Przekaż 1,5% Wolnym Lekturom!
Wsparcie nic nie kosztuje! Wystarczy w polu „Wniosek o przekazanie 1,5% podatku” wpisać nasz KRS: 0000070056
Każda kwota się liczy! Dziękujemy!
Przypisy
Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z
Według typu: wszystkie | przypisy autorskie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła
Według kwalifikatora: wszystkie | angielski, angielskie | arabski | architektura | astronomia | białoruski | biologia, biologiczny | botanika | chemiczny | chiński | czeski | dawne | ekonomiczny | filozoficzny | fizyka | francuski | frazeologia, frazeologiczny | geografia, geograficzny | geologia | grecki | gwara, gwarowe | hebrajski | historia, historyczny | hiszpański | ironicznie | łacina, łacińskie | literacki, literatura | liczba mnoga | medyczne | mineralogia | mitologia | mitologia germańska | mitologia grecka | mitologia rzymska | muzyczny | nieodmienny | niemiecki | obelżywie | poetyckie | pogardliwe | portugalski | potocznie | przestarzałe | regionalne | religijny, religioznawstwo | rosyjski | rodzaj żeński | rzadki | staropolskie | teatralny | turecki | ukraiński | węgierski | włoski | wojskowy | żartobliwie | zdrobnienie | żeglarskie
Według języka: wszystkie | polski
Znaleziono 1190 przypisów.
kłamany (daw.) — nieprawdziwy, udawany. [przypis edytorski]
kłam (daw.) — kłamstwo; fałsz. [przypis edytorski]
kłamny (daw.) — kłamliwy. [przypis edytorski]
kłamny (daw.) — kłamliwy, zakłamany. [przypis edytorski]
kłopić się (daw.) — bić, tłuc się. [przypis edytorski]
kłopotać się (daw.) — martwić się. [przypis edytorski]
kłusze (daw.) — biegnie, kłusuje; od: kłusić: szybko iść, biec. [przypis edytorski]
kłusze (daw.) — biegnie; od: kłusić: szybko iść, biec. [przypis edytorski]
kłusze (daw.) — kłusuje, biegnie. [przypis edytorski]
kłusze (daw.) — kłusuje; kłusić: szybko biec, spieszyć się. [przypis edytorski]
kłusze (daw.) — od: kłusić: biec a. jechać szybko. [przypis edytorski]
kłusz się (daw.) — uciekaj. [przypis edytorski]
kłusz sie (daw.) — biegnij; od: kłusić: szybko iść, biec. [przypis edytorski]
klątwa (daw.) — przysięga; por. czas. zaklinać kogoś. [przypis edytorski]
klasztora (daw.) — dziś popr. D. lp: klasztoru. [przypis edytorski]
klawa (daw.) — buława. [przypis redakcyjny]
klawicymbał (daw.) — klawesyn. [przypis edytorski]
klawo (daw., pot.) — świetnie. [przypis edytorski]
klawy (daw., pot.) — świetny. [przypis edytorski]
kleć (daw.) — klitka, ciasne pomieszczenie. [przypis edytorski]
Klec (daw.) — dziś: Kielc; w Kielcach była siedziba związku wojskowego. [przypis redakcyjny]
klejnotni (daw.) — herbowi, należący do szlachty. [przypis edytorski]
klekotka (daw.) — kołatka. [przypis edytorski]
klektać (daw.) — klekotać, paplać. [przypis edytorski]
klemencja (daw., z łac.) — łagodność. [przypis edytorski]
klemencja (daw., z łac.) — łaskawość, pobłażliwość. [przypis edytorski]
klient (daw., z łac.) — uboższy szlachcic, zależny od bogatszego, głosujący na sejmikach zgodnie z wolą magnata i walczący pod jego komendą. [przypis edytorski]
klimakteryk a. klimakter (daw., z gr.: szczebel) — rok złowrogi, przypadający co siedem lat; okres siedmioletni. [przypis edytorski]
klimkiem rzucać (daw.) — kłamać. [przypis edytorski]
kloba a. kluba (daw.) — porządek, ryzy, miara. [przypis edytorski]
kloba (daw.) — języczek u wagi; stanąć w klobie: wyrównać się, pojednać. [przypis edytorski]
kluba (daw.) — dyby, okowy. [przypis edytorski]
kluba (daw.) — narzędzie tortur. [przypis edytorski]
klub (daw., rzad.) — fotel klubowy. [przypis edytorski]
kluby (daw.) — dyby, imadło, daw. narzędzie tortur; przen.: porządek, ryzy, ograniczenia. [przypis edytorski]
kluby (daw.) — dyby, imadło, daw. narzędzie tortur; przen.: porządek, ryzy. [przypis edytorski]
kluby (daw.) — kajdany, dyby. [przypis edytorski]
kluby (daw.) — kajdany, dyby; wziąć w kluby — wziąć w ryzy, zmusić do posłuszeństwa. [przypis edytorski]
klucz (daw.) — większy majątek ziemski, złożony z kilku wsi lub folwarków. [przypis edytorski]
klucznik (daw.) — osoba zarządzająca kluczami do majątku ziemskiego, mająca pod swoim zarządem klucze do czegoś. [przypis edytorski]
klucznik (daw.) — osoba zarządzająca kluczami do majątku ziemskiego, osoba mająca pod swoim zarządem klucze do czegoś. [przypis redakcyjny]
kmieć (daw.) — chłop, gospodarz wiejski, rolnik. [przypis edytorski]
kmieć (daw.) — chłop; kmieci a. kmiecy: chłopski. [przypis edytorski]
kmieć (daw.) — chłop, zamożny gospodarz. [przypis edytorski]
k'miejscu (daw.) — ku miejscu, do miejsca. [przypis edytorski]
k'miescu (daw.) — do miejsca; tu: do posady. [przypis edytorski]
kmotr a. kumoter, a. kum (daw.) — ktoś bliski; powinowaty. [przypis edytorski]
kmotr a. kumoter (daw.) — kum, ojciec chrzestny; później również bardziej ogólnie jako poufałe określenie grzecznościowe. [przypis edytorski]
kmotr (daw.) — tu: kum, przyjaciel, kumpel. [przypis edytorski]
kmotr (daw.) — tu: ojciec chrzestny. [przypis edytorski]
knafle (daw.) — duże guziki do zapinania na pętelki. [przypis edytorski]
k'nam a. ku nam (daw.) — do nas, w naszym kierunku. [przypis edytorski]
kniahini (daw., reg.) — księżna. [przypis edytorski]
kniahini (daw.) — żona księcia ruskiego lub litewskiego. [przypis edytorski]
kniaź (daw.) — książę. [przypis edytorski]
kniaź (daw.) — książę; także: władca państwa plemiennego. [przypis edytorski]
kniaź (daw.) — tytuł księcia panującego na Rusi i na Litwie. [przypis edytorski]
k'niej (daw.) — do niej, ku niej, dla niej. [przypis edytorski]
k'niej (daw.) — do niej. [przypis edytorski]
k'niej (daw.) — ku niej. [przypis edytorski]
k'Niemcom (daw.) — do Niemców. [przypis edytorski]
k'niemu (daw.) — do niego. [przypis edytorski]
k niemu (daw.) — do niego. [przypis edytorski]
k'niemu (daw.) — do niego, w jego kierunku. [przypis edytorski]
k'Niemu (daw.) — ku Niemu, do Niego. [przypis edytorski]
k'niemu (daw.) — ku niemu; do niego. [przypis edytorski]
k'niemu (daw.) — ku niemu, do niego. [przypis edytorski]
k'niemu (daw.) — w jego stronę. [przypis edytorski]
knować (daw.) — knuć, planować intrygę. [przypis edytorski]
knować (daw.) — knuć, spiskować. [przypis edytorski]
kół (daw.) — duży kołek, kij. [przypis edytorski]
kół (daw.) — duży kołek. [przypis edytorski]
kół (daw.) — zaostrzony na końcu pal. [przypis edytorski]
koafiura (daw.) — fryzura, uczesanie. [przypis edytorski]
koafiura (z fr., daw.) — fryzura; szczególnie: wyszukana, elegancka fryzura. [przypis edytorski]
koafiura (z fr., daw.) — fryzura, uczesanie; szczególnie: wyszukana, elegancka fryzura. [przypis edytorski]
koafiura (z fr., daw.) — uczesanie, fryzura; szczególnie: wyszukana, elegancka fryzura. [przypis edytorski]
kobiétę (daw.) — forma z ”e” pochylonym, wymawianym jako ”i” lub ”y”, pozostawiona bez uwspółcześnienia z uwagi na rym. [przypis edytorski]
kobiéto (daw.; wym.: kobito) — obecność é tzw. pochylonego zmienia brzmienie wyrazu, przez co rymuje się on z „bito”. [przypis edytorski]
kobuzi (daw.) — hałastry, gawiedzi. [przypis redakcyjny]
kobylica (daw.; gw.) — kobyłka, kozioł: drewniany stojak ułatwiający piłowanie drewna. [przypis edytorski]
kochać w kimś (daw.) — [dziś:] kochać się w kim. [przypis redakcyjny]
kochać w kimś (daw.) — kochać się w kim. [przypis redakcyjny]
kochanek (daw.) — ukochany. [przypis edytorski]
kochanka (daw.) — ukochana. [przypis edytorski]
kocisz (daw.) — wóz, kocz. [przypis redakcyjny]
kociuba (daw., z tur.) — pogrzebacz. [przypis edytorski]
koczerga (daw., gw.) — pogrzebacz. [przypis edytorski]
koczotka (daw.) — stręczycielka. [przypis edytorski]
kokocica (daw.) — zgr. od kokota: prostytutka. [przypis edytorski]
kokosić się (daw.) — nadymać się, pysznić się. [przypis edytorski]
kokosz a. kokosza (daw.) — kura, kogut. [przypis edytorski]
kokosz (daw.) — kura, kwoka. [przypis edytorski]
kokosz (daw.) — kura. [przypis edytorski]
kokosznik (daw.) — nakrycie głowy noszone na Ukrainie i w Rosji przez kobiety. [przypis edytorski]
kokoszyć się (daw.) — chełpić się, nadymać. [przypis redakcyjny]
kokota (daw.) — kobieta lekkich obyczajów; prostytutka. [przypis edytorski]
kokota (daw.) — kobieta lekkich obyczajów; prostytutka. [przypis edytorski]
kokota (daw.) — prostytutka. [przypis edytorski]
Tadeusz Dołęga-Mostowicz, Bracia Dalcz i S-ka, Bracia Dalcz i S-ka, tom pierwszy
(źródło na Platformie Redakcyjnej)
Marcel Proust, W poszukiwaniu straconego czasu, Uwięziona, Uwięziona, tom pierwszy
(źródło na Platformie Redakcyjnej)
kokota (daw.) — prostytutka. [przypis edytorski]
