Dzisiaj aż 13,496 dzieciaków dzięki wsparciu osób takich jak Ty znajdzie darmowe książki na Wolnych Lekturach.
Dołącz do Przyjaciół Wolnych Lektur i zapewnij darmowy dostęp do książek milionom uczennic i uczniów dzisiaj i każdego dnia!
Przypisy
Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z
Według typu: wszystkie | przypisy autorskie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła | przypisy tłumacza
Według kwalifikatora: wszystkie | angielski, angielskie | architektura | biologia, biologiczny | botanika | chemiczny | czeski | dawne | francuski | geografia, geograficzny | geologia | grecki | gwara, gwarowe | hebrajski | hinduski | hiszpański | japoński | łacina, łacińskie | liczba mnoga | matematyka | medyczne | mitologia grecka | mitologia rzymska | muzyczny | niemiecki | poetyckie | pogardliwe | portugalski | potocznie | przenośnie | przestarzałe | regionalne | rosyjski | rodzaj żeński | rzadki | rzymski | staropolskie | teatralny | turecki | ukraiński | węgierski | włoski | zdrobnienie | żeglarskie
Według języka: wszystkie | Deutsch | lietuvių | polski
Znaleziono 5394 przypisów.
rumacja (daw.) — tu: ruina; od starop. rum: wolne miejsce, wolne przejście; rumowisko, gruz. [przypis edytorski]
rumacja (daw., z łac.) — przymusowe usunięcie z posiadłości, eksmisja. [przypis edytorski]
rumacja (z łac.) — przymusowe usunięcie z posiadłości, eksmisja. [przypis edytorski]
rumacki — należący do rumaka; koński. [przypis edytorski]
rumak — rasowy, piękny koń. [przypis edytorski]
rumatyczne — dziś: reumatyczne. [przypis edytorski]
rumatyzm — reumatyzm, tu: paraliż. [przypis edytorski]
rumatyzmy — zniekształcona forma od: reumatyzm (z gr.), choroba mięśni i stawów. [przypis redakcyjny]
rumbarbarum (daw.) — rabarbar; korzeń rabarbaru stosowano jako środek przeczyszczający i rozwalniający. [przypis edytorski]
rumbarbarum — rabarbar, rzewień; roślina o dużych liściach i jasnoczerwonej mięsistej łodydze, niektóre jej gatunki są jadalne (liście i łodygi). Występują też odmiany lecznicze (korzenie i kłącza). [przypis edytorski]
rumba — szybki taniec towarzyski pochodzący z Kuby; powstały pod koniec XIX w. [przypis edytorski]
rumb — jednostka miary kąta uzyskana przez podział okręgu na 32 części, czyli kąta prostego na 8 części, dawniej powszechnie używana w nawigacji morskiej; jeden rumb = 11,25°. [przypis edytorski]
rumb — kąt zawarty pomiędzy jakimś kierunkiem a linią południka, liczony od 0° do 90°. [przypis edytorski]
rum (daw.) — gruz. [przypis edytorski]
rum (daw.) — gruz, tu: pich i kamienie. [przypis edytorski]
rum (daw.) — ładownia, część statku przeznaczona do przewozu ładunku. [przypis edytorski]
rum (daw.) — nuż, dalej. [przypis redakcyjny]
rum (daw.) — nuże, dalej. [przypis redakcyjny]
rum (daw.) — rumor, hałas, zamieszanie. [przypis edytorski]
rum (daw.) — rumowisko, gruzy. [przypis redakcyjny]
rumel — dwuosobowa gra w karty. [przypis edytorski]
rumelec — rumak. [przypis redakcyjny]
rumelijski — pochodzący z Rumelii; Rumelia: daw. nazwa europejskich posiadłości tureckiego Imperium osmańskiego odebranych Cesarstwu Wschodniorzymskiemu, ob. Bałkany. [przypis edytorski]
rumel-pikieta — gra w karty. [przypis edytorski]
Rumeńszczyna — dawna posiadłość wokół miasta Rumno w Ukrainie (ob. Romny). [przypis edytorski]
rum — gruz, rumowisko. [przypis edytorski]
rum (gw.) — miejsce. [przypis edytorski]
rumian psi — roślina polna o pierzastych liściach oraz białych lub żółtych kwiatach w formie koszyczków. [przypis edytorski]
rumian — roślina polna o pierzastych liściach oraz białych lub żółtych kwiatach w formie koszyczków. [przypis edytorski]
Rumi, Dżalaluddin, właśc. Dżalal ad-Din Muhammad ar-Rumi (1207–1273) — poeta i filozof perski, mistyk, zwany także: Maulana, Maulawi; wykładowca teologii muzułmańskiej w Konii (Ikonion); autor poematu mistycznego Masnawi-e manawi („o wewnętrznym sensie wszystkiego”), w którym omawia system sufizmu; założyciel bractwa maulawijja (tj. derwiszów tańczących); ojciec Rumiego, Baha ad-Din Walad, był uznanym teologiem, mistykiem i autorem Ma'ārif („Poznanie Boga”), stanowiącego kompendium duchowych nauk; w 1229 r. Baha ad-Din Walad przyjął zaproszenie sułtana Konii i objął stanowisko szejka w szkole dla derwiszy, od tego czasu Dżalal ad-Din stał się rozpoznawalny jako Rumi (tzn. „pochodzący z Rum”, od tur. nazwy prowincji odebranych Rzymianom tj. Cesarstwu Bizantyńskiemu, na których Seldżukowie stworzyli Sułtanat Rum ze stolicą w Konii), gdy w 1231 Baha ad-Din, ojciec Rumiego zmarł, jego stanowisko objął Rumi (po 13 latach miał ok. 10 tys. uczniów); w 1244 r. Rumi spotkał wędrownego derwisza z Tabryzu, Shams Ad-Dina, oświeconego, charyzmatycznego mistrza sufickiego; Shams i Rumi żyli w odosobnieniu przez wiele dni i oddawali się mistycznej konwersacji, zw. sobbet; po ok. 40 dniach Shams nagle zniknął: Rumi zaczął wprawiać swe ciało w szybkie obroty wokół słupa w ogrodzie i recytować poezje: ich tekst stanowi jedyny zapis doświadczeń sobbetu; poetyckie teksty Rumiego zawierają myśli neoplatońskie, idee panteistyczne oraz oryginalną koncepcję ewolucji świata, w przeświadczeniu Rumiego wszystkie religie są drogą do tego samego boga; tu: zmieniona forma imienia: Dżalaleddin. [przypis edytorski]
rumieńszy — dziś: bardziej rumiany. [przypis edytorski]
rumienić się wraz z Pliniuszem za nasze niskie pochodzenie — Autor ma tu na myśli słowa Pliniusza, które przytacza gdzie indziej jako motto do Systematu Epikura: „Quam misera animalium superbissimi origo!”. [przypis tłumacza]
rumieniłeś sine — Dniepr, niosąc krew kozacką, rumienił (czyli barwił na czerwono) sine (czyli ciemnoniebieskie) morze. [przypis edytorski]
rum — miejsce wolne (z niem. Raum). [przypis redakcyjny]
rum — miejsce (z niem. Raum). [przypis edytorski]
rum — nuże. [przypis redakcyjny]
rumpel — rękojeść steru. [przypis autorski]
rumpel — rękojeść steru. [przypis redakcyjny]
Rumpelsztyk a. (niem.) Rumpelstiltskin) — tytuł baśni braci Grimm: Wilhelma Karla Grimma (1786–1859) i Jacoba Ludwiga Karla Grimma (1785–1863), opublikowanej po raz pierwszy w 1812 r., a także imię jej głównego bohatera, podstępnego krasnoluda, który szantażuje zrozpaczoną dziewczynę. [przypis edytorski]
rum — rumowisko a. hałas walących się ścian. [przypis edytorski]
rumstek (daw.) — rumsztyk, potrawa z płata wołowego mięsa. [przypis edytorski]
rum — tu: rumowisko. [przypis edytorski]
rum — tu: rumowisko, ruiny. [przypis edytorski]
rum — tu: ulga. [przypis edytorski]
rumy — gruzy, rumowiska. [przypis edytorski]
rumy — zwaliska, rumowiska. [przypis redakcyjny]
rum (z niem.) — miejsce, przestrzeń. [przypis edytorski]
rum (z niem. Raum) — miejsce. [przypis redakcyjny]
rum — (z niem. Raum) miejsce wolne. [przypis redakcyjny]
rum — (z niem. Raum) przestrzeń, miejsce. [przypis edytorski]
rum (z niem. Raum) — przestrzeń. [przypis edytorski]
ruń (daw.) — wschodzące zboże; ogólnie: nisko, w zwarty sposób rosnąca roślinność. [przypis edytorski]
ruń — gęsta, niska roślinność. [przypis edytorski]
ruń — młoda zieleń świeżo wyrosłego zboża; tu: młody zarost twarzy. [przypis redakcyjny]
ruń — młode, zieleniejące pędy zboża lub trawy. [przypis edytorski]
ruń — niska, gęsta roślinność rozwijająca się na łąkach i pastwiskach. [przypis edytorski]
ruń — nisko rosnąca, gęsta roślinność. [przypis edytorski]
ruń — nisko rosnąca roślinność. [przypis edytorski]
ruń — Ruń jest to zieleniejąca się ozimina. [przypis autorski]
ruń — tu: roślinność, trawy. [przypis edytorski]
ruń — wschodząca roślinność, młode pędy, kiełkujące z ziemi. [przypis edytorski]
ruń — wschodząca roślinność. [przypis edytorski]
ruń — zieleniejąca roślinność; wschodzące zboże. [przypis edytorski]
ruń — zwarcie rosnąca, niska roślinność. [przypis edytorski]
runący — upadający; por. czas. runąć. [przypis edytorski]
runął gwałtownymi stopy Ares i mordu krwią zionie — tu Ares występuje nie jako bóg wojny, lecz jako bóg przelanej krwi. [przypis edytorski]
Rundfahrt (niem.) — objazd po mieście. [przypis edytorski]
Rundung — Umgebung. [przypis edytorski]
runęła autonomia wojsk kozackich — po naradzie z przywódcami kozackimi w 1578 król Stefan Batory utworzył z Kozaków zaporoskich, zorganizowanych do tej pory w rodzaj bractwa wojennego, oddziały piechoty dowodzone przez polskich oficerów, pod polskimi sztandarami broniące ziem Rzeczpospolitej przed zagrożeniem turecko-tatarskim. [przypis edytorski]
Runeberg, John (1804–1877) — fiński poeta romantyczny, autor hymnu Finlandii; pisał w języku szwedzkim. [przypis edytorski]
Runge, Philipp Otto (1777–1810) — niem. malarz i rysownik epoki romantyzmu. [przypis edytorski]
runie — lm od: ruń: nisko rosnąca, zieleniejąca roślinność; młode pędy, kiełkujące z ziemi. [przypis edytorski]
runo baranie — Złote Runo. [przypis tłumacza]
runo — tu: wełna owcza. [przypis edytorski]
runo — warstwa roślin i grzybów rosnących w lesie najbliżej ziemi. [przypis edytorski]
runo — wełnista sierść pokrywająca skórę zwierzęcia, np. owcy; także, tak jak w tym przypadku: skóra zwierzęca z taką sierścią. [przypis edytorski]
runo — wełnista sierść pokrywająca skórę zwierzęcia. [przypis edytorski]
runo — wełnista sierść. [przypis edytorski]
runo ze złotej uwite wełny (mit. gr.) — złote runo; skóra skrzydlatego złotego barana, która była celem wyprawy Argonautów do Kolchidy. [przypis edytorski]
Runo Złote — Order Złotego Runa, ustanowiony w r. 1430 przez Filipa III Burgundzkiego, nadawany jako jedno z najwyższych odznaczeń w monarchii habsburskiej, a także przez królów hiszpańskich. [przypis redakcyjny]
runt — obchód; tu: inspekcja wart pełnionych w więzieniu. [przypis edytorski]
runy — dawne epickie pieśni ludowe fińskie i karelskie, często o treści mitycznej. [przypis edytorski]
runy — litery alfabetu germańskiego, używane także w obrzędach magicznych (w tych czasach większość ludzi nie umiała czytać i pisać i uważała te czynności za tajemnicze i magiczne). [przypis edytorski]
runy — tu: dawne epickie pieśni ludowe fińskie i karelskie, często o treści mitycznej. [przypis edytorski]
runy — tu: znaki tajemnego pisma. [przypis edytorski]
runy — tu: znaki tajemnego pisma. [przypis edytorski]
ruoplė — stora, nelygi medžio oda. [przypis edytorski]
rupa, rūpa — w buddyzmie i hinduizmie: cielesność, forma, materia. [przypis edytorski]
rupia — moneta w Indiach; dziś D.lm: rupii. [przypis edytorski]
rupia — srebrna moneta, mająca obieg w Indiach, równa się 4 zł polskim. [przypis redakcyjny]
rupia — waluta używana w Indiach i innych krajach azjatyckich, dawniej także jako waluta pomocnicza w Afryce Wschodniej. [przypis edytorski]
rupia — waluta używana w Indiach i innych krajach azjatyckich. [przypis edytorski]
Rupi (…) catenae (łac.) — „Mówisz, żeś stargał pęta? A pies łańcuchowy/ Przegryzł ogniwo jedno: myśli, że uciecze;/ Owo na szyi z nim się długi łańcuch wlecze” (Aulus Persius Flaccus, Satirae, V, 158; tłum. Edmund Cięglewicz). [przypis tłumacza]
rupiećmi — dziś popr. forma N.lm: rupieciami. [przypis edytorski]
rupiecie — tu: szmaty. [przypis edytorski]
rupie (starop.) — robaki w żywocie [tj. w przewodzie pokarmowym]. [przypis redakcyjny]
ruptura (med.) — przepuklina. [przypis edytorski]
ruptura — przemieszczenie się narządów wewnętrznych, zwykle jelit, do nieprawidłowego uchyłka jamy ciała. [przypis edytorski]
Rurykowicze — dynastia książąt ruskich i carów moskiewskich wywodzących się od Ruryka (zm. 879), wodza Waregów (wikingów), założyciela państwa ruskiego. [przypis edytorski]
Rurykowicze — potomkowie Ruryka. [przypis edytorski]
