ZBIÓRKA KRYZYSOWA
Potrzebujemy 125 tys. zł do końca 2024 roku, żeby móc dalej funkcjonować. Dlaczego?
Przypisy
Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z
Według typu: wszystkie | przypisy autorskie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła | przypisy tłumacza | przypisy tradycyjne
Według kwalifikatora: wszystkie | architektura | białoruski | biologia, biologiczny | chemiczny | czasownik | czeski | dawne | francuski | frazeologia, frazeologiczny | grecki | gwara, gwarowe | hebrajski | historia, historyczny | hiszpański | ironicznie | łacina, łacińskie | mitologia | mitologia grecka | mitologia rzymska | niemiecki | poetyckie | pogardliwe | potocznie | przenośnie | przestarzałe | regionalne | rodzaj nijaki | rosyjski | rodzaj żeński | rzadki | staropolskie | ukraiński | włoski | żartobliwie
Według języka: wszystkie | Deutsch | lietuvių | polski
Znaleziono 8499 przypisów.
zapoznany (daw.) — niedoceniony. [przypis redakcyjny]
zapoznany (daw.) — nieodkryty, nierozpoznany; taki, na którym się nie poznano. [przypis edytorski]
zapoznany (daw.) — niepoznany a. zapomniany. [przypis edytorski]
zapoznany (daw.) — niepoznany, niedoceniony, zapomniany. [przypis edytorski]
zapoznany (daw.) — nieznany, niedoceniony, zapomniany. [przypis edytorski]
zapoznany (daw.) — zapomniany a. niepoznany; pozostający poza poznaniem (poza kręgiem rzeczy poznawanych). [przypis edytorski]
zapoznany (daw.) — zapomniany, niedoceniony. [przypis edytorski]
zapoznany (daw.) — zapomniany, nieznany, niepoznany. [przypis edytorski]
zapoznany (daw.) — zapomniany; pozostający poza sferą poznania, wiedzy. [przypis edytorski]
zapoznany (daw.) — zapomniany. [przypis edytorski]
zapoznany — dosł. pozostający poza poznaniem; zapomniany. [przypis edytorski]
zapoznany — nieznany, zapomniany. [przypis edytorski]
zapoznany — tu: niezrozumiany. [przypis edytorski]
zapoznawać kogoś (daw.) — nie doceniać kogoś; przeoczać, zapominać o kimś. [przypis edytorski]
zapoznawać kogoś (daw.) — nie doceniać kogoś; przeoczać; zapominać o kimś. [przypis edytorski]
zapoznawać — tu: ignorować, zapominać. [przypis edytorski]
zapoznawane — niedoceniane. [przypis edytorski]
zapracowywa — dziś popr.: zapracowuje. [przypis edytorski]
zapracowywa — dziś: zapracowuje. [przypis edytorski]
zapragnął on dać uczniom swoim możność, nie porzucając świata, żyć jednak w zakonie i w nim nabywać siły do walczenia ze złem na ziemi — „Nie idźmy na pustelnię — nauczał — ale w duchu pustelniczym żyjmy na świecie”. [przypis autorski]
zapraszał go na każdą ofiarę — obrzędy ofiarne były u Greków bardzo uroczyste i na taki obrzęd spraszano gości. Z zabitego na ofiarę zwierzęcia palono na ołtarzu tylko pewne części, mianowicie wyrżnięte z mięsem kości udowe, obłożone tłuszczem. Resztę mięsa zjadali na uczcie uczestnicy uroczystości. [przypis tłumacza]
Zaprawdęć chce tego po nas Chrystus etc. — Łk 16, 9. [przypis edytorski]
Zaprawdę, daleką była ironia od mego serca, gdym Cię prosił… — mowa o następujących uwagach Reeve'a z dnia 6 czerwca 1831: „Nie ma wstydu, nie ma hańby. Znamy je tylko tu, na ziemi. Tak, ból, cierpienie są związane z ziemską gliną, oto wszystko. W tej chwili właśnie przeczytałem Twój list. Nie miałem zamiaru dzisiaj do Ciebie pisać, wobec tego, że mam list do Bineta już zupełnie gotowy. Lecz tego już zanadto; jesteś nieszczęśliwy, a ja mogę tylko pisać listy do Ciebie. — Wybrałeś. Wybór jest straszny, ale koniecznie trzeba było go uczynić. Teraz, gdy się zdecydowałeś być tylko synem, módl się, cierp i kochaj tych, którzy Ci pozostali. I ja do nich należę, i mnie także bardzo trzeba Twojej miłości. Nie masz słuszności, utrzymując, że nie powinienem więcej Cię bronić. To co piszesz, jest ironią uczucia albo stylu. Ironia nie przystoi cierpiącemu, tem mniej przystoi cierpiącemu chrześcijaninowi. — Ja, choć nie jestem ani zawadiaką, ani rębaczem zawodowym, wygłaszać będę wszędzie zdanie moje o Tobie swobodnie i uczciwie. Wypowiedziałem je w Paryżu, powiem i tu wszystkim, którzy Cię znają lub mogą poznać. Mało jest ludzi tak zuchwałych, by mi zaprzeczyli, gdy mówię o Tobie. Zresztą cóż by na tem zyskali? Zysk jest dla nich wszystkiem, dla nas niczem. Przyjaźń jest tutaj towarzystwem dla fabrykacji maszyn parowych, albo też dróg o żelaznych szynach. Nasza przyjaźń jest dla nas bardziej odpowiednia”. [przypis redakcyjny]
„Zaprawdę lepiej być na ziemi nędznym najemnikiem (…)” rzekł Achilles do Odyseusza, któremu z woli bogów pozwolono zejść do podziemia — był to napotkany przez Odyseusza w podziemiach cień Achillesa, poległego pod Troją. [przypis edytorski]
zaprawę — hebr. חומר (chomer): 'zaprawa, glina'. [przypis edytorski]
za prawem (daw.) — za sprawą prawa. [przypis edytorski]
zaprawiony — rozłakomiony. [przypis redakcyjny]
zaprawne — dziś: zaprawione. [przypis edytorski]
zaprawny — tu: zaprawiony czymś. [przypis edytorski]
zaprawny — tu: zaprawiony (czymś). [przypis edytorski]
zaprawny — zaprawiony. [przypis edytorski]
zaprawując (daw. forma) — dziś: zaprawiając. [przypis edytorski]
zaprażka — zasmażka. [przypis edytorski]
zaprószyć sobie głowę kimś (daw.) — zawrócić sobie kimś głowę, zakochać się w kimś. [przypis edytorski]
za procentem — Papkin usiłuje dać do zrozumienia, jakoby posiadał jakiś kapitał w zastawie i tylko nieregularne wypłacanie procentów wprawiło go w kłopoty pieniężne. [przypis redakcyjny]
zaproponować pani Roland lub mistress Hutchinson, aby spędzały czas na hodowaniu bengalskich różyczek — obacz pamiętniki tych wspaniałych kobiet. Mógłbym przytoczyć inne nazwiska, ale są nieznane publiczności, zresztą nie można, choćby najpochlebniej, pokazywać palcem osób żyjących. [przypis autorski]
zaprośże — konstrukcja z partykułą -że wzmacniającą wymowę czasownika; znaczenie: zaproś koniecznie itp. [przypis edytorski]
zaprowadzeni zostali do domu Josefa — «Gdyż nie było zwyczajem, aby inni, którzy przybywali zakupić zboże, nocowali w domu Josefa, lecz zatrzymywali się w gospodach w mieście», zob. Raszi do 43:18. [przypis edytorski]
zaprowadzić (daw.) — tu: urządzić, założyć. [przypis edytorski]
zaprowadził — dziś: zawiózł. [przypis edytorski]
zaproże — dawniej: miejsce za progiem lub koło progu. [przypis edytorski]
zaprządz — dziś popr. pisownia: zaprząc. [przypis edytorski]
zaprządz — dziś: zaprząc. [przypis edytorski]
zaprzągać (starop.) — zaprzęgać. [przypis edytorski]
zaprzągł Josef wóz swój — «Osobiście zaprzągł konie do wozu, gdyż gorliwie pragnął okazać szacunek ojcu», zob. Raszi do 46:29. [przypis edytorski]
zaprzątać — zajmować kogoś jakimiś sprawami. [przypis edytorski]
zaprzątywać — dziś popr.: zaprzątać. [przypis edytorski]
zaprzało się — wyparło się. [przypis edytorski]
zaprzały (starop.) — zjełczały. [przypis edytorski]
zaprzaństwo (daw.) — dopuszczenie się zdrady, zaparcie się prawdy, ideałów itp. [przypis edytorski]
zaprzania (daw., gw.) — zaparcia [się]. [przypis autorski]
zaprzaniec — odstępca (od wiary), heretyk, zdrajca. [przypis edytorski]
zaprzaniec — odstępca, zdrajca. [przypis edytorski]
zaprzaniec — ten, który zaparł się wiary, pochodzenia etc.; synonim zdrajcy. [przypis edytorski]
zaprzaniec — ten, kto się czegoś zaparł, odszczepieniec, odstępca. [przypis edytorski]
zaprzeć a. zawrzeć (daw.) — zamknąć. [przypis edytorski]
zaprzeć (daw.) — tu: zablokować. [przypis edytorski]
zaprzeć (daw.) — zamknąć. [przypis edytorski]
zaprzeć (daw.) — zamknąć; tu forma: zaparto: zamknięto. [przypis edytorski]
zaprzeć (daw.) — zamknąć, zablokować. [przypis edytorski]
zaprzeć drzwi (daw.) — zamknąć drzwi. [przypis edytorski]
zaprzeć (tu daw.) — zamknąć. [przypis edytorski]
zaprzeć — tu: zamknąć. [przypis edytorski]
zaprzeć — tu: zamknąć. [przypis redakcyjny]
zaprzeczaszli — daw. konstrukcja z partykułą pytajną -li; znaczenie: czy zaprzeczasz. [przypis edytorski]
zaprzeczyć — tu: nie pozwolić. [przypis edytorski]
zaprzepadać się — dziś: przepadać a. zaprzepaszczać się. [przypis edytorski]
zaprzeszła wiosna — wiosna, która była przed tą ostatnią; przedostatnia wiosna. [przypis edytorski]
za przybyciem (daw.) — dziś: po przybyciu. [przypis edytorski]
za przybyciem — dziś: po przybyciu. [przypis edytorski]
Za przykładem Marlowe'a… — obłęd Zabiny w I części Tamerlana Wielkiego (V, 2). [przypis tłumacza]
za przyściem — za przyjściem, kiedy przyjdą. [przypis edytorski]
zaprzysiąc tornistrowi — wstąpić do wojska. [przypis edytorski]
zaprzysiągł mi — w przymierzu zawartym pomiędzy rozciętymi połówkami (Genesis 15), zob. Raszi do 24:7. Inne wyjaśnienie: podczas Związania Icchaka (Genesis 22), zob. Radak do 24:7. [przypis edytorski]
zaprzysięże (daw.) — zaprzysięgnie. [przypis edytorski]
zaprzysiężesz — dziś popr. forma: zaprzysięgniesz. [przypis edytorski]
za psy — za psami. [przypis redakcyjny]
zapuścić — tu: zasłonić. [przypis edytorski]
zapust (daw.) — obecnie raczej forma „zapusty”, oznaczająca karnawałowe ostatki; zapust to także lasek złożony z nowych drzew, młodnik. [przypis edytorski]
zapust (gw.), zapusty (daw.) — ostatnie dni karnawału; ostatki. [przypis edytorski]
zapustna niedziela (przestarz.) — ostatnia niedziela karnawału. [przypis edytorski]
zapustny (daw.) — karnawałowy. [przypis edytorski]
zapustny (daw.) — związany z zapustami, tj. hucznie i wesoło obchodzonymi ostatnimi dniami karnawału. [przypis edytorski]
zapustny — karnawałowy; zapusty (daw.) końcówka (ostatni tydzień) karnawału, kończący się środą popielcową, rozpoczynającą okres postu. [przypis edytorski]
zapust (starop.) — zagajnik. [przypis redakcyjny]
zapust — tu: gąszcz, plątanina. [przypis edytorski]
zapusty (daw.) — karnawał, przebierańce. [przypis edytorski]
zapusty (daw.) — karnawał. [przypis edytorski]
zapusty (daw.) — ostatnie dni karnawału; ostatki. [przypis edytorski]
zapusty — daw. ostatnie dni karnawału. [przypis edytorski]
zapusty (daw.) — ostatnie dni karnawału. [przypis edytorski]
zapusty — karnawał; czas po święcie Bożego Narodzenia (25 grudnia), a przed Wielkim Postem, stanowiącym okres obejmujący 40 dni przed świętem Wielkanocy (termin Wielkanocy jest zmienny i wypada w pierwszą niedzielę po pierwszej wiosennej pełni księżyca). [przypis edytorski]
zapusty — karnawał; okres po świętach Bożego Narodzenia, a poprzedzający Wielki Post, przypadający na styczeń i luty. [przypis edytorski]
zapusty — ostatnie dni karnawału; ostatki. [przypis edytorski]
zapusty — ostatnie dni karnawału. [przypis edytorski]
zapusty — ostatni tydzień karnawału. [przypis edytorski]
zapusty — tu: gąszcze. [przypis redakcyjny]
zapuszczony (tu daw.) — opuszczony, przymknięty; zapuścić powieki (daw.) — opuścić powieki, przymknąć oczy. [przypis edytorski]
zapyrzony — dziś: zaperzony. [przypis edytorski]
zapytać się (reg.) — zapytać. [przypis edytorski]
