Przypisy

ostrów — wyspa. [przypis edytorski]

ostrów — zarośnięta wyspa rzeczna. [przypis edytorski]

ostróżka — roślina ogrodowa. [przypis edytorski]

ostróżni — dziś popr.: ostrożni. [przypis edytorski]

ostróżniéj — dziś popr. pisownia: ostrożniej. [przypis edytorski]

ostróżny — dziś: ostrożny. [przypis edytorski]

ostróżny — dziś popr. pisownia: ostrożny. [przypis edytorski]

ostroga — element metalowy przypinany do butów jeźdźca (rodzaj kabłąka z kolcem lub zębatym kółkiem), służący do ponaglania konia, ułatwiający jeźdźcowi prowadzenie wierzchowca. [przypis edytorski]

ostroga — skierowany do tyłu pazur na stopie samca niektórych gatunków ptaków. [przypis edytorski]

ostrogi dostaniesz — sens: zostaniesz pasowany na rycerza. [przypis edytorski]

ostrogi — tu przen. znak przynależności do stanu rycerskiego. [przypis edytorski]

ostrogocki — przym. od rzecz. Ostrogoci, nazwy barbarzyńskiego plemienia germańskiego, którego władcy po upadku zach. części Imperium Rzymskiego władali Italią od V do VI wieku. [przypis edytorski]

ostrokół — ogrodzenie z grubych, zaostrzonych u góry, drewnianych pali. [przypis edytorski]

ostrokół — palisada; daw. ogrodzenie o funkcji obronnej, zbudowane z zaostrzonych na końcach, gęsto obok siebie wbitych w ziemię bali drewnianych. [przypis edytorski]

ostrokół — palisada; ogrodzenie z grubych, zaostrzonych pali; tu: gruby, zaostrzony pal. [przypis edytorski]

ostrokół — palisada. [przypis edytorski]

ostrokół — wał obronny z zaostrzonych pali. [przypis edytorski]

ostrokręg a. ostrokrąg (daw.) — stożek, bryła o okrągłej podstawie, zwężająca się stopniowo aż do ostrego wierzchołka. [przypis edytorski]

ostrokręgowy (daw.) — stożkowy, stożkowaty. [przypis edytorski]

ostrokrzew (biol.) — rodzaj roślin o ciemnozielonych, ząbkowanych liściach i okrągłych, czerwonych, silnie trujących owocach. [przypis edytorski]

ostrokrzew (bot.) — rodzaj roślin o ciemnozielonych, ząbkowanych liściach i okrągłych, czerwonych, silnie trujących owocach. [przypis edytorski]

ostromlecz (bot.) — wilczomlecz, rodzaj roślin rosnących w cieplejszych strefach całego świata, wytwarzających biały, ostry i trujący sok mleczny. [przypis edytorski]

ostromlecz — wilczomlecz, rodzaj roślin, krzewów i drzew, wytwarzających biały, ostry i trujący sok mleczny. [przypis edytorski]

Ostroróg, Jan (1436–1501) — doradca królów Kazimierza Jagiellończyka i Jana Olbrachta, twórca i publicysta polityczny, autor dzieła Memoriał o urządzeniu Rzeczypospolitej, popierał wzmocnienie władzy królewskiej i jej centralizację, podkreślał podległość kościoła władzy świeckiej (m.in. uważał, że sprawy kościelne powinny być sądzone w Polsce, a nie w Rzymie), sprzeciwiał się płaceniu podatków na rzecz kościoła, kładł nacisk na konieczność poprawy moralnej duchowieństwa, postulował przekazywanie zyski z majątków kościelnych na potrzeby kraju (nie na rzecz papiestwa), uważał, że należy zobowiązać zakony do utrzymywania ludzi ubogich i kalekich. [przypis edytorski]

ostrość (starop.) — tu: surowość. [przypis edytorski]

ostrośmy jechali — konstrukcja z ruchomą końcówką czasownika; inaczej: ostro jechaliśmy. [przypis edytorski]

ostrow a. ostrów (daw.) — wyspa. [przypis edytorski]

ostrow — dziś popr. pisownia: ostrów, tj. wyspa. [przypis edytorski]

ostrowidz a. ostrowzrok (daw.) — ryś. [przypis edytorski]

ostrowidz — ryś. [przypis edytorski]

Ostrowska, Bronisława (1881–1928) — poetka okresu Młodej Polski, tłumaczka z jęz. francuskiego oraz autorka książek dla dzieci (Bohaterski miś). [przypis edytorski]

Ostrowska, Bronisława (1881–1928) — poetka polska okresu Młodej Polski, tłumaczka poezji francuskiej oraz pisarka książek dla dzieci. [przypis edytorski]

Ostrowska, Eleonora (ur. 1909) — pseud. „Ryta”, „Nora”; łączniczka TAP i ZWZ/AK, uczestniczka Powstania Warszawskiego; szwagierka Witolda Pileckiego. [przypis edytorski]

Ostrowski, Aleksandr (1823–1886) — dramatopisarz ros., autor m.in. komedii Do wójta nie pójdziemy (1849; inny tytuł Kruk krukowi oka nie wykole), I koń się potknie (1868), Wilki i owce (1875), dramatów Burza (1859), Panna bez posagu (1878), Niewinni winowajcy (1883) oraz sztuk historycznych Wojewoda (1865), Dmitrij Samozwaniec (1867), Wasilij Szujski (1867). [przypis edytorski]

Ostrowsko — wieś położona w województwie małopolskim, w powiecie nowotarskim. [przypis edytorski]

ostroźniejszy (starop. forma) — ostrożniejszy. [przypis edytorski]

ostrożasty — zaopatrzony w ostrogi. [przypis edytorski]

Ostrożny z kłótliwym nie dba — prawdopodobnie należało by to rozumieć tak: człowiek taktowy jest ostrożny wobec kogoś kłótliwego i nie dba (aby zawsze postawić na swoim). W przypadku takiego rozumienia trzeba by było postawić przecinek: Ostrożny z kłótliwym, nie dba, aby (…). [przypis edytorski]

ostrymi pazury — dziś: ostrymi pazurami. [przypis edytorski]

ostrząsnąć — dziś popr.: otrząsnąć. [przypis edytorski]

ostrzedz (daw.) — dziś: ostrzec. [przypis edytorski]

ostrzegać z ordy (daw.) — bronić przed Tatarami. [przypis edytorski]

ostrzeń (Cynoglossum) — także: ostrzeń purpurowy, pot. psi język; gatunek roślin z rodziny ogórecznikowatych. [przypis edytorski]

o strzesie — dziś popr.: o strzesze; od strzecha: dach słomiany, kryjący chaty wiejskie; wspomniałem o strzesie: pomyślałem o dachu nad głową, o schronieniu się. [przypis edytorski]

Ostrzeżony — uzbrojony — tzn. zawczasu ostrzeżony [jest] na czas uzbrojony; polska wersja sentencji łacińskiej, korzystającej z podobieństwa słów: praemonitus, praemunitus. [przypis edytorski]

ostrzyga — ostryga. [przypis edytorski]

ostrzygł się — został ogolony i przebrany, zob. Ibn Ezra do 41:14. «Gdyż przed oblicze króla można udać się tylko wtedy, gdy zarówno ciało jak i ubiór wyglądają godnie», zob. Radak do 41:14. [przypis edytorski]

ostrzyszki (daw.) — dziś popr. pisownia: ostrzyżki; odpadki; tu: poboczne dochody. [przypis edytorski]

Ostwald, Wilhelm Friedrich (1853–1932) — niemiecki chemik i filozof przyrody, laureat Nagrody Nobla w dziedzinie chemii (1909). [przypis edytorski]

Ostwald, Wilhelm Friedrich a. Vilhelms Ostvalds (1853–1932) — chemik i filozof przyrody łotewski, pochodzenia niem., prof. chemii na politechnice w Rydze (1882–1887), prof. chemii fizycznej na Uniwersytecie w Lipsku (1887–1906); laureat Nagrody Nobla w dziedzinie chemii w 1909 r. za prace dot. katalizy, warunków równowagi chemicznej oraz szybkości reakcji chemicznych; zgodnie z zasadami pozytywizmu uważał, że należy odrzucać nie dość silnie potwierdzone doświadczalnie koncepcje teoretyczne i na tej podstawie długo nie akceptował teorii atomowo-molekularnej budowy materii; twierdził, że nie ma empirycznych podstaw, by odrębnie rozpatrywać pojęcia „materia” i „energia”, ponieważ materia jest tylko jedną z form występowania energii; w 1895 r. opublikował książkę pt. Die überwindung des wissenschaftlichen Materialismus (Krytyka materyalizmu naukowego, wyd tł. pol. 1897). [przypis edytorski]

ostydnąć — dziś popr.: ostygnąć. [przypis edytorski]

ostygnienie (daw.) — dziś popr.: ostygnięcie. [przypis edytorski]

osuć (daw.) — osypać. [przypis edytorski]

osuty (daw.) — osnuty, spowity. [przypis edytorski]

osuty (daw.) — osypany, spowity. [przypis edytorski]

osuwa się na ławę przed domem, łamie ręce — niem. fährt heftig auf, sinkt zurück, schlägt die Hände ineinander: zrywa się gwałtownie, opada z powrotem na ławę, potrząsa rękami; gesty wyrażające bardziej wzburzenie niż rozpacz. [przypis edytorski]

o swą krzywdę mówili — upominali się o swą krzywdę. [przypis edytorski]

Oswald, Oswald, eine treue Seele… Das ist nicht mit Gold aufzuwiegen (niem.) — Oswaldzie, Oswaldzie, poczciwa duszo… Tego się nie da zrównoważyć pieniędzmi. [przypis edytorski]

Oswald Spengler (1880–1936) — niemiecki filozof historii i kultury. [przypis edytorski]

o swej kopie (daw.) — na własny koszt. [przypis edytorski]

oswojonaś (daw.) — konstrukcja z ruchomą końcówką czasownika, inaczej: „oswojona jesteś”. [przypis edytorski]

o synie — daw. forma Ms.lp; dziś: o synu. [przypis edytorski]

osyp — danina świadczona w naturze, w ziarnie zbóż. [przypis edytorski]

osyp — danina z ziarna. [przypis edytorski]

osypka — grubo zmielona mąka. [przypis edytorski]

osypka — grubo zmielona pszenica a. inne zboża; osypka używana była jako karma dla zwierząt domowych. [przypis edytorski]

osypka — opłata w zbożu. [przypis edytorski]

osypywało — dziś raczej: obsypywało. [przypis edytorski]

oszalać — doprowadzać do szaleństwa. [przypis edytorski]

oszalał samotnością, postem — oszalał z powodu samotności i postu. [przypis edytorski]

oszalbierzyć — oszukać; por. szalbierz: oszust. [przypis edytorski]

oszaleniać (neol.) — czynić szalonym. [przypis edytorski]

oszalenić — doprowadzić do szaleństwa. [przypis edytorski]

oszaleniony — doprowadzony do szaleństwa. [przypis edytorski]

oszczędzono ich ogrodów — dziś popr. forma: oszczędzono ich ogrody. [przypis edytorski]

oszczekiwa — dziś: oszczekuje. [przypis edytorski]

oszczep — broń składająca się z długiego drzewca i metalowego grotu. [przypis edytorski]

oszczep — rodzaj broni z długim drzewcem i metalowym grotem. [przypis edytorski]

oszczep smalili — drewnianą broń opalano w ogniu, aby jej nadać twardości. [przypis edytorski]

oszczerca — ktoś, kto kłamie, by poniżyć lub skompromitować inną osobę. [przypis edytorski]

oszczerstwa ich złośliwe — «Donosił ojcu o wszelkich nikczemnościach, jakie dostrzegł u swoich braci, synów Lei: że jedli mięso odcięte z żyjącego zwierzęcia, że poniżali synów służących [Bilhy i Zilpy], nazywając ich niewolnikami, i że podejrzani są o rozwiązłość. I za trzy [te oskarżenia] został pokarany [podobnymi sprawami]». Gdy bracia go sprzedali, zarżnęli koźlę, choć nie zjedli jego mięsa żywcem (Ks. Rodzaju 37:31). Mówił, że nazywają braci niewolnikami: za to sam został sprzedany na niewolnika. Podejrzewał ich o rozwiązłość, tymczasem żona jego pana rzuciła na niego takie oskarżenie (Ks. Rodzaju 39:14), zob. Raszi do 37:2. [przypis edytorski]

oszczerstwo — nieprawdziwe oskarżenie. [przypis edytorski]

Oszczerstwo, przez niego zakupione, udawanym głosem z Nieba ludzi od bronienia się wstrzymywało — władca przekupuje przywilejami przedstawicieli religii, aby wmawiali ludziom, że postępuje słusznie [udawanym głosem z Nieba: powołującym się na nakaz Polski; S.Cz.]. [przypis edytorski]

oszedziały (daw.) — posiwiały. [przypis edytorski]

oszedziały — oszroniały, także: sędziwy. [przypis edytorski]

oszelmować — okaleczyć; tu: okraść. [przypis edytorski]

Oszmiana — miasto na Białorusi; w latach 1922–1939 należało do Polski, było siedzibą powiatu w województwie wileńskim. [przypis edytorski]

oszołomny (rzad.) — wprawiający w oszołomienie, oszałamiający. [przypis edytorski]

osztych (gw.) — sterczący kawałek. [przypis edytorski]

oszukaniec (pot.) — człowiek, który oszukuje; oszust. [przypis edytorski]

oszukiwam (starop. forma) — dziś: oszukuję. [przypis edytorski]

oszukiwa (starop. forma) — dziś: oszukuje. [przypis edytorski]

oszustostwem — w wydaniu z 1816 r.: oszczerstwem. [przypis edytorski]

oszwabić (daw., pot.) — oszukać. [przypis edytorski]

oszwabić — oszukać. [przypis edytorski]

oszwabić — oszukać. [przypis edytorski]

oszwabić (posp.) — oszukać. [przypis edytorski]

oszwiate — zniekształcone: oświaty. [przypis edytorski]

oszyć — obszyć, zaszyć w pokrowce. [przypis edytorski]

oszyldwachować (neol., z niem. Schildwache: żołnierz stojący na warcie, strażnik) — ochronić, obstawić strażnikami. [przypis edytorski]