Przekaż 1,5% Wolnym Lekturom!
Wsparcie nic nie kosztuje! Wystarczy w polu „Wniosek o przekazanie 1,5% podatku” wpisać nasz KRS: 0000070056
Każda kwota się liczy! Dziękujemy!
Przypisy
Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z
Według typu: wszystkie | przypisy autorskie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła | przypisy tłumacza | przypisy tradycyjne
Według kwalifikatora: wszystkie | angielski, angielskie | arabski | architektura | astronomia | białoruski | biologia, biologiczny | botanika | chemiczny | czeski | dawne | drukarstwo, drukowany | filozoficzny | fizyka | francuski | frazeologia, frazeologiczny | geologia | grecki | gwara, gwarowe | hebrajski | hinduski | historia, historyczny | hiszpański | holenderski | łacina, łacińskie | literacki, literatura | liczba mnoga | medyczne | mitologia | mitologia grecka | mitologia rzymska | muzyczny | niemiecki | obelżywie | poetyckie | pogardliwe | polityczny | portugalski | pospolity | potocznie | prawo, prawnicze | przestarzałe | przymiotnik | przysłowiowy | psychologia, psychologiczny | regionalne | religijny, religioznawstwo | rosyjski | rodzaj żeński | rzadki | rzeczownik | staropolskie | szwedzki | techniczny | turecki | ukraiński | węgierski | włoski | wojskowy | żartobliwie | żeglarskie
Według języka: wszystkie | English | Deutsch | lietuvių | polski
Znaleziono 11662 przypisów.
stalyčia (lenk.) — sostinė. [przypis edytorski]
stambułka — fajka turecka, lulka. [przypis edytorski]
stambułka — fajka turecka. [przypis edytorski]
Stambuł — największe i najludniejsze miasto w Turcji; dawniej Konstantynopol, a wcześniej Bizancjum. [przypis edytorski]
Stamma, Philipp (ok. 1705–ok. 1755) — syryjski szachista mieszkający we Francji i Anglii; autor książki Essai sur le jeu des echecs (Szkic o grze w szachy, 1737). [przypis edytorski]
Stammgast (niem.) — stały gość. [przypis edytorski]
Stampa, Gaspara (1523–1554) — poetka włoska. [przypis edytorski]
stamped, popr.: stampede (ang.) — popłoch, nagła panika w stadzie zwierząt. [przypis edytorski]
Stamtąd — „Rozproszył ich […] stamtąd” w wersecie 11:8 oznacza rozproszenie na tym świecie, „stamtąd rozproszył” w 11:9 «uczy, że nie mają oni udziału w świecie Przyszłym. Czyj [grzech] był większy: grzech pokolenia potopu czy pokolenia rozproszenia? Tamci nie porwali się przeciw Bogu, ci zaś porwali się na to, by z Nim walczyć. Tamci zostali potopieni, a ci nie przepadli ze świata. Jednakże [ludzie] z pokolenia potopu byli grabieżcami i kłócili się między sobą, dlatego zostali unicestwieni, ci zaś [z pokolenia rozproszenia] traktowali się nawzajem z miłością i braterstwem: [mieli] jeden język i wspólne słowa, to uczy, jak znienawidzony jest spór i jak umiłowany jest [Bogu] pokój», zob. Raszi do 11:9. [przypis edytorski]
stańczycy — konserwatywne stronnictwo w Galicji reprezentujące program ugodowy wobec Austrii, skierowany przeciwko ruchowi wyzwoleńczemu. [przypis edytorski]
stańczycy — krakowscy konserwatyści z przełomu XIX i XX w., skupieni wokól czasopisma „Teka Stańczyka”. [przypis edytorski]
stańczyk — członek konserwatywnego stronnictwa w Galicji, reprezentującego program ugodowy wobec Austrii, sprzeciwiającego się ruchom wyzwoleńczym, niepodległościowym; na przełomie XIX i XX w. krakowscy konserwatyści skupieni byli wokół czasopisma „Teka Stańczyka”. [przypis edytorski]
Stańczyk (ok. 1480–1560) — błazen na dworze kilku polskich królów z dynastii Jagiellonów; przypisuje się mu cięty dowcip i polityczną mądrość. [przypis edytorski]
stańczyk — tu: błazen. [przypis edytorski]
stańże — konstrukcja z partykułą wzmacniającą -że; znaczenie: stań wreszcie, stań koniecznie. [przypis edytorski]
stanąć (daw.) — wystarczyć. [przypis edytorski]
stanąć dęba — sprzeciwić się, stawić zdecydowany opór. [przypis edytorski]
stanąć dęba — unosić się, stojąc na tylnych nogach. [przypis edytorski]
stanąć na czole — dziś: stanąć na czele; objąć przywództwo a. wieść prym. [przypis edytorski]
stanąć na wstręcie (daw.) — przeszkodzić. [przypis edytorski]
stanąć na wstręcie komuś (daw.) — przeszkodzić komuś. [przypis edytorski]
stanąć na wstręcie — przeszkodzić. [przypis edytorski]
stanąć na załodze — dziś: stanąć jako załoga. [przypis edytorski]
stanąć okoniem — oprzeć się, postawić się, zbuntować się. [przypis edytorski]
stanąć (starop.) — tu: ustać (zakończyć się). [przypis edytorski]
stanąć — tu: stawić się. [przypis edytorski]
stanąć za coś (daw.) — stanowić wystarczającą równowartość czegoś. [przypis edytorski]
stanąć za (coś/kogoś) — stanowić równowagę lub równowartość dla (czegoś/kogoś). [przypis edytorski]
stanąć za coś — wystarczyć zamiast czegoś. [przypis edytorski]
stanca (z wł.) — strofa. [przypis edytorski]
stanca (z wł.) — tu: strofa. [przypis edytorski]
stanca (z wł.) — tu: strofa; typ strofy zastosowanej (po raz pierwszy w historii literatury) przez Dantego to tercyna, czyli strofa trójwersowa, przy czym układ rymów kolejnych strof (mianowicie: aba, bcb, cdc, ded itd.) tworzy rodzaj konstrukcji łańcuchowej. [przypis edytorski]
stancja (daw.) — izba, pokój, zwłaszcza wynajmowane; dziś: mieszkanie a. pokój wynajmowane uczniom a. studentom uczącym się poza miejscem stałego zamieszkania. [przypis edytorski]
stancja (daw.) — sypialnia, pokój gościa. [przypis edytorski]
stancja (daw.) — tu: pokój. [przypis edytorski]
stancja — mieszkanie, kwatera. [przypis edytorski]
stancja — mieszkanie, odnajmowane uczniom lub studentom. [przypis edytorski]
stancja — mieszkanie wynajmowane studentom. [przypis edytorski]
stancja — tu: mieszkanie. [przypis edytorski]
stancyi — dziś popr. pisownia: stancji. [przypis edytorski]
Standartenführer — stopień paramilitarny w bojówkach SA, który odpowiadał stopniowi pułkownika w armii. [przypis edytorski]
stan (daw.) — państwo; tu lm: stany, ponieważ Szwajcaria stanowi federację autonomicznych kantonów (stanów), których rząd ma siedzibę w Bernie. [przypis edytorski]
stan (daw.) — talia. [przypis edytorski]
stan (daw.) — wcięcie w pasie, talia. [przypis edytorski]
standbuchy (daw. niem. Standbuch, z Stand: stan, Buch: księga) — rejestry stanu posiadania, księgi inwentarzowe. [przypis edytorski]
Stande, Stanisław Ryszard (1897–1937) — poeta i tłumacz, należący do Komunistycznej Partii Polski. [przypis edytorski]
Standpunkt (niem.) — stanowisko. [przypis edytorski]
Standrecht (niem.) — sąd doraźny, działający w przyspieszonym trybie. [przypis edytorski]
stangret — dawniej osoba powożąca końmi w bryczce lub karecie, będąca w służbie u właściciela pojazdu, ubrana w stosowną liberię (tj. rodzaj munduru). [przypis edytorski]
stangret — osoba powożąca zaprzężonym w konie powozem lub bryczką. [przypis edytorski]
stangret — służący powożący końmi w bryczce, karecie. [przypis edytorski]
stangret — służący powożący końmi w bryczce, karecie. [przypis edytorski]
stangret — służący powożący końmi w bryczce, karecie. [przypis edytorski]
stangret — służący powożący końmi w bryczce, powozie lub karecie. [przypis edytorski]
stangret — woźnica, furman. [przypis edytorski]
stan — hist.: warstwa społeczna; daw.: grupa zawodowa. [przypis edytorski]
Stanhope, Hester Lady (1776–1839) — podróżniczka, pochodząca z wysokiej arystokracji brytyjskiej. [przypis edytorski]
Stanhope, Hesther (1776–1839) — brytyjska awanturniczka i podróżniczka; w 1810 wyruszyła na M. Śródziemne, przeżyła rozbicie statku, przez dwa lata podróżowała po Grecji, wyspach greckich i na Bliskim Wschodzie, w 1814 zamieszkała w Libanie; słynęła z ekscentryczności, nosiła wyłącznie męskie ubrania i paliła fajkę wodną. [przypis edytorski]
stanica (daw.) — strażnica wojskowa na terenie położonym niedaleko granicy państwa. [przypis edytorski]
staniczek (starop., zdrobn.) — mająteczek. [przypis edytorski]
staniczek — tu: zdr. od wyrazu stan. [przypis edytorski]
staniczek — zdrobn. od stanik, tu zapewne w znaczeniu: górna część sukni, od pasa do ramion (bez rękawów). [przypis edytorski]
stanieć się — skrócone od: stanie ci się. [przypis edytorski]
stanieć — skrócone od: stanie ci. [przypis edytorski]
staniech — dziś popr. forma Msc.lm: stanach. [przypis edytorski]
stanie (daw.) — starczy. [przypis edytorski]
stanie (daw.) — tu: starczy. [przypis edytorski]
stanie (daw.) — wystarczy. [przypis edytorski]
stanieli (starop.) — konstrukcja z partykułą -li; znaczenie: jeśli stanie. [przypis edytorski]
staniem — dziś popr. forma: staniemy. [przypis edytorski]
stanie mi sił (daw.) — starczy mi sił. [przypis edytorski]
stanie się współwinnym — dziś raczej M. zam. N.: (…) współwinny. [przypis edytorski]
stanie (starop.) — oboczna forma pisowni występująca u Reja: sstanie (cz. dokonany). [przypis edytorski]
stanik (daw.) — górna część sukni od ramion do pasa (bez rękawów). [przypis edytorski]
stanik (daw.) — gorset; górna część sukni od ramion do pasa (bez rękawów). [przypis edytorski]
stanik (daw.) — gorset. [przypis edytorski]
stanik — górna części sukienki. [przypis edytorski]
stanik — tu: gorset a. górna część sukni, od pasa do ramion (bez rękawów). [przypis edytorski]
stanik — tu: gorset. [przypis edytorski]
staniol — kolorowa folia aluminiowa, w którą dawniej zawijano słodycze. [przypis edytorski]
Stanisław August — Stanisław August Poniatowski (1732–1798), król Polski, ostatni władca Rzeczypospolitej Obojga Narodów. [przypis edytorski]
Stanisława Wysocka (1877–1941) — aktorka. [przypis edytorski]
Stanisław Czernik (1899–1969)— poeta, powieściopisarz, folklorysta polski pochodzenia chłopskiego, przedstawiciel autentyzmu w sztuce. [przypis edytorski]
Stanisław Dobrzański (1847–1880) — pisarz, reżyser, aktor, tłumacz; autor popularnego wodewilu Żołnierz Królowej Madagaskaru z 1879 r., wzorowanego się na farsach fr. [przypis edytorski]
Stanisławem Orzechowskim — [przypis edytorski]
Stanisław Feliks Przybyszewski (1868–1927) — pisarz, dziennikarz; ekspresjonista i dekadent, czołowy twórca Młodej Polski i autor jej estetycznego programu Confiteor z 1899; redagował „Życie” i „Zdrój”. [przypis edytorski]
Stanisław Grolicki (1892–1947) — właśc. Stanisław Grolich; aktor. [przypis edytorski]
Stanisław II August (1732–1798) — urodzony jako Stanisław Antoni Poniatowski; król Polski w latach 1764–1795, ostatni władca Rzeczypospolitej Obojga Narodów. [przypis edytorski]
Stanisław II August (1732–1798) — urodzony jako Stanisław Antoni Poniatowski; ostatni władca Rzeczypospolitej Obojga Narodów, król Polski w latach 1764–1795. [przypis edytorski]
Stanisław Janusz Sosabowski ps. „Stasinek” (1917–2000) — lekarz, uczestnik kampanii 1939, w konspiracji w SZP/ZWZ/AK, w powstaniu w stopniu porucznika dowódca oddziału dyspozycyjnego Zgrupowania „Radosław”, ranny w nocy z 4 na 5 sierpnia, utracił wzrok, po wojnie na emigracji. [przypis edytorski]
Stanisław Jaster — Pracuje w P. Z. P. w Warszawie. [przypis edytorski]
Stanisław Karnkowski — [przypis edytorski]
Stanisław Kazimierczyk (1433–1489) — święty Kościoła katolickiego, kaznodzieja krakowski. [przypis edytorski]
Stanisław Koniecpolski herbu Pobóg (1591–1646) — hetman wielki koronny, kasztelan krakowski, uważany za jednego z najwybitniejszych polskich dowódców. Brał udział w wielu walkach z Tatarami i Turkami, spędził trzy lata w niewoli w Stambule, wykupiony, był głównodowodzącym w wojnie przeciw Szwecji. Był bardzo ceniony przez króla i szlachtę, a do Kozaków odnosił się z ostentacyjną pogardą, co wywoływało ich nienawiść i szacunek jednocześnie. [przypis edytorski]
Stanisław Łomień — pseudonim Andrzeja Trzebińskiego. [przypis edytorski]
Stanisław Leopold ps. „Rafał” (1918–1944) — absolwent SGH, działacz społeczny, harcerz, podchorąży AK, uczestnik akcji „Koppe”, w powstaniu dowódca kompanii w batalionie „Parasol”, poległ 25 sierpnia. [przypis edytorski]
Stanisław Mackiewicz — wybitny publicysta i redaktor naczelny „Słowa” wileńskiego, z którym współpracował Pruszyński. [przypis edytorski]
Stanisław Mikołajczyk (1901–1966) — polski polityk, przywódca PSL, w latach 1943–1944 premier Rządu Polskiego na Uchodźstwie, w sierpniu 1944 r. bezskutecznie zabiegał u Stalina o pomoc dla powstańców warszawskich, po wojnie wicepremier Tymczasowego Rządu Jedności Narodowej, zagrożony aresztowaniem wyemigrował w 1947. [przypis edytorski]
Stanisławów a. Iwano-Frankiwsk — miasto w zachodniej części Ukrainy. [przypis edytorski]
Stanisławów — dziś: Iwano-Frankiwsk (ukr. Івано-Франківськ), miasto w zach. Ukrainie, na przedgórzu Karpat, założone w 1662 r. na miejscu wsi Zabłotowo, na terenie włączonym w XIV w. do Królestwa Polskiego, od 1772 r. znalazło się w zaborze austriackim, w 1801 roku odkupione od rodziny Potockich przez rząd austriacki. [przypis edytorski]
