Przekaż 1,5% Wolnym Lekturom!
Wsparcie nic nie kosztuje! Wystarczy w polu „Wniosek o przekazanie 1,5% podatku” wpisać nasz KRS: 0000070056
Każda kwota się liczy! Dziękujemy!
Przypisy
Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z
Według typu: wszystkie | przypisy autorskie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła | przypisy tłumacza | przypisy tradycyjne
Według kwalifikatora: wszystkie | anatomiczne | angielski, angielskie | arabski | architektura | astronomia | białoruski | biologia, biologiczny | bez liczby pojedynczej | botanika | celtycki | chemiczny | czasownik | czeski | dawne | drukarstwo, drukowany | dziecięcy | ekonomiczny | filozoficzny | fizyka | francuski | frazeologia, frazeologiczny | geografia, geograficzny | geologia | grecki | gwara, gwarowe | handel, handlowy | hebrajski | hinduski | historia, historyczny | hiszpański | holenderski | ironicznie | islandzki | łacina, łacińskie | literacki, literatura | liczba mnoga | matematyka | medyczne | mineralogia | mitologia | mitologia germańska | mitologia grecka | mitologia rzymska | muzyczny | nieodmienny | niemiecki | norweski | obelżywie | poetyckie | pogardliwe | polski | polityczny | portugalski | pospolity | potocznie | prawo, prawnicze | przenośnie | przestarzałe | przymiotnik | przysłowiowy | psychologia, psychologiczny | regionalne | religijny, religioznawstwo | rodzaj męski | rodzaj nijaki | rosyjski | rodzaj żeński | rzadki | rzeczownik | rzymski | środowiskowy | staropolskie | starożytny | szwedzki | teatralny | techniczny | turecki | ukraiński | węgierski | włoski | wojskowy | wulgarne | żartobliwie | zdrobnienie | żeglarskie | zoologia
Według języka: wszystkie | English | français | Deutsch | lietuvių | polski
Znaleziono 120423 przypisów.
sromotny (daw.) — haniebny. [przypis edytorski]
sromotny (daw.) — przynoszący hańbę. [przypis edytorski]
sromotny (daw.) — wstydliwy; haniebny. [przypis edytorski]
sromotny (starop.) — haniebny, hańbiący. [przypis edytorski]
srom (starop.) — tu: wstyd, zawstydzenie. [przypis edytorski]
srom (tu daw.) — wstyd. [przypis edytorski]
srom — tu: wstyd. [przypis edytorski]
sromu (daw.) — wstyd. [przypis edytorski]
srom — wstyd. [przypis edytorski]
srożeć — robić się coraz silniejszym. [przypis edytorski]
srożej (daw., gw.) — silniej, mocniej, bardziej. [przypis edytorski]
srożyć (daw.) — gniewać się, złościć. [przypis edytorski]
srożyć (daw.) — złościć się, gniewać. [przypis edytorski]
srożyć się (daw.) — złościć się, gniewać. [przypis edytorski]
srożyć się — gniewać się. [przypis edytorski]
srożyć się (przestarz.) — złościć się, gniewać, przybierać groźną minę. [przypis edytorski]
srożyć się (przestarz.) — złościć się, gniewać, przybierać srogą, groźną minę. [przypis edytorski]
srożyć się (przestarz.) — złościć się, gniewać, przybierać srogą minę. [przypis edytorski]
srożyć się — tu: występować z wielką siłą, gwałtownie, groźnie. [przypis edytorski]
srożyć się — tu: znęcać się. [przypis edytorski]
srożyć się — złościć się. [przypis edytorski]
Srul, Srulek (jid.) — imię męskie, zdrobnienie od heb. Izrael. [przypis edytorski]
Srul — zdrobnienie żydowskiego imienia Israel. [przypis edytorski]
srutos — skystas tvarto mėšlas. [przypis edytorski]
srybnieńki (gw.) — srebrzysty. [przypis edytorski]
srybro (daw.) — srebro. [przypis edytorski]
srzedniey (daw.) — dziś popr.: średniej. [przypis edytorski]
srzeżoga a. śreżoga — (daw.) zjawisko optyczne, jakie dają promienie światła przeświecające przez mgłę, dym, zapylone a. mocno rozgrzane powietrze, co sprawia wrażenie wibracji, migotania obrazu. [przypis edytorski]
srzeżoga (daw.) — lekka mgiełka w upalny dzień. [przypis edytorski]
srzeżoga — światło przeświecające przez mgłę a. dym. [przypis edytorski]
srzodek — środek. [przypis edytorski]
srzodkiem (starop. forma) — dziś: środkiem. [przypis edytorski]
srzodkującej — środkującej; wyznaczającej środek. [przypis edytorski]
ssący gołąbek — pisklę gołębia. [przypis edytorski]
ssajmy — dziś: ssijmy. [przypis edytorski]
SS a. Schutzstaffel — paramilitarna, początkowo elitarna niemiecka formacja nazistowska, podległa NSDAP, w 1947 r. zdelegalizowana i uznana za organizację zbrodniczą. [przypis edytorski]
ssawki — tu: wargi noworodka. [przypis edytorski]
SS-man a. esesman — funkcjonariusz SS. [przypis edytorski]
SS-ów — inny zapis: esesmanów. [przypis edytorski]
SS — skrót od niem. Schutzstaffel, tj. Eskadra Ochronna; paramilitarna, elitarna formacja nazistowska utworzona przy Narodowosocjalistycznej Niemieckiej Partii Robotników (NSDAP), złożona z najbardziej fanatycznych zwolenników nazizmu, wywodząca się z grup mających początkowo chronić osobę Hitlera oraz miejsca zebrań NSDAP, w 1925 r. uzyskała jednolitą nazwę, w 1929 r. jej szefem został Heinrich Himmler, pod którego komendą uzyskała niezależność, nowe mundury (czarne, z charakterystycznym oznakowaniem: dwóch podobnych do błyskawic run), a przede wszystkim rygorystycznie hierarchiczną quasi-wojskową strukturę. Zadaniem SS miała być przede wszystkim służba policyjna wewnątrz partii. W 1934 oddziały SS odegrały kluczową rolę w rozprawieniu się z opozycją wewnątrzpartyjną w trakcie tzw. nocy długich noży, podczas której wymordowano przywódców SA (także formacji ochronnej powołanej przez Hitlera). W 1936 utworzono zmilitaryzowane jednostki dyspozycyjne SS (SS-Totenkopfverbände i SS-Verfügungstruppe), które w latach 1941–1943 zostały przekształcone w Waffen-SS. Oddziały SS stanowiły również załogi obozów koncentracyjnych. Do końca wojny SS stało się najpotężniejszą organizacją w III Rzeszy. Po II wojnie światowej, w 1947 formacja została zdelegalizowana i uznana za organizację zbrodniczą. [przypis edytorski]
sstanie (starop.) — daw. forma dokonana; inna wersja daw. pisowni: zstanie; dziś: stanie. [przypis edytorski]
sstaniesz się oną fabułą (starop.) — staniesz się żywą ilustracją przypowieści (powiedzenia, przysłowia itp.). [przypis edytorski]
ssysknoje otdelenije (ros. ссыскное отделение) — wydział detektywistyczny. [przypis edytorski]
sszpetnieć (starop. forma) — zeszpetnieć. [przypis edytorski]
stąd kult matki Cybeli, korybantów miedzie (…) się wiedzie — z Krety miał wywodzić się znany w Troi kult Cybele (a. Kibele), wielkiej Matki bogów, czczonej na górze Cybele we Frygii; korybanci: kapłani bogini Cybele, czczący ją tańcami wojennymi. [przypis edytorski]
Stąd to zdało się stosowne stryjowi jego, książęciu Władysławowi przyzwać pod wróżbą jakąś nieszczęsną na nowo do Polski, a wbrew złym losom ożenić go z księżniczką rusińską — Mieszko Bolesławic wrócił do Polski w 1086 r., w 1089 r. ożeni się (imię jego żony, księżniczki ruskiej Eudoksji, jak podaje Długosz, a. Katarzyny Wsiewołodowny wg współczesnych badań, pozostaje niepewne), w tym samym roku poniósł śmierć. [przypis edytorski]
stągiew (daw.) — duże naczynie o szerokim dnie. [przypis edytorski]
stągiew (daw.) — pojemne, wysokie i dość szerokie naczynie. [przypis edytorski]
stągiew — duże, wysokie naczynie o szerokim dnie; garncarstwa się uczyć na stągwi: tzn. zaczynając naukę od robienia wielkich naczyń, zamiast od małych, w przypadku których koszty niepowodzenia są niewielkie. [przypis edytorski]
stągiew — duże, wysokie naczynie o szerokim dnie. [przypis edytorski]
stągiewka (daw.) — mała stągiew: wysokie naczynie o szerokim dnie. [przypis edytorski]
stągiewka — mała stągiew: wysokie naczynie o szerokim dnie. [przypis edytorski]
stągiew — naczynie na płyny; także miara objętości równa ok. 200 litrom. [przypis edytorski]
stągiew — naczynie o szerokim dnie, służące do przechowywania np. wody. [przypis edytorski]
stąpić (daw.) — dziś: postąpić a. stąpnąć. [przypis edytorski]
stąpić (daw.) — postawić krok; dziś: stąpnąć. [przypis edytorski]
stąpić (daw.) — postawić krok. [przypis edytorski]
stąpić (daw.) — postawić stopę, nogę przy chodzeniu; dziś: stąpnąć. [przypis edytorski]
stąpić — dziś popr.: zstąpić; zejść. [przypis edytorski]
stąpić (starop.) — postąpić; zrobić krok. [przypis edytorski]
stąpić — uczynić krok. [przypis edytorski]
stąpię — stąpnę, postawię stopę. [przypis edytorski]
stąpnienie — dziś: stąpnięcie. [przypis edytorski]
Staatsbetriebe (niem.) — przedsiębiorstwa państwowe. [przypis edytorski]
Stabat mater — dzieło pasyjne Rossiniego na chór, solistów i orkiestrę, skomponowane w latach 1833–1842. [przypis edytorski]
Stabat Mater (łac.) — stała matka (mowa o Maryi stojącej pod krzyżem, na którym ukrzyżowany był Chrystus). [przypis edytorski]
stać czymś (daw.) — istnieć dzięki czemuś; opierać się na czymś. [przypis edytorski]
stać (czymś, jakimś) (z rus.) — stać się (czymś, jakimś). [przypis edytorski]
stać (daw.) — wystarczać. [przypis edytorski]
stać (daw.) — wystarczyć. [przypis edytorski]
stać gdzieś (daw.) — mieszkać, zwłaszcza tymczasowo. [przypis edytorski]
stać jak kat nad dobrą duszą (fraz.) — stać uporczywie, pilnować, nie odstępować. [przypis edytorski]
stać komu na zdrowie (starop. konstrukcja zdaniowa) — nastawać na czyje życie. [przypis edytorski]
stać na czym — trzymać się czego, obstawać przy czym, nie odstępować od czego; stać na zdradzie: być niezmiennie zdradliwym. [przypis edytorski]
stać na świecy (gw. środ.) — stać na czatach; stać na straży. [przypis edytorski]
stać na wstręcie (daw.) — przeszkadzać. [przypis edytorski]
stać na wstręcie komuś (daw.) — przeszkadzać komuś. [przypis edytorski]
stać na wstręcie (przestarz.) — przeszkadzać, utrudniać. [przypis edytorski]
stać na wstręcie — przeszkadzać. [przypis edytorski]
stać o coś (daw.) — troszczyć się o coś. [przypis edytorski]
stać o coś (daw.) — zależeć na czymś. [przypis edytorski]
stać o coś — dbać o coś, troszczyć się o coś. [przypis edytorski]
stać o co (starop.) — dbać o co. [przypis edytorski]
stać o kogo (daw., gw.) — dbać o kogo; o żadnego nie stała: nie zależało jej na żadnym. [przypis edytorski]
stać o kogoś a. coś (daw.) — dbać o kogoś/coś, zależeć komuś na kimś/czymś. [przypis edytorski]
stać o kogoś (daw.) — dbać o kogoś, o jego opinię. [przypis edytorski]
stać o kogoś — dbać o kogoś; zależeć na kimś. [przypis edytorski]
stać sztorcem — stać tak, aby utworzyć kąt prosty z płaszczyzną. [przypis edytorski]
stać tu teraz nie głupia — (Marynka) nie jest tak głupia, żeby tu teraz stać. [przypis edytorski]
stać u kogoś kątem — pomieszkiwać, nie mając środków na własne mieszkanie. [przypis edytorski]
stać za coś (daw.) — zastępować coś; wystarczać w zamian za coś. [przypis edytorski]
stać za co (starop.) — wystarczać za co, zastępować co. [przypis edytorski]
stać za co (starop.) — wystarczyć; zastępować co; być równym czemu. [przypis edytorski]
stać za mało komu (starop.) — mieć dla kogo małą wartość; mało znaczyć dla kogo. [przypis edytorski]
staccato (wł.) — termin muzyczny, oznaczający zdecydowane rozdzielenie dźwięków. [przypis edytorski]
stachanowiec — w ZSRR i państwach socjalistycznych: pracownik uczestniczący we współzawodnictwie pracy i znacznie przekraczający wyznaczone do wykonania normy; od nazwiska prekursora takiego współzawodnictwa, Aleksieja Stachanowa (1906–1977), górnika z Zagłębia Donieckiego. [przypis edytorski]
Stachiewicz, Piotr (1858–1938) — krakowski malarz i ilustrator. [przypis edytorski]
Stachiewicz, Piotr (1858–1938) — krakowski malarz i ilustrator, tworzył obrazy religijne, historyczne, rodzajowe oraz portrety. [przypis edytorski]
Stach, podrażniony jakimś przycinkiem, w nocy, na Rynku, zrzucił z nóg buty pożyczone od Gabryelskiego, nie chcąc zachować nic od „tego człowieka”, i w skarpetkach dumnie powędrował do domu. — tu w tekście umieszczono ilustrację z podpisem: Dom (róg ul. Siemiradzkiego i Karmelickiej), gdzie na parterze mieszkał w Krakowie w r. 1898/9 Przybyszewski. [przypis edytorski]
Stach — tu w tekście umieszczono ilustrację z podpisem: Przybyszewski (Rys. S. Wyspiański). [przypis edytorski]
