Potrzebujemy Twojej pomocy!
Na stałe wspiera nas 428 czytelników i czytelniczek.
Niestety, minimalną stabilność działania uzyskamy dopiero przy 500 regularnych darczyńców. Dorzucisz się?
Przypisy
Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z
Według typu: wszystkie | przypisy autorskie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła | przypisy tłumacza | przypisy tradycyjne
Według kwalifikatora: wszystkie | anatomiczne | angielski, angielskie | architektura | astronomia | białoruski | biologia, biologiczny | botanika | chemiczny | czeski | dawne | filozoficzny | fizyka | francuski | frazeologia, frazeologiczny | grecki | gwara, gwarowe | hebrajski | historia, historyczny | hiszpański | holenderski | ironicznie | łacina, łacińskie | literacki, literatura | liczba mnoga | matematyka | medyczne | mitologia | mitologia grecka | mitologia rzymska | muzyczny | niemiecki | obelżywie | poetyckie | pogardliwe | portugalski | potocznie | przenośnie | przestarzałe | regionalne | religijny, religioznawstwo | rodzaj męski | rodzaj nijaki | rosyjski | rodzaj żeński | rzadki | rzeczownik | środowiskowy | staropolskie | turecki | ukraiński | węgierski | włoski | wojskowy | wulgarne | żartobliwie
Według języka: wszystkie | English | Deutsch | lietuvių | polski
Znaleziono 14115 przypisów.
płonić się (daw.) — czerwienić się; zwracać uwagę swoją czerwoną barwą. [przypis edytorski]
płonić się (daw.) — rumienić się. [przypis edytorski]
płonić się — rumienić się. [przypis edytorski]
płonka (daw.) — młode drzewko owocowe; tu przen. [przypis edytorski]
płonka (daw.) — roślina, która nie owocuje. [przypis edytorski]
płonka — drzewo o niesmacznych a. niejadalnych owocach. [przypis edytorski]
płonka — dzika jabłoń a. grusza; tu: owoc z takiego drzewa. [przypis edytorski]
płonka — dziko rosnące młode drzewko owocowe. [przypis edytorski]
płonka — gałązka bez owoców. [przypis edytorski]
płonka — nieowocująca roślina. [przypis edytorski]
płonka — pot. nazwa jabłoni dzikiej, ew. gruszy pospolitej. [przypis edytorski]
płonka — tu: dziko rosnące młode drzewko; pęd. [przypis edytorski]
płonny a. płony (daw.) — bezowocny, jałowy. [przypis edytorski]
płonny a. płony (starop.) — jałowy, bezowocny, bezpłodny, daremny, zbyteczny; próżny, pusty; tu: nieprawdziwy, niepotwierdzający się w rzeczywistości. [przypis edytorski]
płonny — bezowocny. [przypis edytorski]
płonny — daremny, nic nieznaczący. [przypis edytorski]
płonny (daw.) — jałowy, bez znaczenia. [przypis edytorski]
płonny (daw.) — jałowy, nic nieznaczący. [przypis edytorski]
płonny (daw.) — jałowy, pozbawiony znaczenia; tu: błahy. [przypis edytorski]
płonny (daw.) — jałowy. [przypis edytorski]
płonny (daw.) — jałowy, pusty. [przypis edytorski]
płonny (daw.) — nieurodzajny. [przypis edytorski]
płonny — jałowy, bezowocny, nieprzynoszący rezultatu. [przypis edytorski]
płonny — jałowy, nic nieznaczący. [przypis edytorski]
płonny — jałowy, niedający rezultatów, nieskuteczny. [przypis edytorski]
płonny — jałowy, nieurodzajny. [przypis edytorski]
płonny — jałowy, pozbawiony znaczenia. [przypis edytorski]
płonny — jałowy. [przypis edytorski]
płonny — nieskuteczny, bezowocny. [przypis edytorski]
płonny (starop.) — próżny; tu: bezpodstawny. [przypis edytorski]
płony a. płonny (daw.) — jałowy, bezcelowy. [przypis edytorski]
płony a. płonny (starop.) — jałowy, bezpłodny, bezowocny, daremny, zbyteczny, próżny, pusty (przeciwieństwo: plenny, płodny). [przypis edytorski]
płony (daw.) — bezpłodny, jałowy. [przypis edytorski]
płony (daw., gw.) — jałowy, bezowocny; tu: niepożywny. [przypis edytorski]
płony (daw.) — jałowy, bezużyteczny. [przypis edytorski]
płony (daw.) — jałowy; daremny; dziś: płonny. [przypis edytorski]
płony (daw.) — jałowy, próżny. [przypis edytorski]
płony (daw.) — jałowy. [przypis edytorski]
płony (daw.) — nieurodzajny, daremny, płonny. [przypis edytorski]
płony (daw.) — nieurodzajny, mizerny, słaby. [przypis edytorski]
płony — jałowy. [przypis edytorski]
płony — niepłodny, jałowy, słaby, mizerny. [przypis edytorski]
płony (starop.) — jałowy; tu: błahy, nieważny, bez wartości. [przypis edytorski]
płony — tu: pozbawiony. [przypis edytorski]
płosa (daw., gw.) — działka ziemi uprawnej, pole. [przypis edytorski]
Płoskirów (dziś: Chmielnicki) — miasto w zach. części Ukrainy, nad rzeką Boh. [przypis edytorski]
płoskun — rodzaj konopi. [przypis edytorski]
płoszczyk — płaski grot strzały. [przypis edytorski]
Płoszowski, Leon — narrator, a zarazem główny bohater powieści Henryka Sienkiewicza Bez dogmatu (1891); arystokrata, doskonale wykształcony, o ciągotach artystycznych. [przypis edytorski]
płoszydło (neol.) — coś, co straszy. [przypis edytorski]
płotka — drobna srebrno-biała ryba z czerwonymi płetwami. [przypis edytorski]
płotka — drobna, srebrno-biała ryba z czerwonymi płetwami. [przypis edytorski]
płotmi — dziś popr. forma: płotami. [przypis edytorski]
Płowce — bitwa między wojskami Władysława Łokietka a oddziałami Zakonu Krzyżackiego w roku 1331. [przypis edytorski]
płowowłosy — blondyn. [przypis edytorski]
płowy (daw.) — o włosach: jasny. [przypis edytorski]
płowy — jasny, żółtawy z szarym odcieniem. [przypis edytorski]
płowy — jasny; żółty z odcieniem szarości. [przypis edytorski]
płowy — jasny (zwykle stosowane do włosów lub sierści). [przypis edytorski]
płowy — (o kolorze włosów) blond. [przypis edytorski]
płowy — (o włosach) jasny. [przypis edytorski]
płowy — szaro-żółty. [przypis edytorski]
płowy — szarożółty. [przypis edytorski]
płowy — tu: blady. [przypis edytorski]
płowy — tu: blond. [przypis edytorski]
płowy — tu: jasny; szarożółtawy. [przypis edytorski]
płowy włos ucina, dotąd dla Sperchejosa nie tknięty na głowie — Peleus obiecał włosy syna Sperchejosowi, rzece płynącej w Tesalii, jeśli Achilles wróci bezpiecznie do domu po wojnie; on znał jednak przepowiednię mówiącą o tym, że zginie, więc zdecydował się poświęcić swoje włosy dla przyjaciela. [przypis edytorski]
płowy — żółtawy o szarym odcieniu. [przypis edytorski]
płowy — żółtobrązowy. [przypis edytorski]
płowy — żółto-szary. [przypis edytorski]
płowy — żółtoszary. [przypis edytorski]
płowy zwierz a. zwierzyna płowa — tu określenie łowieckie oznaczające zbiorczo: łosie, jelenie, daniele, sarny itp. [przypis edytorski]
Pług, Adam, właśc. Pietkiewicz, Antoni (1823–1903) — pisarz, tłumacz, dziennikarz. Był redaktorem naczelnym tygodnika „Kłosy” w latach 1875–1890. [przypis edytorski]
pługi — dziś popr. forma N.lm: pługami. [przypis edytorski]
pług — narzędzie rolnicze przeznaczone do orania ziemi przed jej zasianiem. [przypis edytorski]
pług — narzędzie rolnicze przeznaczone do orki. [przypis edytorski]
płużyć (daw.) — dogadzać; dawać zadowolenie. [przypis edytorski]
płużyć (daw.) — działać na korzyść. [przypis edytorski]
płużyć (daw.) — krzewić się. [przypis edytorski]
płużyć (daw.) — mieć powodzenie; mieć się dobrze; mieć znaczenie; popłacać. [przypis edytorski]
płużyć (daw.) — opłacać się, służyć, sprzyjać. [przypis edytorski]
płużyć (daw.) — opływać w dostatki, pozostawać w dobrobycie. [przypis edytorski]
płużyć (daw.) — popłacać, przynosić korzyści. [przypis edytorski]
płużyć (daw.) — przynosić korzyść. [przypis edytorski]
płużyć (daw.) — przynosić korzyść. [przypis edytorski]
płużyć (daw.) — rozkrzewić się. [przypis edytorski]
płużyć (daw.) — służyć, działać dobroczynnie, wspomagać. [przypis edytorski]
płużyć (daw.) — służyć komuś, działać na czyjąś korzyść. [przypis edytorski]
płużyć (daw.) — służyć. [przypis edytorski]
płużyć (daw.) — służyć, sprzyjać, dogadzać. [przypis edytorski]
płużyć (daw.) — służyć, sprzyjać. [przypis edytorski]
płużyć (daw.) — sprzyjać, dobrze czynić, pracować dla dobra czegoś a. kogoś. [przypis edytorski]
płużyć (daw.) — sprzyjać. [przypis edytorski]
płużyć (daw.) — sprzyjać, tu: przydawać się. [przypis edytorski]
płużyć komu a. czemu (daw.) — służyć, sprzyjać. [przypis edytorski]
płużyć komu (daw.) — służyć, sprzyjać. [przypis edytorski]
płużyć komuś (daw.) — służyć komuś, sprzyjać, działać na czyjąś korzyść. [przypis edytorski]
płużyć — tu: hamować, zostawać z tyłu. [przypis edytorski]
płużyć — tu: pasować, być korzystnym. [przypis edytorski]
płużyna — pług. [przypis edytorski]
