Potrzebujemy Twojej pomocy!
Na stałe wspiera nas 453 czytelników i czytelniczek.
Niestety, minimalną stabilność działania uzyskamy dopiero przy 500 regularnych darczyńców. Dorzucisz się?
Przypisy
Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z
Według typu: wszystkie | przypisy autorskie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła | przypisy tłumacza
Według kwalifikatora: wszystkie | angielski, angielskie | architektura | białoruski | biologia, biologiczny | botanika | chemiczny | dawne | filozoficzny | francuski | frazeologia, frazeologiczny | geologia | grecki | gwara, gwarowe | hebrajski | hiszpański | łacina, łacińskie | literacki, literatura | matematyka | medyczne | mitologia | mitologia grecka | mitologia rzymska | muzyczny | niemiecki | poetyckie | pogardliwe | polityczny | portugalski | potocznie | przestarzałe | przysłowiowy | regionalne | religijny, religioznawstwo | rodzaj nijaki | rosyjski | rodzaj żeński | rzadki | środowiskowy | staropolskie | turecki | ukraiński | włoski | wojskowy | żartobliwie | zdrobnienie | żeglarskie
Według języka: wszystkie | English | Deutsch | lietuvių | polski
Znaleziono 5439 przypisów.
dyszek — tu: udo. [przypis edytorski]
dyszel (daw.) — drąg do kierowania pojazdem zaprzężonym w konie. [przypis edytorski]
dyszel — drąg przymocowany do przedniej części podwozia wozu konnego, umożliwiający kierowanie wozem z zaprzężonymi końmi. [przypis edytorski]
dyszel — drąg umocowany do przedniej części wozu, umożliwiający kierowanie końmi. [przypis edytorski]
dyszkant a. dyskant (z łac., muz.) — najwyższy głos w utworach muzycznych do XVI wieku. [przypis edytorski]
dyszkant — głos chłopięcy; odmiana wysokiego głosu ludzkiego, jaki najczęściej posiadają chłopcy przed mutacją. [przypis edytorski]
dyszkant — głos chłopięcy odpowiadający skalą sopranowi. [przypis edytorski]
dyszkant — piskliwy głos. [przypis edytorski]
dyszkant — wysoki głos chłopięcy, odpowiednik sopranu. [przypis edytorski]
dyszkant — wysoki głos chłopięcy. [przypis edytorski]
dyszkant — wysoki i piskliwy głos. [przypis edytorski]
dyszkant — wysoki, piskliwy głos. [przypis edytorski]
dyszkrecja — popr.: dyskrecja. [przypis edytorski]
dyszkur — dyskurs, rozmowa. [przypis edytorski]
dyszkurować, częściej: dyskursować (daw.) — prowadzić dyskurs, rozprawiać. [przypis edytorski]
dyszyć — dziś popr.: dyszeć. [przypis edytorski]
dytyrambach (lit.) — rozwinięta w kulturze greckiej pieśń pochwalna, utrzymana w patetycznym tonie. [przypis edytorski]
dytyramb (lit.) — rozwinięta w kulturze greckiej pieśń pochwalna, utrzymana w patetycznym tonie. [przypis edytorski]
dytyramb (lit.) — w staroż. Grecji pieśń pochwalna ku czci boga wina Dionizosa, śpiewana przez chór przy akompaniamencie fletu, w połączeniu z tańcami; współcześnie: podniosły, patetyczny utwór pochwalny. [przypis edytorski]
dytyramb — patetyczny utwór poetycki. [przypis edytorski]
dytyramb — rozwinięta w kulturze greckiej pieśń pochwalna, utrzymana w patetycznym tonie, pierwotnie ku czci boga wina Dionizosa, śpiewana przez chór przy akompaniamencie aulosu (podwójnego fletu), w połączeniu z tańcami; współcześnie: podniosły, patetyczny utwór pochwalny. [przypis edytorski]
dytyramb — rozwinięta w kulturze greckiej pieśń pochwalna, utrzymana w patetycznym tonie, pierwotnie ku czci boga wina Dionizosa, śpiewana przez chór przy akompaniamencie aulosu (podwójnego fletu), w połączeniu z tańcami; współcześnie: podniosły, patetyczny utwór pochwalny. [przypis edytorski]
dyvai (brus.) — keisti dalykai, stebuklai. [przypis edytorski]
dyvai — keistenybės, stebuklai. [przypis edytorski]
dyvai — keisti, stebuklingi dalykai. [przypis edytorski]
dyvai (sl.) — keistenybės, stebuklingi dalykai. [przypis edytorski]
dyvas (brus.) — keistas dalykas, keistenybė. [przypis edytorski]
dyvina (sl.) — keista. [przypis edytorski]
dywagacje — rozważania (szczególnie wolne dygresyjne czy abstrakcyjne), odchodzenie od tematu. [przypis edytorski]
Dywan — przyboczna rada sułtana. [przypis edytorski]
dywan (tur.) — sofa. [przypis edytorski]
dywan (tur.) — zgromadzenie doradców władcy muzułmańskiego. [przypis edytorski]
dywan (z arab. diwan: rada, administracja, kancelaria) — tu: rada dostojników w krajach muzułmańskich. [przypis edytorski]
dywdyk a. tyftyk — bogata tkanina turecka. [przypis edytorski]
dywersja (fr.) — działania wojenne za linią frontu, zmierzające do osłabienia sił przeciwnika. [przypis edytorski]
dywersja — niszczące działanie na tyłach wroga. [przypis edytorski]
dywidenda — część rocznego zysku spółki akcyjnej dzielona między osoby posiadające akcje, proporcjonalna do ilości posiadanych przez nich akcji. [przypis edytorski]
dywidenda — część rocznego zysku spółki akcyjnej dzielona między osoby posiadające akcje względem posiadanych przez nich akcji. [przypis edytorski]
dywinatorski (z łac.) — zdolny do przewidywania przyszłości. [przypis edytorski]
dywizję Lavala — René Vallery-Radot, biograf Pasteura, wspomina o dywizji Levala. Nazwisko Jeana-Françoisa Levala (1762–1834) znajduje się wśród wyrytych na Łuku Tryumfalnym. W 1793 r. Leval awansował na generała brygady, dowodził dywizją pod Bar-sur-Aube i Arcis-sur-Aube. [przypis edytorski]
dywtyk, dyftyk a. tyftyk (z tur.) — cienka, bardzo miękka tkanina z koziej wełny na jedwabnej osnowie, pochodząca z Turcji. [przypis edytorski]
dywulgować (z łac.) — ujawniać. [przypis edytorski]
dywulgować (z łac.) — wtajemniczyć. [przypis edytorski]
Dyżonu — właśc. Dijon. [przypis edytorski]
dyzenteria — czerwonka, ostra choroba zakaźna jelit, której objawem jest uporczywa, krwawa biegunka. [przypis edytorski]
dyzgustować (daw.) — czynić zniewagę, afront. [przypis edytorski]
dyzgust (przestarz.) — niechęć, niezadowolenie. [przypis edytorski]
dyzgust — tu: zniewaga. [przypis edytorski]
dyzgust (z łac.) — niechęć, wstręt. [przypis edytorski]
dźbło — dziś: źdźbło. [przypis edytorski]
dźwięczyć — dziś popr.: dźwięczeć. [przypis edytorski]
dźwiękanie — dziś: B.lp.: dźwięczenie. [przypis edytorski]
dźwięki — dziś popr. forma N.lm: dźwiękami. [przypis edytorski]
dźwiękło — dziś: dźwięknęło a. zadźwięczało. [przypis edytorski]
dźwiękły — dziś popr. forma: dźwięknęły. [przypis edytorski]
dźwiergać (gw.) — wierzgać. [przypis edytorski]
dźwierka (daw.) — drzwiczki. [przypis edytorski]
dźwierza — drzwi. [przypis edytorski]
Dźwierza (gw.) — drzwi. [przypis edytorski]
dźwierze (daw.) — drzwi, brama. [przypis edytorski]
dźwierze (daw.) — drzwi. [przypis edytorski]
dźwierze (daw.) — drzwi, wrota. [przypis edytorski]
dźwierze (daw.) — odrzwia; bramy, drzwi. [przypis edytorski]
dźwierze (daw.) — wrota. [przypis edytorski]
dźwierze — drzwi. [przypis edytorski]
dźwigać więzy — być w niewoli. [przypis edytorski]
dźwigaj z nimi społem — dźwigaj razem z nimi. [przypis edytorski]
dźwignięcia skórzanego jarzma tablicy reklamowej — mowa o popularnych w XIX w. dużych tablicach reklamowych noszonych przez ludzi na piersiach i na plecach, za pośrednictwem pasów umożliwiających zawieszenie ciężaru na ramionach. [przypis edytorski]
dźwignienie — dziś popr.: dźwignięcie, podźwignięcie. [przypis edytorski]
dźwigniony — dziś: podźwignięty; podniesiony. [przypis edytorski]
Dźwina (brus. Дзьвiна, łot. Daugava) — rzeka na terytorium dzisiejszej Rosji, Białorusi i Łotwy, płynie przez Połock, Witebsk i Rygę. [przypis edytorski]
Dźwina — rzeka na terytorium Rosji, Białorusi i Łotwy. [przypis edytorski]
dźwirza (reg.) — drzwi, wrota. [przypis edytorski]
dźwirze (gw.) — drzwi. [przypis edytorski]
Dżagannath (mit. hind.) — Pan Świata, bóstwo hinduskie, utożsamiane z Wisznu (jako Kriszną), czczone szczególnie w Puri (na wschodnim wybrzeżu Indii), gdzie na jego cześć organizuje się festiwal wozów, podczas którego wierni obwożą posąg bóstwa na wozie. [przypis edytorski]
dżanet, właśc. dzianet — rumak, koń; koń rasy hiszpańskiej do jazdy wierzchem. [przypis edytorski]
Dżataka — w buddyzmie: pouczająca opowieść mająca cechy bajki, legendy i przypowieści. [przypis edytorski]
dżdża (daw.) — deszcz. [przypis edytorski]
dżdża (gw., daw.) — deszcz. [przypis edytorski]
dżdża (starop. forma) — deszczu. [przypis edytorski]
dżdże (daw.) — deszcze. [przypis edytorski]
dżdżem (daw.) — deszczem. [przypis edytorski]
dżdżem — deszczem. [przypis edytorski]
dżdżów — deszczów. [przypis edytorski]
dżdży — pada (o deszczu). [przypis edytorski]
dżdżysty — deszczowy. [przypis edytorski]
Dżek (daw.) — spolszczona (dziś niepoprawna) pisownia anglosaskiego imienia Jack, zdrobnienia od imienia John. [przypis edytorski]
Dżekuńcio (daw.) — polskie spieszczenie anglosaskiego imienia Jack (zdrobnienia od imienia Jonh), ze spolszczoną (dziś niepoprawną) pisownią i formantem słowotwórczym -uńcio, wyrażającym czułość i poufałość. [przypis edytorski]
dżemiat — wspólnota, parafia, ogół wiernych muzułmańskich. [przypis edytorski]
dżemper (z ang.) — rodzaj swetra. [przypis edytorski]
Dżems (daw.) — spolszczona (dziś niepoprawna) pisownia anglosaskiego imienia James. [przypis edytorski]
Dżems i Maria (w „Folwarku Primerose”) — imiona z tłum. pol. z XIX w.; w oryginale sztuki są to: James, dzierżawca folwarku, oraz Mary, jego wychowanica. [przypis edytorski]
Dżengishan — właśc. Czyngis-chan a. Dżyngis-chan (1162–1227), władca mongolski, twórca Imperium Mongolskiego; prowadził politykę podbojów (zajął m.in. północne Chiny); w 1223 r. w bitwie nad Kałką jego wojska pokonały siły ruskie sprzymierzone z Połowcami; do 1206 r. nosił imię Temudżyn. [przypis edytorski]
Dżengisno-chan, właśc. Czyngis-chan a. Temudżyn (ok. 1160–1227) — jeden z najwybitniejszych władców mongolskich. [przypis edytorski]
Dżengiz-chan, właśc. Czyngis Chan (zm. 1227) — twórca imperium mongolskiego. [przypis edytorski]
dżen-szeng — dziś popr.: żeń-szeń. [przypis edytorski]
dżentelmen a. (ang.) gentleman — mężczyzna elegancki, dobrze wychowany. [przypis edytorski]
dżetattura, jetattura, złe oko (mit.) — zabobon, wiara w to, że zazdrosny wzrok może zaszkodzić. [przypis edytorski]
dżet — błyszczący czarny kamień ozdobny, czarny paciorek. [przypis edytorski]
dżet — błyszczący czarny kamień ozdobny. [przypis edytorski]