Przypisy

krysa (daw.) — kreska; tu: cięcie, szrama. [przypis edytorski]

krysa, kresa (daw.) — szrama, blizna. [przypis edytorski]

k'rzeczny (daw.) — odpowiedni („do rzeczy”). [przypis edytorski]

krzeczot (daw.) — sokół norweski, białozór. [przypis edytorski]

k rzeczy (daw.) — na temat. [przypis edytorski]

krzepcej (daw., gw.) — mocniej, silniej. [przypis edytorski]

krzepciej (daw., gw.) — mocniej, silniej. [przypis edytorski]

krzepić (daw.) — wzmacniać. [przypis edytorski]

krzepki (daw.) — silny. [przypis edytorski]

krzepszy (daw.) — bardziej krzepki, silniejszy. [przypis edytorski]

krzepszy (daw.) — silniejszy. [przypis edytorski]

krztynę (daw.) — odrobinę, trochę. [przypis edytorski]

krzykać (daw., gw.) — pokrzykiwać, krzyczeć. [przypis edytorski]

krzynę (daw.) — trochę. [przypis edytorski]

krzynkę (daw.) — odrobinę. [przypis edytorski]

krzypota (daw.) — kaszel, u Sienkiewicza konsekwentnie: choroba. [przypis edytorski]

krzypota (daw.) — niedomaganie, choroba. [przypis edytorski]

krzywa (daw., gw.) — niechętna, urażona, zagniewana. [przypis edytorski]

krzywa (daw.) — niechętna. [przypis edytorski]

krzyw (daw., gw.) — pogniewany, urażony. [przypis edytorski]

krzyw (daw.) — niechętny. [przypis edytorski]

krzyw (daw.) — winien (w wyrażeniach typu ja temu nie krzyw: to nie moja wina). [przypis edytorski]

krzywdęm ci wyrządził (daw.) — konstrukcja z ruchomą końcówką czasownika; inaczej: krzywdę ci wyrządziłem. [przypis edytorski]

krzywdować się (daw.) — czuć się pokrzywdzonym. [przypis edytorski]

krzywy (daw.) — fałszywy, niesprawiedliwy. [przypis edytorski]

krzywy (daw.) — niechętny. [przypis edytorski]

krzywy (daw.) — nieprzychylny; niesprawiedliwy. [przypis edytorski]

krzywy (daw.) — nieprzychylny, wrogi. [przypis edytorski]

krzyżów (daw.) — dawna forma dopełniacza lm rzeczownika krzyż, dziś: krzyży. [przypis edytorski]

książę wysokie (daw.) — w dawnej polszczyźnie słowo „książę” było rodzaju nijakiego. [przypis edytorski]

księżn (daw.) — dziś popr. forma D. lm: księżnych; podobnie dalej księżny, dziś M. lm: księżne. [przypis edytorski]

księżny (daw.) — dziś popr. forma D. lp: księżnej. [przypis edytorski]

ksieni (daw.) — księżna. [przypis edytorski]

k'sobie (daw.) — do siebie. [przypis edytorski]

ksobie (daw.) — do siebie. [przypis edytorski]

k'sobie (daw.) — ku sobie, do siebie. [przypis edytorski]

k'sobie (daw.) — ku sobie; do siebie. [przypis edytorski]

k'sobie (daw.) — ku sobie. [przypis edytorski]

k'sobie (daw.) — skrócone: ku sobie, do siebie. [przypis edytorski]

k'studzieńce (daw.) — ku studzience, do studzienki. [przypis edytorski]

kształcić (daw.) — kształtować. [przypis edytorski]

k'tamtej (daw.) — ku tamtej, do tamtej. [przypis edytorski]

k'temu a. ku temu (daw.) — do tego. [przypis edytorski]

ktemu (daw.) — dlatego. [przypis edytorski]

k'temu (daw.) — do tego; po temu. [przypis edytorski]

k'temu (daw.) — do tego. [przypis edytorski]

k'temu (daw.) — do tego. [przypis edytorski]

ktemu (daw.) — do tego. [przypis edytorski]

ktemu (daw.) — do tego. [przypis edytorski]

ktemu (daw.) — do tego. [przypis edytorski]

ktemu (daw.) — do tego. [przypis edytorski]

ktemu (daw.) — do tego. [przypis edytorski]

k'temu (daw.) — do tego w tym celu. [przypis edytorski]

k'temu (daw.) — ku temu, do tego. [przypis edytorski]

k'temu (daw.) — ku temu; do tego. [przypis edytorski]

ktemu (daw.) — przy tym. [przypis edytorski]

k'temu (daw.) — skrócone: ku temu, do tego. [przypis edytorski]

ktemu (daw.) — tu: dlatego. [przypis edytorski]

k'temu przyszło (daw.) — do tego doszło. [przypis edytorski]

która się była odłączyła (daw.) — konstrukcja czasu zaprzeszłego stosowana dla wyrażenia czynności wcześniejszej, poprzedzającej inną, o której mowa dalej; znaczenie: „która się uprzednio odłączyła”. [przypis edytorski]

któreć (daw.) — tu: które cię. [przypis edytorski]

któregom (…) wyzwalał (daw.) — konstrukcja z ruchomą końcówką czasownika; inaczej: którego wyzwalałem. [przypis edytorski]

którem (…) oglądał (daw.) — konstrukcja z ruchomą końcówką czasownika; inaczej: które oglądałem. [przypis edytorski]

któremuśmy się ofiarowali (daw.) — konstrukcja z ruchomą końcówką czasownika; inaczej: któremu się ofiarowaliśmy. [przypis edytorski]

któren (daw.) — dziś: który. [przypis edytorski]

któren (daw., gw.) — dziś popr.: który. [przypis edytorski]

któreśmy czynili (daw.) — konstrukcja z ruchomą końcówką czasownika; inaczej: które czyniliśmy. [przypis edytorski]

którycheś na obraz Twój stworzył (daw.) — konstrukcja z ruchomą końcówką czasownika; inaczej: których stworzyłeś na Twój obraz. [przypis edytorski]

który czas (daw.) — jakiś czas. [przypis edytorski]

którymiśmy go otaczali (daw.) — konstrukcja z ruchomą końcówką czasownika; inaczej: którymi go otaczaliśmy. [przypis edytorski]

którym znał (daw.) — konstrukcja z ruchomą końcówką czasownika; inaczej: który znałem. [przypis edytorski]

któś taki (daw.) — kim jesteś. [przypis edytorski]

któż o mnie stoi (daw.) — kto o mnie dba. [przypis edytorski]

k'tobie a. ku tobie (daw.) — do ciebie. [przypis edytorski]

k'tobie (daw.) — do ciebie. [przypis edytorski]

k'tobie (daw., gw.) — ku tobie, w twoją stronę. [przypis edytorski]

ktoby chciał (daw.) — dziś popr.: kto by chciał [przypis edytorski]

ktoby (…) chciał (daw.) — dziś popr.: kto by chciał. [przypis edytorski]

ktoby mógł (daw.) — dziś popr.: kto by mógł. [przypis edytorski]

kto by takiego bawił (daw.) — z kim by taki przebywał. [przypis edytorski]

ktom ja zacz (daw.) — kim ja jestem. [przypis edytorski]

ktom ja zacz (daw.) — kim jestem. [przypis edytorski]

ktom zacz (daw.) — kim jestem. [przypis edytorski]

kto się w to wda (daw.) — kto się w to zaangażuje. [przypis edytorski]

kto wola (daw.) — kto chce. [przypis edytorski]

ktoże (daw.) — dłuższa forma konstrukcji z partykułą wzmacniającą od: któż. [przypis edytorski]

ktożeś ty (daw.) — kim jesteś. [przypis edytorski]

kubana (daw.) — opłata za umożliwienie transakcji a. łapówka. [przypis edytorski]

kuban (daw.) — datek, łapówka. [przypis edytorski]

kuban (daw.) — łapówka. [przypis edytorski]

kuban (daw.) — łapówka. [przypis edytorski]

kubiczny (daw.) — sześcienny, od: kubik: sześcian, kostka, pot. także jednostka objętości, szczególnie drewna a. materiałów budowlanych, równa objętości sześcianu o ustalonym boku (dziś: jeden metr sześcienny). [przypis edytorski]