Przekaż 1,5% Wolnym Lekturom!
Wsparcie nic nie kosztuje! Wystarczy w polu „Wniosek o przekazanie 1,5% podatku” wpisać nasz KRS: 0000070056
Każda kwota się liczy! Dziękujemy!
Przypisy
Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z
Według typu: wszystkie | przypisy autorskie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła | przypisy tłumacza | przypisy tradycyjne
Według kwalifikatora: wszystkie | angielski, angielskie | architektura | biologia, biologiczny | botanika | celtycki | chemiczny | dawne | francuski | frazeologia, frazeologiczny | gwara, gwarowe | hebrajski | historia, historyczny | łacina, łacińskie | literacki, literatura | matematyka | medyczne | mitologia germańska | mitologia grecka | mitologia rzymska | muzyczny | niemiecki | obelżywie | poetyckie | pogardliwe | portugalski | potocznie | przenośnie | przestarzałe | regionalne | religijny, religioznawstwo | rodzaj nijaki | rosyjski | rzadki | środowiskowy | staropolskie | turecki | ukraiński | wulgarne | żartobliwie
Według języka: wszystkie | Deutsch | polski
Znaleziono 7599 przypisów.
wieża — tu: więzienie. [przypis edytorski]
wieża — tu: więzienie; tu: zajednywać wieżę: wyjednywać sobie zamianę wyroku więzienia na inną karę (np. pieniężną). [przypis edytorski]
wieże a iglice (daw.) — konstrukcja z „a” w funkcji spójnika łącznego; dziś: wieże i iglice. [przypis edytorski]
wieże (daw.) — dziś forma D.lp r.ż.: wieży; tu: więzienie. [przypis edytorski]
wieże (starop. forma) — dziś: D.lp r.ż: wieży. [przypis edytorski]
wieże (starop. forma) — dziś D.lp r.ż.: wieży. [przypis edytorski]
wieże (starop. forma) — dziś popr. D.lp r.ż.: wieży. [przypis edytorski]
wieże (starop. forma) — dziś popr. D.lp r.ż.: (z) wieży. [przypis edytorski]
wieże (starop. forma) — wieży. [przypis edytorski]
wież (starop.) — konstrukcja z partykułą wzmacniającą -że, skróconą do -ż; inaczej: wie też, wie tylko. [przypis edytorski]
Wież to pani? — konstrukcja z partykułą -że (skróconą do -ż); inaczej: czy wie to pani? [przypis edytorski]
wież — wie z partykułą pytajną -ż. [przypis edytorski]
wieży odsiadywali — właśc. wieżę odsiadywali; tj. odsiadywali karę więzienia. [przypis edytorski]
wiezę (gw.) — dziś popr.: wiozę. [przypis edytorski]
wiezie wielkość, wielkie rzeczy — Adam Mickiewicz, List do jenerała Skrzyneckiego, Paryż, 23 marca 1842. [przypis edytorski]
Wigand von Marburg (ok. 1365–1409) — średniowieczny kronikarz niem. opisujący walki Krzyżaków z Prusami i Litwinami. Jego wierszowana kronika, została przełożona na łacinę w XV w. z inicjatywy Jana Długosza. [przypis edytorski]
wig — członek stronnictwa politycznego wigów opozycyjnego wobec absolutystycznych rządów Stuartów w Anglii; stronnictwo to istniało w ang. parlamencie od lat 80 XVII w., a w XIX w. przekształciło się w Partię Liberalną. [przypis edytorski]
wig — członek stronnictwa politycznego wigów, opozycyjnego wobec absolutystycznych rządów Stuartów w Anglii; stronnictwo to istniało w ang. parlamencie od lat 80 XVII w., a w XIX w. przekształciło się w Partię Liberalną. [przypis edytorski]
Wight — wyspa należąca do archipelagu Wysp Brytyjskich, od wybrzeża brytyjskiego oddziela ją cieśnina Solent; jej główne miasta to Newport, Ryde i Cowes. [przypis edytorski]
wigilanci (z ang. vigilant: czujny) — strażnicy obywatelscy. [przypis edytorski]
wigilia (daw.) — dzień poprzedzający; w wigilię: w przeddzień. [przypis edytorski]
wigilia — dzień poprzedzający jakieś wydarzenie; w wigilię: w przeddzień. [przypis edytorski]
wigilia — dzień poprzedzający np. jakieś święto. [przypis edytorski]
wigilia — dzień poprzedzający (szczególnie jakieś święto). [przypis edytorski]
Wigilia Maja — chodzi o Beltane/Beltaine, celtyckie święto początku lata, przypadające na noc pomiędzy ostatnim dniem kwietnia a pierwszym maja. [przypis edytorski]
wigilia nowego (…) roku — noc sylwestrowa. [przypis edytorski]
wigilia — przeddzień, tj. dzień poprzedzający ważne wydarzenie. [przypis edytorski]
wigilia — tu: czuwanie (w ostatniej wigilii narrator mówi, że historię spisywał nocą). [przypis edytorski]
wigilia — tu: czuwanie (z ang.: vigil). [przypis edytorski]
wigilia (z łac.) — czuwanie. [przypis edytorski]
Wigilie (niem. Vigilien) — utwór napisany przez Przybyszewskiego po niemiecku w r. 1894, a później przetłumaczony przez samego autora na język polski. Dzieło podzielone było na IX części. Tutaj publikujemy fragmenty II części. [przypis edytorski]
wigil — policjant, strażnik miejski w starożytnym Rzymie. [przypis edytorski]
wigoń a. wikunia (łac. Vicugna vicugna) — gatunek południowoamerykańskiego, roślinożernego ssaka parzystokopytnego, najmniejszy przedstawiciel rodziny wielbłądowatych, protoplasta alpaki, spokrewniony z lamą; żyje w Andach, w małych stadach rodzinnych; wizerunek wikunii znajduje się w herbie Peru. [przypis edytorski]
wigoniowy — wykonany z wigonii, tj. przędzy z sierści wigonia, najmniejszego z wielbłądowatych. [przypis edytorski]
wigor — siła żywotna. [przypis edytorski]
Wigowie — angielska partia polityczna, zwolennicy monarchii konstytucyjnej a przeciwnicy absolutyzmu, funkcjonujący od XVII do XIX wieku. [przypis edytorski]
wigowski — odnoszący się do wigów, brytyjskiego liberalnego stronnictwa, a następnie partii politycznej. [przypis edytorski]
„Wigry” — Batalion „Wigry” powstał w 1943 roku. Skupiał przede wszystkim środowisko byłych instruktorów ZHP, którzy opuścili organizację w maju 1939 r. na znak protestu wobec polityki władz Związku. W 1944 r. jego dowódcą był por./kpt. Eugeniusz Konopacki ps. „Trzaska”. Batalion „Wigry” walczył w powstaniu na Woli, Starym Mieście i w Śródmieściu do samej kapitulacji. [przypis edytorski]
wigwam — namiot indiański. [przypis edytorski]
wigwam — namiot Indian. [przypis edytorski]
wi (gw.) — wie. [przypis edytorski]
W. II (1859–1941) — Wilhelm II, ostatni król Prus i cesarz niemiecki. [przypis edytorski]
Wiieny — właśc. Vienne. [przypis edytorski]
wijatyk (z łac. viaticum: zaopatrzenie na drogę) — wiatyk; komunia święta przyjmowana przez śmiertelnie chorą osobę; ostatni sakrament. [przypis edytorski]
wikariat — godność wikariusza, który zastępuje proboszcza. [przypis edytorski]
wikariusz generalny — duchowny wyznaczony przez biskupa do pomocy w zarządzaniu diecezją jako jego pełnomocnik. [przypis edytorski]
wikariusz — pomocnik proboszcza (księdza przełożonego) w parafii katolickiej, tj. jednostce terytorialnej przyporządkowanej konkretnemu kościołowi. [przypis edytorski]
wikariusz — w kościele protestanckim ksiądz pomocniczy lub duchowny przygotowujący się do ordynacji pastorskiej. [przypis edytorski]
wikariusz — zastępca w Kościele katolickim bądź ewangelickim. [przypis edytorski]
wikary a. wikariusz — ksiądz, będący pomocnikiem proboszcza. [przypis edytorski]
Wikary Wakefieldzki — właśc. pleban z Wakefield, Charles Primrose, bohater powieści irlandzkiego pisarza Olivera Goldsmitha (1728–1774) The Vicar of Wakefield (1766; wyd. pol. pt. Wikary wakefieldzki 1825). [przypis edytorski]
Wikary z Wakefieldu — inaczej: Pleban z Wakefieldu, powieść irlandzkiego autora Olivera Goldsmitha, opublikowana w 1766, popularna w erze wiktoriańskiej. [przypis edytorski]
Wikientij (ros.) — Wincenty. [przypis edytorski]
wiking — rozbójnik skandynawski, uczestnik łupieskich wypraw zdobywczych organizowanych przez drużyny morskie grasujące w VIII–XII w. [przypis edytorski]
wikle (starop. forma) — dziś popr. 3.os.lp cz. teraźn.: wikła; plącze. [przypis edytorski]
wiklowy — dziś: wiklinowy. [przypis edytorski]
wikt (daw.) — pożywienie. [przypis edytorski]
wikt (daw.) — wyżywienie. [przypis edytorski]
Wiktor Amadeusz II (1666–1732) — władca z dynastii sabaudzkiej, od 1675 książę Sabaudii, od 1720 król Sardynii; abdykował w 1730. [przypis edytorski]
Wiktor Emanuel I (1759–1824) — król Sardynii, abdykował w 1821 na rzecz młodszego brata, Karola Feliksa. [przypis edytorski]
Wiktor Emanuel II (1820–1878) — pierwszy król zjednoczonych Włoch. [przypis edytorski]
Wiktor Hugo — francuski pisarz, poeta, dramaturg i polityk. Jeden z najważniejszych twórców literatury francuskiej i czołowy przedstawiciel romantyzmu francuskiego. Autor poezji, dramatów wierszem i prozą oraz powieści, jak również listów i przemówień politycznych. [przypis edytorski]
wiktorią — dziś popr. forma B.lp: wiktorię. [przypis edytorski]
Wiktoria — bogini zwycięstwa. [przypis edytorski]
Wiktoria (łac. Victoria) (mit. rzym.) — bogini uosabiająca zwycięstwo, odpowiednik gr. Nike; przedstawiana jako uskrzydlona młoda kobieta z wieńcem laurowym w ręku. [przypis edytorski]
wiktoria (łac. victoria) — zwycięstwo. [przypis edytorski]
Wiktoria (mit. rzym.) — bogini zwycięstwa. [przypis edytorski]
Wiktoria Nyanza — Jezioro Wiktorii, największe jezioro w Afryce, położone na Wyżynie Wschodnioafrykańskiej, w ob. Ugandzie, Kenii i Tanzanii. [przypis edytorski]
Wiktoria — tu: Victoria Station, jedna z głównych stacji kolejowych w londyńskim City. [przypis edytorski]
Wiktoria, właśc. Aleksandryna Wiktoria (1819–1901) — królowa angielska (1837–1901) i cesarzowa Indii. Okres jej panowania jest nazywany epoką wiktoriańską. [przypis edytorski]
wiktoria (z łac.) — zwycięstwo. [przypis edytorski]
Wiktoria z Samotrake, dziś zwykle: Nike z Samotraki — hellenistyczna marmurowa rzeźba z III lub II w. p.n.e., przedstawiająca uskrzydloną Nike, grecką boginię zwycięstwa, znaleziona w 1863 na wyspie Samotraka; od 1884 eksponowana w paryskim Luwrze. [przypis edytorski]
wiktoria — zwycięstwo. [przypis edytorski]
Wiktor II Emanuel (1820–1878) — król włoski w latach 1861–1878. [przypis edytorski]
Wiktor (z łac.) — zwycięzca. [przypis edytorski]
Wiktor z Wity (ok. 429–510) — biskup Afryki, znany przede wszystkim jako autor dzieła historycznego Dzieje prześladowania Kościoła w Afryce przez Wandalów (Historia persecutionis Africanae provinciae sub Geiserico et Hunirico regibus Wandalorum), na który to tekst powołuje się tutaj Skarga za pośrednictwem Baroniusza Annales ecclesiastici (t. 5). [przypis edytorski]
wiktować się (daw.) — być u kogoś na wikcie, stołować się, jadać u kogoś. [przypis edytorski]
wikt — pożywienie; wyżywienie. [przypis edytorski]
wiktuały — artykuły spożywcze. [przypis edytorski]
wiktuały (daw.) — produkty spożywcze. [przypis edytorski]
wiktuały (daw.) — produkty spożywcze. [przypis edytorski]
wiktuały (daw.) — produkty spożywcze. [przypis edytorski]
wiktuały — produkty spożywcze. [przypis edytorski]
wiktuały (z łac.) — artykuły spożywcze; jedzenie. [przypis edytorski]
wiktuały (z łac., przest.) — produkty spożywcze, żywność. [przypis edytorski]
wiktuały (z łac., przest.) — żywność. [przypis edytorski]
wikt — wyżywienie. [przypis edytorski]
wiktyma (łac. victima) — ofiara; ktoś, komu wyrządzono krzywdę. [przypis edytorski]
wiktyma (z łac.) — ofiara; ktoś, komu wyrządzono krzywdę. [przypis edytorski]
wiła — błazen, głupiec. [przypis edytorski]
wiła — błazen, komik cyrkowy, klown, akrobata. [przypis edytorski]
wiła — błazen. [przypis edytorski]
wiła (daw.) — błazen, głupiec. [przypis edytorski]
wiła (starop.) — błazen, głupiec. [przypis edytorski]
wiła (starop.) — głupiec, szaleniec. [przypis edytorski]
wiła (starop.) — szaleniec, głupiec. [przypis edytorski]
wiła (starop.) — szaleniec; początkowo: chory na padaczkę, epileptyk, który podczas ataku choroby zwykł padać na ziemię i w sposób niekontrolowany wić się całym ciałem. [przypis edytorski]
wiła (starop.) — tu: głupiec, szaleniec. [przypis edytorski]
wiłować — zachowywać nieodpowiedzialnie, oddawać się szaleństwom (od: wiła: żartowniś, błazen, a nawet: szalony). [przypis edytorski]
Wilberforce, William (1759–1833) — angielski polityk, filantrop i przeciwnik niewolnictwa. [przypis edytorski]
