Przypisy

mrokiem — o zmroku, wieczorem. [przypis edytorski]

mrok padał — zmrok zapadał. [przypis edytorski]

mrowić się (gw.) — wić się. [przypis edytorski]

mrowie (daw.) — skupisko, chmara. [przypis edytorski]

Mrożek, Sławomir (1930–2013) — dramatopisarz, autor opowiadań satyrycznych oraz rysownik, znany ze specyficznej odmiany absurdalnego humoru. Autor m. in. dramatów Tango i Emigranci. [przypis edytorski]

Mrozowska, Jadwiga (1880–1966) — aktorka, śpiewaczka. [przypis edytorski]

Mrs. (ang.) — skrót od mistress: pani. [przypis edytorski]

Mrs (ang.) — właściwie mistress; pani. [przypis edytorski]

Mrs Hoover będzie dopiero w marcu — od roku 1793 do 1933 włącznie wszyscy prezydenci Stanów Zjednoczonych obejmowali urząd 4 marca (lub następnego dnia, jeśli była to niedziela); od roku 1937 ceremonia odbywa się 20 stycznia. [przypis edytorski]

Mrs Sidney Webb — chodzi o Beatrice Webb (1858–1943), brytyjską socjalistkę, która wraz z mężem, lewicowym politykiem Sidneyem Webbem, założyła London School of Economics. [przypis edytorski]

mruczno mi było (daw.) — byłem niezadowolony. [przypis edytorski]

mrugawica (neol.) — ciągłe mruganie, błyskanie wielu punktów. [przypis edytorski]

mruk (pot.) — człowiek małomówny i nietowarzyski. [przypis edytorski]

mruży oczami — raczej: mruży oczy a. mruga oczami. [przypis edytorski]

mrzeć — umierać. [przypis edytorski]

mrze — dziś: umiera. [przypis edytorski]

Mścibow, właśc. Mścibów — dziś wieś Мсцібава w zach. części Białorusi, daw. miasteczko z zamkiem. [przypis edytorski]

mścić — dziś popr.: mścić się. [przypis edytorski]

mścić się czego (starop. forma) — mścić się za co (za śmierć szwedzkiego królewicza). [przypis edytorski]

mścić się czego (starop.) — mścić się za co. [przypis edytorski]

mściemy, (…) bieżemy (starop. forma) — mścimy, bieżymy [tj. zdążamy]. [przypis edytorski]

mści (starop. forma) — mścij. [przypis edytorski]

mściwce — mściwcy; mściciele. [przypis edytorski]

msgr — skrót od monsignore (wł.), tytułu honorowego przysługującego niektórym dostojnikom Kościoła katolickiego. [przypis edytorski]

m'sieur (fr. monsieur) — pan. [przypis edytorski]

mskłe… sudna (daw.) — chyże czajki, czółna. [przypis edytorski]

m. — skrót od łac. meridiei: południa. [przypis edytorski]

MSW — Ministerstwo Spraw Wewnętrznych. [przypis edytorski]

mszą — daw. forma B.r.ż.; dziś (na) mszę. [przypis edytorski]

mszą — dziś popr. forma B. lp: mszę. [przypis edytorski]

mszą — dziś popr. forma D.lp: mszę. [przypis edytorski]

mszą (starop. B. lp, r.ż.) — dziś: mszę. [przypis edytorski]

mszą (starop. forma) — dziś B.lp r.ż.: mszę. [przypis edytorski]

mszał — podstawowa księga liturgiczna w kościele katolickim, według której odprawiana jest msza. [przypis edytorski]

mszał (rel.) — księga liturgii katolickiej, zawierająca teksty mszy i przepisy jej odprawiania. [przypis edytorski]

mszał (włśc. Mszał Rzymski, łac. Missale Romanum) — podstawowa księga liturgiczna w kościele katolickim, służąca do odprawiania mszy. [przypis edytorski]

msza pasterska — też: pasterka; msza odprawiana w kościele katolickim o północy w Boże Narodzenie. [przypis edytorski]

mszar — bagienna roślinność. [przypis edytorski]

msza solenna — msza podniosła, uroczysta. [przypis edytorski]

mszcząc ich śmierci — dziś: mszcząc się za ich śmierć. [przypis edytorski]

Mszczuj — Mestwin I (ok. 1220–1294), książę pomorski. [przypis edytorski]

mszę u Barbary — w kijowskim monasterze św. Michała Archanioła o Złotych Kopułach, ważnym ukraińskim miejscu pielgrzymkowym, słynnym z relikwii św. Barbary (ukr. Варвара Великомучениця). [przypis edytorski]

M. S. Z. — Ministerstwo Spraw Zagranicznych. [przypis edytorski]

MSZ — Ministerstwo Spraw Zagranicznych. [przypis edytorski]

mszów — mszy. [przypis edytorski]

mūčelninkė — kankinė [przypis edytorski]

mūka (brus.) — kančia. [przypis edytorski]

mūrinis — čia: didelis. [przypis edytorski]

mūs — čia: mūsų. [przypis edytorski]

mūs’ — trump.: mūsų. [przypis edytorski]

mūsų gadinė — mūsų laikų [przypis edytorski]

mu (…) beł rad (starop.) — był mu rad; był mu przychylny. [przypis edytorski]

mučyti (brus.) — kankinti. [przypis edytorski]

Mucha, Alfons Maria (1860–1939) — czeski malarz, grafik i plakacista, przedstawiciel secesji; projektant czeskiego godła państwowego. [przypis edytorski]

muchacho (hiszp.) — chłopak; młodzieniec. [przypis edytorski]

muchacho (hiszp.) — chłopak, młodzieniec. [przypis edytorski]

mucha (daw.) — sztuczny pieprzyk a. brodawka. [przypis edytorski]

mucha hiszpańska — afrodyzjak. [przypis edytorski]

muchajer (z tur.) — tkanina z wełny. [przypis edytorski]

Muchanow, Pawieł Aleksandrowicz (1798–1871) — rosyjski wojskowy, urzędnik carski w Warszawie, dyrektor Komisji Rządowej Spraw Wewnętrznych i Duchownych. [przypis edytorski]

mucha poniesie to, co pan Korczyński w wyższej instancji wygra! (daw.) — tu: wygra bardzo mało. [przypis edytorski]

muchar — muchomor, grzyb. [przypis edytorski]

muchar — muchomor. [przypis edytorski]

mucha wodna — tu zapewne: nartnik, plesica a. poślizg, jeden z rodzajów pluskwiaków żyjących na powierzchni wód stojących. [przypis edytorski]

muchry (starop.) — frędzle. [przypis edytorski]

Mucjusz Scevola właśc. Gaius Mucius Cordus — legendarny bohater rzymski, który został wysłany, by zamordować króla etruskiego Porsennę oblegającego ze swą armią Rzym w 508 p.n.e.; gdy jednak został schwytany w obozie wroga, włożył rękę w ogień, by dowieść, że nie straszne mu tortury ani śmierć; takie męstwo przekonało Porsennę, by puścić wolno zamachowca; nosił on odtąd z chlubą przydomek Scaevola, tzn. Mańkut. [przypis edytorski]

Mucjusz Scewola — właśc. Gaius Mucius Cordus; legendarny bohater rzymski, który został wysłany, by zamordować króla etruskiego Porsennę oblegającego ze swą armią Rzym w 508 p.n.e.; gdy został jednak schwytany w obozie wroga, włożył rękę w ogień, by dowieść, że nie straszne mu tortury ani śmierć; takie męstwo przekonało Porsennę, by puścić wolno zamachowca; nosił on odtąd z chlubą przydomek Scaevola, tzn. Mańkut. [przypis edytorski]

Mucken — Fliegen. [przypis edytorski]

Muckermann, Friedrich (1883–1946) — niemiecki ksiądz, publicysta, zaciekły przeciwnik nazizmu. [przypis edytorski]

muc — lichy koń. [przypis edytorski]

mudrahel (ukr.) — mądrala, spryciarz. [przypis edytorski]

mudryj did (ukr.) — mądry dziad. [przypis edytorski]

mudry po rozkazu (ros.) — mądry według rozkazu. [przypis edytorski]

mu — dziś popr. rekcja: serce go boli. [przypis edytorski]

Müller, Aleksander (1862–1923) – ostatni rosyjski prezydent Warszawy (1909–1915). [przypis edytorski]

Müller, Hermann (1876–1931) — niemiecki polityk socjaldemokratyczny, minister spraw zagranicznych Republiki Weimarskiej (1919–1920) i kanclerz Rzeszy (1920, 1928–1930); po 1920 kandydował do Reichstagu z okręgu wyborczego Frankonia i zmienił nazwisko na Müller-Franken, aby odróżnić się od innych osób o popularnym w Niemczech nazwisku Müller. [przypis edytorski]

Müller, Johannes Peter (1801–1858) — niemiecki przyrodnik, fizjolog, anatom i zoolog. [przypis edytorski]

Müller, Max (1823–1900) — niemiecki filolog, znawca języków orientalnych. [przypis edytorski]

Müllöcker a. Millöcker, Karl Joseph (1842–1899) — austr. kompozytor, autor operetek, m.in. Der Bettelstudent (Student żebrak, 1882), Gräfin Dubarry (1879), Gasparone (1884) i in. [przypis edytorski]

Münchausiada — właśc. münchhauseniada, termin ukuty na podstawie tytułu powieści Rudolfa Ericha Raspe — Niezwykłe przygody Barona Münchhausena (1785) na określenie nieprawdopodobnych i fantastycznych historii. [przypis edytorski]

Münchenbier (niem.) — monachijskie piwo. [przypis edytorski]

Münich (niem.) — Monachium, miasto w Niemczech, stolica Bawarii. [przypis edytorski]

Münsterberg, Hugo (1863–1916) — niemiecki filozof, neokantysta, przedstawiciel szkoły badeńskiej. Zajmował się zastosowaniem psychologii w różnego typu dziedzinach, od socjologii przez prawo, biznes i medycynę. [przypis edytorski]

Münsterberg, Hugo (1863–1916) — niemiecko-amerykański filozof i psycholog, założyciel psychotechniki [przypis edytorski]

Münster, Sebastian (1488–1552) — niemiecki geograf, kartograf, hebraista; autor m.in. popularnego, mającego wiele wydań i tłumaczeń, ilustrowanego opisu świata pt. Cosmographia universalis (1544). [przypis edytorski]

mürbe Leichenschleier auf (…) Bist du noch nicht traurig genug?„Zdjąłem wszystkie zmurszałe całuny leżące w trumnach; oddaliłem wzniosłą pociechę rezygnacji, jedynie po to, by sobie wciąż mówić: »Ach, to tak nie było! Tysiąc radości zrzucono na zawsze w doły grobowe, a ty stoisz tu sam i przeliczasz je«. Nienasycony! Nienasycony! Nie otwieraj całkiem podartej księgi przeszłości!… Czyż nie dość jeszcze jesteś smutny?”; cytat z: Jean Paul (Jean Paul Friedrich Richter) Biographische Belustigungen unter der Gehirnschale einer Riesin. Eine Geistergeschichte (Rozrywki biograficzne pod czaszką olbrzymki. Opowieść o duchach). [przypis edytorski]

Mütze ab (niem.) — czapka z głowy (tryb rozk. czas.). [przypis edytorski]

Mütze ab (niem.) — zdjąć czapki. [przypis edytorski]

Mütze auf (niem.) — włożyć czapki. [przypis edytorski]

Muero, porque no muero — fragment Tęsknoty za życiem wiecznym św. Teresy z Ávili. [przypis edytorski]

mues (gw. środ.; z jid.) — pieniądze. [przypis edytorski]

muets (fr.) — niemowy. [przypis edytorski]

muezin a. muezzin — muzułmanin wzywający z minaretu wiernych do modlitwy. [przypis edytorski]

muezin — muzułmanin wzywający wiernych do modlitwy. [przypis edytorski]

muezin (z tur.) — muzułmanin wzywający do modlitwy. [przypis edytorski]

muezzin — muzułmanin wzywający z minaretu wiernych do modlitwy. [przypis edytorski]

mufka — futro zszyte w rulon, które chroni dłonie przed zimnem. [przypis edytorski]

mufka — futro, zszyte w rulon, które chroni dłonie przed zimnem. [przypis edytorski]

mufka — futrzany rulon, chroniący dłonie przed zimnem. [przypis edytorski]

mufka — futrzany rulon do ogrzewania rąk. [przypis edytorski]