Potrzebujemy Twojej pomocy!
Na stałe wspiera nas 451 czytelników i czytelniczek.
Niestety, minimalną stabilność działania uzyskamy dopiero przy 500 regularnych darczyńców. Dorzucisz się?
Przypisy
Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z
Według typu: wszystkie | przypisy autorskie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła | przypisy tłumacza
Według kwalifikatora: wszystkie | angielski, angielskie | arabski | architektura | astronomia | białoruski | biologia, biologiczny | botanika | chemiczny | czeski | dawne | ekonomiczny | filozoficzny | fizyka | francuski | frazeologia, frazeologiczny | geografia, geograficzny | geologia | grecki | gwara, gwarowe | hebrajski | historia, historyczny | hiszpański | ironicznie | łacina, łacińskie | literacki, literatura | medyczne | mineralogia | mitologia | mitologia germańska | mitologia grecka | mitologia rzymska | muzyczny | nieodmienny | niemiecki | obelżywie | poetyckie | pogardliwe | portugalski | potocznie | przestarzałe | regionalne | religijny, religioznawstwo | rosyjski | rodzaj żeński | rzadki | staropolskie | teatralny | turecki | ukraiński | węgierski | włoski | wojskowy | żartobliwie | zdrobnienie | żeglarskie
Według języka: wszystkie | Deutsch | lietuvių | polski
Znaleziono 8487 przypisów.
kabotyn — człowiek, który usiłuje imponować tanimi efektami i zgrywaniem się na znawcę. [przypis edytorski]
kabotynizm (z fr.) — zachowanie obliczone na efekt; pozerstwo. [przypis edytorski]
kabotynka — kobieta posługująca się tanimi efektami w celu wzbudzenia zainteresowania. [przypis edytorski]
kabotyn — osoba zachowująca się w sposób obliczony na efekt; popr. forma lm.: kabotyni. [przypis edytorski]
kabotyn — pozer, tu: pogardliwie o aktorze, komediant. [przypis edytorski]
kabotyn (z fr.) — człowiek, który usiłuje imponować tanimi efektami i zgrywaniem się na znawcę. [przypis edytorski]
kabotyn (z fr.) — tani efekciarz, komediant. [przypis edytorski]
kabriolet (daw.) — lekki jednokonny dwukołowy powóz ze składaną budą. [przypis edytorski]
Kab tak do wieku było (białorus.) — żeby tak do śmierci było. [przypis edytorski]
Kab tych gubernerów (białorus.) — bodaj tych guwernerów; guwerner: prywatny nauczyciel i wychowawca domowy. [przypis edytorski]
Kab ty skis (białorus.) — żebyś skisł. [przypis edytorski]
kabukier — kaboklo; człowiek o niskiej kulturze. [przypis edytorski]
Kabuliwala — sprzedawca owoców, pochodzący z Kabulu. [przypis edytorski]
Kab wołom moim da pasza była… (białorus.) — żeby moje woły paszę miały, to by poorały, żeby w moich latach rozkosz była, to by pohulały. [przypis edytorski]
kaby miał hroszy (z ukr.) — gdybym miał pieniądze. [przypis edytorski]
kabza (daw.) — portfel. [przypis edytorski]
kabza (daw.) — woreczek na pieniądze. [przypis edytorski]
kacabaja (daw.) — ciepły kaftan. [przypis edytorski]
kacabaj (daw.) — ciepły kaftan. [przypis edytorski]
kacabany — prawdop. gwarowe określenie dużych, niewygodnych butów, buciory. [przypis edytorski]
kacabejka a. kacabajka (daw.) — kaftan, peleryna. [przypis edytorski]
kacap (pogardl.) — Rosjanin. [przypis edytorski]
kacap (pogard.) — Rosjanin, Moskal. [przypis edytorski]
kacap (pogard.) — Rosjanin. [przypis edytorski]
kacap (pogard.) — Rosjanin. [przypis edytorski]
kacenjamer (z niem.) — złe samopoczucie po przepiciu; kac, kociokwik. [przypis edytorski]
kacermistrz (daw.) — przywódca heretycki. [przypis edytorski]
kacerski (daw.) — przym. od kacerz: odstępca religijny; heretyk. [przypis edytorski]
kacerski — heretycki; kara kacerska tj. kara przeznaczona dla heretyków, tu: spalenie na stosie. [przypis edytorski]
kacerski — heretycki. [przypis edytorski]
kacerski — przym. od kacerz: odstępca religijny, heretyk. [przypis edytorski]
kacerstwo (daw.) — odstępstwo religijne: wyznawanie religii protestanckiej lub herezji. [przypis edytorski]
kacerstwo — heretycy. [przypis edytorski]
kacerstwo — herezja. [przypis edytorski]
kacerstwo — poglądy sprzeczne zasadami Kościoła rzymskokatolickiego, herezja; strój kacerski: charakterystyczny dla osądzonych przez inkwizycję heretyków. [przypis edytorski]
kacerz (daw.) — heretyk. [przypis edytorski]
Wojciech Dembołęcki, Pamiętniki o Lisowczykach czyli przewagi Elearów polskich
(źródło na Platformie Redakcyjnej)
Wojciech Dembołęcki, Pamiętniki o Lisowczykach czyli przewagi Elearów polskich
(źródło na Platformie Redakcyjnej)
Wojciech Dembołęcki, Pamiętniki o Lisowczykach czyli przewagi Elearów polskich
(źródło na Platformie Redakcyjnej)
Wojciech Dembołęcki, Pamiętniki o Lisowczykach czyli przewagi Elearów polskich
(źródło na Platformie Redakcyjnej)
kacerz (daw.) — odstępca religijny; heretyk. [przypis edytorski]
kacerz — heretyk, buntownik podważający doktrynę religijną. [przypis edytorski]
kacerz — heretyk. [przypis edytorski]
kacerz — odstępca, heretyk. [przypis edytorski]
kacerz — odstępca religijny; heretyk. [przypis edytorski]
kacerz (z niem.) — heretyk. [przypis edytorski]
kacet — w gwarze obozowej: hitlerowski obóz koncentracyjny. [przypis edytorski]
Kac, Leon — fryzjer w getcie warszawskim, obsługujący m. in. niemieckich żołnierzy organizujących akcję przesiedleńczą trwającą od lipca do września 1942. [przypis edytorski]
kacykat — od kacyk: wódz plemienny; urzędnik samowolnie wykorzystujący swoje stanowisko, sprawujący władzę nie licząc się z przepisami. [przypis edytorski]
kacyk — przywódca plemienny w Afryce, Ameryce Południowej lub Środkowej; pot. urzędnik, zwłaszcza lokalny, nadużywający władzy. [przypis edytorski]
kacyk — przywódca plemienny w Afryce, Ameryce Południowej lub Środkowej. [przypis edytorski]
kaczać (gw.) — toczyć, turlać. [przypis edytorski]
kaczać (się) (gw.) — toczyć (się), turlać (się). [przypis edytorski]
kaczała (daw.) — grubas, człowiek otyły. [przypis edytorski]
kaczała (daw.) — nazwa dla „wielkiej nogi” oraz wszelkich „krążków” i „wałków”. [przypis edytorski]
kaczan — kolba (kukurydzy), głąb (kapusty). [przypis edytorski]
kaczany — kolba kukurydzy a. głąb kapusty. [przypis edytorski]
kaczenice, Lepadidae (biol.) — rodzina niewielkich osiadłych skorupiaków z gromady wąsonogów, zamieszkujących morza strefy tropikalnej i umiarkowanej. [przypis edytorski]
kaczka pospolita — w oryg.: common duck, chodzi najpewniej o kaczkę krzyżówkę. [przypis edytorski]
Kaczkowski, Zygmunt (1825–189) — polski powieściopisarz i poeta, powieściopisarz i poeta, uczestnik rewolucji krakowskiej i ruchu Wiosny Ludów z 1848; autor m.in. powieści Murdelio (1853), której akcja toczy się na ziemiach polskich po pierwszym rozbiorze. [przypis edytorski]
kaczucza — żywy hiszpański taniec ludowy. [przypis edytorski]
kaczy kłapak — kołpak z kaczymi piórami. [przypis edytorski]
kada’si — trump.: kadaise. [przypis edytorski]
kadawer (z łac.)— ciało człowieka zmarłego lub śmiertelnie chorego, zatracające funkcje życiowe. [przypis edytorski]
kadawer (z łac., med.) — zwłoki ludzkie, ciało zmarłego człowieka. [przypis edytorski]
Kaden-Bandrowski, Juliusz (1885–1944) — pisarz, publicysta, oficer Legionów Polskich Józefa Piłsudskiego. [przypis edytorski]
kadencja — intonacja opadająca, podkreślająca koniec frazy; daw.: wiersz, rym. [przypis edytorski]
kadencja — intonacja opadająca, podkreślająca koniec frazy. [przypis edytorski]
kadencja — w muzyce: sekwencja dźwięków stanowiąca zakończenie utworu lub jego części; w mowie: intonacja opadająca, podkreślająca koniec frazy. [przypis edytorski]
kadencja — w muzyce: sekwencja dźwięków stanowiąca zakończenie utworu lub jego części; w mowie: intonacja opadająca, podkreślająca koniec frazy; daw.: wiersz; rym. [przypis edytorski]
kadencja — w muzyce: sekwencja dźwięków stanowiąca zakończenie utworu lub jego części; w mowie: intonacja opadająca, podkreślająca koniec frazy. [przypis edytorski]
KaDeWe — skrót od Kaufhaus des Westens. Centrum handlowe w Berlinie, które powstało w 1907 roku i działa do dziś. [przypis edytorski]
Kadisz — powszechna modlitwa codzienna, także modlitwa za zmarłych (kadisz sierocy); również potoczne określenie syna odprawiającego Kadisz w intencji zmarłych rodziców. [przypis edytorski]
kadisz — składnik wszystkich ważnych modlitw w judaizmie; również modlitwa. [przypis edytorski]
kadka — mała kadź. [przypis edytorski]
kadka — mała kadź, tj. otwarte naczynie, daw. wykonane zwykle z drewna. [przypis edytorski]
kadłub — ciało, tułów. [przypis edytorski]
kadłub (daw.) — tułów. [przypis edytorski]
kadłuszek (gw.) — kadłubek, dawne drewniane naczynie do mierzenia zboża, wykonane z wydrążonego, grubego pnia. [przypis edytorski]
Kadmejczycy — potomkowie a. spadkobiercy Kadmosa (założyciela miasta Kadmei, późniejszych Teb); mieszkańcy Teb, Tebańczycy. [przypis edytorski]
Kadmejowie — mieszkańcy Teb, nazwani tak od mitycznego założyciela miasta, Kadmosa. [przypis edytorski]
Kadmejowie — określenie Tebańczyków od imienia Kadmosa, założyciela miasta. [przypis edytorski]
kadmejski — dotyczący miasta Kadmei, czyli Teb greckich. [przypis edytorski]
Kadmosa, który rzucił w ziemię / na mężów siew — aluzja do pochodzenia Echiona, ojca Penteusza. Echion wyrósł z ziemi z zasianych przez Kadmosa smoczych zębów. [przypis edytorski]
Kadmosa ród — córki Kadmosa, siostry Agawe: Autonoe i Ino. [przypis edytorski]
Kadmos (mit. gr.) — heros grecki. Po zabiciu smoka za radą Ateny zasiał w ziemi jego zęby, z których wyrosło plemię uzbrojonych wojowników. Kadmos rzucił między nich kamień, wskutek czego zaczęli ze sobą walczyć. Pięciu pozostałych przy życiu pomogło mu wybudować twierdzę Kadmeę, u podnóża której powstało miasto Teby. [przypis edytorski]
Kadmos mit. gr. — heros, założyciel Teb, brat porwanej przez Zeusa Europy, ojciec Semele, matki Dionizosa. [przypis edytorski]
Kadmos (mit. gr.) — założyciel Teb, głównego miasta Beocji, krainy w środkowej Grecji. [przypis edytorski]
Kadmos (mit. gr.) — założyciel Teb. [przypis edytorski]
Kadmos (mit. gr.) — założyciel Teb, zmieniony wraz z żoną Harmonią w węże. Według jednej z wersji mitu miała to być kara za zabicie poświęconego Aresowi smoka. [przypis edytorski]
Kadmus a. Kadmos (mit. gr.) — założyciel Teb. [przypis edytorski]
kadrów — dziś popr. forma D.lm: kadr. [przypis edytorski]
kadryl — daw. gorszy gatunek salcesonu. [przypis edytorski]
kadryl (daw.) — tu: niskiej jakości wędlina, tani salceson. [przypis edytorski]
kadryl (fr. quadrille) — tańczony parami w grupach taniec salonowy, popularny w XVIII–XIX w., o metrum przemiennym 6/8 i 2/4. [przypis edytorski]
kadryl — kontredans tańczony w cztery pary. [przypis edytorski]
kadryl — salonowy taniec figurowy, popularny w XVIII–XIX w. [przypis edytorski]
kadryl — taniec salonowy z XVIII w. [przypis edytorski]
kadryl — XIX-wieczny taniec z figurami. [przypis edytorski]
kadryl — XVIII-wieczny taniec salonowy z figurami; modny za czasów Napoleona I we Francji, szybko zyskał popularność w innych krajach europejskich. [przypis edytorski]
kadryl — XVIII-wieczny taniec salonowy z figurami; modny za czasów Napoleona I we Francji, szybko zyskał popularność w innych krajach europejskich. [przypis edytorski]
kad tu galą — pasak.: kad tave galas. [przypis edytorski]
kaducej — dziś: kaduceusz, laska herolda, atrybut Merkurego (w mit. gr.: Hermesa) jako posłańca bogów, zdobiona dwoma splecionymi wężami i zwieńczona skrzydłami; kaduceusz miał mieć zdolność godzenia nieprzyjaciół. [przypis edytorski]
kaduceusz (mit. gr.) — laska herolda, atrybut Hermesa, posłańca bogów. [przypis edytorski]
