Przypisy

Prenesta a. Preneste — miejscowość w górach w pobliżu Rzymu; dziś Palestrina. [przypis edytorski]

Preneste — miasto na zboczu Apeninów, w regionie Lacjum, na wsch. od Rzymu; dziś: Palestrina. [przypis edytorski]

prenez de l'eau bénite, abrutissez vous (fr.) — weźcie błogosławioną wodę, otępiajcie się. [przypis edytorski]

prenez, messieurs les litteraires, c'est piquant! — salir, messieurs, salir (fr.) — chwytajcie, panowie literaci, to pociąga — brudu, panowie, brudu. [przypis edytorski]

prenez, messieurs, s'il vous plait (fr.) — chwytajcie, panowie, proszę bardzo. [przypis edytorski]

Prenez tout! (fr.) — niech pani bierze wszystko. [przypis edytorski]

Prenn, Daniel (1904–1991) — tenisista niemiecki. Od 1933 r. na emigracji w Anglii. [przypis edytorski]

preopinant (z łac.; daw.) — przedmówca; poprzedni, pierwszy wnioskodawca. [przypis edytorski]

preparacja (łac. praeparatio) — przygotowanie. [przypis edytorski]

preparata — popr. preparaty, mikstury. [przypis edytorski]

prepotencja — przewaga. [przypis edytorski]

prepotenza (wł.) — arogancja, stosowanie przemocy, nadużywanie władzy. [przypis edytorski]

Preradović, Petar (1818–1872) — chorwacki poeta romantyczny, jeden z głównych przedstawicieli iliryzmu. [przypis edytorski]

prerafaelici — angielskie towarzyszenie artystyczne działające w l. 1848–53, którego członkowie programowo nawiązywali do stylu włoskich mistrzów wczesnego renesansu. [przypis edytorski]

prerafaelicki — charakterystyczny dla prerafaelityzmu, kierunku w sztuce powstałego w XIX w. w Anglii, wzorującego się na sztuce włoskiego renesansu. [przypis edytorski]

prerafaelityczny — taki jak w prerafaelityzmie, kierunku w sztuce powstałym w XIX w. w Anglii, wzorującym się na sztuce włoskiego renesansu. [przypis edytorski]

preriokur (biol.) — ptak z grupy głuszcowatych zamieszkujący Amerykę Płn., tu zapewne: preriukur dwuczuby (Tympanuchus cupido, daw. Tetrao cupido), czyli cietrzew preriowy, dawniej pospolity, obecnie rzadki. [przypis edytorski]

prerogatywa — przywilej, specjalne możliwości, wynikające z czyjejś pozycji (np. szlachectwa) lub funkcji. [przypis edytorski]

prerogatywa — uprawnienie. [przypis edytorski]

presidio — ciężkie więzienie. [przypis edytorski]

Presniakow, Andriej Korniejewicz (1856–1880) — ros. rewolucjonista, członek Narodnej Woli; uczestniczył w przygotowaniach zamachu na cara; w 1880 aresztowany, skazany w tzw. procesie 16 i stracony. [przypis edytorski]

Presser — Hartnäckiger Mahner. [przypis edytorski]

prestancja (daw. rzad., z fr. prestance) — prezencja: okazała powierzchowność, postawa, sposób zachowania. [przypis edytorski]

prestidigitator (daw.) — iluzjonista. [przypis edytorski]

prestidigitator — iluzjonista. [przypis edytorski]

prestidigitator — iluzjonista, sztukmistrz. [przypis edytorski]

prestidigitatorstwo — sztukmistrzostwo, kuglarstwo. [przypis edytorski]

prestidigitatorstwo — sztukmistrzostwo. [przypis edytorski]

prestidigitator — sztukmistrz, iluzjonista. [przypis edytorski]

prestidigitator (z fr.) — sztukmistrz, magik. [przypis edytorski]

prestige (fr.) — poważanie, prestiż. [przypis edytorski]

prestige (fr.) — tu: urok. [przypis edytorski]

prestige'u — dziś popr. zapis spolszczony: prestiżu. [przypis edytorski]

prestissimo (muz., wł.) — tempo w muzyce: bardzo szybko. [przypis edytorski]

prestissimo (wł.) — jak najszybciej. [przypis edytorski]

prestoł (daw.) — tron, siedzisko. [przypis edytorski]

prestoł — ton, tu raczej: honorowe miejsce. [przypis edytorski]

presto (muz., wł.) — tempo w muzyce: spiesznie, szybko. [przypis edytorski]

presto — szybko. [przypis edytorski]

presto (wł.) — szybko (też: określenie tempa w muzyce). [przypis edytorski]

Prestuplenje i nakazanje — Zbrodnia i kara, powieść Fiodora Dostojewskiego. [przypis edytorski]

presumpcja (daw.) — zarozumiałość, pycha. [przypis edytorski]

presuponować — erudycyjnie: przypuszczać, że coś jest prawdziwe. [przypis edytorski]

Preszburg (z niem. Pressburg) — ob. Bratysława, stolica i największe miasto Słowacji. [przypis edytorski]

preszpanowy — zrobiony ze sztywnej, gładzonej tektury o dużej wytrzymałości. [przypis edytorski]

preteksta (łac.) — szata noszona przez wysokich urzędników i arystokratów przed uzyskaniem pełnoletniości; por. pretekst: pozór, fałszywy powód. [przypis edytorski]

pretendent — osoba ubiegająca się o coś; tu: kawaler starający się o rękę panny. [przypis edytorski]

pretensja — prawo, które ktoś sobie rości do czegoś. [przypis edytorski]

pretensja — tu: prawo, które ktoś przyznaje sobie do czegoś. [przypis edytorski]

pretensja — tu: roszczenie; prawo, które ktoś sobie do czegoś rości. [przypis edytorski]

pretensjonalność — zachowywanie się w sztuczny sposób. [przypis edytorski]

pretensjonalny — zachowujący się sztucznie. [przypis edytorski]

prete (wł.) — ksiądz. [przypis edytorski]

pretoriański — charakterystyczny dla pretorian, tj. dla straży przybocznej cesarzy rzymskich. [przypis edytorski]

pretorianie — straż przyboczna cesarza rzymskiego. [przypis edytorski]

pretorianie — straż przyboczna cesarza rzymskiego; znani ze swoich intryg pałacowych, wywierali wpływ na politykę cesarską, wielokrotnie sami decydowali, kto zostanie kolejnym cesarzem, często najpierw uśmiercając poprzedniego; formacja rozwiązana przez Konstantyna Wielkiego w 312. [przypis edytorski]

pretorium — trybunał sądowy. [przypis edytorski]

pretor (łac. praetor) — sędzia w staroż. Rzymie; początkowo rolą pretorów było zastępcze sprawowanie władzy podczas nieobecności konsulów; pretorzy mogli wydawać edykty w celu regulowania tych obszarów sądownictwa, które nie zostały ujęte w ustawach senatu i w prawie zwyczajowym (edykty pretorskie często były następnie włączane do kodeksu prawa rzym.); oznaką władzy pretora było krzesło kurulne oraz dwóch liktorów (poza obrębem miasta sześciu) niosących sześciotoporowe fasces (tj. wiązki rózg związanych czerwonym rzemieniem z wetkniętymi w nie toporami). [przypis edytorski]

pretor — w staroż. Rzymie urzędnik pełniący rolę sędziego. [przypis edytorski]

pretor — wysoki urzędnik sprawujący władzę sądowniczą w staroż. Rzymie; od czasów cesarza Augusta pretorzy byli odpowiedzialni za organizację świąt państwowych (ludi) i towarzyszących im igrzysk, zawodów i występów teatralnych. [przypis edytorski]

pretor — wyższy urzędnik, członek gwardii cesarza, sprawujący władzę sądowniczą. [przypis edytorski]

pretor — wyższy urzędnik w starożytnym Rzymie, sprawujący władzę sądową i zastępujący konsula pod jego nieobecność. [przypis edytorski]

pretor (z łac.) — urzędnik sądowy. [przypis edytorski]

pretor (z łac.) — wyższy urzędnik. [przypis edytorski]

pretura — urząd pretora; pretor: wyższy urzędnik w starożytnym Rzymie, sprawujący władzę sądową i zastępujący konsula pod jego nieobecność; sprawowanie poprzednio pretury było warunkiem koniecznym do ubiegania się o urząd konsula. [przypis edytorski]

Preussen, Preussen über alles, über alles in der Welt — Prusy, Prusy ponad wszystko, ponad wszystko w świecie. [przypis edytorski]

Previtali, Andrea (ok. 1480–1528) — malarz włoski okresu renesansu tworzący głównie w Bergamo, m.in. dla tamtejszej katedry, autor wielu madonn z dzieciątkiem oraz sławnego zwiastowania; tu: nawiązanie do obrazu Ukrzyżowanie (obecnie w Galerii Akademickiej w Wenecji) przedstawiającego Chrystusa w otoczeniu rozpaczających Jana Chrzciciela oraz kobiet, rozpiętego na niezwykle wysokim krzyżu (żadna z osób znajdujących się u jego podstawy nie sięga nawet stóp ukrzyżowanego), tak że jego postać znajduje się na tle koron drzew. [przypis edytorski]

Prevost, Antoin (1697–1763) — francuski pisarz, prekursor romantyzmu we Francji, autor powieści Historia kawalera des Grieux i Manon Lescaut, poświęconej problemowi namiętności. [przypis edytorski]

prewarykant (daw., z łac.: praevaricator) — zaniedbujący swój obowiązek, sprzedajny obrońca a. oskarżyciel w sądzie. [przypis edytorski]

prewarykator — oszust; sprzeniewierzający się. [przypis edytorski]

prewet (daw. pot.) — ustęp, ubikacja. [przypis edytorski]

prewoschoditielstwo (ros.) — ekscelencja; honorowy tytuł wysokich urzędników państwowych, wg tabeli rang Imperium Rosyjskiego przysługujący generałom i urzędnikom cywilnym III i IV klasy. [przypis edytorski]

prewot — naczelnik, przełożony; urzędnik o uprawnieniach policyjno-sądowych, zajmujący się sprawami przeznaczonymi do niezwłocznego osądzenia, przewodniczący trybunałowi i dysponujący odpowiednią gwardią. [przypis edytorski]

Preyer, Wilhelm Thierry (1841–1897) — niemiecki fizjolog i psycholog, prekursor psychologii rozwojowej. [przypis edytorski]

prezbiterianizm — odłam wyznania protestanckiego charakteryzujący się ustrojem opartym na kolegialnej władzy zgromadzeń prezbiterów, czyli starszych zborów; powstały w XVI w. w Szkocji w wyniku sprzeciwu wobec władzy biskupów w Kościele anglikańskim. [przypis edytorski]

prezbiterium — część kościoła, w której znajduje się główny ołtarz. [przypis edytorski]

prezbiterium — część kościoła, w której znajduje się ołtarz. [przypis edytorski]

prezbiter (z łac.) — przełożony gminy chrześcijańskiej. [przypis edytorski]

prezencja (z łac.) — tu: obecność. [przypis edytorski]

prezenta (daw.) — przedstawienie do zatwierdzenia kandydata na jakiś urząd, stanowisko. [przypis edytorski]

prezenta — dziś popr.: prezenty. [przypis edytorski]

prezentować się (z łac.) — tu: pokazać się, wystąpić. [przypis edytorski]

prezentystyczny — nakierowany na teraźniejszość. [przypis edytorski]

prezerwatywa (daw.) — środek ochronny, zapobiegający chorobie. [przypis edytorski]

prezerwatywa (daw.) — tu: zabezpieczenie. [przypis edytorski]

prezerwatywa (daw., z łac.) — tu: ochrona. [przypis edytorski]

prezerwatywa (daw., z łac.) — tu: środek ochronny, zapobiegawczy. [przypis edytorski]

prezerwatywa (tu daw.) — zabezpieczenie, ochrona. [przypis edytorski]

prezerwatywa (z fr. préservation) — tu: ochrona, zabezpieczenie. [przypis edytorski]

prezerwatywa (z łac. praeservare: zachowywać, zabezpieczać) — tu: środek zapobiegawczy, lek uśmierzający a. wzmacniający. [przypis edytorski]

prezerwować — chronić, zachowywać, zabezpieczać. [przypis edytorski]

prezumcja (daw., z łac.) — mniemanie. [przypis edytorski]

prezydent — prezydent Warszawy, Andrzej Rafałowicz (1736–1823), zamożny kupiec i bankier. [przypis edytorski]

prezydent prowincji Wales — przewodniczący Rady Walii i Marchii (ang. Council of Wales and the Marches), regionalnego organu administracyjnego działającego w królestwie Anglii od XV do XVII w., którego obszarem odpowiedzialności była współczesna Walia oraz hrabstwa na pograniczu Anglii i Walii (obszar tzw. marchii walijskich); siedzibę Rady stanowił zamek w Ludlow, opuszczony po jej likwidacji w 1689. [przypis edytorski]

prezydent — tu: przewodniczący sądu. [przypis edytorski]

prezydium (z łac. praesidium) — straż, zbrojna załoga. [przypis edytorski]

prezydium (z łac. praesidium) — straż, zbrojna załoga. [przypis edytorski]

prezydium (z łac. praesidium) — straż, zbrojna załoga; tu: placówka. [przypis edytorski]

prezydium (z łac. praesidium) — zbrojna załoga. [przypis edytorski]

prezydium (z łac.) — zbrojna załoga. [przypis edytorski]