Dzisiaj aż 13,496 dzieciaków dzięki wsparciu osób takich jak Ty znajdzie darmowe książki na Wolnych Lekturach.
Dołącz do Przyjaciół Wolnych Lektur i zapewnij darmowy dostęp do książek milionom uczennic i uczniów dzisiaj i każdego dnia!
Przypisy
Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z
Według typu: wszystkie | przypisy autorskie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła | przypisy tłumacza
Według kwalifikatora: wszystkie | angielski, angielskie | arabski | architektura | astronomia | białoruski | biologia, biologiczny | botanika | chemiczny | chiński | czeski | dawne | ekonomiczny | filozoficzny | fizyka | francuski | frazeologia, frazeologiczny | geografia, geograficzny | geologia | grecki | gwara, gwarowe | hebrajski | historia, historyczny | hiszpański | ironicznie | łacina, łacińskie | literacki, literatura | liczba mnoga | medyczne | mineralogia | mitologia | mitologia germańska | mitologia grecka | mitologia rzymska | muzyczny | nieodmienny | niemiecki | obelżywie | poetyckie | pogardliwe | portugalski | potocznie | przestarzałe | regionalne | religijny, religioznawstwo | rosyjski | rodzaj żeński | rzadki | staropolskie | teatralny | turecki | ukraiński | węgierski | włoski | wojskowy | żartobliwie | zdrobnienie | żeglarskie
Według języka: wszystkie | English | français | Deutsch | lietuvių | polski
Znaleziono 10888 przypisów.
Komuna Paryska — krwawo stłumione powstanie ludności Paryża w dniach 18 marca–28 maja 1871 roku. [przypis edytorski]
komuna paryska — krwawo stłumione powstanie ludności Paryża w dniach 18 marca–28 maja 1871 roku. [przypis edytorski]
Komuna Paryska — rewolucyjny protest paryskiego ludu w 1871 roku. [przypis edytorski]
Komuna paryska — trwała od 18 marca do 28 maja 1871 roku. [przypis redakcyjny]
Komuna, właśc. Komuna Paryża (fr. la commune de Paris) — nazwa miasta Paryża przyjęta przez rewolucyjny rząd powstały po zwycięskim ataku na Bastylię w dniu 14 lipca 1789; po 10 sierpnia 1792 Komuna uległa radykalizacji, stając się pośrednikiem między parlamentem a paryskim ruchem sankiulockim zorganizowanym w 48 sekcjach; 2 czerwca 1793 współorganizowała zbrojne obalenie żyrondystów; w czasie przewrotu 9 thermidora stanęła w obronie Robespierre'a i jego zwolenników. [przypis edytorski]
komuna (z łac. communis: wspólny) — grupa ludzi żyjących na zasadach wspólnoty majątkowej i razem pracujących; także: miejsce, w którym żyje taka wspólnota. [przypis edytorski]
komunia (z łac.) — tu: uczestnictwo, wspólność; emocjonalne utożsamienie się z czymś. [przypis edytorski]
komunikant — hostia. [przypis edytorski]
komunikat p. Marckwalda dotyczący polonu — „Berichte der Deutschen Chemischen Gesellschaft”, czerwiec 1902 i grudzień 1902. [przypis autorski]
komunik (daw.) — jazda, kawaleria. [przypis edytorski]
komunik (daw.) — jazda, kawaleria. [przypis redakcyjny]
komunik (daw.) — jazda, kawalerzyści. [przypis redakcyjny]
komunik (daw.) — jeździec, kawalerzysta. [przypis redakcyjny]
komunik (daw.) — jeździec. [przypis edytorski]
komunikiem iść (daw.) — jechać konno, wierzchem; komunik (daw.) — jeździec, kawalerzysta. [przypis redakcyjny]
komunik — jazda, kawaleria. [przypis redakcyjny]
komunik — jeździec, kawalerzysta a. jazda, kawaleria. [przypis edytorski]
komunikować (daw.) — łączyć się, być połączonym. [przypis edytorski]
komunikować się — przyjmować komunię. [przypis edytorski]
komunikować się — tu: przyjmować komunię. [przypis edytorski]
komunikować — tu: przyjmować komunię. [przypis edytorski]
komunikować — tu: udzielać komunii. [przypis edytorski]
komunik — szybki oddział jazdy. [przypis edytorski]
komunista — dziś popr. określenie uczestnika Komuny Paryskiej: komunard. [przypis edytorski]
komunizm [jest wytworem] żydowskim — I rosyjskim. Rosjanie są atoli w sposób znamienny w małym stopniu uspołecznieni i spośród wszystkich ludów europejskich mają najmniej zrozumienia dla państwa. W myśl poprzednich wywodów jest z tym w zupełnej zgodzie fakt, iż są powszechnie antysemitami. [przypis autorski]
komunnik a. komunik — konnica. [przypis redakcyjny]
komunnik (częściej komunik) — konnica. [przypis redakcyjny]
komunnik (daw.) — konnica. [przypis redakcyjny]
komunnik — konnica. [przypis redakcyjny]
komunny (daw.) — konny. [przypis redakcyjny]
komu podruży — z kim się zaprzyjaźni. [przypis edytorski]
Komu ślubny splatasz wieniec… Z róż liliji i tymianka — te triolety wyjęte są z poezji Tomasza Zana [triolet — strofa pochodząca z wł. poezji średniowiecznej, ośmiowersowa, o układzie rymów abaaabab Red. WL]. [przypis autorski]
komu — tu dziś: komuś. [przypis edytorski]
komu — tu dziś raczej: komuś (np. może się komuś nie podobać). [przypis edytorski]
Komu ty jedziesz? jak mówią Żmudzini — właściwością reg. polszczyzny na Litwie i Podlasiu jest zastępowanie form C. konstrukcjami z przyimkiem „dla” lub „do” z D. i odwrotnie. [przypis edytorski]
Komu wiele dano, od tego wiele żądać będą — cytat z Ewangelii św. Łukasza (Łk 12:48). [przypis redakcyjny]
Komuż przyjdzie do głowy zakochać się w królowej, o ile go nie ośmieli? — Miłostki p. Struenzée w Dworach północnych Browna, 3 tomy, 1819. [przypis autorski]
Komu zawżdy nad szyją wisi miecz goły — aluzja do miecza Damoklesa: Damokles, ulubieniec Dionizjosa, tyrana Syrakuz (405–367 r. p.n.e.), gdy zazdrościł władcy szczęśliwego losu został posadzony pod mieczem zawieszonym na końskim włosie, by mógł wczuć się w sytuację władcy w każdej chwili narażonego na nieszczęście. [przypis redakcyjny]
Kom — w meczecie w Kom znajdują się, oprócz Sidi Fatimy, także groby Szacha Sofi i syna jego Szacha Abbasa. Persowie odbywają tłumne pielgrzymki do tego miejsca. [przypis tłumacza]
komysar (ukr.) — komisarz. [przypis edytorski]
komysz (daw.) — gęstwina. [przypis edytorski]
komysz (daw.) — zarośla; kryjówka. [przypis redakcyjny]
komysz (daw.) — zarośla, krzaki; kryjówka; zwykle w lm: komysze. [przypis edytorski]
komysze (daw.) — kryjówki, tu: siedziby. [przypis edytorski]
komysze (daw.) — tu: kryjówka, siedziba. [przypis edytorski]
komysze — d. zarośla lub legowisko zwierząt w zaroślach. [przypis edytorski]
komysze (reg.) — zarośla na wilgotnym terenie. [przypis edytorski]
komysze (reg.) — zarośla znajdujące się na terenie podmokłym. [przypis edytorski]
komysze — zarośla, chaszcze. [przypis edytorski]
komysze — zarośla. [przypis edytorski]
komysz — krzak, zarośla. [przypis edytorski]
komysz — krzak, zarośle, zwłaszcza na miejscach podmokłych. [przypis edytorski]
komysz — legowisko zwierzęce w zaroślach. [przypis edytorski]
komysz (przestarz.) — podmokłe zarośla. [przypis edytorski]
komysz — zarośla, chaszcze, krzaki; zwykle lm: komysze. [przypis edytorski]
komysz — zarośla, chaszcze, krzaki; zwykle lm: komysze. [przypis edytorski]
komysz — zwierzęce legowisko w zaroślach. [przypis edytorski]
komża — biała, luźna, sięgająca do kolan szata noszona przez księży katolickich lub osoby świeckie podczas czynności liturgicznych. [przypis edytorski]
komża — biała szata liturgiczna noszona przez katolickich duchownych. [przypis edytorski]
komża — szata liturgiczna krótsza od alby. [przypis edytorski]
komża (z łac.) — biała koszula, wkładana na odzież przez księży. [przypis redakcyjny]
koń bił się — w znaczeniu: przebijał się. [przypis redakcyjny]
koń brożkowy — koń zaprzęgowy. [przypis edytorski]
końbym ci trzymała (starop.) — konstrukcja z przestawną końcówką czasownika; inaczej: trzymałabym ci konia. [przypis edytorski]
…….. — końca sceny brak w rękopisie. [przypis edytorski]
końcem — tu: celem, mając na celu. [przypis edytorski]
końcem — tu: celem. [przypis edytorski]
końcem — tu: celem, w celu. [przypis edytorski]
końcem — tu: w celu; końcem podatku: mające na celu określenie wysokości podatków do ściągnięcia. [przypis edytorski]
końcem — tu: w celu, mając na celu. [przypis edytorski]
końcem — tu: w celu. [przypis edytorski]
końce — tu: cele. [przypis edytorski]
Końcowy wers z wiersza Marii Konopnickiej Przed sądem, stanowiący rodzaj formuły streszczającej program społeczny pozytywistów skierowany do „wydziedziczonych” — najbiedniejszych warstw ludu. [przypis edytorski]
kończą tak, jak Werter w Götym — powieść epistolarna Cierpienia młodego Wertera J. W. von Goethego (1749–1832) kończy się samobójstwem tytułowego bohatera; książka wywołała pod koniec XVIII w. modę na samobójstwa wśród czytelników; dziś popr. forma nazwiska w M.: Goethe, w Ms.: Goethem. [przypis edytorski]
kończaty (daw.) — sterczący. [przypis edytorski]
kończaty — mający ostry koniec, spiczasty. [przypis edytorski]
kończyna (daw.) — koniec, kraniec. [przypis edytorski]
kończyna (daw.) — koniec, kraniec; tu: końcówka. [przypis edytorski]
kończyna (daw.) — kraniec, koniec, skraj. [przypis edytorski]
kończyna (daw.) — kraniec, skraj. [przypis edytorski]
kończyna (tu daw.) — skraj, końcówka. [przypis edytorski]
kończyna — tu: końcówka. [przypis edytorski]
kończyny — tu: krańce. [przypis edytorski]
kończyny — tu: kresy. [przypis edytorski]
kończyste wieżyce — spiczaste wieże (w oryginale niem. spitzen Thürme). [przypis edytorski]
kończysty — ostro zakończony. [przypis edytorski]
kończysty — spiczasty. [przypis edytorski]
koń — drewniany koń z ukrytymi wewnątrz Grekami. [przypis redakcyjny]
Koń drewniany, zapomniany — oryg.: The hobby-horse is forgot, zapewne fragm. popularnej piosenki, odwołującej się postaci podobnej do naszego lajkonika, występującej w ludowym tańcu morris dance oraz podczas obchodów święta wiosny; podczas zabawy hobby horse straszył i chwytał dziewczęta pod swój kostium, stąd zapewne występujące w sztukach Szekspira (por. Otello, akt IV, scena 1, Opowieść zimowa, akt I, scena 2) powiązanie z rozwiązłymi kobietami. [przypis edytorski]
koń — dziś popr. forma B. lp: konia. [przypis edytorski]
koń fryzyjski — koń rasy zimnokrwistej, hodowanej we Fryzji (dziś w Holandii), duży i silny, przeważnie karej (czarnej) maści. [przypis edytorski]
koń (gw. szk.) — ocena niedostateczna w szkole; jedynka. [przypis edytorski]
koń huculski — rasa konia domowego, pochodząca od tarpana. [przypis edytorski]
koń husarski — specjalnie wyhodowana rasa wysokiego, odpornego i szybkiego konia służącego husarii w walce. [przypis edytorski]
koń kieruje (starop.) — dziś z B.: kieruje konia. [przypis edytorski]
koń maneżowy — wierzchowiec ujeżdżony na maneżu; od maneż: pomieszczenie do nauki konnej jazdy, ujeżdżalnia koni. [przypis redakcyjny]
koń miał pod sobą podobny do śniegu (starop. forma) — dziś konstrukcja z formami w D.: konia miał pod sobą podobnego (…). [przypis edytorski]
koń miał (…) rączy (starop.) — dziś z B.: konia miał rączego. [przypis edytorski]
koń morski — potoczna nazwa drapieżnego ssaka morskiego, morsa; tu: nazwa potraktowana dosłownie. [przypis edytorski]
koń obróciła (starop.) — dziś z B.: konia obróciła; skierowała konia. [przypis edytorski]
