Przekaż 1,5% Wolnym Lekturom!
Wsparcie nic nie kosztuje! Wystarczy w polu „Wniosek o przekazanie 1,5% podatku” wpisać nasz KRS: 0000070056
Każda kwota się liczy! Dziękujemy!
Przypisy
Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z
Według typu: wszystkie | przypisy autorskie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła | przypisy tłumacza | przypisy tradycyjne
Według kwalifikatora: wszystkie | angielski, angielskie | arabski | architektura | astronomia | białoruski | biologia, biologiczny | botanika | chemiczny | chiński | czeski | dawne | ekonomiczny | filozoficzny | fizyka | francuski | frazeologia, frazeologiczny | geografia, geograficzny | geologia | grecki | gwara, gwarowe | hebrajski | historia, historyczny | hiszpański | ironicznie | łacina, łacińskie | literacki, literatura | liczba mnoga | medyczne | mineralogia | mitologia | mitologia germańska | mitologia grecka | mitologia rzymska | muzyczny | nieodmienny | niemiecki | obelżywie | poetyckie | pogardliwe | portugalski | potocznie | przestarzałe | regionalne | religijny, religioznawstwo | rosyjski | rodzaj żeński | rzadki | staropolskie | teatralny | turecki | ukraiński | węgierski | włoski | wojskowy | żartobliwie | zdrobnienie | żeglarskie
Według języka: wszystkie | English | français | Deutsch | lietuvių | polski
Znaleziono 11084 przypisów.
kazuista — człowiek stosujący kazuistykę: drobiazgowe rozważanie szczegółowych problemów, najczęściej moralnych lub prawnych, poprzez podciąganie ich pod zasady ogólne, pot.: pokrętne argumentowanie w celu uzasadnienia założonej z góry tezy. [przypis edytorski]
kazuista — człowiek stosujący kazuistykę: drobiazgowe rozważanie szczegółowych problemów, najczęściej moralnych lub prawnych, poprzez podciąganie ich pod zasady ogólne, pot.: pokrętne argumentowanie w celu uzasadnienia założonej z góry tezy. [przypis edytorski]
kazuista — człowiek stosujący kazuistykę: drobiazgowe rozważanie szczegółowych problemów, najczęściej moralnych lub prawnych, poprzez podciąganie ich pod zasady ogólne, pot.: pokrętne argumentowanie w celu uzasadnienia założonej z góry tezy. [przypis edytorski]
kazuista — człowiek stosujący kazuistykę: drobiazgowe rozważanie szczegółowych problemów, najczęściej moralnych lub prawnych, poprzez podciąganie ich pod zasady ogólne, pot.: pokrętne argumentowanie w celu uzasadnienia założonej z góry tezy. [przypis edytorski]
kazuistyczny — (o argumentacji itp.) skomplikowany, drobiazgowy, zależny od konkretnego przypadku. [przypis edytorski]
kazuistyka — drobiazgowe rozważanie szczegółowych problemów, najczęściej moralnych lub prawnych, poprzez podciąganie ich pod zasady ogólne; pot.: pokrętne argumentowanie w celu uzasadnienia założonej z góry tezy. [przypis edytorski]
kazuistyka — drobiazgowe rozważanie szczegółowych problemów, najczęściej moralnych lub prawnych, poprzez podciąganie ich pod zasady ogólne. [przypis edytorski]
kazuistyka — drobiazgowe rozważanie szczegółowych problemów, najczęściej moralnych lub prawnych, poprzez podciąganie ich pod zasady ogólne, pot.: pokrętne argumentowanie w celu uzasadnienia założonej z góry tezy. [przypis edytorski]
kazuistyka — skomplikowana argumentacja, wyliczająca wyjątki od prawa a. zasady. [przypis edytorski]
kazuistyka urodziła się w Hiszpanii — i tam mogła mieć swoje dobroczynne znaczenie, szerokim płaszczem swojej tolerancji chroniąc ludzkie egzystencje przed inkwizytorskimi skądinąd zakusami religii. [przypis tłumacza]
kazuistyka — wyliczanie ciekawych przypadków (np. prawnych lub medycznych); także: metoda błędnego, przewrotnego myślenia, uogólnianie odosobnionych faktów. [przypis edytorski]
kazujecie (gw.) — każecie; przykazujecie. [przypis edytorski]
kazuje (forma gw.) — 3.os.lp: każe. [przypis edytorski]
kazus (z łac.) — przypadek, fakt. [przypis edytorski]
kaz — właśc. każ, gdzież. [przypis edytorski]
KB — (z niem.) Krankenbau; szpital, rewir. [przypis edytorski]
kcęć (starop.) — konstrukcja z wzmacniającą partykułą -ci, skróconą do -ć; inaczej: chcę ci. [przypis edytorski]
kcęć wam skorżyć krwawą głowę (starop.) — chcę się wam poskarżyć, [jaką mam] znękaną głowę (jak bardzo jestem stroskana). [przypis edytorski]
kces (gw.) — chcesz. [przypis edytorski]
K. Chojnicka, H. Olszewski, Historia doktryn politycznych i prawnych, Poznań 2004, s. 210. [przypis autorski]
K. Chojnicka, H. Olszewski, Historia doktryn politycznych i prawnych, Poznań 2004, s. 244. [przypis autorski]
K. Chojnicka, H. Olszewski, Historia doktryn politycznych i prawnych, Poznań 2004, s. 61. [przypis autorski]
kcieć (gw.) — chcieć. [przypis edytorski]
K.C.I.E. — skrót od: Knight Commander of the Order of the Indian Empire, Komandor Orderu Imperium Indyjskiego [przypis edytorski]
kcie (starop.) — kwitnie. [przypis redakcyjny]
kcioł (gw.) — chciał. [przypis edytorski]
kciuki są to naczelne palce ręki (…) ich łaciński rodowód (…) — kciuk: pollax; pollere: być silnym. [przypis tłumacza]
KC — Komitet Centralny (w domyśle: Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej). [przypis edytorski]
K. C. N. — Kamil Cyprian Norwid. [przypis redakcyjny]
KC PZPR — Komitet Centralny Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. [przypis edytorski]
kczemu (daw.) — dlaczego. [przypis edytorski]
k'czemu (daw.) — do czego. [przypis edytorski]
k'czemu (daw.) — ku czemu, do czego. [przypis edytorski]
k'czortu — do diabła, w diabły. [przypis edytorski]
kczortumatiery — przekleństwo, dosł.: do matki diabła. [przypis edytorski]
k'czortu (ros.) — do diabła. [przypis edytorski]
k'czynom (daw.) — ku czynom, do czynów. [przypis edytorski]
k'dawnemu (daw.) — do dawnego stanu. [przypis edytorski]
k'druha jasnym policzkom (daw.) — do druha jasnych policzków. [przypis edytorski]
kędy (daw. a reg.) — gdzie. [przypis edytorski]
kędy (daw.) — dokąd, gdzie. [przypis edytorski]
kędy (daw.) — dokąd, którędy; tu: gdzie. [przypis edytorski]
Józef Ignacy Kraszewski, Anafielas, Anafielas. Pieśń III. Witoldowe boje
(źródło na Platformie Redakcyjnej)
kędy (daw.) — dokąd, którędy; tu: tam gdzie. [przypis edytorski]
kędy (daw.) — dokąd; tu: gdzie. [przypis edytorski]
kędy (daw.) — gdzie, dokąd, którędy [przypis edytorski]
kędy (daw.) — gdzie, dokąd, którędy. [przypis edytorski]
kędy (daw.) — gdzie; dokąd; którędy. [przypis edytorski]
kędy (daw.) — gdzie, dokąd. [przypis edytorski]
kędy (daw.) — gdzie; którędy. [przypis edytorski]
kędy (daw.) — gdzie, którędy. [przypis edytorski]
kędy (daw.) — gdzie; por. dokąd. [przypis edytorski]
kędy (daw.) — gdzie. [przypis edytorski]
Wojciech Dembołęcki, Pamiętniki o Lisowczykach czyli przewagi Elearów polskich
(źródło na Platformie Redakcyjnej)
Wojciech Dembołęcki, Pamiętniki o Lisowczykach czyli przewagi Elearów polskich
(źródło na Platformie Redakcyjnej)
Wojciech Dembołęcki, Pamiętniki o Lisowczykach czyli przewagi Elearów polskich
(źródło na Platformie Redakcyjnej)
Wojciech Dembołęcki, Pamiętniki o Lisowczykach czyli przewagi Elearów polskich
(źródło na Platformie Redakcyjnej)
Wojciech Dembołęcki, Pamiętniki o Lisowczykach czyli przewagi Elearów polskich
(źródło na Platformie Redakcyjnej)
kędy (daw.) — gdzie; tu: gdzieś. [przypis edytorski]
kędy (daw., gw.) — gdzie, dokąd. [przypis edytorski]
kędy (daw., gw.) — gdzie. [przypis edytorski]
kędy (daw., gw.) — którędy, gdzie. [przypis edytorski]
kędy (daw., gw.) — którędy. [przypis edytorski]
kędy (daw.) — kiedy. [przypis edytorski]
kędy (daw.) — którędy a. dokąd. [przypis edytorski]
kędy (daw.) — którędy; dokąd; tu: gdzie. [przypis edytorski]
kędy (daw.) — którędy, gdzie. [przypis edytorski]
kędy (daw.) — którędy. [przypis edytorski]
kędy (daw.) — którędy; tu: gdzie. [przypis edytorski]
kędy (dawn.) — gdzie, którędy. [przypis edytorski]
kędy (daw.) — tu: gdzie. [przypis edytorski]
kędy — dokąd. [przypis edytorski]
kędy (dwa.) — gdzie; dokąd. [przypis edytorski]
kędy — gdzie; dokąd. [przypis edytorski]
kędy — gdzie, gdzieś. [przypis edytorski]
kędy — gdzie. [przypis edytorski]
kędy (gw., daw.) — gdzie. [przypis edytorski]
kędy indziej — gdzie indziej. [przypis edytorski]
kędy miliony — zdanie eliptyczne, inaczej: kędy poszły miliony (innych ludzi); gdzie poszły miliony innych. [przypis edytorski]
kędym (…) znaczyła — konstrukcja z ruchomą końcówką czasownika, dziś: którędy (…) znaczyłam. [przypis edytorski]
kędyś (daw.) — dokądś. [przypis edytorski]
kędyś (daw.) — gdzieś. [przypis edytorski]
Wojciech Dembołęcki, Pamiętniki o Lisowczykach czyli przewagi Elearów polskich
(źródło na Platformie Redakcyjnej)
Bolesław Leśmian, Łąka (tom), W zwiewnych nurtach kostrzewy (cykl), Odjazd
(źródło na Platformie Redakcyjnej)
kędyś (daw., gw.) — gdzieś. [przypis edytorski]
kędyś (daw.) — kiedyś. [przypis edytorski]
kędyś — gdzieś. [przypis edytorski]
kędyś — gdzieś. [przypis edytorski]
kędyś się urodził — tam gdzie się urodziłeś. [przypis edytorski]
Kędy świątynie miał władca pioruna/ I bóg, co wichrem niepogodnym świszcze — Perkunas, bóg piorunu, czczony w Litwie, i Pochwist, bóg niepogody, u Rusi. Dotąd pokazują w Nowogródku miejsce, gdzie miały stać tych bóstw świątynie, a gdzie teraz kościół księży bazylianów. [przypis autorski]
kędys (daw., gw.) — kędyż; gdzie. [przypis edytorski]
Kędy „si” dźwięczy — Wyrażenie powyższe odnosi się do tego, że w języku włoskim si znaczy „tak”. [przypis redakcyjny]
kędy się wichrzą dziwaczne burze — S. Przybyszewski, Na drogach duszy, s. 20. [przypis autorski]
kędy (starop.) — gdzie, dokąd. [przypis edytorski]
kędy (starop.) — gdzie. [przypis edytorski]
kędyż (daw.) — gdzie, którędy, w którą stronę. [przypis edytorski]
kędyż — gdzież; konstrukcja z partykułą wzmacniającą -że, skróconą do -ż. [przypis edytorski]
kędyż — gdzież. [przypis edytorski]
kędzierawić — dziś: kędzierzawić; por. kędzior: lok. [przypis edytorski]
kędzierzawy — o kręconych włosach. [przypis edytorski]
kędzierze (starop.) — kędziory, do których porównano fale morskie. [przypis redakcyjny]
kędzierz — kręcone włosy. [przypis redakcyjny]
kędziory — dziś popr. forma N.lm: kędziorami. [przypis edytorski]
Kępa — Kępa Polkowska, historyczna kępa na Wiśle, składająca się z dwóch leżących obok siebie wysepek; położona naprzeciw koszar gwardii pieszej koronnej na Żoliborzu. [przypis edytorski]
kępiak — smreczek [gw.: świerk] krzaczasty. [przypis autorski]
Kératry, Auguste Hilarion de (1769–1859) — francuski publicysta i działacz polityczny; autor m.in. dzieła Inductions morales et physiologiques (Wnioski moralne i fizjologiczne, 1817). [przypis edytorski]
kęs czasu (daw.) — długo. [przypis edytorski]
kęs (daw.) — hebr. פַּת (pat): ‘kawałek, kęs, porcja’ [chleba]. Radak komentuje, że Abraham obiecał kawałek chleba, a przygotował obfitą ucztę. «Stąd [nauka], że sprawiedliwi mówią miało, ale robią dużo», zob. Radak do 18:5. [przypis edytorski]
