Dzisiaj aż 13,496 dzieciaków dzięki wsparciu osób takich jak Ty znajdzie darmowe książki na Wolnych Lekturach.
Dołącz do Przyjaciół Wolnych Lektur i zapewnij darmowy dostęp do książek milionom uczennic i uczniów dzisiaj i każdego dnia!
Przypisy
Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z
Według typu: wszystkie | przypisy autorskie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła | przypisy tłumacza | przypisy tradycyjne
Według kwalifikatora: wszystkie | anatomiczne | angielski, angielskie | arabski | architektura | astronomia | białoruski | biologia, biologiczny | bez liczby pojedynczej | botanika | celtycki | chemiczny | chiński | czasownik | czeski | dopełniacz | dawne | drukarstwo, drukowany | dziecięcy | ekonomiczny | filozoficzny | fizyka | francuski | frazeologia, frazeologiczny | geografia, geograficzny | geologia | grecki | gwara, gwarowe | handel, handlowy | hebrajski | hinduski | historia, historyczny | hiszpański | holenderski | ironicznie | islandzki | japoński | język, językowy, językoznawstwo | łacina, łacińskie | literacki, literatura | liczba mnoga | matematyka | medyczne | mineralogia | mitologia | mitologia germańska | mitologia grecka | mitologia rzymska | muzyczny | nieodmienny | niemiecki | norweski | obelżywie | poetyckie | pogardliwe | polski | polityczny | portugalski | pospolity | potocznie | prawo, prawnicze | przenośnie | przestarzałe | przymiotnik | przysłowiowy | przysłówek | psychologia, psychologiczny | regionalne | religijny, religioznawstwo | rodzaj męski | rodzaj nijaki | rosyjski | rodzaj żeński | rzadki | rzeczownik | rzymski | środowiskowy | staropolskie | starożytny | szwedzki | teatralny | techniczny | turecki | ukraiński | węgierski | włoski | wojskowy | wulgarne | żartobliwie | zdrobnienie | żeglarskie | zoologia
Według języka: wszystkie | English | français | Deutsch | lietuvių | polski
Znaleziono 162876 przypisów.
Ordon, Julian Konstanty (1810–1887) — brał czynny udział we wszystkich niemal głośniejszych walkach powstania listopadowego. Wypróbowanemu jego męstwu powierzył gen. Bem w chwilach krytycznych obronę reduty nr 54 po lewej stronie Woli. Obrona tej placówki, nędznie zaopatrzonej w żołnierza i środki obronne, miała uwieńczyć niespożytą chwałą jego skroń. Ocalawszy cudem w chwili wysadzenia w powietrze reduty, wyleczywszy się z ciężkich obrażeń wybuchem spowodowanych, opuszcza Ordon ojczyznę, udaje się na tułaczkę za granicę; walczy w kampanii włoskiej w 1848 i 1849 r., w wojnie wschodniej w 1855 r., podczas której spotyka się niespodziewanie oko w oko z piewcą swego bohaterskiego czynu, po czym znowu wraca do Włoch i walczy pod Garibaldim w r. 1860. Osiadłszy we Florencji, w późnej starości, syt zawodów i utrapień, samobójczym strzałem położył kres swemu życiu (E. Pawłowicz, Z życia Ordona, Lwów 1896). [przypis redakcyjny]
Ordonka — Hanka Ordonówna, właśc. Maria Anna Tyszkiewicz z domu Pietruszyńska (1902–1950), piosenkarka, tancerka i aktorka, śpiewała m. in. szlagier Miłość ci wszystko wybaczy, w czasie II wonky światowej opiekowała się polskimi sierotami w ZSRR, napisała o nich książkę Tułacze dzieci (1948). [przypis edytorski]
Ordonka (pot.), Hanka Ordonówna (pseud. scen.), właśc. Maria Anna Tyszkiewiczowa, z domu Pietruszyńska (1902–1950) — piosenkarka sceniczna i aktorka; w 1931 wyszła za hr. Michała Tyszkiewicza. [przypis edytorski]
ordo praedicatorum (łac.) — zakon kaznodziejski. [przypis redakcyjny]
ordos — mieszkaniec Ordosu, miasta położonego w Mongolii Wewnętrznej. [przypis edytorski]
ordyńcy — członkowie Ordy tatarskiej. [przypis edytorski]
Ordyńska, Zofia Teofila Matylda, z Pindelskich (1882–1972) — aktorka. [przypis edytorski]
Ordyńska, Zofia z Pindelskich (1882–1972) — aktorka. [przypis edytorski]
ordynacja (daw.) — zalecenie lekarskie, porada lekarska. [przypis edytorski]
ordynacja rodowa — majątek ziemski dziedziczony jako niepodzielny i niezbywalny, w całości przechodzący na jednego spadkobiercę; także: zapis testamentowy lub statut majątku ustalający takie dziedziczenie. [przypis edytorski]
ordynacja — rozrządzenie, wyrok. [przypis redakcyjny]
ordynacja — tu: rozkaz, polecenie. [przypis edytorski]
ordynacja — tu: zarządzenie. [przypis edytorski]
ordynacja (z łac.) — majątek, którego dziedziczenie przysługuje tylko najstarszemu synowi lub najbliższemu krewnemu. [przypis redakcyjny]
Ordynacka — historyczna ulica w centrum Warszawy. [przypis edytorski]
ordynans (daw.) — rozkaz. [przypis edytorski]
ordynans (daw.) — rozkaz, zarządzenie, polecenie. [przypis edytorski]
ordynans (daw.) — tu: rozkaz lub zarządzenie. [przypis edytorski]
ordynans (daw.) — tu: rozkaz; za ordynansem: z rozkazu. [przypis edytorski]
ordynans (daw.) — żołnierz pracujący dla oficera w charakterze służącego. [przypis edytorski]
ordynanse — ordonanse, rozkazy, polecenia. [przypis redakcyjny]
ordynanse — pisma zalecające, nakazy. [przypis redakcyjny]
ordynans — tu: rozkaz. [przypis edytorski]
ordynans — tu: rozkaz, rozporządzenie. [przypis edytorski]
ordynans — w daw. wojsku niższy rangą żołnierz pozostający w dyspozycji oficera do wszelkiego rodzaju posług, takich jak utrzymanie w czystości munduru i butów, przenoszenie przedmiotów, sprzątanie kwatery itp. [przypis edytorski]
ordynans — żołnierz pełniący stałą służbę przy wyższym oficerze. [przypis edytorski]
ordynans — zarządzenie. [przypis redakcyjny]
ordynans (z łac., daw.) — rozkaz. [przypis edytorski]
ordynans (z łac.) — daw. rozkaz. [przypis edytorski]
ordynans (z łac.) — daw. rozkaz. [przypis redakcyjny]
ordynans (z łac.) — rozkaz. [przypis edytorski]
ordynans (z łac.) — rozkaz, tu: służba. [przypis edytorski]
ordynaria — część wynagrodzenia służby dworskiej wydawana w naturze (zbożu, kartoflach itp.). [przypis edytorski]
ordynaria — część wynagrodzenia służby dworskiej wypłacana w naturze. [przypis edytorski]
ordynaria — część wynagrodzenia służby dworskiej wypłacana w naturze. [przypis redakcyjny]
ordynaria — część wypłaty dla służby dworskiej wydawana w naturze. [przypis edytorski]
ordynaria — część wypłaty przyznawana w naturze. [przypis edytorski]
ordynaria — część zapłaty uiszczana w naturze (zbożu, kartoflach itp.). [przypis edytorski]
ordynaria — dawniej część zarobków oficjalistów dworskich i stałych robotników rolnych w folwarku, wypłacana w naturze. [przypis edytorski]
ordynaria — produkty rolne, otrzymywane przez robotników rolnych od właściciela folwarku jako część wypłaty. [przypis edytorski]
ordynarie, własc. ordynaria — produkty rolne, otrzymywane przez robotników rolnych od właściciela folwarku jako część wypłaty. [przypis edytorski]
ordynariuszka (daw.) — pracownica folwarku, odbierająca część zapłaty w formie ordynariów, tj. w płodach rolnych. [przypis edytorski]
ordynarnej — tutaj: zwyczajnej. [przypis redakcyjny]
ordynarny (daw.) — pospolity, zwykły. [przypis edytorski]
ordynarny (daw.) — zwykły. [przypis edytorski]
ordynarny — pospolity. [przypis edytorski]
ordynarny — pospolity, zwykły. [przypis edytorski]
ordynarny — tu: pospolity. [przypis edytorski]
ordynarny — tu: zwykły, prosty, codzienny. [przypis edytorski]
ordynarny — tu: zwykły, zwyczajny. [przypis edytorski]
ordynaryjnego — zwyczajnego, codziennego. [przypis redakcyjny]
ordynaryjnie (daw.) — zwyczajnie. [przypis edytorski]
ordynaryjnie — zwyczajnie. [przypis redakcyjny]
ordynaryjność (daw.) — ordynarność, prostactwo. [przypis edytorski]
ordynaryjnych — zwyczajnych. [przypis redakcyjny]
ordynaryjny (daw.) — ordynarny. [przypis edytorski]
ordynaryjny (daw.) — prosty; prostacki. [przypis edytorski]
ordynaryjny — pospolity. [przypis redakcyjny]
ordynaryjny — zwyczajny, pospolity. [przypis redakcyjny]
ordynaryjny — zwykły. [przypis edytorski]
ordynat (daw.) — spadkobierca, jedyny dziedzic majątku rodowego. [przypis edytorski]
ordynat (daw.) — właściciel ordynacji: wielkiego, niepodzielnego rodowego majątku ziemskiego, przechodzącego z ojca na syna. [przypis edytorski]
ordynat (daw.) — właściciel ordynacji: wielkiego, niepodzielnego rodowego majątku ziemskiego, przechodzącego z ojca na syna. [przypis edytorski]
Ordynat Michorowski — powieść Heleny Mniszkówny z 1910 r. [przypis edytorski]
ordynat — właściciel ordynacji, tj. kompleksu majątków rodowych. [przypis edytorski]
ordynat — właściciel ordynacji: wielkiego, niepodzielnego rodowego majątku ziemskiego, przechodzącego z ojca na syna. [przypis edytorski]
ordynat — właściciel rodowego majątku ziemskiego. [przypis edytorski]
ordynek (daw.) — szyk, porządek. [przypis edytorski]
ordynek (daw.) — tu: porządek. [przypis edytorski]
ordynek (daw.) — ustalony porządek. [przypis edytorski]
ordynek — porządek. [przypis edytorski]
ordynek — tu: szyk bojowy. [przypis edytorski]
ordynek (z niem. Ordnung) — porządek, kolejność. [przypis edytorski]
ordynek (z niem. Ordnung) — porządek. [przypis edytorski]
ordynek (z niem. Ordnung) — porządek, szyk. [przypis edytorski]
ordynek (z niem. Ordnung) — porządek, szyk. [przypis redakcyjny]
ordynek (z niem. Ordnung) — porządek, szyk, szereg. [przypis edytorski]
ordynek (z niem. Ordnung) — porządek, szyk, szereg. [przypis edytorski]
ordynek (z niem.) — szyk, porządny bój. [przypis redakcyjny]
ordyniec — członek ordy, Tatar. [przypis edytorski]
ordyniec — członek tatarskiej ordy. [przypis edytorski]
ordyniec — Tatar, członek ordy tatarskiej. [przypis edytorski]
ordyniec — Tatar należący do ordy. [przypis edytorski]
ordyniec — Tatarzyn. [przypis redakcyjny]
Ordy Nohajca (Nogaja) — konfederacja plemion koczowniczych. W jej skład wchodziły terytoria między Wołgą, Irtyszem, Morzem Kaspijskim i Morzem Aralskim. Nazwa pochodzi od imienia wybitnego wodza tatarskiego, Nogaja (zm. 1290). [przypis edytorski]
ordynować (daw.) — przepisywać lekarstwa, udzielać porad lekarskich, przyjmować pacjentów. [przypis edytorski]
ordynować — nakazać. [przypis redakcyjny]
ordynować (z łac.) — kazać, nakazać, tu: skazać. [przypis edytorski]
ordynus — człowiek ordynarny, niekulturalny. [przypis edytorski]
ordzewiały — dziś: zardzewiały. [przypis edytorski]
orędownik — ktoś, kto wstawia się za kimś lub za czymś, popiera coś, namawia do czegoś; tu rzeczownik w formie żeńskiej: orędownica. [przypis edytorski]
orędzie — apel, odezwa; skierowane do ogółu społeczeństwa uroczyste przemówienie osoby piastującej ważny urząd (przywódcy państwa, dostojnika kościelnego), często wygłaszane z okazji jakiegoś wydarzenia lub święta. [przypis edytorski]
oręż — broń, uzbrojenie. [przypis edytorski]
oręże (daw. forma) — r.n. [tj. to oręże]. [przypis redakcyjny]
orężnie (daw.) — zbrojnie. [przypis edytorski]
orężny — tu: uzbrojony. [przypis edytorski]
orężny — uzbrojony; zbrojny. [przypis edytorski]
orężów — dziś popr. w lp.: oręża. [przypis edytorski]
oreada (mit. gr.) — nimfa górska. [przypis edytorski]
O regnum venale, et si emptorem invenerit, brevi periturum (łac.) — o królestwo sprzedajne, które zginie niebawem, jeśli tylko kupca znajdzie. [przypis redakcyjny]
