Przypisy

obieża (daw.) — zasadzka (dosł.: sieć używana przy polowaniu). [przypis edytorski]

obież (daw.) — obława; tu: obejma, krąg, uchwyt. [przypis edytorski]

obież (daw.) — pułapka, obława. [przypis edytorski]

obież — matnia; zasadzka. [przypis edytorski]

obieżysas (daw.) — wędrowny robotnik najemny; nazwa pochodzi od obchodzenia Saksonii, która była kiedyś najczęstszym celem wyjazdów zarobkowych (por. wyrażenie na Saksy). [przypis edytorski]

obież — zasadzka. [przypis edytorski]

obimać (daw.) — obejmować. [przypis edytorski]

obiór (daw.) — wybór. [przypis edytorski]

obiodrze — opaska na biodra. [przypis edytorski]

obite cedrowemi deski — dziś: obite cedrowymi deskami. [przypis edytorski]

objąć — tu: pomieścić. [przypis edytorski]

objął (…) w ramiona — dziś popr.: wziął w ramiona a. objął ramionami. [przypis edytorski]

objaśniać świecę — pojaśniać świecę; sprawiać, że świeca płonie jaśniejszym płomieniem. [przypis edytorski]

objaśnić — pojaśnić. [przypis edytorski]

objaśnić się — objawić się, dać się poznać. [przypis edytorski]

objaśnienia rozmaitych aluzji, komentarze treściowe itp. podaję poza tekstem przekładu, natomiast uwagi samego autora umieszczam pod tekstem, oznaczając je gwiazdką dla odróżnienia od uwag przekładcy — w wydaniu cyfrowym wszystkie te zabiegi mogły zostać zastąpione zwykłym dla naszej biblioteki składem, z podziałem na adnotacje autora i tłumacza; red. WL. [przypis edytorski]

objaśnione były — jaśniały. [przypis edytorski]

objaśniż mi to kto (daw.) — konstrukcja z partykułą (-że skróconą dla zachowania rytmu wiersza do -ż) w funkcji wzmacniającej i pytającej; znaczenie: czy objaśni mi to ktoś, czyż objaśni mi to ktoś. [przypis edytorski]

Objawienie Jana, XII — ten i kolejne cytaty pochodzą z Biblii Gdańskiej. [przypis edytorski]

objaw — tu: objawienie się. [przypis edytorski]

objęcie (daw.) — pojętność. [przypis edytorski]

objęcie (daw.) — pojętność, zdolność pojmowania, uczenia się; objęcie mam dość łatwe: pojmuję dość łatwo. [przypis edytorski]

objęcie — pojęcie; pojętność. [przypis edytorski]

objęcie — pojęcie, zrozumienie. [przypis edytorski]

objęcie — tu: pojętność; zdolność pojmowania. [przypis edytorski]

objechać — tu: oszukać. [przypis edytorski]

objeszczyk (ros.) — konny strażnik pilnujący granicy Imperium Rosyjskiego w XIX i XX wieku. [przypis edytorski]

objeżczyk a. objeszczyk (z ros. объездчик) — rosyjski żołnierz z konnego patrolu granicznego. [przypis edytorski]

objeżdżczyk (z ros.) — żołnierz z konnego patrolu. [przypis edytorski]

objuczony — obciążony. [przypis edytorski]

obłądzić się (daw.) — mylić się. [przypis edytorski]

obłąkać się — zabłądzić. [przypis edytorski]

obłąkać — tu: spowodować, by się zgubili. [przypis edytorski]

obłąkanem — dziś: obłąkanym, dawna końcówka fleksyjna czasownika użyta dla zachowania rymu. [przypis edytorski]

obłąkany (daw.) — zabłąkany, zagubiony. [przypis edytorski]

obłąkany Gogola — bohater utworu Mikołaja Gogola (1809–1852) pt. Pamiętnik wariata. [przypis edytorski]

Obłąkany Karol — w tekście sztuki: Obłąkany. [przypis edytorski]

obłąkany — tu: dążący w niewłaściwym kierunku. [przypis edytorski]

obłąkany — tu: zagubiony. [przypis edytorski]

obłapiać się — obejmować, ściskać się. [przypis edytorski]

obłapiaczem jaśnie pani — w oryg. just my Lady's fucker. [przypis edytorski]

obłapić (starop.) — objąć. [przypis edytorski]

obłatwić — zrobić, dokonać, załatwić. [przypis edytorski]

obławnik — uczestnik obławy na zwierzę podczas polowania. [przypis edytorski]

obłędna wieszczka — tu: Sybilla z Kume. [przypis edytorski]

obłęd opilczy a. Zespół Otella, a. obłęd alkoholowy — ostra psychoza, występująca u alkoholików. [przypis edytorski]

obłęk a. obłąk (daw.) — przedmiot półkolisty. [przypis edytorski]

obłęk — obwód. [przypis edytorski]

obłóczyć (daw., gw.) — powlekać. [przypis edytorski]

obłóżka — coś, czym jest obłożone coś innego; tu: obszycie. [przypis edytorski]

obłoczyć a. obłóczyć — oblekać; naciągać, nakładać. [przypis edytorski]

obłoczy — forma zmieniona dla rymu; winno być: obłóczy. [przypis edytorski]

obłuda (daw.) — ułuda, przywidzenie; ułuda, ponieważ nautilus przypomina okręcik, ale w rzeczywistości nim nie jest. [przypis edytorski]

obłudny (daw.) — tu: pozorny, nierzeczywisty. [przypis edytorski]

obłudny (starop.) — tu: zwodnicze. [przypis edytorski]

oblać — tu: obrosnąć tłuszczem. [przypis edytorski]

oblagować — oszukać, okpić (por.: blaga). [przypis edytorski]

oblan — oblany. [przypis edytorski]

oblaskach — odblaskach. [przypis edytorski]

oblask — odblask. [przypis edytorski]

oblata — oblatuje. [przypis edytorski]

oblatować (łac.) — wpisać do akt. [przypis edytorski]

oblatować — wpisać do ksiąg miejskich. [przypis edytorski]

oblędz — dziś popr.: oblegać. [przypis edytorski]

oblężeńcy (daw.) — oblężeni; mieszkańcy oblężonego miasta. [przypis edytorski]

oblężenie Cawnpore (5–25 czerwca 1857) — oblężenie Cawnpore (ob. Kanpur), ważnego miasta garnizonowego wojsk Kompanii Wschodnioindyjskiej, przez indyjskich powstańców podczas powstania sipajów; zakończone poddaniem się oblężonych w zamian za bezpieczne przejście do Allahabadu; ewakuacja z Cawnpore zamieniła się w masakrę, w której zginęła większość Brytyjczyków, w tym 120 kobiet i dzieci, schwytanych i zabitych przez sipajów. [przypis edytorski]

oblężeniec — oblężony; mieszkaniec oblężonego miasta. [przypis edytorski]

oblężenie Metzu — oblężenie trwające od 19 sierpnia do 27 października 1870 r.; wielka klęska Francuzów podczas wojny francusko-pruskiej. [przypis edytorski]

oblężenie Missolungi (15 kwietnia 1825 – 10 kwietnia 1826) — oblężenie greckiego miasta Missolungi na Peloponezie, które miało miejsce podczas walk o niepodległość Grecji pomiędzy siłami Turków osmańskich a greckimi powstańcami. Oblężenie zakończyło się zdobyciem miasta przez Turków, samobójczą śmiercią wielu obrońców, którzy m.in. wysadzili się w powietrze w prochowni, i wymordowaniem pozostałych mieszkańców; młode kobiety i dzieci sprzedano niewolę. Bohaterska postawa obrońców oraz rzeź miasta poruszyły międzynarodową opinię publiczna, co skłoniło rządy mocarstw zachodnich do interwencji zbrojnej. [przypis edytorski]

oblężenie Suczawy (25 sierpnia–13 października 1653) — oblężenie twierdzy w Suczawie (w historycznej Mołdawii, w ob. Rumunii) podczas powstania Chmielnickiego, której przeciwko wojskom polsko-wołosko-mołdawskim broniły oddziały hospodara mołdawskiego Bazylego Lupu i sprzymierzonych z nim Kozaków zaporoskich pod wodzą zięcia hospodara, Tymosza (Tymofieja) Chmielnickiego, syna Bohdana Chmielnickiego; zakończone honorową kapitulacją oblężonych. [przypis edytorski]

obleciały (daw.) — zrujnowany, zniszczony. [przypis edytorski]

oblec (starop.) — otoczyć, osaczyć. [przypis edytorski]

oblec — założyć, ubrać. [przypis edytorski]

obleczenie (daw., gw.) — odzienie, ubranie. [przypis edytorski]

obleczenie (gw.) — ubranie. [przypis edytorski]

obleczenie — tu: poszewki pościelowe. [przypis edytorski]

obleczenie — tu: ubranie. [przypis edytorski]

obleczenie — ubranie. [przypis edytorski]

obleczony — ubrany. [przypis edytorski]

obleczy (starop.) — forma trybu rozkazującego; dziś: oblecz, przyodziej. [przypis edytorski]

oblegali Sewastopol — oblężeniem Sewastopola określa się okres od lądowania sprzymierzonych na Krymie we wrześniu 1854 do wycofania się armii rosyjskiej we wrześniu 1855. [przypis edytorski]

oblekać (przest.) — ubierać; tu: wyposażać. [przypis edytorski]

oblektament (daw., z łac. oblectamentum) — przyjemność, uciecha; rozrywka. [przypis edytorski]

oblepicha (ros. облепиха) — rokitnik pospolity (Hippophae rhamnoides), krzew o jadalnych, soczystych, kwaśnych owocach, bogatych w witaminę C. [przypis edytorski]

oblepły — dziś popr.: oblepiony. [przypis edytorski]

oblew (daw.) — zbiornik wodny, woda otaczająca ziemię. [przypis edytorski]

obleżeńcy (starop.) — oblężeni. [przypis edytorski]

obleżeni (starop.) — oblężeni. [przypis edytorski]

obleżony (starop.) — oblężony. [przypis edytorski]

oblicznie (daw.) — osobiście. [przypis edytorski]

oblicznie (daw.) — we własnej osobie. [przypis edytorski]

oblicznie (gw.) — twarzą w twarz. [przypis edytorski]

oblicznie (starop.) — tu: w sposób widzialny; osobiście, ukazując oblicze. [przypis edytorski]

obliczność Pańska (daw.) — oblicze Pańskie. [przypis edytorski]

obliczów — dziś popr. D.lm: oblicz. [przypis edytorski]

obligacja — papier wartościowy uprawniający posiadacza do otrzymywania stałego dochodu od przedsiębiorstwa, które ten papier wydało. [przypis edytorski]

obligatto a. obligato (wł., muz.) — obowiązkowy; termin w zapisie utworu muzycznego wskazujący głos lub instrument obligatoryjny podczas wykonania utworu, czyli taki, którego nie można pominąć ani zastąpić innym. [przypis edytorski]

oblig (daw.) — zobowiązanie, dług. [przypis edytorski]

oblig (daw.) — zobowiązanie. [przypis edytorski]

oblig (daw.) — zobowiązanie, zwłaszcza na piśmie. [przypis edytorski]