Wesprzyj Wolne Lektury 1,5% podatku — to nic nie kosztuje! Wpisz KRS 00000 70056 i nazwę fundacji Wolne Lektury do deklaracji podatkowej. Masz czas tylko do końca kwietnia :)
Przypisy
Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z
Według typu: wszystkie | przypisy autorskie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła | przypisy tłumacza
Według kwalifikatora: wszystkie | angielski, angielskie | arabski | architektura | astronomia | białoruski | biologia, biologiczny | botanika | chemiczny | chiński | czeski | dawne | ekonomiczny | filozoficzny | fizyka | francuski | frazeologia, frazeologiczny | geografia, geograficzny | geologia | grecki | gwara, gwarowe | hebrajski | historia, historyczny | hiszpański | ironicznie | łacina, łacińskie | literacki, literatura | liczba mnoga | medyczne | mineralogia | mitologia | mitologia germańska | mitologia grecka | mitologia rzymska | muzyczny | nieodmienny | niemiecki | obelżywie | poetyckie | pogardliwe | portugalski | potocznie | przestarzałe | regionalne | religijny, religioznawstwo | rosyjski | rodzaj żeński | rzadki | staropolskie | teatralny | turecki | ukraiński | węgierski | włoski | wojskowy | żartobliwie | zdrobnienie | żeglarskie
Według języka: wszystkie | English | français | Deutsch | lietuvių | polski
Znaleziono 11155 przypisów.
kniahini (daw., reg.) — księżna. [przypis edytorski]
kniahini (daw.) — żona księcia ruskiego lub litewskiego. [przypis edytorski]
kniahini (rus.) — księżna. [przypis edytorski]
kniahini (z ros.) — księżna [przypis autorski]
kniahini (z ukr.) — księżna na Rusi. [przypis edytorski]
kniahini (z ukr.) — księżna na Rusi, żona kniazia. [przypis edytorski]
Kniaź chocze uże umeraty (z białorus.) — książę chce już umierać. [przypis edytorski]
kniaź (daw.) — książę. [przypis edytorski]
kniaź (daw.) — książę; także: władca państwa plemiennego. [przypis edytorski]
kniaź (daw.) — tytuł księcia panującego na Rusi i na Litwie. [przypis edytorski]
kniaź Grzegorz Trubecki opowiada w prześlicznej, po śmierci jego wydanej książce — por. Krasnaja Rossija i swiataja Ruś, Paryż 1931, YMCA Press, s. 16–17. [przypis autorski]
kniaź — książę. [przypis edytorski]
Kniaźnin, Franciszek Borgiasz Dionizy (1750–1807) — poeta, dramatopisarz i tłumacz, przedstawiciel nurtu sentymentalizmu polskiego oświecenia; był jezuitą, a po kasacji zakonu powrócił do stanu świeckiego; sekretarz księcia Adama Kazimierza Czartoryskiego; autor wierszy patriotycznych, religijnych, ód okolicznościowych, sielanek, erotyków, bajek i sztuk scenicznych. [przypis edytorski]
kniaź — tytuł księcia panującego dawniej na Rusi i Litwie. [przypis edytorski]
kniażenika (ros. княженика) — tekszla (Rubus arcticus), gatunek malin o brunatnoczerwonych owocach, występujący w płn. Azji, Europy i Ameryki. [przypis edytorski]
Kniażnin, Jakow Borysowicz (1742–1791) — czołowy dramatopisarz rosyjskiego klasycyzmu. [przypis edytorski]
kniażyć — władać; sprawować władzę jako kniaź. [przypis edytorski]
kniazić — żałosny głos wydawać. [przypis autorski]
kniazie — dziś popr. forma M. lm: kniaziowie. [przypis edytorski]
kniaziu — dziś popr. forma C. lp: kniaziowi. [przypis edytorski]
Knickerbocker — postać literacka wywodząca się z pierwszej powieści Washingtona Irvinga: historyk, który nosi specyficzne, workowate spodnie, zwane knickerbockerami; słowo knickerbocker jest również używane w odniesieniu do ludzi mieszkających na Manhattanie. [przypis edytorski]
knickerbockery — bufiaste, półdługie spodnie z zapinanymi mankietami pod kolanem; element mody męskiej (jako część stroju sportowego a. podróżnego) od poł. XIX w. [przypis edytorski]
Knidos — doryckie miasto, położone w Karii na wybrzeżu Azji Mniejszej; obecnie tureckie miasto Tekir. [przypis edytorski]
Knidos, gdzie prawo nie pozwalało zgoła pozywać przed sąd amymonów — Urzędnicy, których lud wybierał co rok. [przypis autorski]
Knidos — staroż. miasto gr. na wybrzeżu Azji Mniejszej, istniejące do VII w. n.e. [przypis edytorski]
kniehini — księżna. [przypis edytorski]
knieja — gęsty las. [przypis edytorski]
knieja — las. [przypis edytorski]
knieja — las, puszcza. [przypis edytorski]
knieja — puszcza, las, gąszcz leśny. [przypis edytorski]
knieja — puszcza; wielki, gęsty las. [przypis edytorski]
k'niej (daw.) — do niej, ku niej, dla niej. [przypis edytorski]
k'niej (daw.) — do niej. [przypis edytorski]
k'niej (daw.) — ku niej. [przypis edytorski]
k'Niemcom (daw.) — do Niemców. [przypis edytorski]
k'niemu (daw.) — do niego. [przypis edytorski]
k niemu (daw.) — do niego. [przypis edytorski]
k'niemu (daw.) — do niego, w jego kierunku. [przypis edytorski]
k'Niemu (daw.) — ku Niemu, do Niego. [przypis edytorski]
k'niemu (daw.) — ku niemu, do niego. [przypis edytorski]
k'niemu (daw.) — ku niemu; do niego. [przypis edytorski]
k'niemu (daw.) — w jego stronę. [przypis edytorski]
k'niemu — ku niemu, do niego. [przypis edytorski]
knopy — chłopcy. [przypis autorski]
Knorr, Eduard von (1840–1920) — niemiecki admirał; znacząco przyczynił się do zbudowania niemieckiego imperium kolonialnego. [przypis edytorski]
Knossos — miasto na północnym wybrzeżu Krety. [przypis edytorski]
knot — sznurek z konopi nasycony materiałem palnym. [przypis redakcyjny]
knot — tu: świeca. [przypis redakcyjny]
knotu — dziś popr.: knota. [przypis edytorski]
knoty (gw. środ.) — kał. [przypis edytorski]
Knouphis — podobizna węża z biblijnej Księgi Rodzaju, symbolizującego gnozę (poznanie), którą demiurg Yaldabaoth chciał ukryć przed Adamem i Ewą, czczonego przez gnostycką grupę ofitów (z gr. ὄφις: wąż), zwanych też serpentynianami. [przypis edytorski]
knować (daw.) — knuć, planować intrygę. [przypis edytorski]
knować (daw.) — knuć, spiskować. [przypis edytorski]
knować — dziś: knuć. [przypis edytorski]
knować — dziś popr.: knuć. [przypis edytorski]
knować — knuć, planować. [przypis edytorski]
knować — knuć. [przypis edytorski]
knowa — dziś: knuje. [przypis edytorski]
knowanie — intryga, podstęp, spisek. [przypis edytorski]
knutas — botagas, rimba. [przypis edytorski]
knut — bat, narzędzie chłosty używane w carskiej Rosji. [przypis edytorski]
knut — bat. [przypis edytorski]
knut — bat; tu przen.: chłosta jako kara za przestępstwo. [przypis edytorski]
knut — rodzaj bata. [przypis edytorski]
knuty — bicz. [przypis edytorski]
knut (z ros.) — bicz, zbudowany z kilku splecionych ze sobą rzemieni przymocowanych do drewnianej rękojeści. [przypis edytorski]
knykcie — stawy w palcach u rąk bądź odcinki między tymi stawami. [przypis edytorski]
knykieć — staw palca u ręki bądź odcinek między takimi stawami. [przypis edytorski]
knysza — ciasto nadziewane kaszą lub serem. [przypis tłumacza]
Knytlingasaga obchodtl się okropnie z nazwami słowiańskimi, przekręca je nieraz aż do zupełnej niepoznaki. Trudno też co począć z jej pięciu bóstwami. Jej Pizamar przypomina nazwy osobowe na -mar, -mir może to Wszemir lub raczej Wysiemir, por. niedalekie Wismar, Wyszomierz; Tiamoglofi zob. wyż.; pozostałe trzy nazwy zgadzają się z nazwami u Saksona, podobnie jak owa wszeteczna anegdota, dowodząca strasznej łatwowierności albo umyślnego plotkarstwa komiwojażerów średniowiecznych. Te trzy nazwy brzmią: Rugiaevithus (Sakso; Rinvit w Knytlinga Saga); hoc numen perinde ac Martis viribus preditum bellis preesse crediderant; Porewithus (Sakso; Turupit Knytl. Sa. ); Porenutius (Sakso; Puruvit Kn. S). Co do Rujewita, nie ma wątpliwości; Porevit jakiś Borowita? z Porenutius nie wiem co począć, opis sochy o czterech twarzach, piąta na piersiach a dotykają jej obie ręce, niewiele „Peruńca”, a i Perunica nie przypomina. Jeżeli Sakso te trzy bóstwa „prywatnymi” nazywa, w przeciwieństwie do „publicznego” Świętowita, to uważam takie rozróżnianie za jego wymysł. [przypis autorski]
Kółakowski, Feliks (zm. 1831) — pisownia nazwiska także: Kułakowski' członek Zgromadzenia Filaretów; pochodził z Mozyrza na Białorusi w obwodzie homelskim (historycznie na Polesiu), studiował filologię na Uniwersytecie Wileńskim, poeta; po procesie 1823–1824 zesłany wgłąb Rosji, studiował języki orientalne na uniwersytecie w Kazaniu; zmarł w Petersburgu 1831 r. [przypis edytorski]
kół (daw.) — duży kołek, kij. [przypis edytorski]
kół (daw.) — duży kołek. [przypis edytorski]
kół (daw.) — zaostrzony na końcu pal. [przypis edytorski]
kółka staszicowskie — kółka rolnicze w Królestwie Polskim prowadzone przez powstałe w 1906 Towarzystwo Kółek Rolniczych im. Stanisława Staszica. Stanowiły alternatywę dla kółek Centralnego Towarzystwa Rolniczego, założonego przez endecję. [przypis edytorski]
kół — tutaj: kół młyńskich. [przypis edytorski]
kómora (gw.) — komora (daw.): pomieszczenie w budynku, pokój, izba. [przypis edytorski]
Kórperbau und Charakter (niem.) — budowa ciała i charakter. [przypis edytorski]
kózytka, kozytka a. łaskotucha — w wierzeniach ludowych demon opiekuńczy zbóż, mający postać pięknej, szczupłej dziewczyny z długimi, rozpuszczonymi włosami, w powiewnych szatach, która depczących uprawy chwyta i łaskocze (gw. kozytać: łaskotać) na śmierć. [przypis edytorski]
koafiura (daw.) — fryzura, uczesanie. [przypis edytorski]
koafiura — fryzura. [przypis edytorski]
koafiura (z fr., daw.) — fryzura; szczególnie: wyszukana, elegancka fryzura. [przypis edytorski]
koafiura (z fr., daw.) — fryzura, uczesanie; szczególnie: wyszukana, elegancka fryzura. [przypis edytorski]
koafiura (z fr., daw.) — uczesanie, fryzura; szczególnie: wyszukana, elegancka fryzura. [przypis edytorski]
koala, bardziej znany pod nazwą leniwca — leniwce należą do zupełnie innej grupy ssaków niż koale, zamieszkują inny region świata (Amerykę Śr. i Płd.), ale tak samo prowadzą nadrzewny i roślinożerny tryb życia i powoli się poruszają. Opis podany przez autora pasuje do obu rodzajów zwierząt. [przypis edytorski]
koala (biol.) — nadrzewny torbacz żyjący we wsch. Australii, z wyglądu przypominający niewielkiego niedźwiadka, spędzający większość życia na gałęziach drzew eukaliptusowych, których liśćmi się odżywia; z powodu zapewniającej niewiele energii diety jest ospały i większość doby przesypia. [przypis edytorski]
Koalle — może Kollalme, miasto portowe w górnym Egipcie. [przypis redakcyjny]
kobalt — odcień koloru niebieskiego. [przypis edytorski]
kobaltowy — tu: ciemnoniebieski, o barwie glinianu kobaltu, minerału używanego jako naturalny niebieski barwnik. [przypis edytorski]
kobalt — pierwiastek chemiczny; metal o srebrzystoszarym kolorze. [przypis edytorski]
kobiałka — koszyczek. [przypis edytorski]
kobiałka — koszyk. [przypis edytorski]
kobiałka — koszyk, tu: kołczan. [przypis edytorski]
kobiałka — nieduży koszyk. [przypis edytorski]
kobiałka — nieduży wiklinowy koszyk z wikliny lub z łyka. [przypis edytorski]
kobiétach — daw. forma z é (tzw. e pochylonym), tu: wymawianym jak i. [przypis edytorski]
kobiéta — czytaj: kobita. Mamy tu do czynienia z dawnym é tzw. pochylonym; wyraz ten tworzy rym z „wyśmienita”. [przypis edytorski]
kobiéta — daw. forma z é (tzw. e pochylonym), tu: wymawianym jak i. [przypis edytorski]
kobiéta — daw. forma z é (tzw. e pochylonym), tu: wymawianym jak i. [przypis edytorski]
kobiéta Tumrego — w języku cyganów, o ile mi wiadomo, nie ma wyrazów mąż i żona; jest to bardzo charakterystyczny niedostatek. [przypis autorski]
