Dzisiaj aż 13,496 dzieciaków dzięki wsparciu osób takich jak Ty znajdzie darmowe książki na Wolnych Lekturach.
Dołącz do Przyjaciół Wolnych Lektur i zapewnij darmowy dostęp do książek milionom uczennic i uczniów dzisiaj i każdego dnia!
Przypisy
Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z
Według typu: wszystkie | przypisy autorskie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła | przypisy tłumacza | przypisy tradycyjne
Według kwalifikatora: wszystkie | anatomiczne | angielski, angielskie | arabski | architektura | astronomia | białoruski | biologia, biologiczny | bez liczby pojedynczej | botanika | celtycki | chemiczny | chiński | czasownik | czeski | dopełniacz | dawne | drukarstwo, drukowany | dziecięcy | ekonomiczny | filozoficzny | fizyka | francuski | frazeologia, frazeologiczny | geografia, geograficzny | geologia | grecki | gwara, gwarowe | handel, handlowy | hebrajski | hinduski | historia, historyczny | hiszpański | holenderski | ironicznie | islandzki | japoński | język, językowy, językoznawstwo | łacina, łacińskie | literacki, literatura | liczba mnoga | matematyka | medyczne | mineralogia | mitologia | mitologia germańska | mitologia grecka | mitologia rzymska | muzyczny | nieodmienny | niemiecki | norweski | obelżywie | poetyckie | pogardliwe | polski | polityczny | portugalski | pospolity | potocznie | prawo, prawnicze | przenośnie | przestarzałe | przymiotnik | przysłowiowy | przysłówek | psychologia, psychologiczny | regionalne | religijny, religioznawstwo | rodzaj męski | rodzaj nijaki | rosyjski | rodzaj żeński | rzadki | rzeczownik | rzymski | środowiskowy | staropolskie | starożytny | szwedzki | teatralny | techniczny | turecki | ukraiński | węgierski | włoski | wojskowy | wulgarne | żartobliwie | zdrobnienie | żeglarskie | zoologia
Według języka: wszystkie | English | français | Deutsch | lietuvių | polski
Znaleziono 162730 przypisów.
S. Ritterman, Komentarz…, s. 81. [przypis autorski]
S. Ritterman, Komentarz…, s. XIV. [przypis autorski]
srólki (daw., pot.) — zabawa dziecięca, polegająca układaniu na otwartej dłoni kilku kamyków, a następnie ich podrzucaniu tak, by złapać jak najwięcej. [przypis edytorski]
srodze (daw.) — bardzo, ogromnie. [przypis edytorski]
srodze (daw., gw.) — mocno, bardzo. [przypis edytorski]
srodze — okrutnie; tu przen.: bardzo. [przypis edytorski]
srodze — silnie, mocno, strasznie. [przypis edytorski]
srodze, srogo — surowo, mocno, bardzo. [przypis edytorski]
srodze — tu: bardzo. [przypis edytorski]
srodzy bycy (starop. forma) — dziś: srogie byki. [przypis edytorski]
srodzy wilcy i dzicy niedźwiedzie (starop. forma) — dziś: srogie wilki i dzikie niedźwiedzie. [przypis edytorski]
sroga nieprzyjaźń — między domem Maganckim a domem z Jasnej Góry miała powstać stąd, że kiedy głowa rodu Magańczyków, Ganelon, popadł u Karola Wielkiego w niełaskę, miejsce jego w sercu cesarskim zajął Orland ze swą rodziną. [przypis redakcyjny]
srogi ciemności hetman — szatan. [przypis redakcyjny]
srogi (daw.) — ogromny, mocny. [przypis edytorski]
srogi (daw.) — straszny, wielki, dotkliwy itp. [przypis edytorski]
srogie losy dotknęły mego brata, Atlanta (mit. gr.) — Atlant, właśc. Atlas, syn Japeta (a więc brat Prometeusza), stanął na czele Tytanów i podjął walkę przeciw Zeusowi; po zwycięstwie bogów olimpijskich został za karę obarczony dźwiganiem sklepienia niebieskiego nad ziemią. [przypis edytorski]
srogie nicdobrego — [tu:] Kalwin. [przypis tłumacza]
Srogim wyrokiem przepędzony… — ten „srogi wyrok”, wydany „wbrew apelacji”, można odnosić do srogości damy serca Villona, którą już poprzednio czynił sprawczynią swojej tułaczki. [przypis tłumacza]
srogi (starop.) — przykry, ciężki, okrutny (stąd srogość: okrucieństwo). [przypis redakcyjny]
srogi (starop.) — straszny, wielki, dotkliwy itp. [przypis edytorski]
srogo (daw.) — mocno. [przypis edytorski]
srogo poświęcili mą siostrę — Ifigenię, którą własny ojciec, Agamemnon, złożył w ofierze Artemidzie. [przypis redakcyjny]
srokacz — koń o cętkowanej sierści. [przypis edytorski]
srokacz — srokaty koń, koń o umaszczeniu w cętki bądź w łaty. [przypis edytorski]
srokaty — mający sierść w cętki lub łaty. [przypis edytorski]
srokaty — określenie maści konia: w czarno-białe łaty, cętki. [przypis edytorski]
srokosz (biol.) — gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny dzierzb. [przypis edytorski]
sromać się (daw.) — wstydzić się. [przypis edytorski]
sromać się (daw.) — wstydzić się. [przypis edytorski]
sromać się (daw.) — wstydzić się. [przypis edytorski]
sromać się (daw.) — zastydzać się. [przypis edytorski]
sromać się (daw.) — zawstydzić się. [przypis edytorski]
sromać się (starop.) — wstydzić się. [przypis edytorski]
sromać się — wstydzić się. [przypis edytorski]
sromać się — wstydzić się; tu: wzbraniać się. [przypis edytorski]
sromać — zawstydzać. [przypis edytorski]
sromający się (daw.) — wstydzący się. [przypis edytorski]
srom (daw.) — hańba, wstyd. [przypis edytorski]
srom — daw. wstyd, hańba, niesława. [przypis edytorski]
srom (daw.) — wstyd; hańba. [przypis edytorski]
srom (daw.) — wstyd, hańba. [przypis edytorski]
Pierre Choderlos de Laclos, Niebezpieczne związki, Niebezpieczne związki, tom drugi
(źródło na Platformie Redakcyjnej)
Konstanty Ildefons Gałczyński, Skumbrie w tomacie i inne wiersze, Śmierć poety
(źródło na Platformie Redakcyjnej)
srom (daw.) — wstyd. [przypis edytorski]
srom (daw.) — wstyd; tu: hańba. [przypis edytorski]
srom (daw.) — wstyd; tu: przyzwoitość. [przypis edytorski]
srom (daw.) — wstyd, zawstydzenie. [przypis edytorski]
srom (daw.) — wstyd, zawstydzenie; tu: nieśmiałość. [przypis edytorski]
sromliwy (daw.) — wstydliwy. [przypis edytorski]
sromny — haniebny, wstydliwy. [przypis edytorski]
sromny — znamionujący wstyd, zawstydzenie; od srom: wstyd. [przypis edytorski]
sromocić (daw.) — hańbić. [przypis edytorski]
sromocić (daw.) — zawstydzić. [przypis edytorski]
sromocić (daw.) — zawstydzić. [przypis edytorski]
sromota (daw.) — hańba, niesława. [przypis edytorski]
sromota (daw.) — hańba, niesława. [przypis redakcyjny]
sromota (daw.) — hańba, niesława; tu: coś haniebnego. [przypis edytorski]
sromota (daw.) — hańba, niesława; wstyd. [przypis edytorski]
sromota (daw.) — hańba. [przypis edytorski]
sromota (daw.) — hańba, wstyd. [przypis edytorski]
sromota (daw.) — wstyd, hańba. [przypis edytorski]
sromota (daw.) — wstyd. [przypis edytorski]
Wojciech Dembołęcki, Pamiętniki o Lisowczykach czyli przewagi Elearów polskich
(źródło na Platformie Redakcyjnej)
sromota (daw.) — wstyd; tu: genitalia. [przypis edytorski]
sromota (daw.) — wstyd, uczucie pohańbienia. [przypis edytorski]
sromota — hańba; czyn, którego należy się wstydzić. [przypis edytorski]
sromota — hańba. [przypis edytorski]
Sromota Krety, (…) potwór z kłamanej cielicy poczęty — Pazyfae, żona Minosa, króla Krety, zapalona zwierzęcą chucią do byka, wdziawszy na się skórę krowią, przynęciła byka do siebie. Z tej potwornej spółki poczęty był Minotaur, mający kształt pół człowieka, pół byka; potwór, który dawanych jemu z miasta Aten na ofiarę siedem dziewic i siedmiu chłopców pożerał. Tezeusz zabił Minotaura za pomocą Ariadny, córki Minosa i Pazyfae (dlatego poniżej: „twej siostry”). W tym fantastycznym obrazie Minotaura przedstawia poeta symbol trojakiego rodzaju gwałtu: przeciw Bogu przez swoje potworne urodzenie; przeciw bliźniemu przez nieludzki haracz ateński i przeciw sobie samemu przez kąsanie samego siebie. [przypis redakcyjny]
sromota (starop. forma) — hańba, wstyd. [przypis edytorski]
sromota (starop.) — hańba. [przypis redakcyjny]
sromota (starop.) — hańba, wstyd. [przypis edytorski]
sromota (starop.) — tu: wstyd, wstydliwość. [przypis edytorski]
sromota (starop.) — wstyd, hańba. [przypis edytorski]
sromotliwy (starop.) — wstydliwy, haniebny. [przypis edytorski]
sromotnej — haniebnej. [przypis redakcyjny]
sromotnie (daw.) — haniebnie. [przypis edytorski]
sromotnie — haniebnie, niegodziwie. [przypis edytorski]
sromotniejszy (daw.) — bardziej haniebny. [przypis edytorski]
sromotnie — w sposób przynoszący hańbę, wstyd. [przypis edytorski]
sromotnie — ze wstydem, haniebnie. [przypis edytorski]
sromotny (daw.) — bezwstydny, przynoszący hańbę. [przypis redakcyjny]
sromotny (daw.) — haniebny; godny wstydu; wstydliwy. [przypis edytorski]
sromotny (daw.) — haniebny. [przypis edytorski]
sromotny (daw.) — przynoszący hańbę. [przypis edytorski]
sromotny (daw.) — wstydliwy; haniebny. [przypis edytorski]
sromotnym — zawstydzający, haniebny. [przypis edytorski]
sromotny (starop.) — haniebny, hańbiący. [przypis edytorski]
srom (starop.) — tu: wstyd, zawstydzenie. [przypis edytorski]
srom (tu daw.) — wstyd. [przypis edytorski]
srom — tu: hańba. [przypis edytorski]
srom — tu: wstyd. [przypis edytorski]
srom — tu: zniewaga, hańba. [przypis redakcyjny]
sromu (daw.) — wstyd. [przypis edytorski]
srom — wstyd. [przypis edytorski]
srożeć — robić się coraz silniejszym. [przypis edytorski]
sroże — dziś popr.: sroży się. [przypis redakcyjny]
srożej (daw., gw.) — silniej, mocniej, bardziej. [przypis edytorski]
sroże — srożeje. [przypis redakcyjny]
srożyć (daw.) — gniewać się, złościć. [przypis edytorski]
srożyć (daw.) — złościć się, gniewać. [przypis edytorski]
srożyć się (daw.) — złościć się, gniewać. [przypis edytorski]
srożyć się — gniewać się. [przypis edytorski]
srożyć się (przestarz.) — złościć się, gniewać, przybierać groźną minę. [przypis edytorski]
