Potrzebujemy Twojej pomocy!
Na stałe wspiera nas 453 czytelników i czytelniczek.
Niestety, minimalną stabilność działania uzyskamy dopiero przy 500 regularnych darczyńców. Dorzucisz się?
Przypisy
Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z
Według typu: wszystkie | przypisy autorskie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła | przypisy tłumacza
Według kwalifikatora: wszystkie | angielski, angielskie | arabski | astronomia | biologia, biologiczny | chemiczny | dawne | filozoficzny | fizyka | francuski | geologia | grecki | hebrajski | hiszpański | łacina, łacińskie | literacki, literatura | liczba mnoga | medyczne | mitologia | mitologia grecka | mitologia rzymska | muzyczny | niemiecki | portugalski | potocznie | przestarzałe | przymiotnik | religijny, religioznawstwo | rodzaj nijaki | rosyjski | rodzaj żeński | rzadki | staropolskie | starożytny | turecki | ukraiński | węgierski | włoski | wojskowy | żartobliwie
Według języka: wszystkie | English | Deutsch | lietuvių | polski
Znaleziono 3086 przypisów.
ekspektatywa (starop.) — zapewnienie sobie urzędu po kim. [przypis redakcyjny]
ekspektatywa — wyglądanie, wyczekiwanie. [przypis redakcyjny]
ekspektatywa (z łac.) — oczekiwanie. [przypis edytorski]
ekspensą — ekspens, wydatki, rozchody. [przypis redakcyjny]
ekspensa (z łac. expensus: wyceniony; zapłacony) — wydatek. [przypis edytorski]
ekspens (daw.) — wydatek, koszt. [przypis edytorski]
ekspens (daw.) — wydatek. [przypis edytorski]
ekspens (daw.) — wydatek (tu również w sensie: wydatek energii). [przypis edytorski]
ekspensować (daw.) — wydawać. [przypis edytorski]
ekspensować (daw., z łac.) — wydawać. [przypis edytorski]
ekspensować (daw., z łac.) — zużywać; wydawać pieniądze. [przypis edytorski]
ekspensować się (daw., z łac.) — robić znaczne wydatki. [przypis edytorski]
ekspensować (z łac.) — wydać, zużyć. [przypis redakcyjny]
ekspens (starop.) — wydatek, koszt. [przypis edytorski]
ekspens — wydatek. [przypis edytorski]
ekspensy (daw., z łac.) — wydatki. [przypis edytorski]
ekspensy — [forma D. od rzecz. r.ż.: ekspensa] wydatków. [przypis redakcyjny]
ekspens (z łac. expensus) — wydatek. [przypis edytorski]
ekspens (z łac.) — koszt. [przypis edytorski]
ekspens (z łac.) — wydatek. [przypis edytorski]
ekspens (z łac.) — wydatek. [przypis redakcyjny]
ekspens (z łac.) — wydatek (tu w r.ż.). [przypis edytorski]
ekspens (z łac.) — wydatek; tu: wydatki. [przypis edytorski]
eksperiencja (daw.) — doświadczenie. [przypis edytorski]
eksperiencja (daw., z łac.) — doświadczenie. [przypis edytorski]
eksperiencja — doświadczenie. [przypis edytorski]
eksperiencja — doświadczenie. [przypis redakcyjny]
eksperiencja (łac.) — doświadczenie. [przypis edytorski]
eksperiencja (z łac., daw.) — doświadczenie. [przypis edytorski]
eksperiencja (z łac.) — doświadczenie. [przypis edytorski]
eksperiencja (z łac.) — doświadczenie. [przypis redakcyjny]
Henryk Sienkiewicz, Ogniem i mieczem, Ogniem i mieczem, tom drugi
(źródło na Platformie Redakcyjnej)
eksperiencja (z łac.) — doświedczenie. [przypis edytorski]
eksperymentacja — eksperymentowanie. [przypis edytorski]
eksperymentowali — doświadczali. [przypis redakcyjny]
eksperyment — próba, krok nieprzyjazny. [przypis redakcyjny]
ekspiacja (łac.) — oczyszczenie; też: żal za grzechy. [przypis edytorski]
ekspiacja — okupienie winy, pokuta. [przypis edytorski]
ekspiacja — pokuta, zadośćuczynienie, odkupienie winy. [przypis edytorski]
ekspiacja — zadośćuczynienie. [przypis edytorski]
ekspiacja (z łac.) — pokuta za popełnioną winę; przebłaganie ofiarą. [przypis edytorski]
ekspirować — kończyć się. [przypis redakcyjny]
ekspirować — skończyć się. [przypis redakcyjny]
eksplikacja (z łac.) — wyjaśnienie, wytłumaczenie. [przypis edytorski]
eksplikacje (z łac.) — wytłumaczenie, wyjaśnienia. [przypis edytorski]
eksplikować (daw.) — tłumaczyć. [przypis edytorski]
eksplikować (daw.) — wyjaśniać. [przypis edytorski]
eksplikować (daw.) — wytłumaczyć. [przypis edytorski]
eksplikować (daw., z łac.) — tłumaczyć, wyjaśniać. [przypis edytorski]
eksplikować się — tłumaczyć się, uniewinniać. [przypis redakcyjny]
eksplikowali — wyjaśniali. [przypis redakcyjny]
eksploator — właśc. eksploatator, wyzyskiwacz. [przypis edytorski]
eksplorator — badacz (szczególnie nieznanych dotąd rejonów) i odkrywca. [przypis edytorski]
eksponuje — wystawia, oddaje. [przypis redakcyjny]
eksportacja — uroczyste wyprowadzenie zwłok do kościoła lub kaplicy przed pogrzebem. [przypis edytorski]
eksporta — uroczyste wyprowadzenie zwłok. [przypis edytorski]
eksportować — tu: wyprowadzić zwłoki na cmentarz. [przypis edytorski]
ekspostulować — napierać. [przypis redakcyjny]
ekspostulować — wymawiać. [przypis redakcyjny]
ekspozycja — tu: naświetlenie. [przypis edytorski]
ekspozycja — wstęp, w którym zawiązuje się intryga sztuki. [przypis edytorski]
ekspozycja (z łac.) — tu: sposób przedstawienia, ukazania rzeczy. [przypis edytorski]
ekspres (daw.) — posłaniec, goniec. [przypis edytorski]
ekspresja (daw., z łac.) — wyrażenie. [przypis edytorski]
„ekspresjonizm”. W okresie międzywojennym (…) drudzy rozszerzali ją [te nazwę] na niektórych poetów dwudziestolecia (Tuwim, Iłłakowiczówna) — S. Kołaczkowski Uzupełnienie do: W. Feldman, Współczesna literatura polska, Kraków 1930, s. 647–653, 666. Por. też Ekspresjonizm w powieści historycznej, „Prosto z mostu” 1938, nr 34. [przypis autorski]
„ekspresjonizm”. W okresie międzywojennym (…) jedni stosowali ją [tę nazwę] do grupy poznańskiego „Zdroju” — K. Klein, Ekspresjonizm polski, „Przegląd Humanistyczny” 1932, nr 4–5; S. Kasztelowicz, Tragicy doby bez kształtu, Cieszyn 1933. [przypis autorski]
ekspresjonizm (z łac. expressio: wyraz, wyrażenie) — kierunek w sztuce i w literaturze, zakładający gwałtowne oddziaływanie na emocje odbiorcy, operujący dynamiczną i zniekształcona formą. [przypis edytorski]
ekspres — tu: posłaniec, kurier dostarczający przesyłki ekspresowo. [przypis edytorski]
eksprobracja (daw., z łac.) — zarzut. [przypis edytorski]
eksprobrować — zarzucać. [przypis redakcyjny]
eks-profesor — minister Guizot. [przypis redakcyjny]
ekspropriacja (z łac.) — wywłaszczenie; przymusowe pozbawienie własności. [przypis edytorski]
ekspulsją — [o] wyrzucenie. [przypis redakcyjny]
ekspulsja (z łac.) — wypędzenie; odebranie wioski. [przypis edytorski]
ekspulsyja — ekspulsja; tu: wypędzenie z majątku. [przypis edytorski]
eksrejentka — dziś: eksregentka. [przypis edytorski]
ekstazów — dziś popr.: ekstaz. [przypis edytorski]
ekstemporalia (daw.) — ćwiczenie z tłumaczenia w szkole (np. na lekcjach łaciny, greki). [przypis edytorski]
eksterioryzacja (z łac.) — doświadczenie przebywania duszy poza ciałem. [przypis edytorski]
ekstern — osoba ucząca się samodzielnie, która w szkole zdaje tylko egzaminy. [przypis edytorski]
ekstern (z łac. externus: zewnętrzny) — osoba ucząca się samodzielnie, która w szkole zdaje tylko egzaminy. [przypis edytorski]
ekstinktor (z łac.) — przyrząd do gaszenia ognia. [przypis redakcyjny]
ekstorsja — wyciskanie, wymuszanie, zdzierstwo. [przypis redakcyjny]
ekstracug (niem. Zug: pociąg) — pociąg ekspresowy, jadący poza rozkładem jazdy. [przypis edytorski]
ekstracug (od ekstra i niem. Zug: pociąg) — pociąg nadzwyczajny, pospieszny, ekspres. [przypis edytorski]
ekstrafain (z ang. fine: wspaniały, świetny) — szczególnie wysokiej jakości, najlepszy. [przypis edytorski]
ekstra — gra w piłkę. [przypis edytorski]
ekstrakcja — wyciąg. [przypis redakcyjny]
Ekstrakt, czyli wyciąg najmocniejszy z roślin. [przypis autorski]
ekstrakty — wyciągi, wypisy. [przypis redakcyjny]
ekstrakt (z łac.) — wyciąg, streszczenie, tu: treść, istota. [przypis redakcyjny]
ekstrameta (daw.) — gra w piłkę studentów i żaków, podobna do dzisiejszego baseballu. [przypis edytorski]
ekstraordynaryjne — nadzwyczajne. [przypis redakcyjny]
ekstraordynaryjny (daw., z łac.) — nadzwyczajny. [przypis edytorski]
ekstraordynaryjny — nadzwyczajny. [przypis edytorski]
ekstraordynaryjny (z łac., daw.) — nadzwyczajny. [przypis edytorski]
ekstraordynaryjny (z łac.) — nadzwyczajny. [przypis edytorski]
ekstraordynaryjny (z łac.) — niezwykły, nadzwyczajny. [przypis edytorski]
ekstrapoczta (daw.) — bryczka pocztowa specjalnie wynajęta za droższą opłatę, jadąca szybciej niż zwykła. [przypis edytorski]
ekstrapoczta (daw.) — specjalna bryczka pocztowa jadąca szybciej niż zwykła. [przypis edytorski]
ekstrapoczta (daw.)— specjalna bryczka pocztowa jadąca szybciej niż zwykła. [przypis edytorski]
