Dzisiaj aż 13,496 dzieciaków dzięki wsparciu osób takich jak Ty znajdzie darmowe książki na Wolnych Lekturach.
Dołącz do Przyjaciół Wolnych Lektur i zapewnij darmowy dostęp do książek milionom uczennic i uczniów dzisiaj i każdego dnia!
Przypisy
Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z
Według typu: wszystkie | przypisy autorskie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła | przypisy tłumacza | przypisy tradycyjne
Według kwalifikatora: wszystkie | anatomiczne | angielski, angielskie | arabski | architektura | astronomia | białoruski | biologia, biologiczny | bez liczby pojedynczej | botanika | celtycki | chemiczny | chiński | czasownik | czeski | dopełniacz | dawne | drukarstwo, drukowany | dziecięcy | ekonomiczny | filozoficzny | fizyka | francuski | frazeologia, frazeologiczny | geografia, geograficzny | geologia | grecki | gwara, gwarowe | handel, handlowy | hebrajski | hinduski | historia, historyczny | hiszpański | holenderski | ironicznie | islandzki | japoński | język, językowy, językoznawstwo | łacina, łacińskie | literacki, literatura | liczba mnoga | matematyka | medyczne | mineralogia | mitologia | mitologia germańska | mitologia grecka | mitologia rzymska | muzyczny | nieodmienny | niemiecki | norweski | obelżywie | poetyckie | pogardliwe | polski | polityczny | portugalski | pospolity | potocznie | prawo, prawnicze | przenośnie | przestarzałe | przymiotnik | przysłowiowy | przysłówek | psychologia, psychologiczny | regionalne | religijny, religioznawstwo | rodzaj męski | rodzaj nijaki | rosyjski | rodzaj żeński | rzadki | rzeczownik | rzymski | środowiskowy | staropolskie | starożytny | szwedzki | teatralny | techniczny | turecki | ukraiński | węgierski | włoski | wojskowy | wulgarne | żartobliwie | zdrobnienie | żeglarskie | zoologia
Według języka: wszystkie | English | français | Deutsch | lietuvių | polski
Znaleziono 162876 przypisów.
miniasty (gw.) — ktoś z tęgą miną; dorodny, okazały. [przypis edytorski]
miniasty — przybierający różne wyrazy twarzy, najczęściej wyrażające pogardę, niechęć, poczucie wyższości. [przypis edytorski]
miniaturę Malwiny zawieszoną na szyi mojej — popularny w XVIII i XIX w. zwyczaj praktykowany przez zakochanych. [przypis edytorski]
minia, właśc. minjan (hebr.: liczba) — zgromadzenie złożone z dziesięciu dorosłych Żydów, niezbędne do niektórych ceremonii religijnych, w tym do odmówienia modlitwy kadisz, np. żałobnej. [przypis redakcyjny]
mi nie jest Hanka (daw.) — nie nazywam się Hanka. [przypis edytorski]
minier a. miner (daw.) — górnik. [przypis edytorski]
minifundium (z łac.; hiszp. minifundio) — małe gospodarstwo rolne; w przeciwieństwie do latyfundium, ogromnej posiadłości ziemskiej należącej do jednej osoby lub organizacji i stanowiącej podstawę bogactwa i znaczenia politycznego jej właściciela. [przypis edytorski]
minimowie — zakon minimistów, założony przez św. Franciszka z Paula w Kalabrii. Nazwa, oznaczająca „braci najniższych”, wyraża pokorę założyciela. [przypis tłumacza]
Miniona — Minio, rzeczka w Etrurii; dziś: Miguone. [przypis edytorski]
minion (z fr. mignon) — faworyt królewski, kochanek. [przypis edytorski]
Minister (…) amariores — Catullus 27, 1. [przypis tłumacza]
minister (daw., z łac.) — osoba czyniąca posługę. [przypis edytorski]
minister (daw., z łac.: sługa, wykonawca) — duchowny protestancki, pastor. [przypis edytorski]
minister — duchowny protestancki, pastor. [przypis edytorski]
ministeriał — urzędnik. [przypis edytorski]
ministerialny — związany z ministerstwem, ministrem; tu: (iron.) poważny, urzędowy. [przypis edytorski]
ministerium (daw.) — ministerstwo. [przypis edytorski]
ministerium (daw.) — ministerstwo. [przypis edytorski]
ministerium (daw.) — ministerstwo, urząd rządowy kierowany przez ministra; pełnienie funkcji przez ministra. [przypis edytorski]
ministerium (daw.) — ogół ministrów, doradców królewskich; ministerstwo, urząd rządowy kierowany przez ministra. [przypis edytorski]
ministerium (daw.) — ogół ministrów, doradców królewskich. [przypis edytorski]
minister kalwiński — duchowny kościoła protestanckiego. [przypis edytorski]
minister — pastor, duchowny protestancki. [przypis redakcyjny]
minister — pastor protestancki. [przypis tłumacza]
Ministerstwo Polskie — urząd ministra do spraw Galicji przy rządzie Cesarstwa Austriackiego, utworzony w 1871. [przypis edytorski]
minister — tu: duchowny protestancki, pastor. [przypis redakcyjny]
minister — tu: duchowny protestancki. [przypis edytorski]
minister Viviani przeciwstawiał z trybuny parlamentarnej (…) religię ludzkości religii Boga — H. Delassus Le Probléme de l'heure présente, Lille 1905, tom I, r. 16–19. [przypis autorski]
minister wojny —- kardynał Richelieu (1585–1642), „główny minister” Ludwika XIII. [przypis edytorski]
minister znany z dowcipu — Roullier de Coudray ścigał, szyderstwem i surowością zarazem, niesumiennych dzierżawców podatkowych. [przypis tłumacza]
ministrable (fr.) — godny mianowania ministrem. [przypis edytorski]
ministrantura — w katolicyzmie przepisy dla ministrantów, czyli osób świeckich pomagających duchownemu przy celebracji obrzędów liturgicznych; ministrantura obejmowała dawniej m.in. pełny łaciński tekst mszy św., który ministrant był zobowiązany znać na pamięć. [przypis edytorski]
ministrantura — zbiór liturgicznych odpowiedzi ministranta w czasie mszy. [przypis edytorski]
ministra (…) zgiętego pod ciężarem spraw i wieku, ale rześkiego jeszcze i pełnego ducha — kardynał de Fleury, którego Wolter niejednokrotnie obdarza pochwałą. [przypis tłumacza]
ministrem — pomocnikiem. [przypis redakcyjny]
ministri idolorum…eas operientes — kapłani bożków szepcąc sobie wzajemnie tajemnicze wyrazy kopią z drżeniem ziemię […] Po zakończeniu tych wróżb przykrywają losy zieloną darnią (fragment Kroniki Thietmara IV, 24) [Red.WL]. [przypis edytorski]
ministri status (łac.) — ministrowie państwa. [przypis redakcyjny]
ministrować — obsłużyć. [przypis redakcyjny]
ministry — dziś popr. forma M. lm: ministrowie. [przypis edytorski]
minjan — dziesięciu dorosłych Żydów niezbędnych przy odprawianiu uroczystości lub publicznej modlitwy. [przypis edytorski]
minjan — dziesięciu dorosłych Żydów niezbędnych przy odprawianiu uroczystości lub publicznej modlitwy. [przypis tłumacza]
minjan — dziesięciu Żydów, zgromadzenie niezbędne do odprawienia zbiorowych modłów w bóżnicy. [przypis tłumacza]
Minna Canth, właśc. Johnsson, Ulrika Wilhelmina (1844–1897) — fińska pisarka dramatyczna i feministka, jedna z pionierek współczesnego teatru fińskiego, działalność twórczą rozpoczęła późno, jako wdowa z siedmiorgiem dzieci; autorka m.in. sztuk Żona robotnika (o losie rodziny alkoholika przepijającego swoje zarobki), Anna Liisa (o piętnastolatce, która usuwa ciążę z pomocą swojego chłopaka oraz jego matki, a po kilku latach jest przez nich szantażowana i w końcu trafia do więzienia) oraz Rodzina pastora. [przypis edytorski]
minnesang — znana od XII w. niem. średniowieczna pieśń miłosna, gatunek liryki uprawianej jako wyraz wykwintu przez arystokrację, a nawet przez cesarza; pieśni w języku średnio-wysoko-niemieckim wykonywano z towarzyszeniem instrumentów, a także zachowywano w formie pisemnej. [przypis edytorski]
minnesinger (niem.) — śpiewak, trubadur. [przypis edytorski]
Minnesinger (z niem.) — niem. odpowiednik trubadura; średniowieczny poeta i śpiewak. [przypis edytorski]
minóg — prymitywne zwierzę wodne podobne do węgorza, uważane za wielki przysmak. [przypis edytorski]
minóg — prymitywne zwierzę wodne zaliczane do bezżuchwowców, będące pasożytem ryb; charakteryzuje go wydłużony kształt. [przypis edytorski]
minoderia — wdzięczenie się, mizdrzenie się. [przypis edytorski]
minoderia — wdzięczenie się. [przypis edytorski]
minois chiffonné — twarz o rysach delikatnych, ale niezbyt regularnych, uroda pełna niewymuszonego wdzięku, oryginalna. [przypis edytorski]
Minona — siostra Morara, córka Tormana, śpiewa przed królem pieśni nieszczęśliwej Kolmy, płaczącej po stracie Salgara. [przypis redakcyjny]
minores (łac.) — mniejsi. [przypis edytorski]
minor (łac.) — młodszy, mniejszy. [przypis edytorski]
minor (łac.) — mniejszy, młodszy. [przypis edytorski]
minor (muz.) — skala minorowa, molowa. [przypis edytorski]
minor (muz.) — skala minorowa, molowa, tonacja smutna. [przypis edytorski]
minorowo — smutno, smętnie; od terminu muz. określającego tonację utworu: tonacja minor, tj. tonacja molowa. [przypis edytorski]
minorowy (muz.) — w tonacji molowej, smutny. [przypis edytorski]
minorowy (muz.) — w tonacji molowej, smutny. [przypis edytorski]
minorowy — smutny, płaczliwy, od terminu muz. określającego tonację utworu: tonacja minor tj. tonacja molowa. [przypis edytorski]
minorowy — tu: smutny. [przypis edytorski]
minorum gentium (łac.) — niższego rodzaju, mniejszego znaczenia. [przypis edytorski]
minorum gentium — niższego rzędu, drugorzędny. [przypis edytorski]
minorum i (…) majorum (łac.) — młodszych i starszych. [przypis redakcyjny]
minorum ordinum (łac.) — niższych święceń. [przypis redakcyjny]
minoryci — franciszkanie. [przypis tłumacza]
minoryci (z łac.) — Zakon Braci Mniejszych, katolicka wspólnota zakonna założona w 1209 przez św. Franciszka z Asyżu; franciszkanie. [przypis edytorski]
minoryta — franciszkanin. [przypis edytorski]
Minos, kiedy się dowiedział, że córka jego Pazyfae — omyłka autora: wg mitów greckich Pazyfae była nie córką, ale żoną Minosa. [przypis edytorski]
Minos (mit. gr.) — król i prawodawca Krety. [przypis edytorski]
Minos (mit. gr.) — król Krety, władca imperium morskiego, słynny ze swojej sprawiedliwości. [przypis edytorski]
Minos (mit. gr.) — syn Zeusa i Europy, za życia władca Krety, po śmierci wraz z bratem Radamantysem sędzia zmarłych. [przypis edytorski]
Minos (mit. gr.) — wielki władca Krety, mecenas sztuki, wspierał genialnego konstruktora Dedala, ale nie zezwalał mu na opuszczenie wyspy. Dedal skonstruował skrzydła, na których uciekł do Aten, ale podczas lotu stracił syna, Ikara. [przypis edytorski]
Minos (mit. gr.) — władca Krety, później sędzia w krainie zmarłych; wg mitu uwięził Dedala, ale ten odleciał z wyspy na własnoręcznie wykonanych skrzydłach. [przypis edytorski]
Minos, Radamantys, Ajakos (mit. gr.) — trzej królowie zaszczyceni w nagrodę za sprawiedliwe rządy godnością sędziów zmarłych w Hadesie. [przypis edytorski]
Minos — [tu:] parlament. [przypis tłumacza]
Minos — według mitu starożytności pogańskiej, sędzia umarłych; poeta, chcąc powiększyć zgrozę obrazu piekła, zrobił go potwornym i przydał mu ogon. Ta fantastyczna postać nie jest wszakże dowolnym wymysłem poety, ma swój cel i znaczenie. Albowiem okropności miejsca i zgrozie, jaką grzech w pobożnej duszy chrześcijańskiej obudza, najściślej odpowiada. [przypis redakcyjny]
Minos — w mitologii greckiej król i prawodawca Krety, sędzia zmarłych w Hadesie, heros. [przypis edytorski]
Minotaur (mit. gr.) — potwór, człowiek z głową byka, mieszkający w Labiryncie na Krecie, zabity przez bohaterskiego Tezeusza. [przypis edytorski]
Minotaur (mit. gr.) — potwór, pół byk, pół człowiek trzymany w Labiryncie na Krecie i żywiony ludzkim mięsem, zabity przez bohaterskiego Tezeusza. [przypis edytorski]
Minotaur — postać z mit. gr.; pół byk, pół człowiek trzymany w labiryncie i żywiony ludzkim mięsem; zrodzony ze związku Pazyfae, żony Minosa, i byka zesłanego przez Posejdona; Minos obiecał złożyć zwierzę w ofierze, ale nie dotrzymał obietnicy; Posejdon zemścił się sprawiając, że Pazyfae zapałała do byka miłością; mit ten symbolizuje oddanie, podporządkowanie poprzez złożenie w ofierze młodej kobiety i młodego mężczyzny. [przypis edytorski]
Minotaur, zła spuścizna po niecnej Wenerze — tj. po niecnej miłości. [przypis edytorski]
M.in. Owidiusz, por. szerzej S. Grzybowski, Prawo autorskie w systemie prawa, [w:] S. Grzybowski, A. Kopff, J. Serda, Zagadnienia prawa autorskiego, Warszawa 1973, s. 38. [przypis autorski]
minstrel (ang. minstrel, fr. ménestrel) — śpiewak, rybałt; średniowieczny popularyzator pieśni trubadurów (poetów i muzyków tworzących lirykę prowansalską) w XIII–XIV w. w Europie Zachodniej; niektórzy minstrele byli rezydentami na dworach, inni wędrowali od miasta do miasta, niekiedy również pisali własne utwory. [przypis edytorski]
minstrel (daw.) — śpiewak, poeta. [przypis edytorski]
minstrel — śrdw. muzyk, śpiewak i poeta. [przypis edytorski]
minstrel — śrdw. wędrowny śpiewak i poeta. [przypis edytorski]
minstrel — średniowieczny śpiewak; tu: użycie żartobliwe. [przypis edytorski]
minstrel — średniowieczny wędrowny śpiewak i recytator poezji. [przypis edytorski]
minstrel — wędrowny śpiewak. [przypis edytorski]
Minucius Felix, Marcus (zm. ok. 250) — jeden z najwcześniejszych łacińskich apologetów chrześcijaństwa; tworzył przypuszczalnie między 150 a 270 r., dziś znany wyłącznie jako autor dialogu na temat chrześcijaństwa Octavius, w którym rozmawiają poganin Caecilius Natalis oraz chrześcijanin Octavius Januarius, wykorzystując argumenty zaczerpnięte z Cycerona (gł. z De natura deorum) oraz apologetyki greckiej. [przypis edytorski]
minucjarz (starop.) — układający kalendarze, tj. minucje; astronom, astrolog. [przypis edytorski]
minucje (daw.) — kalendarz. [przypis redakcyjny]
minucyjarz — ten, co pisze kalendarze i przepowiednie pogody. [przypis redakcyjny]
Minus (…) cogitatio — Quintilianus, Institutio oratoria, I, 12. [przypis tłumacza]
minus diligo, posthabeo, non colo, nihil facio (łac.) — mniej kocham, mniejszą przykładam wagę, nie dbam, nic nie robię. [przypis edytorski]
minus (…) successerat — Martialis Epigrammaton, VIII. [przypis tłumacza]
minuta (daw.) — brudnopis dokumentu, zawierający tekst przed jego zatwierdzeniem. [przypis edytorski]
Minutatim (…) aetas — Lucretius, De rerum natura, II, 1131. [przypis tłumacza]
