Wesprzyj Wolne Lektury 1,5% podatku — to nic nie kosztuje! Wpisz KRS 00000 70056 i nazwę fundacji Wolne Lektury do deklaracji podatkowej. Masz czas tylko do końca kwietnia :)
Przypisy
Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z
Według typu: wszystkie | przypisy autorskie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła | przypisy tłumacza | przypisy tradycyjne
Według kwalifikatora: wszystkie | anatomiczne | angielski, angielskie | arabski | architektura | astronomia | austriacki | białoruski | biologia, biologiczny | bez liczby pojedynczej | botanika | celtycki | chemiczny | czasownik | czeski | dawne | drukarstwo, drukowany | dziecięcy | ekonomiczny | filozoficzny | fizyka | francuski | frazeologia, frazeologiczny | geografia, geograficzny | geologia | grecki | gwara, gwarowe | handel, handlowy | hebrajski | hinduski | historia, historyczny | hiszpański | holenderski | ironicznie | islandzki | japoński | łacina, łacińskie | literacki, literatura | liczba mnoga | matematyka | medyczne | mineralogia | mitologia | mitologia germańska | mitologia grecka | mitologia rzymska | muzyczny | nieodmienny | niemiecki | norweski | obelżywie | poetyckie | pogardliwe | polski | polityczny | portugalski | pospolity | potocznie | prawo, prawnicze | przenośnie | przestarzałe | przymiotnik | przysłowiowy | psychologia, psychologiczny | regionalne | religijny, religioznawstwo | rodzaj męski | rodzaj nijaki | rosyjski | rodzaj żeński | rzadki | rzeczownik | rzymski | sportowy | środowiskowy | staropolskie | starożytny | szwedzki | teatralny | techniczny | turecki | ukraiński | węgierski | włoski | wojskowy | wulgarne | żartobliwie | zdrobnienie | żeglarskie | zoologia
Według języka: wszystkie | English | français | Deutsch | lietuvių | polski
Znaleziono 124978 przypisów.
sztab korpuśny — sztab korpusu wojsk. [przypis edytorski]
sztabskapitan — w Imperium Rosyjskim stopień oficerski pośredni między stopniem porucznika i kapitana. [przypis edytorski]
sztabsoficer (daw.) — oficer dowodzący w armii rosyjskiej. W dawnym wojsku nazwy stopni wojskowych były jednocześnie określeniami pełnionych funkcji: wyższe funkcje obejmowali oficerowie będący formalnie dowódcami oddziałów, podczas gdy faktyczne dowództwo sprawowali jako ich zastępcy tzw. sztabsoficerowie. [przypis edytorski]
sztabsoficer (daw.) — oficer dowodzący; w dawnym wojsku nazwy stopni wojskowych były jednocześnie określeniami pełnionych funkcji: wyższe funkcje obejmowali oficerowie będący formalnie dowódcami oddziałów, podczas gdy faktyczne dowództwo sprawowali jako ich zastępcy tzw. sztabsoficerowie. [przypis edytorski]
sztabsoficer — oficer sztabu. [przypis edytorski]
sztacheta — wąska deska będąca częścią ogrodzenia. [przypis edytorski]
sztafaż — tu: elementy ozdobne, uzupełniające obraz (dodatki do jego zasadniczego tematu). [przypis edytorski]
„Sztafeta” — gazeta wydawana przez Obóz Narodowo-Radykalny. [przypis edytorski]
sztafeta — tu: posłaniec konny. [przypis edytorski]
sztagi — liny zabezpieczające maszt przed wyginaniem się do przodu i do tyłu. [przypis edytorski]
sztag — lina stalowa usztywniająca maszt w płaszczyźnie pionowej wzdłuż osi statku. [przypis edytorski]
sztag — lina usztywniająca maszt w płaszczyźnie pionowej wzdłuż osi statku, mocowana jednym końcem do górnej części masztu, a drugim do dziobu lub rufy. [przypis edytorski]
sztajerek — taniec w metrum 3/4, pochodzący z regionów alpejskich, popularny dawniej w Polsce na ludowych, podmiejskich zabawach, wykonywany jak polka. [przypis edytorski]
sztakaniki (z ros.) — szklaneczka. [przypis edytorski]
sztaksel — trójkątny żagiel rozpinany na sztagach (grubych linach stabilizujących maszt) żaglowca. [przypis edytorski]
sztama (pot.) — przyjacielski układ zapewniający wzajemną pomoc. [przypis edytorski]
sztama (z niem., pot.) — przyjacielski układ zapewniający wzajemną pomoc. [przypis edytorski]
sztambuch (daw.) — pamiętnik; album, do którego przyjaciele wpisują na pamiątkę wiersze i aforyzmy. [przypis edytorski]
sztambuch (daw.) — pamiętnik, do którego przyjaciele wpisują wiersze i aforyzmy na pamiątkę. [przypis edytorski]
sztambuch — rodzaj pamiętnika, do którego wpisują się znajomi. [przypis edytorski]
sztambuchu — w innych wydaniach: albumie. [przypis edytorski]
sztamknajpa (daw. środ., z niem. Stammkneipe) — ulubiony, często odwiedzany lokal. [przypis edytorski]
sztamowe róże — róże pienne. [przypis edytorski]
sztamowe róże — róże szczepione na pniu; róże pienne a. drzewkowe. [przypis edytorski]
sztamowy — o krzewach, najczęściej różach: pienny, mający pień. [przypis edytorski]
sztamowy — pienny, mający pień. [przypis edytorski]
sztanca — stempel z twardego metalu do wytłaczania lub wycinania wzorów na przedmiotach. [przypis edytorski]
sztandarem: biało-niebieskie obłoki — być może aluzja to tego, że flagą syjonistyczną, wybraną w 1897 roku przez I Kongres Syjonistyczny, był biały prostokąt z dwoma poziomymi niebieskimi pasami i umieszczoną na środku niebieską gwiazdą Dawida; sztandar ten stanowi obecnie flagę państwową Izraela. [przypis edytorski]
sztandar (…) Rzymski (…) zmieniono mu imię — Oriflamma. [przypis edytorski]
Sztandar-wyzwanie, sztandar-gniew: A kolor jego jest czerwony, Bo na nim robotników krew — nawiązanie do słów pieśni Czerwony sztandar (znanej też pod tytułem od incipitu Krew naszą długo leją katy), będącej polską wersją (tekst Bolesław Czerwieński, muzyka Jan Kozakiewicz, 1881) pieśni szwajcarskich anarchistów Le drapeau rouge (tekst Paul Brousse, muzyka Jacques Vogt, 1877); od roku 1882, kiedy pieśń ukazała się drukiem w Genewie w zbiorze poezji Czegóż chcą, stała się rewolucyjnym hymnem polskiego proletariatu. [przypis edytorski]
sztangret — dziś popr.: stangret. [przypis edytorski]
sztathuder (z hol. stadhouder: namiestnik) — tytuł dziedzicznego naczelnika Zjednoczonych Prowincji Niderlandzkich, w opisywanym przypadku był nim Wilhelm V, książę Orański. [przypis edytorski]
Sztatuder (z niem.) — właśc. Stadhouder, namiestnik niderlandzki; chodzi o Niderlandy. [przypis edytorski]
szterbekasa (z niem. Sterbekasse) — oszczędności na wypadek śmierci; kasa pogrzebowa. [przypis edytorski]
szterling — nieoficjalna nazwa funta brytyjskiego, tj. waluty używanej w Wielkiej Brytanii. [przypis edytorski]
Szternfeld, Dawid — sekretarz Abrama Gajncwacha, kierownika Urzędu do Walki z Lichwą i Spekulacją [przypis edytorski]
sztetyna, bursztówka, cygan — odmiany jabłoni. [przypis edytorski]
Sztiechowice, czes. Štěchovice — miasteczko w Czechach nad Wełtawą, ok. 30 km na południe od centrum Pragi. [przypis edytorski]
sztil (z niem. still) — cicho. [przypis edytorski]
sztimt (z niem.) — zgoda. [przypis edytorski]
sztimung (jidisz) — nastrój. [przypis edytorski]
sztof (ros.) — miara płynów, butelka o pojemności 1 litra. [przypis edytorski]
sztof (ros.) — miara płynów, butelka o pojemności 1 l. [przypis edytorski]
Sztok — fikcyjne nazwisko, nawiązujące do pot. frazeologizmu „zalać się w sztok” (upić się do utraty przytomności). [przypis edytorski]
sztokfisz — ryba morska, zwykle dorsz, rozcięta, wypatroszona oraz wysuszona na powietrzu i słońcu (przygotowane w ten sposób ryby spożywa się głównie na Islandii i w Norwegii). [przypis edytorski]
sztokfisz — suszona morska ryba, najczęściej z rodziny dorszowatych. [przypis edytorski]
sztokfisz — suszona ryba. [przypis edytorski]
sztokfisz (z niem. stockfish) — suszona ryba, najczęściej z rodziny dorszowatych. [przypis edytorski]
sztok (niem. Stock) — piętro, kondygnacja. [przypis edytorski]
sztolnia — korytarz kopalniany prowadzący z góry w głąb do złóż kopaliny. [przypis edytorski]
szton — dziś: żeton. [przypis edytorski]
sztorcować (pot.) — upominać, strofować, besztać. [przypis edytorski]
sztorman — oficer wachtowy stojący na czele jednej zmiany załogi jachtu morskiego. [przypis edytorski]
sztosować (z niem. stoßen: uderzać, trącać, graniczyć) — tu: łączyć się poprzez mocne uderzenie, wepchnięcie na siebie (np. dwóch wagonów składu pociągu towarowego). [przypis edytorski]
sztos (z niem.) — tu: cios, uderzenie. [przypis edytorski]
Szto ty skazał (z ros.) — co ty powiedziałeś. [przypis edytorski]
Szto? Wam durno (z ros.) — Co? Źle się pani czuje? [przypis edytorski]
Sztoż heto? (białorus.) — cóż to? [przypis edytorski]
sztrabancel (pot., reg., z austr. strawanzen: wałęsać się) — włóczęga, ulicznik, urwis, łobuz. [przypis edytorski]
sztraf a. śtraf (gw.) — kara pieniężna. [przypis edytorski]
sztraf (daw.) — grzywna; kara pieniężna. [przypis edytorski]
sztraf (daw.) — grzywna. [przypis edytorski]
sztraf (daw., z niem.) — kara pieniężna; grzywna. [przypis edytorski]
sztrafny — osoba wymierzająca karę (daw. sztraf). [przypis edytorski]
sztraf (z niem.) — kara. [przypis edytorski]
sztrajml — chasydzki kapelusz obramowany lisim futrem. [przypis edytorski]
sztras a. stras — rodzaj szkła imitującego brylanty a. inne kosztowne kamienie szlachetne. [przypis edytorski]
sztrof a. sztraf (z niem.) — kara pieniężna, grzywna. [przypis edytorski]
sztrofa (z niem.) — kara. [przypis edytorski]
sztrof — kara pieniężna, kontrybucja. [przypis edytorski]
sztrofować — dziś: strofować; upominać, karcić. [przypis edytorski]
sztrudel — niem. Strudel to: strucla, ale też topiel, odmęty, wir wodny; Dulskiej chodzi zaś o „szprudel”, rodzaj wody mineralnej. [przypis edytorski]
sztrulki — gra zręcznościowa znana także jako strulki, hacle, hancle, hacelki, gra w kamyki. Odnotowana już w starożytności zabawa polegająca na podrzucaniu, łapaniu i jednoczesnym dobieraniu pięciu drobnych przedmiotów (np. kamyków czy śrub do podków, tzw. sztuli, haceli). Na początku należy rozsypać na ziemi lub na stole pięć kamyków (hacelków, sztrulków), jeden z nich wziąć do ręki i podrzucić, a następnie, zanim ten spadnie, dobrać jeszcze jeden kamyk i złapać podrzucony. Następny etap polega na podrzuceniu dwóch kamyków i dobraniu trzeciego itd. [przypis edytorski]
sztrych (daw.) — linia, kreska. [przypis edytorski]
sztrych (daw., z niem.) — linia, kreska. [przypis edytorski]
sztubacka rubaszność — charakterystyczny dla młodej osoby bezpośredni i bezceremonialny sposób bycia. [przypis edytorski]
sztubacki — charakterystyczny dla osób młodych, niedojrzałych. [przypis edytorski]
sztubacki (daw.) — uczniowski. [przypis edytorski]
sztubacki — właściwy ludziom młodym, w szczególności uczniom. [przypis edytorski]
sztuba (daw.) — szkoła. [przypis edytorski]
sztuba (daw., z niem.) — szkoła. [przypis edytorski]
sztuba (gw.) — szkoła. [przypis edytorski]
sztubak (daw.) — gimnazjalista lub uczeń szkoły średniej. [przypis edytorski]
sztubak (daw.) — uczeń gimnazjum albo szkoły średniej. [przypis edytorski]
sztubak (daw.) — uczeń gimnazjum lub szkoły średniej. [przypis edytorski]
sztubak (daw.) —uczeń. [przypis edytorski]
sztubak (daw.) — uczeń. [przypis edytorski]
sztubak (daw.) — uczeń w szkole. [przypis edytorski]
sztubak (daw.) — uczniak. [przypis edytorski]
sztubak (daw.) — uczniak, uczeń gimnazjum lub szkoły średniej. [przypis edytorski]
sztubak (daw.) — uczniak, uczeń. [przypis edytorski]
sztubak (daw.) — uczniak, uczeń w szkole. [przypis edytorski]
sztubaki od Górskiego — uczniowie szkoły realnej założonej w 1877 w Warszawie przez pedagoga Wojciecha Górskiego (1849–1935). Od 1883 r. szkoła mieściła się przy ul. Hortensji, dziś ul. W. Górskiego. [przypis edytorski]
sztubak (pot.) — uczeń. [przypis edytorski]
sztubak — uczniak. [przypis edytorski]
sztubak — uczniak, uczeń w szkole. [przypis edytorski]
sztuba (pot., z niem.) — szkoła. [przypis edytorski]
sztuba (przest. żart., z niem. Stube: izba) — szkoła, także: początkowa, wstępna klasa w szkole; por. sztubak: uczniak, zachowujący się niepoważnie, dokazujący. [przypis edytorski]
sztuba — szkoła; tu: ogół uczniów. [przypis edytorski]
sztuba — w gwarze obozowej: izba, część bloku. [przypis edytorski]
