Przekaż 1,5% Wolnym Lekturom!
Wsparcie nic nie kosztuje! Wystarczy w polu „Wniosek o przekazanie 1,5% podatku” wpisać nasz KRS: 0000070056
Każda kwota się liczy! Dziękujemy!
Przypisy
Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z
Według typu: wszystkie | przypisy autorskie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła | przypisy tłumacza | przypisy tradycyjne
Według kwalifikatora: wszystkie | angielski, angielskie | arabski | architektura | białoruski | biologia, biologiczny | botanika | chemiczny | dawne | dziecięcy | francuski | grecki | gwara, gwarowe | hebrajski | historia, historyczny | hiszpański | holenderski | łacina, łacińskie | literacki, literatura | liczba mnoga | medyczne | mitologia | mitologia grecka | mitologia rzymska | muzyczny | niemiecki | poetyckie | pogardliwe | portugalski | potocznie | przenośnie | przestarzałe | regionalne | religijny, religioznawstwo | rosyjski | rzadki | staropolskie | turecki | ukraiński | węgierski | włoski | wojskowy | wulgarne | żartobliwie | żeglarskie
Według języka: wszystkie | Deutsch | lietuvių | polski
Znaleziono 6024 przypisów.
bierać (daw.) — przyjmować. [przypis edytorski]
bierać się (daw.) — zabierać się za coś co jakiś czas. [przypis edytorski]
bierać — zabierać wiele razy. [przypis edytorski]
biera (daw.) — kostka, los. [przypis edytorski]
biera — tu: los (dosł.: kostka do gry). [przypis edytorski]
Bierbaum, Otto Julius (1865–1910) — niemiecki prozaik, poeta i dziennikarz ur. w Zielonej Górze (wówczas: Grünberg); autor dziennika podróży odbytej samochodem (Eine empfindsame Reise im Automobil, 1903) oraz niem. adaptacji baśni o Pinokiu: Przygody Zaepfel Kerna (1905); wydawca pism „Die freie Bühne” (dosł. „Wolna Trybuna” a. „Wolna Scena”), „Pan” i „Die Insel” (dosł. „Wyspa”); autor powieści pt. Stilpe (1897), w której prześmiewczo został przedstawiony Stanisław Przybyszewski o osobie Kasimira der Fugenorglera; z jego powieści Yankeedoodlefahrt (1909) pochodzi niem. popularne powiedzenie: Humor ist, wenn man trotzdem lacht (tzn. humor jest wtedy, jeśli mimo wszystko się śmiejemy). [przypis edytorski]
Bierdiajew, Nikołaj (1874–1948) — rosyjski filozof personalista, zwolennik apokatastazy; głosił potrzebę „nowego średniowiecza”, powrotu do ideałów życia duchowego. [przypis edytorski]
Bierdiajew, Nikołaj Aleksandrowicz (1874–1948) — rosyjski filozof, jeden z największych myślicieli prawosławnych XX wieku. [przypis edytorski]
bieretek (daw.) — berecik; beret, biret; nakrycie głowy aksamitne, zwykle okrągłe. [przypis edytorski]
bier (gw.) — bierz. [przypis edytorski]
bier (niem.) — piwo. [przypis edytorski]
Bier (niem.) — piwo. [przypis edytorski]
bierny — tu: taki, który bierze. [przypis edytorski]
bierwiona (daw.) — kawałki drzewa. [przypis edytorski]
bierwiono — belka; kłoda. [przypis edytorski]
bierwiono — duży kawał drewna przeznaczony na opał; polano, szczapa. [przypis edytorski]
bierwiono — kawałek drewna oczyszczony z gałęzi, przeznaczony na opał. [przypis edytorski]
bierwiono —kawałek drewna oczyszczony z gałęzi, przeznaczony na opał. [przypis edytorski]
bierwiono — kłoda drewna. [przypis edytorski]
bierwiono — pień; kawałek drewna przeznaczony do budowy lub na opał. [przypis edytorski]
bierwiono — polano. [przypis edytorski]
bierwionowy — przym. utworzony od rzecz. bierwiono (ociosany i okorowany pień drzewa). [przypis edytorski]
bierwono — tu: belka. [przypis edytorski]
bierząc (starop.) — forma imiesłowowa: biorąc. [przypis edytorski]
bierzcie ryf — zrefujcie żagiel, tj. zmniejszcie jego powierzchnię za pomocą służących do tego linek. [przypis edytorski]
bierzę od ciebie (starop.) — odchodzę od ciebie; bierzyć: brać się, zbierać się wyruszać (w drogę). [przypis edytorski]
Bierze list — zapewne mowa o Walencju; w oryginale nie ma tutaj didaskaliów. [przypis edytorski]
bierzmo (daw.) — bierwiono, belka. [przypis edytorski]
„Bierz — powiada Eklezjasta — rzeczy wedle oblicza i smaku (…) — Biblia, Koh 3:22. [przypis edytorski]
bierzże — konstrukcja z partykułą wzmacniającą -że. [przypis edytorski]
biesaga (daw.) — sakwa, worek. [przypis edytorski]
biesaga — torba, sakwa. [przypis edytorski]
biesagi (daw.) — podwójny worek do przewieszania przez ramię lub siodło; sakwa. [przypis edytorski]
biesagi (daw.) — podwójny worek przewieszany przez ramię albo przywiązywany do siodła. [przypis edytorski]
biesagi (daw.) — podwójny worek, przewieszany przez ramię lub przez siodło. [przypis edytorski]
biesagi — hebr. אַמְתַּחַת (amtachat): ‘sakwa, biesaga’. Biesaga: podwójny worek przystosowany do przewieszania przez ramię lub przez siodło. [przypis edytorski]
biesagi — podwójny worek lub torba ze skóry. [przypis edytorski]
biesagi (przestarz.) — podwójny worek, który można przewiesić przez ramię lub przez siodło. [przypis edytorski]
biesas — velnias. [przypis edytorski]
bies (daw.) — diabeł. [przypis edytorski]
bies — diabeł, demon. [przypis edytorski]
bies — diabeł. [przypis edytorski]
Biesiada literacka — pismo literacko-polityczne o profilu narodowo-demokratycznym, wychodzące w Warszawie w latach 1876–1917. [przypis edytorski]
biesiadopłoch (neol.) — ten, kto psuje nastrój uczty. [przypis edytorski]
biesiadować (daw., z rus.) — tu: rozmawiać, gwarzyć. [przypis edytorski]
biesi — biesy; diabły. [przypis edytorski]
biesić się — daw. wpadać w złość. [przypis edytorski]
biesi — diabli. [przypis edytorski]
biesiedzie — dziś popr. forma Msc. lp: biesiadzie. [przypis edytorski]
biesiedzie (starop. forma) — (przy) biesiadzie. [przypis edytorski]
biesowa kuma — związana z biesem, znajoma diabła. [przypis edytorski]
bies — w przedchrześcijańskich wierzeniach Słowian: zły duch, demon; od czasów chrześcijańskich bies jest synonimem diabła. [przypis edytorski]
Biesy — powieść Fiodora Dostojewskiego, opublikowana w 1873 roku. [przypis edytorski]
Bieszczadowski, Mikołaj (1923–1917) — poeta i tłumacz. [przypis edytorski]
bies — zły duch, diabeł. [przypis edytorski]
bies — zły duch, diabeł. [przypis edytorski]
Bietris — Beatrycze z Prowansji (ok. 1234–1267), żona Karola I, króla Sycylii. [przypis edytorski]
bieżąc (starop.) — idąc, zmierzając, dążąc. [przypis edytorski]
bieżać a. bieżyć (daw.) — iść, podążać. [przypis edytorski]
bieżać (daw.) — chodzić, przemieszczać się. [przypis edytorski]
bieżał (daw. forma) — biegł. [przypis edytorski]
bieżał — dziś popr. forma: biegł. [przypis edytorski]
bieżał (starop.) — 3.os.lp r.m. cz. przesz. od bieżyć; dziś: podążał, zdążał, szedł, nadjeżdżał. [przypis edytorski]
bieżcie (daw.) — biegnijcie. [przypis edytorski]
bież (daw.) — biegnij, spiesz. [przypis edytorski]
bież (daw.) — biegnij, tj. goń. [przypis edytorski]
bież (daw.) — biegnij, tj. uciekaj. [przypis edytorski]
bież — dziś popr. forma trybu rozkazującego: biegnij. [przypis edytorski]
bieżeć a. bieżyć (daw.) — podążać, spieszyć, biec. [przypis edytorski]
bieżeć a. bieżyć (starop.) — iść, jechać, zdążać. [przypis edytorski]
bieżeć — biec, podążać, przybywać. [przypis edytorski]
bieżeć — biec. [przypis edytorski]
bieżeć (daw.) — biec. [przypis edytorski]
bieżeć (daw.) — biec, spieszyć, podążać. [przypis edytorski]
bieżeć (daw.) — biec; tu: płynąć. [przypis edytorski]
bieżeć — iść. [przypis edytorski]
bieżeć (przestarz.) — biec. [przypis edytorski]
bieżeć — tu: płynąć. [przypis edytorski]
bieży — 3.os. lp: idzie, zmierza. [przypis edytorski]
bieży — biegnie. [przypis edytorski]
bieżyć (daw.) — biec, śpieszyć, iść. [przypis edytorski]
bieżyć (daw.) — biec, spieszyć, podążać; przybieżał: przybiegł. [przypis edytorski]
bieżyć (daw.) — biec, spieszyć, podążać. [przypis edytorski]
bieżyć (daw., gw.) — iść. [przypis edytorski]
bieżyć (daw.) — iść, biec, podążać. [przypis edytorski]
bieżyć (daw.) — iść, biec. [przypis edytorski]
bieżyć (daw.) — iść, biec, śpieszyć. [przypis edytorski]
bieżyć (daw.) — iść, dążyć. [przypis edytorski]
bieżyć (daw.) — iść, podążać; por. bieżąca woda. [przypis edytorski]
bieżyć (daw.) — iść, podążać. [przypis edytorski]
bieżyć (daw.) — iść. [przypis edytorski]
bieżyć (daw.) — iść; tu: rozchodzić się. [przypis edytorski]
bieżyć (daw.) — iść, zdążać. [przypis edytorski]
bieżyć (daw.) — iść, zmierzać. [przypis edytorski]
bieżyć (daw.) — iść, zmierzać w jakimś kierunku. [przypis edytorski]
bieżyć (daw.) — podążać. [przypis edytorski]
bieżyć (daw.) — zmierzać, iść. [przypis edytorski]
bieżyć (gw.) — biec, śpieszyć, iść. [przypis edytorski]
bieżyć — iść, biec; por. bieżnia. [przypis edytorski]
bieżyć — iść, dążyć. [przypis edytorski]
