Przekaż 1,5% Wolnym Lekturom!
Wsparcie nic nie kosztuje! Wystarczy w polu „Wniosek o przekazanie 1,5% podatku” wpisać nasz KRS: 0000070056
Każda kwota się liczy! Dziękujemy!
Przypisy
Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z
Według typu: wszystkie | przypisy autorskie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła | przypisy tłumacza | przypisy tradycyjne
Według kwalifikatora: wszystkie | angielski, angielskie | architektura | białoruski | biologia, biologiczny | botanika | celtycki | chemiczny | dawne | francuski | frazeologia, frazeologiczny | gwara, gwarowe | hebrajski | historia, historyczny | łacina, łacińskie | literacki, literatura | matematyka | medyczne | mitologia germańska | mitologia grecka | mitologia rzymska | muzyczny | niemiecki | obelżywie | poetyckie | pogardliwe | portugalski | potocznie | przenośnie | przestarzałe | regionalne | religijny, religioznawstwo | rodzaj nijaki | rosyjski | rzadki | środowiskowy | staropolskie | turecki | ukraiński | włoski | wulgarne | żartobliwie
Według języka: wszystkie | français | Deutsch | polski
Znaleziono 10426 przypisów.
wiorsta — dawna rosyjska jednostka długości równa w przybliżeniu jednemu kilometrowi. [przypis edytorski]
wiorsta — dawna rosyjska miara długości. [przypis edytorski]
wiorsta — dawna rosyjska miara długości używana w Królestwie Polskim, wynosząca nieco ponad 1 kilometr (1066 m). [przypis edytorski]
wiorsta — dawna rosyjska miara długości (zwykle drogi), ok. 1 km. [przypis edytorski]
wiorsta — dawna rosyjska miara odległości (1,0668 km); 7 wiorst składało się na 1 milę. [przypis edytorski]
wiorsta — dawna rosyjska miara odległości, nieco ponad kilometr. [przypis edytorski]
wiorsta — dawna rosyjska miara odległości, ok. 1 km. [przypis edytorski]
wiorsta — daw. niemetryczna rosyjska miara długości, obejmująca 500 sążni i w przeliczeniu na system metryczny wynosząca nieco ponad 1 km. [przypis edytorski]
wiorsta — daw. ros. jednostka długości, nieco ponad kilometr. [przypis edytorski]
wiorsta — daw. ros. jednostka długości, nieco ponad kilometr. [przypis edytorski]
wiorsta — daw. ros. jednostka długości, równa ok. 1 km. [przypis edytorski]
wiorsta — daw. ros. miara długości, równa 1,067 km. [przypis edytorski]
wiorsta — daw. rosyjska miara długości, 1,0668 km. [przypis edytorski]
wiorsta — ros. jednostka długości, 1,0668 km. [przypis edytorski]
wiorsta — ros. miara długości wynosząca 1,0668 km. [przypis edytorski]
wiorsta — rosyjska jednostka długości wynosząca ok. 1,067 km. [przypis edytorski]
wiorsta — rosyjska miara długości, ok. 1067 m. [przypis redakcyjny]
wiorsta — używana w Rosji miara długości, równa ok. 1070 metrom, dzieliła się na 500 sążni. [przypis edytorski]
wiorsta (z ros.) — daw. rosyjska miara długości, równa 1066 m. [przypis edytorski]
wiorstowy — długości wiorsty, tj. około kilometra. [przypis edytorski]
wioślarzów — dziś popr.: wioślarzy. [przypis edytorski]
wioślarz (…) zgrzybiały — tj. Charon, przewożący dusze zmarłych na drugą stronę wód oddzielających świat żywych od krainy zmarłych. [przypis edytorski]
wiośnianki — tu: nowo zawiązujące się grona winogron. [przypis edytorski]
wiośnianość — tu: młodość. [przypis edytorski]
wiosce puknąć — wiosce pójść w cudze ręce. [przypis redakcyjny]
wiosczana ulica — wiejska droga; droga przez wioskę. [przypis edytorski]
Wioseczka — utwór inicjujący tom Kamień filozoficzny. Nowele, satyry, groteski Lemańskiego z 1911 roku. [przypis edytorski]
wioseczkę Jerycho, niegdyś zrujnowaną głosem trąby wodza Boskiego — miasto w Judei, w pobliżu rzeki Jordan, jedno z najstarszych z nieprzerwanie zamieszkałych miast na świecie; wg Biblii zostało oblężone przez Izraelitów pod wodzą Jozuego i zdobyte dzięki temu, że na polecenie Boga przez kolejne dni okrążali je w pochodzie, a kiedy siódmego dnia towarzyszący im kapłani zadęli w trąby, a wojownicy wznieśli okrzyk wojenny, potężne mury miasta runęły (Joz 6). [przypis edytorski]
wioskowy Ojnomaos — tj. trzeciorzędny aktor ról tragicznych z przedmieścia. [przypis tłumacza]
wiosły — daw. forma N.lm; dziś: wiosłami. [przypis edytorski]
wiosły — dziś popr. forma N.lm: wiosłami. [przypis edytorski]
wiosły — dziś popr. forma N. lm.: wiosłami. [przypis edytorski]
Wiosna — (niem.) Der Frühling, utwór poetycki Ewalda von Kleista (1715–1759) opublikowany w 1749 r. [przypis edytorski]
Wiosna z hałasem epoki maszynowej — tytuł obrazu Morrisa Gravesa. [przypis autorski]
Wiosnowaty — formacja słowotwórcza nawiązująca do takich określeń od chorób i cech, jak trędowaty, zezowaty, kołowaty itp., sugeruje, że wiosna zadziałała na wołu jak choroba. [przypis edytorski]
wiotchy (starop.) — stary. [przypis redakcyjny]
wiotkość tła, podobłocznie i zaświatowo rozcieńczonego (…) wzorów wyszukanych poza krańcami istnienia — K. Włostowski Poezja polska o świcie XX-go stulecia, „Ateneum” 1902, II, s. 521. [przypis autorski]
wiotszą — popr. bardziej wiotką. [przypis redakcyjny]
wiotsza — popr.: bardziej wiotka. [przypis edytorski]
Wiowski — Jan Wyhowski, wojewoda kijowski, skazany na śmierć, stracił życie 16 marca r. 1664. [przypis autorski]
Wiozę jej z podróży piękną, na jedenaście cali długą, gałązkę koralu — sprośna aluzja, której przewodnią myśl łatwo odgadnąć. [przypis tłumacza]
wira — dziś popr. r.m.: wir. [przypis edytorski]
wiraginizm (neol.) — od łac. virago: bohaterska dziewica. [przypis edytorski]
Wirakocza — Wirakocza był uważany za boga. Indianie wierzą, że przed śmiercią przepowiedział, iż Hiszpanie strącą z tronu jednego z jego następców. [przypis autorski]
wira (szwedz. vira) — szwedz. gra karciana dla trzech osób, bardzo popularna w XIX w. [przypis edytorski]
wiraż (z fr. virage) — zakręt drogi, toru, bieżni itp. w kształcie łuku. [przypis edytorski]
wirch — dziś: wierch. [przypis edytorski]
wirch (gw.) — wierch, szczyt górski. [przypis edytorski]
wirch (gw.) — wierch, szczyt. [przypis edytorski]
wirch (gw.) — wierch; szczyt. [przypis edytorski]
Wirchownia — ob. popr. nazwa posiadłości Hańskich na Ukrainie to Wierzchownia. [przypis edytorski]
wirch (reg.) — wierch, szczyt. [przypis edytorski]
wirchy a. wierchy (gw.) — szczyty gór. [przypis edytorski]
wirchy (również poniżej zdr. wirszyczki) — wierchy, szczyty górskie. [przypis edytorski]
Wirgil a. Wergiliusz, właśc. Publiusz Wergiliusz Maro (70–19 p.n.e.) — poeta rzymski z czasów Augusta, autor Eneidy, uznawanej za narodowy epos rzymski, Bukolik (sielanek) oraz poematu dydaktycznego o rolnictwie, zatytułowanego Georgiki. Przysłużył się Horacemu, przedstawiając go Mecenasowi. [przypis edytorski]
Wirgilijusza — Wirgiliusza (właśc. Wergiliusza); tu: forma wydłużona (zgodna z daw. wymową) dla zachowania rytmu jedenastozgłoskowca. [przypis edytorski]
Wirgili (…) tu mię przywiódł dla mego zbawienia — Oby pobożni czytelnicy nasi z pokorą ducha czytali ten wiersz głębokiego znaczenia, a czytając i rozmyślając nad tym, że Beatrycze posłała samego Wirgiliusza Dantemu, ażeby był przewodnikiem jego zbawienia, uznali: że rozum (którego tu symbolem jest Wirgiliusz) jako dar boży na to dany jest człowiekowi, ażeby go prowadził do wiary, która jest początkiem i końcem naszego zbawienia. [przypis redakcyjny]
Wirgiliusz a. Wergiliusz (70–19 p.n.e.) — poeta rzymski. [przypis edytorski]
Wirgiliusz, popr. Wergiliusz (70–19 p.n.e.) – Publiusz Wergiliusz Maro, rzymski poeta. [przypis edytorski]
Wirgiliusz — Wergiliusz (Publius Vergilius Maro, 70–19 p.n.e.) był jednym z najwybitniejszych twórców rzymskich, napisał Eneidę. Uznawany jest również za twórcę poematu Komar. [przypis edytorski]
Wirgiliusz, Wergiliusz, właśc. Publiusz Wergiliusz Maro (70–19 p.n.e.) — poeta rzymski z czasów Augusta, autor Eneidy, uznawanej za narodowy epos rzymski, Bukolik (sielanek) oraz poematu dydaktycznego o rolnictwie, zatytułowanego Georgiki. Przysłużył się Horacemu, przedstawiając go Mecenasowi. [przypis edytorski]
Wirgiliusz — właśc. Publius Vergilius Maro (70–19 p.n.e.), poeta, twórca rzym. eposu narodowego, Eneidy. [przypis edytorski]
Wirgiliusz z Salzburga, również: Wergiliusz (ok. 700–784) — irlandzki misjonarz, benedyktyński opat klasztoru w Salzburgu i biskup diecezji Salzburga; święty katolicki. [przypis edytorski]
Wirgiliusz, zwykle: Wergiliusz, właśc. Publius Vergilius Maro (70–19 p.n.e.) — poeta, twórca rzymskiego eposu narodowego, Eneidy. [przypis edytorski]
Wirgili (…) wodził po górze ciebie i otchłani — Z przedsieni piekielnej, na rozkaz Beatrycze, Wergiliusz jak wiemy, wyszedł i przeprowadzał poetę przez piekło i czyściec. [przypis redakcyjny]
Wirgili, zwykle: Wergiliusz, właśc. Publius Vergilius Maro (70–19 p.n.e.) — poeta, twórca rzym. eposu narodowego, Eneidy. [przypis edytorski]
Wirgill — własc. Publius Vergilius Maro (70–19 p.n.e.), poeta rzymski, autor eposu Eneida. [przypis edytorski]
Wirgilowy — należący do Wergiliusza; Publius Vergilius Maro ( 70 p.n.e.–19 p.n.e.) to rzymski poeta z czasów Oktawiana Augusta, autor Eneidy (poematu epickiego o wędrówkach Eneasza i założeniu Rzymu), Georgik i Bukolik (sielanek). [przypis edytorski]
Wirgil — Publius Vergilius Maro (70–19 p.n.e.) rzymski poeta z czasów Oktawiana Augusta, autor Eneidy (poematu epickiego o wędrówkach Eneasza i założeniu Rzymu), Georgik i Bukolik (sielanek). [przypis edytorski]
wirginia — gatunek tytoniu. [przypis edytorski]
wirginia — tu: rodzaj długich, cienkich cygar, z gatunku tytoniu o tej samej nazwie, uprawianego na plantacjach w amerykańskim stanie Wirginia. [przypis edytorski]
wirgularia (łac. Virgularia) — ośmiopromienny koralowiec, którego kolonie przypominają wyglądem pióra. [przypis edytorski]
Wir leben doch (niem.) — Przeżyliśmy. [przypis edytorski]
Wir lieben uns (niem.) — Kochamy się. [przypis edytorski]
Wir lieben uns (niem.) — my się kochamy. [przypis edytorski]
Wirny — po góralsku: Przełożony. [przypis autorski]
wir powietrzny [powoduje ruch] — Arystofanos wydrwiwa poglądy Demokryta, Anaksagorasa i Protagorasa, głoszących filozofie monistyczną; świat powstał z wirujących atomów. Wir atomów, δίνη v. δῖνος — to świat cały. Chłop zrozumiał dosłownie, zwłaszcza, że Dios i Dinos brzmiało mu podobnie. [przypis tłumacza]
wir Preussen (niem.) — my Prusacy. [przypis edytorski]
Wir sind gewohnt das die Menschen verhöhnen was sie nicht verstehen (niem.) — Jesteśmy przyzwyczajeni do ludzi, którzy kpią z rzeczy, których nie rozumieją (Goethe, Faust, część pierwsza, scena w pracowni). [przypis edytorski]
wir suchten das religiöse Judentum — szukaliśmy religijnych Żydów (religijnego żydostwa). [przypis edytorski]
wirsz — dziś popr.: wiersz. [przypis edytorski]
Wirtembergia — kraina historyczna w płd.-zach. Niemczech, wchodzi w skład kraju związkowego Badenia-Wirtembergia. [przypis edytorski]
Wirtembergia — kraina historyczna w południowo-zachodniej części Niemiec, księstwo od 1495, obecnie część kraju związkowego Badenia-Wirtembergia. [przypis edytorski]
Wirtembergia — wówczas protestanckie państwo w południowo-zachodniej części Niemiec. [przypis edytorski]
Wirtemberg — zamek, obecnie znajdujący się w dzielnicy Stuttgartu. [przypis edytorski]
wirującymi słupy (daw.) — dziś popr. forma N. lm: wirującymi słupami. [przypis edytorski]
Wir wollen uns mit Schnaps berauschen (…) echte Russen sein (niem.) — dosł.: „Chcemy wódką oszałamiać się / Naszymi kobietami wymieniać się,/ Chcemy łojem się smarować,/ W blasku słońca nago spacerować —/ Chcemy prawdziwymi Rosjanami być.” [przypis edytorski]
wirydarz (daw.) — czworoboczny dziedziniec, zwykle z ogrodem. [przypis edytorski]
wirydarz (daw.) — niewielki, cienisty ogród. [przypis edytorski]
wirydarz (daw.) — zadrzewiony, zacieniony ogród. [przypis edytorski]
wirydarz (daw., z łac.) — mały ogród ozdobny, przeznaczony do przechadzek. [przypis edytorski]
wirydarz (daw., z łac.) — ozdobny, ocieniony ogród. [przypis edytorski]
wirydarz (daw., z łac.) — ozdobny, zacieniony ogród. [przypis edytorski]
wirydarz (daw.; z łac. viridarium: ogród, park) — czworoboczny wewnętrzny dziedziniec, otoczony krużgankami (długimi gankami), często z ogrodem lub studnią; dawna nazwa małego ozdobnego ogrodu. [przypis redakcyjny]
wirydarz (daw.; z łac. viridarium: ogród, park) — czworoboczny wewnętrzny dziedziniec, otoczony krużgankami (długimi gankami), często z ogrodem lub studnią. [przypis edytorski]
wirydarz (daw.; z łac. viridarium: ogród, park) — wewnętrzny dziedziniec, otoczony krużgankami (długimi gankami), często z ogrodem lub studnią. [przypis edytorski]
wirydarz — dziedziniec klasztorny a. ogród wewnątrz murów budynku, otoczony krużgankami. [przypis edytorski]
wirydarz — kwadratowy ogród na terenie klasztoru. [przypis edytorski]
wirydarz (łac.) — ogródek. [przypis edytorski]
wirydarz — ogród umieszczony w wewnętrznym dziedzińcu budynku, najczęściej klasztornego. [przypis edytorski]
