Dzisiaj aż 13,496 dzieciaków dzięki wsparciu osób takich jak Ty znajdzie darmowe książki na Wolnych Lekturach.
Dołącz do Przyjaciół Wolnych Lektur i zapewnij darmowy dostęp do książek milionom uczennic i uczniów dzisiaj i każdego dnia!
Przypisy
Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z
Według typu: wszystkie | przypisy autorskie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła | przypisy tłumacza
Według kwalifikatora: wszystkie | angielski, angielskie | botanika | francuski | hiszpański | łacina, łacińskie | mitologia rzymska | niemiecki | portugalski | potocznie | rosyjski | rodzaj żeński | włoski
Według języka: wszystkie | English | français | Deutsch | lietuvių | polski
Znaleziono 1185 przypisów.
viekas — jėga. [przypis edytorski]
viekas — jėgos. [przypis edytorski]
vienlyčnumas — panašumas. [przypis edytorski]
Vienne — miasto w płd.-wsch. Francji; ważny ośrodek w czasach rzymskich. [przypis edytorski]
vienok — bet, tačiau, vis dėlto [przypis edytorski]
vienpatystė — vienos žmonos/pačios turėjimas. [przypis edytorski]
vienplaukinis — dab.: vienplaukis. [przypis edytorski]
Viens chez moi, je serai bien polissonne (fr.) — chodź ze mną, zrobię, co zechcesz. [przypis edytorski]
viensėdis — vienkiemininkas. [przypis edytorski]
vienskaitlis — vienaskaita. [przypis edytorski]
viens poupoule, viens poupoule (fr.) — chodź laleczko, chodź laleczko. [przypis edytorski]
vie passionelle (fr.) — życie namiętne, emocjonalne. [przypis edytorski]
vierą — tikėjimą. [przypis edytorski]
viera — tikėjimas. [przypis edytorski]
vierge (fr.) — dziewiczy. [przypis edytorski]
vie romancée (fr.) — powieść biograficzna. [przypis edytorski]
vieryti (sl.) — tkėti. [przypis edytorski]
Vierzehn, Herr Oberleutnant — Czternaście, panie poruczniku. [przypis edytorski]
Vies des dames galantes (fr.) — Żywoty pań swawolnych, książka Brantôme'a (1535–1614), stanowi najbardziej znany tom jego Mémoires (Pamiętników), dających obraz obyczajów epoki (inne tomy opisują ważne postaci ówczesnej Francji i Europy, anegdoty dotyczące pojedynków itp.). Żywoty pań swawolnych to jedno z wielu dzieł literatury fr., przełożonych na język polski przez T. Boya-Żeleńskiego. [przypis edytorski]
vies romancées (fr.) — powieści biograficzne (fabularyzowane). [przypis edytorski]
vies romancées (fr.) — życia zmyślone; romanse, powieścidła. [przypis edytorski]
viet' — trump.: vietoj. [przypis edytorski]
„Vieux Cordelier” — pismo prowadzone przez Camille'a Desmoulinsa od 5 grudnia 1793 r. do 3 lutego 1794 r. Ukazało się sześć numerów pisma, w którym krytykowano rządy terroru. Po ukazaniu się ostatniego numeru Desmoulins został usunięty z klubu jakobinów. Numer siódmy został wstrzymany przez wydawcę w obawie przed dalszymi represjami. [przypis edytorski]
vieux rammolli (fr.) — otępiały starzec. [przypis edytorski]
viežlyva — padorus. [przypis redakcyjny]
vi (…) fatigat — Lucretius, De rerum natura, III, 485. [przypis tłumacza]
vigada (lenk.) — patogumas. [przypis edytorski]
Vigée-Lebrun, Élisabeth (1755–1842) — malarka francuska, najsłynniejsza malarka XVIII w.; portrecistka arystokracji, w tym królowej Francji Marii Antoniny. [przypis edytorski]
vigeat veritas, et pereat mundus (łac.) — niech rozkwita prawda i niech ginie świat (choćby miał zginąć świat). [przypis edytorski]
Vigeland, Gustav (1869–1943) — mowa o „Szatanie” znakomitego rzeźbiarza norweskiego, reprodukowanym w nr 7 „Życia” z 1899 r., co spowodowało konfiskatę całego nakładu. [przypis edytorski]
Vigeland, Gustav Adolf, właśc. Gustav Thorsen (1869–1943) — rzeźbiarz norweski, uczeń Rodina; twórca rzeźb symbolicznych i secesyjnych, autor popiersi i pomników znanych Skandynawów: Henryka Ibsena, Knuta Hamsuna, Alfreda Nobla, Nielsa Henrika Abela, Camilli Collett i in. oraz projektant kompleksu rzeźbiarsko-ogrodowego w Oslo (tzw. Park Vigelanda); starszy brat Emanuela Vigelanda (1875–1948), malarza, witrażysty, rzeźbiarza i architekta norweskiego. [przypis edytorski]
vigilantia (łac.) — czujność. [przypis redakcyjny]
vigilantis somnia (łac.) — sen na jawie. [przypis edytorski]
vigilantium somnia (łac.) — sen na jawie. [przypis edytorski]
Vigilate ergo, quia nescitis (łac.) — Czuwajcie przeto, ponieważ nie wiecie. [przypis autorski]
Vigilie — Nachtwache. [przypis edytorski]
Vigny, Alfred, de (1797–1863) — francuski pisarz romantyczny. [przypis edytorski]
Vigny, Alfred de (1797–1863) — poeta, dramaturg i powieściopisarz epoki romantyzmu. [przypis edytorski]
vigor (łac.) — krzepkość. [przypis redakcyjny]
VII. Ałłach kehrim — Ten rozdział jest zapisany przez niejakiego Anonimusa, o którym wszelka dana jest sądzić, iż miał zmowę z Piekłem. Daliśmy go, choć nie dociąga wysokiego tonu ludzi z Turowego Rogu, ale sądzimy, że wyrozumiałości cnota będzie miała tu nagrodą pewien należny umowypoczyn po nadmiernym i forsownym wspinaniu się garści odważnych Nietoto-czytelników na najwyższe ludzkie, ba — i zgoła nieprzystępne wyżyny. Kronikarz Turowego Rogu. [przypis autorski]
VIII — ten rozdział nie figuruje w późniejszych wydaniach rosyjskich. [przypis edytorski]
VII. Zakończenie — w oryginale ang. rozdział trzynasty, nosi tytuł The Poor and Needy (Biedni i potrzebujący). [przypis edytorski]
vijoklės — vijokliai. [przypis edytorski]
vikarijušas (lenk.) — vikaras. [przypis edytorski]
vikis — čia: gyvenimas. [przypis edytorski]
Viktoria — hier: Siegesjubel. [przypis edytorski]
Vilagos — miejscowość w Siedmiogrodzie, gdzie wojska węgierskie pod dowództwem gen. Görgoya poddały się Paskiewiczowi (13 sierpnia 1849). [przypis redakcyjny]
vilbina — traukia viliojant. [przypis edytorski]
vilgyti — truputį drėkinti paviršių. [przypis edytorski]
vili — išdavikiška. [przypis edytorski]
vilkas — čia: daina apie vilką. [przypis edytorski]
Villa Caposele — (nie Camposele) koło Formia — zawiera szczątki rzekomej willi Cycerona. [przypis redakcyjny]
Villagut, Alfonso (1566?–1623) — włoski benedyktyn z Neapolu, kanonista. [przypis edytorski]
Villaintonie — gra słów od ang. villain (łotr, czarny charakter). [przypis edytorski]
Villalobos, Enrique de — hiszpański franciszkanin, wykładał w Salamance, autor Manual de Confessores (1625). [przypis edytorski]
Villard poddał działaniu promieni katodalnych kawałek bizmutu (…) — [por.] „Société de Physique”, lipiec 1900. [przypis autorski]
Villa-Réal — dziś zapisywane jako Villareal, miasto we wschodniej Hiszpanii. [przypis edytorski]
villa regia (łac.) — pałac królewski. [przypis edytorski]
Villars, Claude de (1653– 1734) — francuski arystokrata, dowódca wojskowy, marszałek Francji, wybitny generał Ludwika XIV. [przypis edytorski]
Villars, Henri de Montfaucon de (1635–1673) — francuski duchowny i pisarz; autor popularnej, anonimowo wydanej książki Le comte de Gabalis, ou entretiens sur les sciences secrètes (Hrabia Kabały, czyli rozmowy o naukach tajemnych), z której Anatole France zaczerpnął wiele szczegółów do swojej powieści; Villars zginął zamordowany na drodze do Lyonu przez swojego kuzyna, z powodu zemsty rodzinnej. [przypis edytorski]
Villars, właśc. Honoré Armand de Villars (1702–1770) — francuski szlachcic, żołnierz i polityk, książę i par Francji; powszechnie znany z homoseksualizmu, otrzymał przydomek „przyjaciel mężczyzny”. [przypis edytorski]
Villèle, Jean-Baptiste de (1773–1854) — francuski polityk i arystokrata, minister finansów (1821), premier Królestwa Francji od 1822 do 1828. [przypis edytorski]
Villèle, Jean Baptiste de (1773–1854) — francuski polityk i arystokrata, przywódca frakcji ultrakonserwatywnej, premier Francji (1821–1828); jego rząd zaostrzył przepisy dotyczące prasy, przywrócił cenzurę prewencyjną i wprowadził karę śmierci za świętokradztwo. [przypis edytorski]
Ville-d'Avray — miejscowość i gmina we Francji, w regionie Île-de-France, departament Hauts-de-Seine. [przypis edytorski]
Ville-d'Avray — miejscowość we Francji, na zach. przedmieściach Paryża. [przypis edytorski]
Villefranche — Villefranche-du-Queyran, francuska miejscowość i gmina w regionie Nowa Akwitania lub Villefranche-du-Périgord, miejscowość i gmina we Francji, rownież znajdująca się w Nowej Akwitanii. [przypis edytorski]
Villemain, Abel-François (1790–1870) — pisarz i polityk francuski. [przypis edytorski]
Villeneuve-Bargemont, Alban de (1784–1850) — francuski ekonomista i konserwatywny polityk; autor szereg prac inspirowanych katolicyzmem społecznym. [przypis edytorski]
Ville-neuve (fr.) — Nowe Miasto. [przypis edytorski]
Ville-Parisis — dziś: Villeparisis; miejscowość i gmina we Francji, region Île-de-France. [przypis edytorski]
Villers de l'Isle Adam, Philipe Auguste (1838–1889) — francuski poeta i dramaturg symbolista oraz pisarz naturalista, znany przede wszystkim dzięki powieściom kryminalnym; przez znaczną część życia borykał się z problemami finansowymi, z których wybawiło go wydanie w 1883 r. Opowieści okrutnych; był również autorem jednego z najważniejszych dramatów symbolistycznych pt. Axël (1885, wyst. 1894); przyjaźnił się ze Stefanem Mallarmém. [przypis edytorski]
Ville te zamykały w sobie co tylko życie uprzyjemnić i rozpieścić mogło (…) czego najwymyślniejsza zapragnęła fantazya — Zobacz opis willi Vatiusa, w listach Seneki, Ep. 56 [Epistulae, Listy moralne do Lucyliusza]. [przypis autorski]
Villette — powieść Charlotte Brontë z 1853 r. [przypis edytorski]
Villiers de L'Isle-Adam, Auguste de (1838–1889) — francuski pisarz tworzący w nurcie naturalizmu, poeta-symbolista. [przypis edytorski]
Villiers de l'Isle Adam, Jean-Marie-Mathias-Philippe-Auguste de (1838–1889) — francuski poeta i dramaturg symbolista oraz pisarz naturalista, znany przede wszystkim dzięki powieściom kryminalnym; przez znaczną część życia borykał się z problemami finansowymi, z których wybawiło go wydanie w 1883 r. Opowieści okrutnych; był również autorem jednego z najważniejszych dramatów symbolistycznych pt. Axël (1885, wyst. 1894). Urodził się w zubożałej rodzinie szlacheckiej pretendującej do miana „starożytnego rodu”, jego ojciec tytułował się margrabią, on sam otrzymał tytuł hrabiego, który nosił z upodobaniem; na łożu śmierci wziął ślub z Marią Dantine, aby przekazać synowi swoje nazwisko. Opiekę nad rodziną i spuścizną literacką powierzył Stefanowi Mallarmému, z którym się przyjaźnił, oraz Huysmansowi. [przypis edytorski]
Villiers de l'Isle Adam, Philipe Auguste (1838–1889) — francuski poeta i dramaturg-symbolista oraz pisarz-naturalista, znany przede wszystkim dzięki powieściom kryminalnym; przez znaczną część życia borykał się z problemami finansowymi, z których wybawiło go wydanie w 1883 r. Opowieści okrutnych; był również autorem jednego z najważniejszych dramatów symbolistycznych pt. Axël (1885, wyst. 1894); przyjaźnił się ze Stefanem Mallarmém. [przypis edytorski]
Villon, François (1431 a. 1432–po 1463) — śrdw. poeta fr., magister Sorbony, członek organizacji złodziejskiej i awanturnik; jego doświadczenia z paryskiego półświatka i więzień stały się kanwą poematu Wielki Testament (ok. 1461). [przypis edytorski]
Villon, François — (1431 a. 1432–po 1463) — śrdw. poeta fr., magister Sorbony, członek organizacji złodziejskiej i awanturnik. Jego doświadczenia z paryskiego półświatka i więzień stały się kanwą poematu Wielki Testament (ok. 1461). [przypis edytorski]
Villon, François (ok. 1431–po 1463) — średniowieczny poeta francuski, magister Sorbony, członek organizacji złodziejskiej i awanturnik; jego doświadczenia z paryskiego półświatka i więzień stały się kanwą poematu Wielki Testament (ok. 1461). [przypis edytorski]
Villon — wielokrotnie z pietyzmem cytowany przez Rabelais'go wielki poeta francuski z XV w. [przypis tłumacza]
vilyklės — vilionės. [przypis edytorski]
vilyklių — vilionių. [przypis edytorski]
vim publicam, crimen (łac.) — gwałt publiczny, zbrodnia. [przypis edytorski]
vim vitalem (łac.) — siłę życiową. [przypis edytorski]
Vince in bono malum (łac.) — Rz 12, 21. „Złe dobrem zwyciężaj”. [przypis tłumacza]
Vincente Ferrier — Wincenty Ferreriusz (1350–1419), hiszpański dominikanin, wędrowny kaznodzieja, święty Kościoła katolickiego. [przypis edytorski]
Vincent, François Nicolas (1767–1794) — przywódca sankiulotów, sekretarz generalny w ministerstwie wojny, jeden z liderów hebertystów, aresztowany i stracony w marcu 1794 r. [przypis edytorski]
vincere et victoria uti non idem est (łac.) — zwyciężać, a korzystać ze zwycięstwa nie toż samo jest. [przypis redakcyjny]
vincere (łac.) — zwyciężać. [przypis redakcyjny]
Vince (…) ventura (łac.) — „Hanibal zwyciężył Rzymian, ale nie umiał wykorzystać zwycięstwa” (Petrarka, Sonety, III; tłum. Edmund Cięglewicz). [przypis tłumacza]
Vinci da, Leonardo (1452–1519) — włoski malarz, rysownik, rzeźbiarz, architekt, anatom, teoretyk sztuki i uczony, uważany za archetyp człowieka renesansu. [przypis edytorski]
Vinci, Leonardo da (1452–1519) — właśc. Leonardo di ser Piero da Vinci — włoski renesansowy malarz, rzeźbiarz, architekt, inżynier, odkrywca, matematyk, anatom, wynalazca, geolog, filozof, muzyk, pisarz. [przypis edytorski]
vincitur (…) hostem (łac.) — „Może stracić zwycięstwo, kto aż do ostatka/ Wroga przyprze i zdręczy” (Lucanus, Pharsalia, IV, 275; tłum. Edmund Cięglewicz). [przypis tłumacza]
vinctas manus (łac.) — ręce związane; dam ręce związane: pójdę do więzienia). [przypis redakcyjny]
vindelis — čia: verpimas. [przypis edytorski]
vindelis — verstukas. [przypis edytorski]
vindica honorem Filii Tui (łac.) — broń czci Syna Twego. [przypis redakcyjny]
vindicare (…) et consilia ineluctabilis vis fatorum corrupisset (łac.) — pomścić (i byłby pomścił, gdyby go był los nie zawrócił i gdyby zamiarów nie zniweczyła nieunikniona potęga przeznaczeń). [przypis redakcyjny]
vindicavimus (łac.) — pomściliśmy. [przypis redakcyjny]
vindices scelerum poenas (łac.) — pomstę za zbrodnie. [przypis redakcyjny]
