się. [przypis edytorski]

lub (starop.) — tu: czy. [przypis edytorski]

lub złą, lub dobrą (starop.) — czy złą, czy dobrą. [przypis edytorski]

ludzie przewodzić (starop.) — przewodzić ludziom. [przypis edytorski]

ludzie sprawą swe uwodzić chcieli (starop.) — chcieli swych ludzi wyprowadzić w szyku bojowym. [przypis edytorski]