Wesprzyj Wolne Lektury 1,5% podatku — to nic nie kosztuje! Wpisz KRS 00000 70056 i nazwę fundacji Wolne Lektury do deklaracji podatkowej. Masz czas tylko do końca kwietnia :)
Przypisy
Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z
Według typu: wszystkie | przypisy autorskie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła | przypisy tłumacza | przypisy tradycyjne
Według kwalifikatora: wszystkie | angielski, angielskie | arabski | białoruski | botanika | chemiczny | dawne | filozoficzny | francuski | geografia, geograficzny | grecki | gwara, gwarowe | historia, historyczny | hiszpański | łacina, łacińskie | liczba mnoga | medyczne | mitologia | mitologia grecka | mitologia rzymska | muzyczny | niemiecki | norweski | polski | portugalski | potocznie | prawo, prawnicze | przestarzałe | regionalne | religijny, religioznawstwo | rosyjski | rodzaj żeński | rzadki | staropolskie | ukraiński | włoski | wojskowy | żartobliwie
Według języka: wszystkie | English | français | Deutsch | lietuvių | polski
Znaleziono 2523 przypisów.
indygo — cenny niebieski barwnik wyrabiany z indygowców, krzewów rosnących na Półwyspie Indyjskim. [przypis edytorski]
indygo — naturalny niebieski barwnik wytwarzany z indygowców, krzewów rosnących na Płw. Indyjskim. [przypis edytorski]
indygo — niebieski barwnik, uzyskiwany z południowoazjatyckiej rośliny indygowca. [przypis edytorski]
indygowiec — rodzaj krzewu strefy tropikalnej i subtropikalnej; z jednego z gatunków wytwarzano dawniej naturalny niebieski barwnik: indygo. [przypis edytorski]
Indy — Indie. [przypis edytorski]
Indyjanie — dziś popr.: Indowie, mieszkańcy staroż. Indii. [przypis edytorski]
Indyj — dziś częstsza forma D.: Indii. [przypis edytorski]
Indyj — dziś popr. forma D.: Indii. [przypis edytorski]
Indyjską piękność — tj. śniadą, czarnowłosą kobietę z Indii (lub z Indii Zachodnich, czyli Karaibów); określenia „piękność” Bassanio używa tutaj z przekąsem, ironicznie: w czasach Szekspira za piękne uważano tylko blondynki o jasnej skórze, śniada, ciemna cera uchodziła za brzydką. [przypis edytorski]
indyjski (daw.) — dziś: indiański. [przypis edytorski]
indyjski (daw.) — dziś popr.: indiański. [przypis edytorski]
indyjski (daw.) — indiański. [przypis edytorski]
indyjski (daw.) — indiański, związany z Indianami. [przypis edytorski]
indyjski (daw.) — tu: indiański. [przypis edytorski]
indyjski — dziś popr. indiański. [przypis edytorski]
indyjski — dziś popr.: indiański. [przypis edytorski]
indyjski — tu daw.: indiański, dotyczący Indian. [przypis edytorski]
indyjski (tu daw.) — indiański. [przypis edytorski]
indyjski (tu daw.) — indiański. [przypis edytorski]
indyjski — tu daw.: indiański. [przypis edytorski]
Indyk myślał i głowę mu ucięli — nawiązanie do przysłowia indyk myślał o niedzieli, a w sobotę łeb mu ścięli. [przypis edytorski]
indyskrecja — niedyskrecja. [przypis edytorski]
indywidualiści — tu zapewne: indywidualni, drobni kupcy. [przypis edytorski]
indywidum (łac. individuum: niepodzielne) — jednostka, osobnik. [przypis edytorski]
indywiduum — jednostka, osoba, osobnik. [przypis edytorski]
indywiduum (łac. individuum: niepodzielne) — jednostka, osobnik; tu: indywidualność, zespół cech psychicznych stanowiących konkretną, swoistą osobowość jednostki. [przypis edytorski]
indywiduum — osobnik; także: człowiek nieznany, niepewny, zwykle podejrzany. [przypis edytorski]
indywiduum — poszczególna osoba, postać, osobnik. [przypis edytorski]
indywiduum (z łac.) — ktoś nieznajomy wzbudzający niepokój; określenie często pogardliwe lub lekceważące. [przypis edytorski]
indziej (starop.) — dziś: gdzie indziej. [przypis edytorski]
indziej (starop.) — gdzie indziej. [przypis edytorski]
indziey (starop.) — dziś: gdzie indziej. [przypis edytorski]
indziey (starop.) — gdzie indziej, w innym miejscu. [przypis edytorski]
indzingiery — dziś: inżynierów; chodzi o specjalistów od fortyfikacji. [przypis edytorski]
inędy — gdzie indziej. [przypis edytorski]
inedyty (z łac. ineditus: niewydany) — utwory niewydane drukiem. [przypis edytorski]
in effigie (łac.) — dosł.: na obrazie, wizerunku; formuła w średniowiecznym prawie karnym w Europie pozwalająca na wykonanie kary śmierci na wizerunku skazańca, jeśli ten nie został ujęty, zbiegł lub nie dożył egzekucji. [przypis edytorski]
in effigie (łac.) — dosł. w obrazie; zastępcza forma wykonania kary śmierci poprzez powieszenie obrazu skazanego. [przypis edytorski]
in effigie (łac.) — pod postacią obrazu (dawny zwyczaj wykonywania symbolicznego wyroku śmierci na podobiźnie zmarłych lub zbiegłych przestępców). [przypis edytorski]
in effigie (łac.) — pod postacią obrazu, wizerunku. [przypis edytorski]
in effigie (łac.) — pod postacią obrazu; zwykle jako nazwa dawnego zwyczaju wykonywania symbolicznego wyroku śmierci na podobiźnie zmarłych lub zbiegłych przestępców. [przypis edytorski]
in effigie (łac.) — w obrazie; forma symbolicznego wykonania kary śmierci na osobie nieobecnej przez zniszczenie jej wizerunku. [przypis edytorski]
in effigie (łac. w obrazie) — przepis pozwalający na wykonanie kary śmierci na wizerunku przestępcy zmarłego lub zbiegłego, obecny w prawie europejskim od czasów średniowiecza. [przypis edytorski]
in effigie (łac.) — w postaci obrazu; rodzaj symbolicznej kary wykonywanej zamiast kary rzeczywistej, polegającej np. na spaleniu bądź powieszeniu na szubienicy wizerunku osoby karanej. [przypis edytorski]
In efszer brojcht ir jene? wie? Nu papierosen, sacharin, bytteryn, formalin, Zeig of ein anzug, drei meter Aber nicht jetzt, ein Zehner gajt, (jid.) — A może potrzebujecie jakąś? No jak? No, papierosy, sacharyna, gorzkie krople, formalina, pokaże ubranie, trzy metry ale nie teraz, żołnierz idzie. [przypis edytorski]
ineiga — dab.: įžanga. [przypis edytorski]
In einem polnischen Städtchen, Da lebt ein süsses Mädchen… (niem.) — W małym polskim mieście, gdzie mieszka słodkie dziewczę…; fragment tradycyjnej piosenki In einem polnischen Städtchen. [przypis edytorski]
in einer total Kobittenlosen Gesellschaft (niem., pol.) — w totalnie bezkobitnym towarzystwie. [przypis edytorski]
ineksprymable (daw.) — kalesony. [przypis edytorski]
ineksprymable (daw.) — tu: żart. kalesony. [przypis edytorski]
ineksprymable (daw., żart.) — kalesony. [przypis edytorski]
ineksprymable (przestarz., z fr. inexprimable: niewyrażalny) — spodnie. [przypis edytorski]
ineksprymable (z fr.; przestarz.) — spodnie. [przypis edytorski]
ineptus esse diceris (łac.) — powiedzą o tobie, że się nie nadajesz. [przypis edytorski]
inercja — bezwładność. [przypis edytorski]
inercyjny — bierny, bezwładny. [przypis edytorski]
in eroticis (łac.) — na polu erotyki. [przypis edytorski]
in excelsis (łac.) — na wysokości. [przypis edytorski]
In exitu Israel de Aegipto, domus Jacob de populo barbaro (łac.) — Gdy Izrael wychodził z Egiptu, dom Jakuba od ludu obcego; Psalm 114 (w Wulgacie 113 A). [przypis edytorski]
inexpressible (fr.) — nienadające się do nazwania, tu: bielizna. [przypis edytorski]
in extenso (łac.) — dokładnie, w całości. [przypis edytorski]
in extenso (łac.) — w całości; dokładnie, bez opuszczeń. [przypis edytorski]
in extremis (łac.) — w ostateczności, w ostatnich chwilach życia. [przypis edytorski]
infamia (daw.) — niesława, hańba. [przypis edytorski]
infamia (daw.) — sądowe pozbawienie czci i praw obywatelskich. [przypis edytorski]
infamia (daw., z łac.) — niesława, hańba; kara pozbawienia czci, zwykle związana z utratą praw obywatelskich. [przypis edytorski]
infamia (daw., z łac.) — niesława, hańba. [przypis edytorski]
infamia (daw., z łac.) — niesława, hańba. [przypis edytorski]
infamia (daw., z łac.) — niesława. [przypis edytorski]
infamia (daw., z łac.) — utrata czci, hańba, niesława. [przypis edytorski]
infamia (łac.) — hańba, niesława. [przypis edytorski]
infamia (łac.) — niesława, hańba. [przypis edytorski]
infamia (z łac.) — kara utraty czci, zwykle związana też z ograniczeniem podejmowania czynności prawnych. [przypis edytorski]
infamis (daw.) — osoba skazana na utratę czci i praw; przen. niegodziwiec, wyrodek. [przypis edytorski]
infamis (łac.) — banita, człowiek pozbawiony honoru i wyjęty spod prawa. [przypis edytorski]
infamis (łac.: niesławny) — skazany, pozbawiony czci wyrokiem sądu; tu M lm infames. [przypis edytorski]
infamis (z łac.) — banita, człowiek pozbawiony honoru i wyjęty spod prawa. [przypis edytorski]
infamis (z łac.) — człowiek bez czci, bez honoru. [przypis edytorski]
infamis (z łac.) — człowiek skazany na utratę czci i praw; przen. bezecnik, zakała. [przypis edytorski]
infamis (z łac.) — człowiek skazany przez sąd na infamię, tj. na karę utraty czci i praw obywatelskich. [przypis edytorski]
infamis (z łac.) — osoba okryta niesławą. [przypis edytorski]
infanci, infantki — tytuł przysługujący dzieciom królewskim w Hiszpanii i Portugalii. [przypis edytorski]
infanteria (daw.) — piechota. [przypis edytorski]
infanteryja (daw.) — piechota. [przypis edytorski]
infant Ferdynand (1784–1833) — najstarszy syn Marii Ludwiki i Karola IV. [przypis edytorski]
infant, infantka — tytuł nadawany dzieciom hiszpańskiej i portugalskiej rodziny królewskiej. [przypis edytorski]
infantka — hiszpański tytuł córki królewskiej. [przypis edytorski]
Aleksander Dumas (ojciec), Trzej muszkieterowie, Trzej muszkieterowie, tom drugi
(źródło na Platformie Redakcyjnej)
infantka (z hiszp.) — córka króla, ewentualna następczyni tronu. [przypis edytorski]
infantka (z hiszp.) — księżniczka. [przypis edytorski]
infantka (z hiszp.) — tytuł przysługujący córkom królów Hiszpanii i Portugalii. [przypis edytorski]
infantka — zwyczajowy tytuł dziewczynki z rodziny królewskiej w Hiszpanii i Portugalii. [przypis edytorski]
infant — następca tronu; dziecko, potomek. [przypis edytorski]
infant — następca tronu. [przypis edytorski]
infant — tytuł przysługujący dzieciom królewskim w Hiszpanii i Portugalii; następca tronu. [przypis edytorski]
infant — tytuł przysługujący dzieciom królewskim w Hiszpanii i Portugalii; tu: Ferdynand Habsburg (1609–1641), syn króla Hiszpanii Filipa III i Małgorzaty Austriaczki, kardynał, namiestnik Niderlandów Południowych, zwany Kardynałem Infantem. [przypis edytorski]
infant (z fr.) — dziecko; najczęściej w ten sposób określano dziecko królewskie, następcę tronu, dlatego też słowo to użyte na określenie mającego się narodzić potomka jednego z więźniów, nadaje całej wypowiedzi charakter ironiczny. [przypis edytorski]
infekcja — z łac. inficere: skazić, zarazić; obecnie infekcja oznacza zakażenie, wtargnięcie do organizmu drobnoustrojów chorobotwórczych i ich namnażanie się. [przypis edytorski]
infernalischen Schwank — höllischen Schlag. [przypis edytorski]
Infernal Méditerrané (fr.) — Piekielny Śródziemnomorski. [przypis edytorski]
infernalny (z wł.) — piekielny; pierwsza część poematu Dantego Boska komedia nosi w oryginale tytuł Inferno, czyli Piekło. [przypis edytorski]
