Wesprzyj Wolne Lektury 1,5% podatku — to nic nie kosztuje! Wpisz KRS 00000 70056 i nazwę fundacji Wolne Lektury do deklaracji podatkowej. Masz czas tylko do końca kwietnia :)
Przypisy
Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z
Według typu: wszystkie | przypisy autorskie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła | przypisy tłumacza | przypisy tradycyjne
Według kwalifikatora: wszystkie | anatomiczne | angielski, angielskie | architektura | astronomia | białoruski | biologia, biologiczny | botanika | chemiczny | czeski | dawne | filozoficzny | fizyka | francuski | frazeologia, frazeologiczny | grecki | gwara, gwarowe | hebrajski | historia, historyczny | hiszpański | holenderski | ironicznie | język, językowy, językoznawstwo | łacina, łacińskie | literacki, literatura | liczba mnoga | matematyka | medyczne | mitologia | mitologia grecka | mitologia rzymska | muzyczny | niemiecki | poetyckie | pogardliwe | portugalski | potocznie | przenośnie | przestarzałe | regionalne | religijny, religioznawstwo | rodzaj męski | rodzaj nijaki | rosyjski | rodzaj żeński | rzadki | rzeczownik | środowiskowy | staropolskie | turecki | ukraiński | węgierski | włoski | wojskowy | wulgarne | żartobliwie
Według języka: wszystkie | English | français | Deutsch | lietuvių | polski
Znaleziono 18403 przypisów.
płk. Karol Ziemski ps. „Wachnowski” (1895–1974) — oficer służby stałej WP, w 1939 roku dowódca 36 Pułku Piechoty Legii Akademickiej, od 1942 w AK, w powstaniu od 7 sierpnia 1944 w stopniu pułkownika dowódca Grupy „Północ”, od 20 września zastępca dowódcy Warszawskiego Korpusu AK. Po wojnie na emigracji. [przypis edytorski]
płóciennica — płócienne ubranie, noszone dawniej przez chłopów. [przypis edytorski]
płóciennik (daw.) — kupiec sprzedający płótno (lub tkacz wytwarzający płótno). [przypis edytorski]
płód (daw.) — potomek, potomstwo. [przypis edytorski]
płód (daw.) — potomek. [przypis edytorski]
płód nieczysty z chmury poczęty, o piersi dwoistej, co po pijanu napadł Tezeusza — Centaury z dwoistą piersią konia i człowieka, potwory urodzone z Iksjona, który zamiast Junony chmurę uścisnął. Gdy Pirytous, przyjaciel Tezeusza, obchodził wesele z Hipodamią, na te ślubne gody i Centaurów zaprosił. Ci winem zagrzani grozili porwaniem oblubienicy: wszczął się bój naprawdę i Tezeusz odparł ich napad. [przypis redakcyjny]
płód — tu: dziecko, młode. [przypis edytorski]
płód — tu: potomstwo. [przypis edytorski]
płókać (daw.) — dziś popr.: płukać. [przypis edytorski]
płókać — dziś popr. pisownia: płukać. [przypis edytorski]
płótnianka — wierzchnie okrycie zrobione z płótna, rodzaj lekkiego płaszcza. [przypis edytorski]
płótnieć (fraz.) — blednąć, od frazeologizmu „zblednąć jak płótno” (np. ze strachu). [przypis edytorski]
płótno kużelne — proste płótno domowej roboty. [przypis edytorski]
płótno Penelopy — nawiązanie do motywu z Odysei Homera. Penelopa, żona zaginionego Odyseusza, pruła nocą to, co utkała w ciągu dnia, aby odwlec moment swojego powtórnego zamążpójścia. [przypis redakcyjny]
płótno — zwyczajowa nazwa tkaniny o splocie płóciennym (przeplot wątku i osnowy jest równa i wynosi 1), wykonanej pierwotnie z włókna lnianego lub konopnego; na bieliznę używano rodzaju płótna zw. batyst: b. cienkiej, lekkiej i gęstej tkaniny z pojedynczej przędzy lnianej, bawełnianej lub jedwabnej. [przypis edytorski]
płochacz a. pokrzywnica, Prunella modularis (biol.) — gatunek małego ptaka z rzędu wróblowych, zamieszkujący większość Europy. [przypis edytorski]
płocha — część warsztatu tkackiego, rodzaj grzebienia, przez który przewleczone są nitki osnowy, dobijający każdy wprowadzony wątek do krawędzi tkaniny. [przypis edytorski]
płocha — narzędzie tkackie. [przypis edytorski]
płocha odmienność — niespokojna zmienność. [przypis redakcyjny]
płoche (daw.) — niestały w uczuciach. [przypis edytorski]
płochej myśli (daw.) — lekkomyślny. [przypis edytorski]
płoche (zam. ros. płochije) — złe. [przypis redakcyjny]
płocho (daw.) — lekkomyślnie. [przypis edytorski]
płocho — lekko. [przypis edytorski]
płocho — nierozważnie; lekkomyślnie. [przypis edytorski]
płochość (daw.) — brak stałości w uczuciach i postanowieniach. [przypis edytorski]
płochość (daw.) — lekkomyślność, nierozważność, brak stałości w uczuciach i postanowieniach. [przypis edytorski]
płochość (daw.) — lekkomyślność. [przypis edytorski]
Wojciech Dembołęcki, Pamiętniki o Lisowczykach czyli przewagi Elearów polskich
(źródło na Platformie Redakcyjnej)
płochość (daw.) — niestałość, brak powagi. [przypis edytorski]
płochość (daw.) — niestałość. [przypis edytorski]
płochość (daw.) — niestałość w uczuciach. [przypis edytorski]
płochość — lekkomyślność. [przypis edytorski]
płochość — lekkomyślność, zmienność. [przypis edytorski]
płochość — niestałość, lekkomyślność. [przypis edytorski]
płocho (z ros.) — źle. [przypis edytorski]
płoch — właśc. płochy, czyli lekkomyślny. [przypis edytorski]
płochy (daw.) — lekkomyślny a. zmienny. [przypis edytorski]
płochy (daw.) — lekkomyślny, niestały. [przypis edytorski]
płochy (daw.) — lekkomyślny; niestały. [przypis edytorski]
płochy (daw.) — lekkomyślny, niestały w uczuciach. [przypis edytorski]
płochy (daw.) — lekkomyślny. [przypis edytorski]
płochy (daw.) — lekkomyślny. [przypis edytorski]
płochy (daw.) — niestały, lekkomyślny. [przypis edytorski]
płochy (daw.) — niestały, niepewny. [przypis edytorski]
płochy (daw.) — niestały. [przypis edytorski]
płochy (daw.) — niestały w uczuciach. [przypis edytorski]
płochy (daw.) — niestały w uczuciach, tu: lekkomyślny. [przypis edytorski]
płochy (daw.) — niestały, zmienny w uczuciach. [przypis edytorski]
płochy (daw.) — zmienny w uczuciach. [przypis edytorski]
płochy — lekkomyślny, nierozważny. [przypis edytorski]
płochy — lekkomyślny. [przypis edytorski]
płochymi wierszyki — dziś popr. forma N. lm: wierszykami. [przypis edytorski]
płochy — niepoważny, lekkomyślny, niestały w uczuciach (tu możliwe też z ros. płachoj: zły, lichy). [przypis edytorski]
płochy — niestały w uczuciach, lekkomyślny. [przypis edytorski]
płochy — płochliwy, bojaźliwy. [przypis redakcyjny]
płochy punkt honoru — nieuzasadnione ambicje. [przypis redakcyjny]
płochy (starop.) — niestały, posiadający małą wartość. [przypis redakcyjny]
płochy (starop.) — płochliwy, ostrożny; tu: marny, znikomy, nietrwały, lichy. [przypis edytorski]
płochy — tu: niepoważny. [przypis edytorski]
płochy — tu raczej w znaczeniu: płochliwy. [przypis edytorski]
płochy — tu: zbyt lekko wypowiedziany. [przypis edytorski]
płochy — zmienny. [przypis edytorski]
płocica a. płoć — gatunek białej ryby (cyprinus nasus). [przypis redakcyjny]
płocina — zdrobn. od: płot. [przypis edytorski]
płocki — biskup Jan Gębicki, herbu Nałęcz (1655–1674). [przypis redakcyjny]
Płock — miasto powiatowe w woj. mazowieckim. [przypis edytorski]
płodnej — [niem.] fruchtbar. [przypis tłumacza]
płodnemu tylko bliskich Egiptowi zebrał do kupy (starop.) — szyk przestawny; inaczej: zebrał do kupy tylko [ludzi] bliskich płodnemu Egiptowi. [przypis edytorski]
płodny — tu: płodny w dowcip, inspirujący. [przypis redakcyjny]
płod (starop.) — tu: dziecko, potomek. [przypis edytorski]
płomia (daw., gw.) — płomienie. [przypis edytorski]
płomię (daw.) — dziś: płomień. [przypis edytorski]
płomię (daw.) — dziś r.m.: płomień. [przypis edytorski]
płomię (daw.) — dziś rzecz. r.m.: (ten) płomień. [przypis edytorski]
płomię (daw. forma) — dziś: płomień. [przypis edytorski]
płomię — daw. forma M.lp; dziś: płomień. [przypis edytorski]
płomię — daw. forma r.n.; dziś r.m.: płomień. [przypis edytorski]
płomię — daw. forma w r.n.; dziś r.m.: płomień. [przypis edytorski]
płomię (daw., gw.) — płomień. [przypis edytorski]
płomię (daw.) — płomień. [przypis edytorski]
płomię (daw.) — płomień; tu: rumieniec. [przypis edytorski]
płomię — dziś popr.: płomień. [przypis edytorski]
płomię — dziś r.m.: płomień. [przypis edytorski]
płomię — dziś rz. r.m.: płomień. [przypis edytorski]
płomię — płomień. [przypis edytorski]
płomię — tu: daw. r.n.; dziś r.m.: płomień. [przypis edytorski]
płomie a. płomię — dziś. r.m.: płomień. [przypis edytorski]
płomie a. płomię — dziś r.m.: płomień. [przypis edytorski]
płomie a. płomię — płomień. [przypis edytorski]
płomie — dziś popr.: płomień. [przypis edytorski]
Płomieńczykiem ten herb jest nazwany — w rękopisie na boku dopisano: „Lwia głowa, z gęby płomień”. [przypis redakcyjny]
płomień gazu, co nad nami płonie — mowa o miejskich latarniach gazowych, używanych w XIX wieku przed upowszechnieniem się oświetlenia elektrycznego. [przypis edytorski]
płomieńmi (daw. forma) — dziś: promieniami. [przypis edytorski]
płomieńmi — dziś: płomieniami. [przypis edytorski]
płomieńmi — dziś popr. forma N.lm: promieniami. [przypis edytorski]
płomień ognia, twoją chwałę drogą (mit. gr.) — Hefajstos jest bogiem ognia. [przypis edytorski]
płomień (przestarz.) — kobieta będąca w danej chwili obiektem czyjejś przelotnej miłostki, romansu. [przypis edytorski]
płomienia, który ślepiący blask rzucił — Tym płomieniem jest święty Jan. [przypis redakcyjny]
płomienić — dziś: płonąć. [przypis edytorski]
płomieniec — flaming. [przypis tłumacza]
