Przekaż 1,5% Wolnym Lekturom!
Wsparcie nic nie kosztuje! Wystarczy w polu „Wniosek o przekazanie 1,5% podatku” wpisać nasz KRS: 0000070056
Każda kwota się liczy! Dziękujemy!
Przypisy
Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z
Według typu: wszystkie | przypisy autorskie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła | przypisy tłumacza | przypisy tradycyjne
Według kwalifikatora: wszystkie | angielski, angielskie | arabski | architektura | astronomia | białoruski | biologia, biologiczny | botanika | chemiczny | chiński | czeski | dawne | ekonomiczny | filozoficzny | fizyka | francuski | frazeologia, frazeologiczny | geografia, geograficzny | geologia | grecki | gwara, gwarowe | hebrajski | historia, historyczny | hiszpański | ironicznie | łacina, łacińskie | literacki, literatura | liczba mnoga | medyczne | mineralogia | mitologia | mitologia germańska | mitologia grecka | mitologia rzymska | muzyczny | nieodmienny | niemiecki | obelżywie | poetyckie | pogardliwe | portugalski | potocznie | przestarzałe | regionalne | religijny, religioznawstwo | rosyjski | rodzaj żeński | rzadki | staropolskie | teatralny | turecki | ukraiński | węgierski | włoski | wojskowy | żartobliwie | zdrobnienie | żeglarskie
Według języka: wszystkie | English | français | Deutsch | lietuvių | polski
Znaleziono 11260 przypisów.
kontrolerowie — dziś końcówka -owie w M lm przysługuje nazwom osób szacownych (profesorowie, senatorowie), w pozostałych zaś wypadkach stosuje się końcówkę -rzy (dyrektorzy, kontrolerzy). [przypis edytorski]
Kontroler (…) skazawszy ich na potrójną grzywnę, zrujnowawszy kosztami (…) kupił ich najlepsze grunty, nie wykładając grosza — Podobny wypadek zdarzył się w prowincji, w której mieszkam; kontrolera skarbowego zmuszono do zwrotu, ale go nie ukarano. [przypis autorski]
kontrolna — rejestrowana prostytutka. [przypis edytorski]
kontrordynans — przeciwrozkaz, rozkaz znoszący uprzednio wydane rozkazy. [przypis edytorski]
kontrować (przestarz., z łac.) — sprzeciwiać się, zaprzeczać. [przypis edytorski]
kontrować (z łac.) — sprzeciwiać się. [przypis edytorski]
kontrowersja (daw.) — różnica zdań, rozbieżność stanowisk a. sądów; polemika, spór, dyskusja. [przypis edytorski]
kontrowersja (z łac.) — spór, sprzeczka, nieporozumienie. [przypis redakcyjny]
kontrowersja (z łac.) — tutaj: opis sprawy, składany przez strony po wyroku pisarzowi sądu. [przypis redakcyjny]
kontrowersji — sprzeciwu, sporu, w dawnej Polsce: opis sprawy, składany przez strony po wyroku pisarzowi sądu. [przypis redakcyjny]
kontrowers (z łac.) — sprzeczka, różnica zdań. [przypis edytorski]
kontrowertować — spierać się. [przypis redakcyjny]
kontrowertować — utrzymywać. [przypis redakcyjny]
kontrpara — przeciwpara; para, którą wpuszczano do cylindra parowego z odwrotnej strony tłoka w celu zahamowania jego ruchu. [przypis edytorski]
kontrpara — przeciwpara; para wpuszczana do cylindra maszyny parowej w celu zahamowania jej biegu. [przypis edytorski]
kontrprojekt — projekt, będący odpowiedzią na jakąś wcześniejszą propozycję. [przypis edytorski]
kontrsygnatura — kontrasygnata, drugi podpis wymagany na dokumencie. [przypis edytorski]
kontrtorpedowiec a. niszczyciel (wojsk.) — szybki, wielozadaniowy okręt, przeznaczony do ochrony własnych jednostek, walki z lotnictwem, okrętami podwodnymi i innymi jednostkami nieprzyjaciela. [przypis edytorski]
kontrybucja — daw.: danina na rzecz władcy lub państwa; dziś: okup wojenny, który pokonane państwo musi zapłacić państwu zwycięskiemu. [przypis edytorski]
kontrybucja — dodatkowy, stały podatek w wysokości 10% rocznego dochodu, nałożony przez władze ros. na polskich posiadaczy ziemskich po powstaniu styczniowym. [przypis edytorski]
kontrybucja — okup wojenny, który pokonane państwo musi zapłacić państwu zwycięskiemu. [przypis edytorski]
kontrybucja — opłata przymusowa. [przypis redakcyjny]
kontrybucja — opłata wnoszona przez pokonanego na rzecz zwycięzcy. [przypis edytorski]
kontrybucja (z łac. contributio: składka) — pieniądze, które zwyciężeni muszą zapłacić zwycięzcy; podatek wojenny. [przypis edytorski]
kontrybucja — zobowiązanie finansowe pokonanego kraju wobec zwycięskiego. [przypis edytorski]
kontry (z ang. country) — kraj. [przypis edytorski]
kontuar — lada. [przypis edytorski]
kontuar — lada sklepowa. [przypis edytorski]
kontuar — lada sklepowa; tu: pomieszczenie na zapleczu. [przypis edytorski]
kontuar — lada w barze. [przypis edytorski]
kontuar — mebel, lada oddzielająca sprzedawcę lub barmana od klientów. [przypis edytorski]
kontumacyjalny — kontumacjalny; zaoczny. [przypis edytorski]
kontumelia (z łac.) — zniewaga. [przypis edytorski]
kontumelia — zniewaga. [przypis redakcyjny]
konturna — kontury. [przypis edytorski]
kontusz (daw.) — staropolski strój męski. [przypis edytorski]
kontusze — starop. męski strój wierzchni, tradycyjny ubiór szlachty polskiej tamtego okresu; długa, zapinana z przodu suknia z rozcinanymi rękawami. [przypis edytorski]
kontusz i żupan — elementy tradycyjnego polskiego stroju szlacheckiego. [przypis edytorski]
kontusz i żupan — najważniejsze elementy narodowego stroju szlachty polskiej, noszonego także przez mieszczaństwo: strojna męska szata wierzchnia (kontusz) oraz szata spodnia (żupan). [przypis edytorski]
kontusz — męska suknia z rozciętymi rękawami i zapinana z przodu; tradycyjny (choć o kroju zapożyczonym ze wschodu i szyty z orientalnych materiałów) strój szlachty polskiej. [przypis edytorski]
kontusz — męski płaszcz z rozciętymi rękawami, noszony daw. przez szlachtę; tu: symbol sarmatyzmu i szlacheckiego konserwatyzmu. [przypis edytorski]
kontusz — odświętny męski płaszcz. [przypis edytorski]
kontuszowiec — szlachcic reprezentujący tradycyjne poglądy. [przypis edytorski]
kontusz — staropolska szata wierzchnia z rękawami rozciętymi od pach do łokci, tak aby widać było żupan. [przypis edytorski]
kontusz — staropolski strój męski, długa suknia zapinana z przodu. [przypis edytorski]
kontusz — staropolski wierzchni strój męski. [przypis edytorski]
kontusz — starop. wierzchni strój męski. [przypis redakcyjny]
kontusz — wierzchni strój męski, długa suknia zapinana z przodu, z rozciętymi rękawami. [przypis edytorski]
kontusz — wierzchni strój męski z rozciętymi rękawami, zapinany z przodu; tradycyjny strój szlachty polskiej. [przypis edytorski]
kontusz — wzięty wraz z nazwą od Węgrów i Turków, nie był wcale rodowitym strojem polskim, jak mniema Kitowicz. [przypis redakcyjny]
kontyna — świątynia. [przypis edytorski]
kontyna — świątynia słowiańska. [przypis edytorski]
kontynencja — umiarkowanie, miara. [przypis redakcyjny]
kontyngencja — przypadkowość, (mat.) współzależność statystyczna. [przypis edytorski]
kontyngencja — przypadkowość. [przypis edytorski]
kontyngens — określona liczba wojska, którą dawniej miało obowiązek wystawić dane państwo, miasto itp. [przypis edytorski]
kontyngens — określona liczba wojska, którą dawniej miało obowiązek wystawić dane państwo, miasto itp.; też: obowiązkowy podatek płacony przez nie na rzecz wojska. [przypis edytorski]
kontyngent — tu: wielkość gwarantowanego zamówienia a. maksymalna ilość, jaką wolno sprzedać. [przypis edytorski]
konty — w ówczesnym systemie walutowym Brazylii „conto de réis” oznaczał jeden milion réis. [przypis edytorski]
konung — (z isl. konungur, poprawnie kóngur) sprawujący władzę lub namiestnik. [przypis edytorski]
konvertas (lenk.) — vokas. [przypis edytorski]
konwalij — dziś popr.: konwalii. [przypis edytorski]
konwenans — ogólnie przyjęta w danym środowisku norma zachowania, obyczaj towarzyski. [przypis edytorski]
konwenans — ogólnie przyjęta w danym środowisku norma zachowania. [przypis edytorski]
konwenansowe szpangi — kajdany, więzy konwenansu, utartej i przyjętej formy bycia w sensie towarzyskim lub obyczajowo-moralnym. [przypis redakcyjny]
Konwencja (fr. Convention Nationale) — Konwent Narodowy, zgromadzenie prawodawcze z okresu rewolucji francuskiej, rządziło Francją od 21 września 1792 r. do 26 października 1795 r. Powołane zostało wkrótce po aresztowaniu króla Ludwika XVI w celu przygotowania konstytucji nowej republiki. W Konwencie zasiadało 784 przedstawicieli wybranych w wyborach bezpośrednich, w których po raz pierwszy mogli wziąć udział przedstawiciele wszystkich klas (mężczyźni w wieku od 21 lat). W Konwencie funkcjonowały dwie grupy politycznie zorientowane, jakobini (tzw. Górale) i żyrondyści, często zajmujące skrajnie odmienne stanowiska w dyskutowanych sprawach. Trzecią, i momentami największą, grupę stanowili niezdecydowani z tzw. Równiny (zwanej też Bagnem ), którzy w różnych kwestiach głosowali za propozycjami lewicy bądź prawicy. [przypis edytorski]
Konwencja — [Konwent Narodowy], francuski parlament rewolucyjny (1792–1795), który skazał na śmierć Ludwika XVI i proklamował republikę. [przypis redakcyjny]
Konwencja — Konwent Narodowy, rewolucyjne przedstawicielstwo ludu francuskiego po obaleniu monarchii w latach 1792–1795. [przypis redakcyjny]
konwencjonalizm — kierunek filozoficzny, zgodnie z którym wszystkie twierdzenia i teorie o charakterze naukowym są konwencjami (tzn. mają charakter umowny); niekiedy w szerokim znaczeniu: pogląd, zgodnie z którym umownie przyjmuje się określone sądy za prawdziwe bądź nieprawdziwe oraz określone rzeczy za dobre lub piękne bądź złe lub brzydkie. [przypis edytorski]
konwencyjny — tu: zgodny z obyczajami; ogólnie przyjęty. [przypis edytorski]
konweniować — odpowiadać, podobać się. [przypis edytorski]
konwent — klasztor, zakon; szkoła klasztorna. [przypis edytorski]
konwent — klasztor, zgromadzenie zakonne. [przypis edytorski]
Konwent — Konwent Narodowy, rewolucyjne przedstawicielstwo ludu francuskiego po obaleniu monarchii w latach 1792–1795. [przypis edytorski]
Konwent Narodowy — francuski parlament rewolucyjny (1792–1795), który skazał na śmierć Ludwika XVI i proklamował republikę. [przypis edytorski]
Konwent Narodowy — zgromadzenie prawodawcze z okresu rewolucji francuskiej, wyłonione 21 września 1792; ogłosiło Francję republiką i skazało Ludwika XVI na śmierć. [przypis edytorski]
konwentykiel — zebranie. [przypis edytorski]
konwent — zakon; klasztor. [przypis edytorski]
konwent — zakon. [przypis edytorski]
konwent — zgromadzenie, dom zakonny. [przypis redakcyjny]
konwergować — zbiegać się. [przypis edytorski]
konwersacja — rozmowa towarzyska, zabawa. [przypis redakcyjny]
konwersacja — tu: zabawa. [przypis redakcyjny]
konwersacje — towarzyskie pogawędki, zabawy. [przypis redakcyjny]
konwersatorium — rodzaj ćwiczeń w szkole wyższej polegający na prowadzeniu przez wykładowcę rozmowy ze słuchaczami na temat zagadnień przekazanych podczas wykładu. [przypis edytorski]
konwers — braciszek zakonny. [przypis redakcyjny]
konwersują — rozmawiają. [przypis redakcyjny]
konwia — dziś popr. konew. [przypis edytorski]
Konwicki, Tadeusz (1926–2015) — prozaik, scenarzysta i reżyser, autor m.in. powieści Mała apokalipsa (1979) oraz filmu Lawa (1989), opartego na Dziadach Adama Mickiewicza. [przypis edytorski]
konwię — dziś popr.: konew. [przypis edytorski]
konwikcja (daw., z łac.) — przekonanie. [przypis edytorski]
konwikcja (daw., z łac.) — wykazanie, udowodnienie komuś winy; pewność, przekonanie co do czegoś. [przypis edytorski]
konwikcja — przekonanie, dowód. [przypis redakcyjny]
konwikt dla paniąt — tzw. Collegium Nobilium, założone przez St. Konarskiego w Warszawie w r. 1740. [przypis redakcyjny]
konwikt — internat przy szkole prowadzonej przez zakon. [przypis edytorski]
konwikt — klasztor; tu: szkoła przyklasztorna. [przypis edytorski]
konwikt — szkoła z internatem, zwykle przyklasztorna. [przypis edytorski]
konwikt — szkoła z internatem, zwykle przyklasztorna; szkoły takie były popularne w Polsce w XVII–XVIII w. [przypis edytorski]
konwikt — szkoła z internatem, zwykle przyklasztorna; też: sam internat. [przypis edytorski]
konwinkować — zbijać. [przypis redakcyjny]
