Przypisy

przyczyna celowa (filoz.) — w filozofii Arystotelesa jedna z czterech przyczyn koniecznych do zaistnienia rzeczy: powstanie rzeczy musi służyć pewnemu celowi. [przypis edytorski]

przyczyna — tu: cel. [przypis edytorski]

przyczyna — tu: wstawiennictwo. [przypis edytorski]

przyczynek — dokładka. [przypis edytorski]

przyczynek — tu: wkład. [przypis edytorski]

przyczynić (daw.) — dołożyć, pomnożyć, powiększyć. [przypis edytorski]

przyczynić (daw.) — tu: dodać. [przypis edytorski]

przyczynić — dodać, dorobić. [przypis edytorski]

przyczyny (starop.) — tu: przyczynianie się; wstawiennictwo. [przypis edytorski]

przyczyny — tu: powody postępowania. [przypis edytorski]

przyczyny wnosić za kim (starop.) — przyczyniać się za kim; wstawiać się za kim. [przypis edytorski]

przyczytać — dziś raczej: przypisać. [przypis edytorski]

przyczytywać (daw.) — przypisywać. [przypis edytorski]

przyczytywać — dziś: przypisywać. [przypis edytorski]

przydą (gw.) — przyjdą. [przypis edytorski]

przydą (starop.) — przyjdą; przyjść do zgody: pogodzić się. [przypis edytorski]

przydać (daw.) — dodać, dołożyć. [przypis edytorski]

przydać (daw.) — dodać. [przypis edytorski]

przydać (daw.) — dodać, tu: uzupełnić. [przypis edytorski]

przydać — dodać. [przypis edytorski]

przydać się (daw.) — przydarzyć się. [przypis edytorski]

przydać się — tu: przyda ci się. [przypis edytorski]

przydać (starop.) — tu: dodać. [przypis edytorski]

przydałać — skrót od: przydała ci. [przypis edytorski]

przydało się — dziś: przydarzyło się. [przypis edytorski]

przydały się rzeczy (starop.) — przydarzyły się. [przypis edytorski]

przydaszek — dodatkowy, wąski daszek zawieszony pod okapem dachu a. strzechy. [przypis edytorski]

przydatek (daw.) — dodatek, uzupełnienie. [przypis edytorski]

przydawać (daw.) — dodawać. [przypis edytorski]

przydawa (starop. forma) — przydaje; dodaje. [przypis edytorski]

przydbać (z ukr. придбати) — zdobyć, uzyskać, przygotować, wystarać się o coś. [przypis edytorski]

przydę — dziś popr.: przyjdę (zniekształcone dla rymu). [przypis edytorski]

przydę (starop. forma) — przyjdę. [przypis edytorski]

przydech (gw.) — oddech. [przypis edytorski]

przydeklarował — przyobiecał. [przypis edytorski]

przydłużej — dłużej; dość długo. [przypis edytorski]

przy domie — dziś popr.: przy domu. [przypis edytorski]

przydrożek — obszar przydrożny, znajdujący się blisko drogi. [przypis edytorski]

przydybać — przyłapać. [przypis edytorski]

przydybać — przyłapać; spotkać w miejscu dogodnym do spełnienia jakichś złych zamiarów. [przypis edytorski]

przydybać — złapać, schwytać, spotkać (nieprzypadkowo, ale szukając wcześniej lub czekając na okazję do spotkania). [przypis edytorski]

przydybać — złapać; zaczaić się na kogoś i spotkać go. [przypis edytorski]

przydź (gw.) — przyjdź. [przypis edytorski]

przydzie (daw.) — dziś: przyjdzie; dotrze do. [przypis edytorski]

przydzie (daw.) — dziś: przyjdzie. [przypis edytorski]

przydzie (daw.) — przyjdzie. [przypis edytorski]

przydzieli — jeśli przyjdzie. [przypis edytorski]

przydzie (starop. forma) — dziś popr.: przyjdzie. [przypis edytorski]

przydzie (starop. forma) — dziś: przyjdzie. [przypis edytorski]

przydzie (starop. forma) — przyjdzie. [przypis edytorski]

przydzie (starop.) — przyjdzie, wypadnie. [przypis edytorski]

przydziesz (starop.) — przyjdziesz. [przypis edytorski]

przydzie w proste rzeczy (daw.) — zetknie się z prostymi rzeczami. [przypis edytorski]

przydziwować się (starop.) — nadziwić się. [przypis edytorski]

przy flocie… dnia nie czekać — zgodnie ze zwyczajem walki przerywano na czas nocy. [przypis edytorski]

przygaje (daw.) — skupisko drzew w pobliżu gaju. [przypis edytorski]

przygana (daw.) — krytyka. [przypis edytorski]

przygana (daw.) — krytyka, zarzut. [przypis edytorski]

przygana (daw.) — tu: powód do krytyki. [przypis edytorski]

przyganiać (daw., gw.) — wypominać, dogadywać, piętnować. [przypis edytorski]

przyganiać (daw.) — krytykować. [przypis edytorski]

przyganiać — krytykować. [przypis edytorski]

przyganiać — tu: iść (gonić) czyimś śladem; naśladować. [przypis edytorski]

przyganić (daw.) — skrytykować. [przypis edytorski]

przygarniała rozbitków — aluzja do innowierców uciekających do Polski ze wstrząsanej wojnami religijnymi Europy. [przypis edytorski]

przygarnieli — konstrukcja z partykułą -li; znaczenie: czy przygarnie. [przypis edytorski]

przygarść (daw., gw.) — tyle, ile można wziąć w dwie garści. [przypis edytorski]

przygarść (daw.) — mała ilość czegoś. [przypis edytorski]

przygarść (gw.) — garść. [przypis edytorski]

przygarstka (daw.) — dziś: garstka. [przypis edytorski]

przygłaskać (neol.) — pogłaskać, przywabić głaskaniem. [przypis edytorski]

przygnębić — w wersji Felińskiego: „przywalić”. [przypis edytorski]

przygnębienie — tu w znaczeniu: pognębienie. [przypis edytorski]

przygnieciony laty — daw. forma N.lm; dziś: (…) latami. [przypis edytorski]

przygórek — strych. [przypis edytorski]

przygoda (daw.) — przypadek. [przypis edytorski]

przygoda (daw.) — tu: zdarzenie, przypadek. [przypis edytorski]

przygoda (daw.) — wszystko to, co się może przygodzić, tj. przydarzyć; zdarzenie. [przypis edytorski]

przygoda — hebr. אסון (ason): ‘nieszczęście’. «[Zagrożenie] chłodem, upałem, od bandytów, dzikich zwierząt» itp.. Binjamina był jedynym synem Rachel, który pozostał Jakubowi, był więc nie do zastąpienia, zob. Bechor Szor do 42:4. Midrasz zapytuje: «a co? w domu nie może mu się przytrafić nieszczęście?», ale płynie z tego nauka, że gdy człowiek wystawia się na niebezpieczeństwo, to wtedy mogą dosięgnąć go kary za grzechy, bo satan wykorzystuje ten czas na oskarżenia, zob. Raszi do 42:4. [przypis edytorski]

przygoda pospolita (daw.) — zagrożenie, niebezpieczeństwo publiczne. [przypis edytorski]

przygoda — tu: nagłe zdarzenie, niebezpieczeństwo. [przypis edytorski]

przygoda — tu: niebezpieczeństwo. [przypis edytorski]

przygodny (daw.) — przypadkowy. [przypis edytorski]

Przygody córki królewskiej (fr. Aventures de la fille d’un roi) — alegoryczna opowieść o Karcie Konstytucyjnej Ludwika XVIII, wydana anonimowo przez Jeana Vatout w 1821. [przypis edytorski]

przygody (daw.) — to, co się komuś przytrafia; przejścia, przeżycia. [przypis edytorski]

Przygody młodych Bastablów — w wydaniu angielskim książka opatrzona jest dedykacją: To Arthur Watts (Oswald in Paris) from E. Nesbit [Dla Artura Wattsa (Oswalda w Paryżu) od E. Nesbit]. [przypis edytorski]

Przygody ostatniego z Abenserażów — tekst został opublikowany w jednym tomie wraz z utworami Atala i René, do których przedmowę napisał tłumacz, T. Boy-Żeleński. Została ona zamieszczona przed tekstem Atali. [przypis edytorski]

przygody (starop. forma) — (z) przygodami. [przypis edytorski]

Przygody Telemaka — dydaktyczna powieść francuska autorstwa François Fenelona z roku 1699. [przypis edytorski]

przygodzić (daw.) — przydać. [przypis edytorski]

przygodzić (daw.) — przydarzyć. [przypis edytorski]

przygodzić się (daw., gw.) — przytrafić się, zdarzyć się. [przypis edytorski]

przygodzić się (daw.) — przydać się. [przypis edytorski]

przygodzić się (daw.) — przydarzyć się. [przypis edytorski]

przygodzić się (daw.) — przydarzyć się, przytrafić się. [przypis edytorski]

przygodzić się (daw.) — przytrafić się; por.: przygoda. [przypis edytorski]

przygodzić się (daw.) — przytrafić się; por. przygoda. [przypis edytorski]

przygodzić się (daw.) — przytrafić się, przydarzyć się. [przypis edytorski]

przygodzić się (daw.) — przytrafić się. [przypis edytorski]

przygodzić się (daw.) — przytrafić się, zdarzyć się. [przypis edytorski]