Potrzebujemy Twojej pomocy!
Na stałe wspiera nas 428 czytelników i czytelniczek.
Niestety, minimalną stabilność działania uzyskamy dopiero przy 500 regularnych darczyńców. Dorzucisz się?
Przypisy
Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z
Według typu: wszystkie | przypisy autorskie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła | przypisy tłumacza | przypisy tradycyjne
Według kwalifikatora: wszystkie | anatomiczne | angielski, angielskie | architektura | astronomia | białoruski | biologia, biologiczny | botanika | chemiczny | czeski | dawne | filozoficzny | fizyka | francuski | frazeologia, frazeologiczny | grecki | gwara, gwarowe | hebrajski | historia, historyczny | hiszpański | holenderski | ironicznie | łacina, łacińskie | literacki, literatura | liczba mnoga | matematyka | medyczne | mitologia | mitologia grecka | mitologia rzymska | muzyczny | niemiecki | obelżywie | poetyckie | pogardliwe | portugalski | potocznie | przenośnie | przestarzałe | regionalne | religijny, religioznawstwo | rodzaj męski | rodzaj nijaki | rosyjski | rodzaj żeński | rzadki | rzeczownik | środowiskowy | staropolskie | turecki | ukraiński | węgierski | włoski | wojskowy | wulgarne | żartobliwie
Według języka: wszystkie | English | Deutsch | lietuvių | polski
Znaleziono 14115 przypisów.
płetwy — dziś popr. forma N.lm: płetwami. [przypis edytorski]
płk Gwidon Kawiński „Czesław” (1891–1962) — oficer służby stałej WP, w kampanii 1939 r. dowódca piechoty dywizyjnej 27 DP, w czasie okupacji w ZWZ/AK, od lipca do października w stopniu pułkownika dowódca 7 Dywizji Piechoty AK, po wojnie pozostał w kraju. [przypis edytorski]
płk Jan Zientarski ps. „Mieczysław” (1894–1982) — oficer służby stałej WP, w kampanii 1939 roku dowódca piechoty dywizyjnej 10 DP, od 1942 inspektor Komendy Głównej AK na okręg radomsko-kielecki, od sierpnia do października 1944 roku dowódca Korpusu Kieleckiego AK, w latach 1946–1950 więziony przez władze komunistyczne. [przypis edytorski]
płk. Karol Ziemski ps. „Wachnowski” (1895–1974) — oficer służby stałej WP, w 1939 roku dowódca 36 Pułku Piechoty Legii Akademickiej, od 1942 w AK, w powstaniu od 7 sierpnia 1944 w stopniu pułkownika dowódca Grupy „Północ”, od 20 września zastępca dowódcy Warszawskiego Korpusu AK. Po wojnie na emigracji. [przypis edytorski]
płóciennica — płócienne ubranie, noszone dawniej przez chłopów. [przypis edytorski]
płóciennik (daw.) — kupiec sprzedający płótno (lub tkacz wytwarzający płótno). [przypis edytorski]
płód (daw.) — potomek, potomstwo. [przypis edytorski]
płód (daw.) — potomek. [przypis edytorski]
płód — tu: dziecko, młode. [przypis edytorski]
płód — tu: potomstwo. [przypis edytorski]
płókać (daw.) — dziś popr.: płukać. [przypis edytorski]
płókać — dziś popr. pisownia: płukać. [przypis edytorski]
płótnianka — wierzchnie okrycie zrobione z płótna, rodzaj lekkiego płaszcza. [przypis edytorski]
płótnieć (fraz.) — blednąć, od frazeologizmu „zblednąć jak płótno” (np. ze strachu). [przypis edytorski]
płótno kużelne — proste płótno domowej roboty. [przypis edytorski]
płótno — zwyczajowa nazwa tkaniny o splocie płóciennym (przeplot wątku i osnowy jest równa i wynosi 1), wykonanej pierwotnie z włókna lnianego lub konopnego; na bieliznę używano rodzaju płótna zw. batyst: b. cienkiej, lekkiej i gęstej tkaniny z pojedynczej przędzy lnianej, bawełnianej lub jedwabnej. [przypis edytorski]
płochacz a. pokrzywnica, Prunella modularis (biol.) — gatunek małego ptaka z rzędu wróblowych, zamieszkujący większość Europy. [przypis edytorski]
płocha — część warsztatu tkackiego, rodzaj grzebienia, przez który przewleczone są nitki osnowy, dobijający każdy wprowadzony wątek do krawędzi tkaniny. [przypis edytorski]
płocha — narzędzie tkackie. [przypis edytorski]
płoche (daw.) — niestały w uczuciach. [przypis edytorski]
płochej myśli (daw.) — lekkomyślny. [przypis edytorski]
płocho (daw.) — lekkomyślnie. [przypis edytorski]
płocho — lekko. [przypis edytorski]
płocho — nierozważnie; lekkomyślnie. [przypis edytorski]
płochość (daw.) — brak stałości w uczuciach i postanowieniach. [przypis edytorski]
płochość (daw.) — lekkomyślność, nierozważność, brak stałości w uczuciach i postanowieniach. [przypis edytorski]
płochość (daw.) — lekkomyślność. [przypis edytorski]
Wojciech Dembołęcki, Pamiętniki o Lisowczykach czyli przewagi Elearów polskich
(źródło na Platformie Redakcyjnej)
płochość (daw.) — niestałość, brak powagi. [przypis edytorski]
płochość (daw.) — niestałość. [przypis edytorski]
płochość (daw.) — niestałość w uczuciach. [przypis edytorski]
płochość — lekkomyślność. [przypis edytorski]
płochość — lekkomyślność, zmienność. [przypis edytorski]
płochość — niestałość, lekkomyślność. [przypis edytorski]
płocho (z ros.) — źle. [przypis edytorski]
płoch — właśc. płochy, czyli lekkomyślny. [przypis edytorski]
płochy (daw.) — lekkomyślny a. zmienny. [przypis edytorski]
płochy (daw.) — lekkomyślny, niestały. [przypis edytorski]
płochy (daw.) — lekkomyślny; niestały. [przypis edytorski]
płochy (daw.) — lekkomyślny, niestały w uczuciach. [przypis edytorski]
płochy (daw.) — lekkomyślny. [przypis edytorski]
płochy (daw.) — lekkomyślny. [przypis edytorski]
płochy (daw.) — niestały, lekkomyślny. [przypis edytorski]
płochy (daw.) — niestały, niepewny. [przypis edytorski]
płochy (daw.) — niestały. [przypis edytorski]
płochy (daw.) — niestały w uczuciach. [przypis edytorski]
płochy (daw.) — niestały w uczuciach, tu: lekkomyślny. [przypis edytorski]
płochy (daw.) — niestały, zmienny w uczuciach. [przypis edytorski]
płochy (daw.) — zmienny w uczuciach. [przypis edytorski]
płochy — lekkomyślny, nierozważny. [przypis edytorski]
płochy — lekkomyślny. [przypis edytorski]
płochymi wierszyki — dziś popr. forma N. lm: wierszykami. [przypis edytorski]
płochy — niepoważny, lekkomyślny, niestały w uczuciach (tu możliwe też z ros. płachoj: zły, lichy). [przypis edytorski]
płochy — niestały w uczuciach, lekkomyślny. [przypis edytorski]
płochy (starop.) — płochliwy, ostrożny; tu: marny, znikomy, nietrwały, lichy. [przypis edytorski]
płochy — tu: niepoważny. [przypis edytorski]
płochy — tu raczej w znaczeniu: płochliwy. [przypis edytorski]
płochy — tu: zbyt lekko wypowiedziany. [przypis edytorski]
płochy — zmienny. [przypis edytorski]
płocina — zdrobn. od: płot. [przypis edytorski]
Płock — miasto powiatowe w woj. mazowieckim. [przypis edytorski]
płodnemu tylko bliskich Egiptowi zebrał do kupy (starop.) — szyk przestawny; inaczej: zebrał do kupy tylko [ludzi] bliskich płodnemu Egiptowi. [przypis edytorski]
płod (starop.) — tu: dziecko, potomek. [przypis edytorski]
płomia (daw., gw.) — płomienie. [przypis edytorski]
płomię (daw.) — dziś: płomień. [przypis edytorski]
płomię (daw.) — dziś r.m.: płomień. [przypis edytorski]
płomię (daw.) — dziś rzecz. r.m.: (ten) płomień. [przypis edytorski]
płomię (daw. forma) — dziś: płomień. [przypis edytorski]
płomię — daw. forma M.lp; dziś: płomień. [przypis edytorski]
płomię — daw. forma r.n.; dziś r.m.: płomień. [przypis edytorski]
płomię — daw. forma w r.n.; dziś r.m.: płomień. [przypis edytorski]
płomię (daw., gw.) — płomień. [przypis edytorski]
płomię (daw.) — płomień. [przypis edytorski]
płomię (daw.) — płomień; tu: rumieniec. [przypis edytorski]
płomię — dziś popr.: płomień. [przypis edytorski]
płomię — dziś r.m.: płomień. [przypis edytorski]
płomię — dziś rz. r.m.: płomień. [przypis edytorski]
płomię — płomień. [przypis edytorski]
płomię — tu: daw. r.n.; dziś r.m.: płomień. [przypis edytorski]
płomie a. płomię — dziś r.m.: płomień. [przypis edytorski]
płomie a. płomię — dziś. r.m.: płomień. [przypis edytorski]
płomie a. płomię — płomień. [przypis edytorski]
płomie — dziś popr.: płomień. [przypis edytorski]
płomień gazu, co nad nami płonie — mowa o miejskich latarniach gazowych, używanych w XIX wieku przed upowszechnieniem się oświetlenia elektrycznego. [przypis edytorski]
płomieńmi (daw. forma) — dziś: promieniami. [przypis edytorski]
płomieńmi — dziś: płomieniami. [przypis edytorski]
płomieńmi — dziś popr. forma N.lm: promieniami. [przypis edytorski]
płomień ognia, twoją chwałę drogą (mit. gr.) — Hefajstos jest bogiem ognia. [przypis edytorski]
płomień (przestarz.) — kobieta będąca w danej chwili obiektem czyjejś przelotnej miłostki, romansu. [przypis edytorski]
płomienić — dziś: płonąć. [przypis edytorski]
płomieniejący — dziś: płomienny a. płonący. [przypis edytorski]
płomieniem czoła — żarliwą myślą. [przypis edytorski]
Płomienie — powieść Stanisława Brzozowskiego z 1908 r. [przypis edytorski]
płomienistegom ognia źródło skrył — konstrukcja z ruchomą końcówką czasownika; inaczej: płomienistego ognia źródło skryłem. [przypis edytorski]
płomienno — dziś: płomiennie. [przypis edytorski]
płomienny stos Polikarpa — chodzi o rodzaj śmierci męczeńskiej jednego ze świętych kościoła katolickiego i prawosławnego zabitego za rządów cesarza Marka Aureliusza (121–180 n.e.). Polikarp (ok. 69–156 n.e.), biskup Smyrny (podobno wyznaczony do tej funkcji przez Jana Apostoła) i zwierzchnik prowincji kościelnej w całej Azji Mniejszej, przybywszy do Rzymu, aby ustalić z tutejszym biskupem datę świętowania Wielkiejnocy, miał zostać uwięziony i skazany na spalenie na arenie cyrku; jednakże płomienie nie imały się jego ciała, otaczając je niby żaglem, a zjawisku towarzyszyła kadzidlana woń; ostatecznie więc pilnujący egzekucji ściął skazańca mieczem. Polikarp miał zginąć jako blisko stuletni starzec (datowanie jego urodzin oscyluje jednak między 69 a 82 rokiem, zaś śmierci między 156 a 167); uznawany jest za jednego z tych świętych, którzy znali osobiście apostołów i przez to ich nauczanie stanowiło bezpośrednią linię przekazu od założyciela kościoła, Jezusa Chrystusa. [przypis edytorski]
płomyk… gasi olbrzymi król lodu i gaśnie państwo białego księżyca — północny władca to car, a państwo białego księżyca to Turcja, mowa o kryzysie państwa tureckiego i wojnach rosyjsko-tureckich. [przypis edytorski]
płonąć — czerwienić się. [przypis edytorski]
płonąć — tu: czerwienić się. [przypis edytorski]
Płonczyński, Aleksander (1820–1858) — krakowski malarz i rysownik. [przypis edytorski]
płonić się (daw.) — czerwienić się. [przypis edytorski]
